โดนรุ่นพี่ที่ทำงานกดดัน เหมือนกลั่นแกล้ง...ข่มขวัญ จะเอายังไงต่อไปกับชีวิตการงานดี?

เท้าความไปเมื่อ เมษาฯ ปี 60 ช่วงปลายเดือนหลังสงกรานต์ เราก็สมัครงานบริษัทเอกชน ด้วยวุฒิ กศน. เทียบ ม.6
มันคือวุฒิสูงสุดที่เรามีแล้วค่ะ
(จริงๆ คิดอยากจะเรียนต่อเพราะอายุยังไม่มากเท่าไหร่ แต่เหมือนชีวิตจะไม่ใฝ่การนั่งเรียนแบบนักศึกษาทั่วไป ชอบ
จะเรียนแบบไม่ต้องนั่งเรียน คล้ายๆ คนขี้เกียจอยู่ในกฎเกณฑ์ค่ะ)

เข้าเรื่อง สมัครงานปลายเมษาฯ (ไม่ครบเดือน) ทำมาจนถึงวันนี้ ก็ปลายๆ ตุลาคม แล้ว รวมเวลาทำงานก็จะประมาณ
5-6 เดือน ได้ ผ่านโปรช่วง 4 เดือนแรกที่ทำค่ะ แต่ตะหงิดใจมากๆ เลย (เราเพิ่งมาวิเคราะห์สถานการณ์เอาเองวันนี้)

ช่วงกำหนดผ่านโปร ทางบริษัทหรือฝ่ายบุคคลไม่ได้แจ้งมาเลย หัวหน้างานก็เงียบๆ ไม่ปริปากพูด จนเราไปถามเอง
ว่า "โทษนะคะหัวหน้า อยากทราบว่าผ่านโปรไหมคะ? เห็นว่าเลยกำหนดทดลองงาน 4 เดือน มาหลายวันแล้วค่ะ?"
ก็ถามแบบนอบน้อมที่สุดเพราะเราอายุไม่มาก และตำแหน่งงานไม่ได้สูง วุฒิก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดินเลย เทียบกับคนตำแหน่ง
เดียวกันหลายๆ คนที่ใช้วุฒิ ป.ตรี มาสมัคร
คำตอบของหัวหน้า "ผ่านสิ ผ่านแน่นอน ทำเอกสารมาให้เซ็นเลย แล้วส่งไปที่ฝ่ายบุคคล" เขาบอกเราแบบนี้ค่ะแล้ว
บริษัทอื่นเป็นเหมือนกันไหม? พนักงานต้องทำเอกสารเอง แจ้งฝ่ายบุคคลเองหรือเปล่า? (เพิ่งทำงานออฟฟิศครั้งแรก)

หลังจากแจ้งฝ่ายบุคคลไปแล้ว ก็เงียบไม่มีวี่แววจะตอบกลับอะไรมาเพื่อให้เราอุ่นใจได้ว่า 'ผ่านโปร' จริงๆ นะ อะไรงี้
ซึ่งเท่าที่เราพูดคุยกับหัวหน้าวันสัมภาษณ์งาน เขาก็ย้ำกับเราเองว่า ถ้าผ่านโปรแล้วจะมียูนิฟอร์มให้นะ ซึ่งเราก็ไม่ได้

เรารอจนถึงต้นเดือนตุลาคม ก็ถามหัวหน้าใหม่อีกครั้งว่า ผ่านโปรแล้วจริงๆ ใช่ไหม? จะมีหลักฐานอะไรยืนยันให้ไหม?
หัวหน้าก็บอกอ้อมแอ้มว่า "ได้เสื้อบริษัท ใส่มาทำงาน เดี๋ยวสั่งเสื้อไปเลยนะ" เราก็เอะใจแล้ว ว่าพนักงานต้องสั่งเสื้อ
ไปเอง ทำเรื่องถึงฝ่ายบุคคลเองหรือเปล่า? (เพราะไม่เคยทำงานแบบบริษัทมาก่อน เลยไม่รู้ระบบค่ะ) แต่ก็ทำตามที่
หัวหน้าได้แจ้งมา คือสั่งเสื้อไปตามความเหมาะสม

สิ่งที่ได้กลับมาหลังสั่งเสื้อแทบจะห่างกันไม่กี่วัน คือ 'บัตรประกันสังคม' ก็...เออ...ก็ดีนะ อย่างน้อยก็มีหลักประกันไป
ว่าที่หักทุกเดือนๆ ยังมีบัตรมาให้ดูต่างหน้าบ้าง แต่ได้ช้าเหมือนกันนะ ทำงานไปแล้วตั้งกี่เดือน และปัจจุบันยังไม่ได้
เสื้อบริษัท หรือยูนิฟอร์มใดๆ เลยค่ะ แต่ยังคงรอคอยดูท่าทีต่อไป

