มีใครเสียน้ำตาให้กับ เพลง "ยามเย็น" ในริ้วขบวนพระบรมราชอิสริยยศที่ ๑ เหมือนกันบ้าง

" แดด รอน รอน
เมื่อทินกรจะลับเหลี่ยมเมฆา
ทอแสงเรืองอร่าม ช่างงามตา
ในนภาสลับ จับอัมพร"


ริ้วขบวนพระบรมราชอิสริยยศที่ 1
เชิญพระโกศทองใหญ่ประดิษฐานเหนือพระยานมาศสามลำคาน จากพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทไปยังพระมหาพิชัยราชรถ

ภาพพระยานมาศสามลำคานเชิญพระโกศทองใหญ่ ค่อยๆเคลื่อนมาตามถนนมหาราช
และช่วงที่ขบวนเลี้ยวเข้าถนนท้ายวัง เพลง "ยามเย็น" ก็ดังขึ้น
เป็นห้วงแห่งความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย มันแน่นอก จุก บอกไม่ถูก และน้ำตาก็เริ่มไหล
และนั่งร้องไห้อยู่หน้าทีวี เป็นอีกเช้าที่ทรมานมากที่สุดในชีวิต

เมื่อปลายปีที่ผ่านมา ภาพยนตร์พรจากฟ้า ก็ได้เลือกใช้บทเพลง "ยามเย็น" นี้
เพื่อระลึกถึงพระองค์ท่านผ่านบทภาพยนตร์รักโรแมนติก ในช่วงปีใหม่

แต่ในครั้งนี้บทเพลง "ยามเย็น" นั้นเย็นจริงๆ เย็นร้าวเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
ไม่เคยจะมีครั้งไหนที่บทเพลงพระราชนิพนธ์จะทำให้เราเศร้าได้เท่าวันนี้อีกแล้ว

การใช้เพลงพระราชนิพนธ์ 4 เพลงในริ้วขบวนที่ 1 ถือเป็นการส่งเสด็จ พระผู้เป็น "อัครศิลปิน" อย่างแท้จริง
แม้ในวันนี้พระองค์ท่านไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว แต่เสียงเพลงพระราชนิพนธ์ยังคงดังชัดอยู่เสมอ
เปรียบเสมือนสิ่งที่พระองค์ท่านสร้างไว้ นิพนธ์ไว้ จะยังคงอยู่ ชัดเจน และจะเป็นร่มเงาให้ชาวไทยตลอดไป




..โอ้ ยามเย็น
จวบยามนี้เป็นเวลา สุดอาวรณ์
ยามไร้ความสว่างห่างทินกร
ยามรักจำจะจร จากกัน ไป..
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่