เหนื่อยกับชีวิต บางทีก็ออยากหายไปจากโลกนี้

รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ไปหมด ไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี มันมืดไปหมด (ระบายกับใครก็ไม่ได้) พอใกล้สิ้นเดือนทีไรหัวจะระเบิดทุกที เรียนก็ใกล้จะเปิดแล้ว ไหนจะค่าเทอมอีก ยังไม่รู้จะเรียนต่อหรือพักการเรียนดี เข้าใจ

พอดีว่าเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ สถานะพ่อเเม่เเยกทางเเละมีพ่อเลี้ยง ปัจจุบันก็อาศันติดต่อกับฝั่งเเม่เป็นหลัก พอเรียนจบก็ไม่สามารถได้พักหรือ หาทางอื่นได้นอกจากทำงานเลี้ยงตัวเอง ซึ่งพ่อเเละแม่ไม่ได้มีเงินมาก

เหนื่อย เบื่อ เศร้า ปัญหาหลายๆอย่างเหลือเกิน ไม่รุ้จะทำยังไงกับชีวิตดี ฝืนยิ้มทั้งที่ไม่อยากยิ้ม ไม่รุจะระบายกับใคร 

สวัสดีค่ะ เรารู้สึกแย่กับตัวเอง รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้กับชีวิต ไม่มีความสุขกับงาน พยายามที่จะทนทำไปจนเมื่อต้นเดือนก.ย. เรารู้สึกว่าตัวเราแปลกไปมากๆ อยากจะหลับแล้วไม่ตื่นมาอีกเลย ไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้ง

อยากระบายเหนื่อยมากๆ เหมือนเกิดมาพร้อมกับความว่าลำบากหาเงินเรียนเอง ทำทุกอย่าง พ่อแม่แยกทาง ใช้ชีวิตคนเดียว ท้อแท้ พยายามหาเงินส่งตัวจบป.ตรี ทำตามความฝัน แต่เหนื่อย ไม่มีคนคอยรับฟังคอยปลอบ เห้อ ชีวิต&

สวัสดีค่ะ.. ตามหัวข้อเลย เรารู้สึกเศร้าทุกครั้งที่อยู่คนเดียวหรืออยู่กับตัวเอง ความคิดในหัวเราก็เริ่มคิดไปเรื่องต่างๆนาๆ เราควบคุมความคิดตัวเองไม่ค่อยได้เลย ทุกครั้งจะคิดแต่เรื่องเศร้าหรือปัญหาที่กำลั

บางทีก็มีความคิดอยากที่จะหายไปจากโลกนี้ อยากหลับไปแบบไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย คงจะดี ทำไมรู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ เฮ้อ เมื่อไหร่จะหลุดพ้น

เคยเป็นกันไหมคะ หรือเราเป็นคนเดียว คือเวลาที่เราเหนื่อยมากๆ แล้วแบบ อารมณ์หดหู่ ท้อแท้ ต้องการกำลังใจ แล้วอยู่ๆน้ำตาก็ไหลปรืดดดดด ลงมาค่ะ เหมือนเรานึกถึงเขาคนก่อนมากๆ เราก็โทรหาแม่ขอกำลังใจ แต่พอวา

เหนื่อยจนไม่อยากเดินไปต่อ ท้อทุกอย่าง หรืออาจจะเป็นที่ตัวเองเป็นคนคิดมากด้วยเลยทำให้ทุกอย่างมืดไปหมดตัณไปหมด หาทางออกไม่ได้ ทำยังไงถึงจะหายจากความทุกข์ใจแบบนี้ สามารถระบายกับใครได้บ้างหลังไมค์ได้นะ

วันนี้ผมเหนื่อยกับตัวเองมาก...ท้อแท้หลายๆสิ่ง ผิดหวังหลายๆอย่าง...โทษใครไม่ได้ ได้แค่โทษตัวเอง....