สวัสดีค่ะ
อยากปรึกษาเพื่อนหน่อยค่ะ คือเราไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่เราเป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร
ขอเกริ่นก่อนนิดนึงค่ะ ปัจจุบันเราอายุ22 ทำงานอยุ่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เราเพิ่งเริ่มทำงานมาได้เกือบปีค่ะ เรียกได้ว่าค่อนข้างใหม่สำหรับโลกของการทำงาน
ช่วงแรกๆที่เราไปทำงานก็คิดแค่ว่าทำให้มันผ่านๆไป จบๆไปวันๆ รู้สึกเบื่อและก็คิดอยู่ตลอดว่าเรามาทำอะไรที่นี่
จนพอทำมาได้สักระยะนึงก็เริ่มปรับตัวได้กับงานที่ทำกับคนที่ทำงานได้มีการคุยกันมากขึ้น หยอกล้อมากขึ้น
โดยปกติ แล้วเราจะชอบศึกษาคนอะค่ะ ว่าคนนี้นิสัยเป็นยังไงคุยได้มั้ย หยอกล้อกันได้มั้ย เล่นด้วยได้มั้ย
หรือบางคนคุยได้แค่ผิวเผิน ถ้าคุยมากไปก็ไม่ดี หรือบางคนคุยแต่เรื่องงานก็พอเรื่องอื่นไม่ควรปฏิสัมพันธ์
ซึ่งเราเป็นคนประเภทที่ว่าถ้าคุยแล้วรู้สึกว่าเค้าไม่เก็ทในสิ่งที่เราพูดหรือเราไม่คุ้นเคย เราก็จะไม่ค่อยชวนคุยอะค่ะ
แต่ถ้าคุ้นเคยแล้วรู้สึกถูกชะตาก็จะชวนคุยเยอะมากๆ จะติดเค้าอยากทักทายตลอดเวลาค่ะ โดยที่ไม่สนว่าเค้าจะอายุเท่าไหร่
แล้วบังเอินว่าคนที่เราคุยด้วยถูกชะตาเป็นพี่ที่ทำงานคนนึงอายุ55 แต่เค้ายังดูไม่แก่นะค่ะ เค้าอยู่ในระดับหัวหน้าด้วยค่ะ
คือพี่เค้าก็เป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดี คุยได้กับทุกคน รู้จักคนเยอะ คุยเก่งชอบถามนู่นถามนี่
ส่วนเราก็ถ้าใครมาชวนคุยด้วยก็คุย แล้วถ้าคุยกันถูกคอก็จะคุยไม่หยุด ซึ่งแรกๆเราก็จะเกร็งหน่อยที่พี่เค้ามาชวนคุยเพราะเค้าอารมแบบเป็นหัวหน้าแต่มาชวนเราคุยเรื่องแบบไร้สาระ เราก็ตอบเค้าค่ะๆอย่างเดียว แต่พอผ่านไปเรื่อยๆ คุยกันเยอะเหมือนเริ่มสนิท เราก็ชวนเค้าคุย เริ่มไม่หางเสียงค่ะ/ขา เพราะเรารู้สึกว่าเวลาคุยกะเค้าเหมือนเราคุยกะเพื่อน เราก็เลยชอบเผลอลืมตัว ซึ่งเราไม่รู้ว่าเค้าถือสาเรามั้ยที่พูดจาไม่เพราะแต่เราก็คิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเราคนนึงไปแล้ว
จนพอหลังๆสนิทกันมากขึ้นก็มีไปกินข้าวด้วยกันอยู่หลายครั้ง คุยเรื่องต่างๆกระทั่งเรื่องส่วนตัว
จนตอนนี้ความรู้สึกตอนแรกที่ไม่ค่อยอยากมาทำงานหรือทำให้มันจบๆไป ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอยากมาออฟฟิศเพื่อที่จะมาทักทายเค้า
คุยเล่นกะพี่เค้า ถ้าวันไหนเราไม่ได้คุยกะเค้าเราจะรู้สึกเหงาา เบื่อออ
แล้วเราก็รู้สึกหงุดหงิดเวลาที่พี่เค้าคุยกะลูกน้องคนอื่น ทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติที่เค้าทำเป็นประจำ
วันไหนที่พี่เค้ามาชวนเราคุย ชวนเราไปกินข้าวเราก็จะอารมดีทั้งวันน
เราไม่เข้าใจว่าเราเป็นอะไร จะบอกว่าชอบก็ไม่ใช่เพราะเราเป็นผู้หญิง ส่วนพี่เค้าก็เป็นผู้หญิงมีสามี/ลูกแล้วด้วย อายุก็ใกล้เกษียนไปอีกกก
เราเลยสับสนว่าเราเป็นอะไร เห้อออออออ....