มาถึงกรณีรุ่นพี่ที่ทำงานบ้าง
ช่วง 4 เดือน ทดลองงาน ไม่ว่าเราจะสับเพร่าทำงานตกหล่นผิดพลาด(งานธุรการ)เอกสารเงินๆ ทองๆ หลักสิบล้าน
จะชุ่ยยังไง เมื่อเราชี้แจงว่าผิดพลาดยังไงบ้าง รุ่นพี่ผู้เป็นคนจัดการเรื่องเงินๆ ทองๆ ก็จะตอบกลับมาว่า 'ไม่เป็นไร'
"ค่อยๆ เรียนรู้งานไป พี่ก็เคยสมัยทำงานใหม่ๆ พี่เข้าใจน้องนะ" ซึ่งเป็นประโยคที่ทำให้เราประทับใจและพร้อมที่จะ
ทำงานต่อไปอย่างไม่เกี่ยงงานเลย แต่พอพ้นช่วง 4 เดือน ที่ทดลองงานปุ๊บ แค่เราพลาดจุดเดียว จุดเล็กๆ ที่แทบ
จะมองข้ามได้ถ้าไม่สังเกต รุ่นพี่คนเดิม กลับกล่าวโทษเราเหมือนทำบริษัทล่มจมเลยค่ะ ผิดนิดเดียวเขาก็เขี่ยให้มัน
ขยายวงกว้างออกไป ให้เราแก้ปัญหาหลายจุดจนแก้ไม่ทัน แก้คนเดียวไม่ไหว และไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้เลย
แถมยังมีคำพูดข่มขวัญเรา "ถ้าครั้งนี้ผิดพลาด ครั้งหน้าก็ผิดอีก เสียหายหนักกว่าเดิม อาจมีการหักเงินเดือนน้อง"
นั่นคือเบาะๆ แต่ที่หนักสุดคือ "เงินเป็นสิบล้าน ถ้าพี่พลาดพี่รับผิดชอบเอง แต่นี่น้องพลาดน้องจะทำยังไง...คะ?"
เหมือนเตรียมจะโยนหนี้ให้เราแบกคนเดียวแล้ว เริ่มกลัวค่ะว่าจะซวยไม่รู้ตัว

เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ช่วงกลางเดือนกันยาฯ จนมารอบ 2 เดือนตุลาฯ ไม่กี่วันนี้เอง ครั้งแรกเขาผิดพลาด และเราได้
ชี้แจงพร้อมหลักฐาน อธิบายชัดเจนว่าเขาผิดพลาดยังไง แต่เราว่าเราก็นอบน้อมกับเขานะ ไม่ได้ต่อว่าอะไรเลยค่ะ
เป็นการชี้แจง แล้วเขาก็ดูรับฟังและยอมรับความผิดพลาดของเขา
แต่พอพลาดรอบ 2 เป็นความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ของเราเอง แต่มันไม่ใช่ส่วนสำคัญ เขาก็ไปเขี่ยให้มันสำคัญขึ้น
กลายเป็นความผิดเราใหญ่หลวงมากจนน่ากลัว เพื่อนที่ทำงานอยู่ด้วยกัน ยังรู้สึกเหมือนเขาเอาคืนเราเลยค่ะ

แล้วถ้าเป็นแบบนี้ เราควรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตการงานดี

ลาออก ...เพื่อแสดงความรับผิดชอบในการทำงานผิดพลาดของเราเอง?
(เราอยากลาออกเมื่อพร้อมมากกว่า ไม่ใช่ลาออกเพราะเรื่องแค่นี้ค่ะ แต่ถ้ามันต้องทำจริงๆ ก็คงต้องทำ)

ทำงานต่อไป ...แล้วรอวันเจอคราวซวย แบกรับปัญหามากมายที่จะตามมา? เพื่อเงินเดือน?
(ซึ่งเงินเดือนมันก็จำเป็นกับชีวิตค่ะ)

ตลอด 5-6 เดือน ที่ทำงาน เราว่าเราก็นอบน้อมกับหัวหน้า เพื่อนๆ ที่ทำงาน และพนักงานคนอื่นๆ นะคะ เพราะเราก็
ยิ้มแย้มกับทุกคน ทักทายพอเป็นมารยาท คนไหนสนิทกันหน่อยเราก็พูดคุยสัพเพเหระ ชวนกินข้าวกินขนมก็ปกติดี
เข้างานสายบ้างบางวัน โดยเฉพาะวันที่ฝนตก ซอยที่ทำงานน้ำท่วมทำให้ไปได้ช้าลง มันก็มีเหตุผลอันควรให้สายอยู่
เวลาทำงานก็ตั้งใจทำเต็มที่ ส่วนงานที่บางครั้งผิดพลาดตกหล่น(ชุ่ย)บ้าง เราก็แก้ไขไม่เคยบ่น ทั้งที่บางวันไม่อยาก
เลิกดึกก็ยังยอมเลิกดึกแก้ไขงาน ทำงานที่ล้นโต๊ะ ไม่เคยมาบ่นลับหลังกับใครด้วยซ้ำ ค่าแรงวุฒิ กศน. คิดว่ามากไหม?

เพราะแบบนี้เราเลยท้อใจค่ะ มาเจอรุ่นพี่กดดัน เราเลยไม่รู้จะไปต่อยังไง เครียดแต่ก็ต้องตื่นไปทำงานอยู่ดี
ขอคำปรึกษาคนมีประสบการณ์ทำนองนี้หน่อยค่ะ

ปล.เพื่อนที่ทำงานสายแข็งบางคน ยุให้เราไปด่า ไปตบ รุ่นพี่เลย บอกเลยว่าเราไม่สู้คนจ้า พูดเป็นแต่คำว่า 'ค่ะ' จริงๆ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่