อ่านไม่ผิดหรอกครับ ผมงอลแฟน เเต่ผมต้องได้เป็นฝ่ายง้อแฟทุกครั้ง ย้ำว่าทุกครั้ง !

      แฟนผมไปคนน่ารักครับ ตัวเล็กๆ ผอมเรียว ซึ้งเทียบกับผมเเล้วอาจจะดูไม่เเมทกันซักเท่าไหร่ บางทีก็ได้ยินมาว่า ขี้เหร่เเต่ได้แฟนสวย บ้างอะไรบ้าง. เธอเป็นคนขี้งอลครับ ขี้น้อยใจ รวมๆเเล้วก็มีทุกขี้นั้นเเหละครับที่ผู้หญิงเขามี. ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ไม่ว่าเธอจะถูกหรือผิด ผมต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอโทษเเละง้อเธอก่อนตลอด จนบางทีผมก็คิดว่า " เอ้าทำไมกูต้องได้เป็นคนง้อ " ทั้งๆที่ไม่ได้ผิดอะไรเลย   เวลาเรางอล แฟนเราก็ชอบเงียบเเล้วจะไม่คุยกับเราไม่ทัก ไม่โทร คือปล่อยไปเเเบบไม่ได้เกิดอะไรขึ้น เเบบว่าไม่ได้สนใจอะไรเลย จนเราต้องโทรไป ทักไปถาม ทักไปคุย พอรับสายก็เหมือนไม่อยากพูดกับเราสักเท่าไหร่ อารมณ์เเบบว่า งอลเราอยู่ ซึ้งทั้งๆคนที่งอลมันควรจะเป็นเรา บางทีเราก็คิดนะว่า  แฟนเราไม่ได้ใส่ใจอะไรเราเลย หรือเป็นเพราะว่า เราเคยง้อเขาตลอด เขาเลยติดนิสัยเเบบว่า " กูจะถูกหรือผิด ยังไงก็ต้องง้อกู " หรือมันอาจจะเป็นความเชื่อเเบบนั้นขอเธอไปเเล้วหรอ เราเหนื่อยกับแฟนเรามาก เเต่เราก็รักยังนาง เราควรจะคุยกับนาง หรือปฏิบัติกับนางยังไงดี เรากลัววันหนึ่งเราหมดความอดทนเเล้ว เราบอกเลิกนางไปทั้งๆที่ยังรัก คนที่เจ็บมันจะเป็นเรา เรากลัวเป็นเเบบนั้น