เป็นไปได้ไหมคนอายุ22 จะมีความรู้สึกกับคนอายุ55
อยากปรึกษาเพื่อนหน่อยค่ะ คือเราไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่เราเป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร
ขอเกริ่นก่อนนิดนึงค่ะ ปัจจุบันเราอายุ22 ทำงานอยุ่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เราเพิ่งเริ่มทำงานมาได้เกือบปีค่ะ เรียกได้ว่าค่อนข้างใหม่สำหรับโลกของการทำงาน
ช่วงแรกๆที่เราไปทำงานก็คิดแค่ว่าทำให้มันผ่านๆไป จบๆไปวันๆ รู้สึกเบื่อและก็คิดอยู่ตลอดว่าเรามาทำอะไรที่นี่
จนพอทำมาได้สักระยะนึงก็เริ่มปรับตัวได้กับงานที่ทำกับคนที่ทำงานได้มีการคุยกันมากขึ้น หยอกล้อมากขึ้น
โดยปกติ แล้วเราจะชอบศึกษาคนอะค่ะ ว่าคนนี้นิสัยเป็นยังไงคุยได้มั้ย หยอกล้อกันได้มั้ย เล่นด้วยได้มั้ย
หรือบางคนคุยได้แค่ผิวเผิน ถ้าคุยมากไปก็ไม่ดี หรือบางคนคุยแต่เรื่องงานก็พอเรื่องอื่นไม่ควรปฏิสัมพันธ์
ซึ่งเราเป็นคนประเภทที่ว่าถ้าคุยแล้วรู้สึกว่าเค้าไม่เก็ทในสิ่งที่เราพูดหรือเราไม่คุ้นเคย เราก็จะไม่ค่อยชวนคุยอะค่ะ
แต่ถ้าคุ้นเคยแล้วรู้สึกถูกชะตาก็จะชวนคุยเยอะมากๆ จะติดเค้าอยากทักทายตลอดเวลาค่ะ โดยที่ไม่สนว่าเค้าจะอายุเท่าไหร่
แล้วบังเอินว่าคนที่เราคุยด้วยถูกชะตาเป็นพี่ที่ทำงานคนนึงอายุ55 แต่เค้ายังดูไม่แก่นะค่ะ เค้าอยู่ในระดับหัวหน้าด้วยค่ะ
คือพี่เค้าก็เป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดี คุยได้กับทุกคน รู้จักคนเยอะ คุยเก่งชอบถามนู่นถามนี่
ส่วนเราก็ถ้าใครมาชวนคุยด้วยก็คุย แล้วถ้าคุยกันถูกคอก็จะคุยไม่หยุด ซึ่งแรกๆเราก็จะเกร็งหน่อยที่พี่เค้ามาชวนคุยเพราะเค้าอารมแบบเป็นหัวหน้าแต่มาชวนเราคุยเรื่องแบบไร้สาระ เราก็ตอบเค้าค่ะๆอย่างเดียว แต่พอผ่านไปเรื่อยๆ คุยกันเยอะเหมือนเริ่มสนิท เราก็ชวนเค้าคุย เริ่มไม่หางเสียงค่ะ/ขา เพราะเรารู้สึกว่าเวลาคุยกะเค้าเหมือนเราคุยกะเพื่อน เราก็เลยชอบเผลอลืมตัว ซึ่งเราไม่รู้ว่าเค้าถือสาเรามั้ยที่พูดจาไม่เพราะแต่เราก็คิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเราคนนึงไปแล้ว
จนพอหลังๆสนิทกันมากขึ้นก็มีไปกินข้าวด้วยกันอยู่หลายครั้ง คุยเรื่องต่างๆกระทั่งเรื่องส่วนตัว
จนตอนนี้ความรู้สึกตอนแรกที่ไม่ค่อยอยากมาทำงานหรือทำให้มันจบๆไป ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอยากมาออฟฟิศเพื่อที่จะมาทักทายเค้า
คุยเล่นกะพี่เค้า ถ้าวันไหนเราไม่ได้คุยกะเค้าเราจะรู้สึกเหงาา เบื่อออ
แล้วเราก็รู้สึกหงุดหงิดเวลาที่พี่เค้าคุยกะลูกน้องคนอื่น ทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติที่เค้าทำเป็นประจำ
วันไหนที่พี่เค้ามาชวนเราคุย ชวนเราไปกินข้าวเราก็จะอารมดีทั้งวันน
เราไม่เข้าใจว่าเราเป็นอะไร จะบอกว่าชอบก็ไม่ใช่เพราะเราเป็นผู้หญิง ส่วนพี่เค้าก็เป็นผู้หญิงมีสามี/ลูกแล้วด้วย อายุก็ใกล้เกษียนไปอีกกก
เราเลยสับสนว่าเราเป็นอะไร เห้อออออออ....