เราอยู่ข้างแฟนเรามาตลอด ตั้งแต่เขายังไม่มีอะไรของตัวเองเป็นชิ้นเป็นอัน เราอยู่ในวันที่ลำบากมาด้วยกัน เจอเหตุการณ์ต่างๆ ไฟโดนตัด บ้านจะโดนยึด เราอยู่กับเค้าตลอดไม่เคยจะทิ้งไปไหน เขาไม่สบายเราก็ยังอยู่ดูแล เมามาทั้งอวก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทั้งขี้ เขาไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่ากำลังขี้กลางบ้าน เราก็เก็บจัดการให้ทุกอย่าง ..
จนตอนนี้เขามีแทบทุกอย่าง มีของสะสม มีหน้ามีตาขึ้นมา มีคนเข้าหามากมาย
แล้วถึงวันที่เราทะเลาะกัน เราทะเลาะกันแรงมาก แรงจนเขาด่าเราว่า เราหน้าส้นตรีน อยู่ด้วยแล้วมีแต่ทุกข์ ไม่มีความสุข ไล่ให้เราออกไปจากชีวิตของเขา แต่เราก็ยังทนอยู่ ด้วยคำว่ารัก
แต่ตอนนี้มารู้อะไรบางอย่าง ถึงกลับทำให้เราช็อคและอยากเปลี่ยนความคิด เขากลับไปหาแฟนเก่า และไม่พอ ก็มีคนมาคุยใหม่ด้วยอีก และที่เราเสียใจที่สุดคือ เขาคุยกับรุ่นน้องคนนึง ส่งรูปหากัน คุยกันตลอด ไปไหนมาไหนด้วยกัน
เค้าไม่คิดเสียใจด้วยซ้ำที่จะเสียเราไป เค้าคงมีความสุขกับรุ่นน้องคนนั้น เค้าบอกเรานะว่าไม่ได้คบ ไม่ได้คิดเกินเลยจากรุ่นน้อง แต่ก็ยังคุยกัน ส่งรูปรายงานกันตลอด ส่งหาน้องคนนั้นยิ่งกว่าตอนคบเราซะอีก
อยากถามผู้ชายหรือผู้หญิงหลายๆคนว่า ระหว่างคนที่คอยร่วมทุกข์ ร่วมสุขกับคุณมา คุณจะทิ้งเขาไปหาคนอื่นในวันที่คุณมีพร้อมแล้วรึเปล่า?
เราต้องทำใจยอมรับจุดนี้ให้ได้ใช่มั้ย ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย เราผิดตรงไหน ทำหน้าที่ได้ดีมาตลอด
ระหว่างผู้หญิงที่อยู่กับคุณตั้งแต่ 0 vs ผู้หญิงที่เข้าหาคุณตอนคุณมีทุกอย่าง
จนตอนนี้เขามีแทบทุกอย่าง มีของสะสม มีหน้ามีตาขึ้นมา มีคนเข้าหามากมาย
แล้วถึงวันที่เราทะเลาะกัน เราทะเลาะกันแรงมาก แรงจนเขาด่าเราว่า เราหน้าส้นตรีน อยู่ด้วยแล้วมีแต่ทุกข์ ไม่มีความสุข ไล่ให้เราออกไปจากชีวิตของเขา แต่เราก็ยังทนอยู่ ด้วยคำว่ารัก
แต่ตอนนี้มารู้อะไรบางอย่าง ถึงกลับทำให้เราช็อคและอยากเปลี่ยนความคิด เขากลับไปหาแฟนเก่า และไม่พอ ก็มีคนมาคุยใหม่ด้วยอีก และที่เราเสียใจที่สุดคือ เขาคุยกับรุ่นน้องคนนึง ส่งรูปหากัน คุยกันตลอด ไปไหนมาไหนด้วยกัน
เค้าไม่คิดเสียใจด้วยซ้ำที่จะเสียเราไป เค้าคงมีความสุขกับรุ่นน้องคนนั้น เค้าบอกเรานะว่าไม่ได้คบ ไม่ได้คิดเกินเลยจากรุ่นน้อง แต่ก็ยังคุยกัน ส่งรูปรายงานกันตลอด ส่งหาน้องคนนั้นยิ่งกว่าตอนคบเราซะอีก
อยากถามผู้ชายหรือผู้หญิงหลายๆคนว่า ระหว่างคนที่คอยร่วมทุกข์ ร่วมสุขกับคุณมา คุณจะทิ้งเขาไปหาคนอื่นในวันที่คุณมีพร้อมแล้วรึเปล่า?
เราต้องทำใจยอมรับจุดนี้ให้ได้ใช่มั้ย ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย เราผิดตรงไหน ทำหน้าที่ได้ดีมาตลอด