สวัสดีครับ ผมชื่อ ก. และผมมีแฟนที่คบหากันไม่นานชื่อ บ.
เรา2คน พึ่งเริ่มได้เป็นแฟนกันไม่นาน เรารู้จักกันผ่านทาง โซเชี่ยลมีเดีย เราตกลงคุยกันเพราะเราอาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงกัน
เราคบกันมาได้สักพักหนึ่งเราก็มีปัญหากันจนทำให้เราต้องเลิกกัน แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคืนดีกันได้ครับ และหลังจากนั้นมาก็ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่ต้องเลิกรากันไปก็แค่ทะเลาะตามประสาคู่รักทั่วไป
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เราทำงานคนละที่กัน ผมมาทำงานในเมือง แต่เธอทำงานที่ระแวกบ้านซึ่งระยะทางห่างกัน(1kกิโลเมตร)นานๆที 4-6 เดือนเราจะได้เจอกันที ผมคิดว่ามันก็ดีนะ เราจะได้มีกำลังใจทำงานเก็บเงินเพื่อสร้างครอบครัวและหวังว่าสักวันหนึ่งเราจะกลับไปสร้างครอบครัวที่บ้านเกิดด้วยกัน หลายคนถามแล้วว่าทำไมไม่หาแฟนที่ๆอยู่ใกล้ๆกัน ใกล้ๆที่ทำงาน หรือคนในพื้นที่ ผมก็บอกเขาไปว่าถ้าผมมีแฟนที่นี่ ผมจะไม่ค่อยได้กลับบ้านแน่นอน แต่ถ้าผมมีแฟนอยู่แถวบ้าน เวลาที่ผมกลับบ้าน ผมจะได้กลับไปหาพ่อแม่พี่น้องและก็แฟนด้วยเลยแต่นั่นแหล่ะครับ ผมเลือกผิด เพราะการเลือกแบบนี้ แน่นอนเราไม่ได้อยู่ในสายตาของกันและกันแน่นอน
แล้ววันนั้นก็มาถึงครับ .... ก่อนอื่นขอย้อนความกลับไปตอนแรกที่ผมบอกว่าเราเลิกกัน นั่นแหล่ะครับ เราเลิกกันเพราะเธอแอบไปคุยกับแฟนเก่าซึ่งโกหกมาตลอด โกหกมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ผมก็พอจะรู้แต่ผมรอว่าผมมีหลักฐานพอผมถึงจะถามเธอ แล้วเธอก็ยอมรับทุกอย่าง แต่นั่น บางคนก็ถามว่าแล้วทำไมไม่เลิกไปเลยตั้งแต่ครั้งแรก นั่นแหล่ะครับ เพราะคำว่าครั้งแรกนี่แหล่ะครับ เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกเราจะให้โอกาสเขาไม่ได้หรอ แต่อีกมุมนึงก็บอกว่า ถ้ามีครั้งแรกมันก็ต้องมีครั้งสองเป็นธรรมดา(เรื่องนี้ผิดที่ผมเองที่ใจเย็นเกินไป)
แล้ววันนั้นก็เป็นจริง ครั้งที่สอง ที่รู้สึกว่าจะรุนแรงกว่าครั้งแรกมากแบบมากสุดๆ เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเมื่อก่อน คุยบ้างนิดๆหน่อยแต่ก็ทุกวัน ผมไม่โทษเธอหรอกหรอกครับ เรื่องนี้เป็นเพราะผมเองที่ไม่มีเวลาเอาใจใส่เอง ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น มันจึงมีช่องว่างมากขึ้น
แล้ววันที่น้ำตาลูกผู้ชายที่มันไม่ไหลเลยสักหยดทำตัวไม่ถูกตัวสั่น เมื่อมีข้อความนึงเด้งเข้ามาพร้อมส่งรูปและแชท อะไรต่างๆนานๆที่แฟนผมกับผู้ชายอีกหลายคนถ่ายคู่กันไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินข้าวกัน ไปซื้อของให้กัน คุยวีดิโอคอลกัน ยิ้มสนุกสนานร่าเริงซึ่งมันเป็นเวลาที่เรา คบกันอยู่ นั่นแหล่ะครับถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้บอกเลิกเธอนะ แต่ผมจะขอดูอาการ ดูการกระทำ ว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไป แต่ในใจผมไม่มีเธอแล้ว ผมไม่ได้คิดจะแก้แค้นหรือประจานเธอใดๆทั้งสิ้น ผมคิดเสียว่า หรือเป็นผมเองที่ไปแย่งเธอจากเขามาโดยไม่รู้ตัวเลยด้วซ้ำ
ที่ผมไม่บอกเลิกเธอ ผมยังไม่บอกให้เธอรู้ว่าผมรู้เรื่องนี้ เพราะผมอยากจะดูแค่ว่า มารยาคนหนึ่งคนมันมีกันมากแค่ไหนก็เท่านั้น นี่ผมยังดี ที่ผมรู้ตัวไว ผมเป็นคนขี้สงสัย ผมก็ขอบคุณเธอด้วยที่มาทำให้ผมรู้ว่าโลกนี้ มันมีอะไรอีกเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆที่เรายังไม่รู้ ที่เรารู้มันยังไม่ได้เศษเสี้ยวของบนโลกนี้เลย
ผมไม่เสียใจหรอกครับ เพราะผมบอกมันเสมอ บ. คุณไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดนะ เพราะผู้หญิงที่ผมรักมากกว่าคุณคือ แม่ ป้า และก็พี่สาวผมครับ
..........ถ้าเป็นพี่ๆทุกคนจะทำอย่างไรครับ ????
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและแชร์ความรู้สึกประสบการณ์ต่างๆกันด้วยนะครับ 🙏
และก็ขอโทษนี่เป็นกระทู้แรกที่ผมตั้งขึ้น เพราะผมไม่อยากให้ทุกคนประสบพบเจอแบบผม ซึ่งขณะพิมพ์มือมันก็สั่น ใจมันคิดตลอด ภาพมันติดตาจริงๆครับ ท้ายนี้ขอให้ทุกคนโชคดีกับความรักครับ มีดีใจบ้าง เสียงใจบ้าง ร้องไห้บ้าง ธรรมดาครับเพราะนี่คือรสชาติของความรัก สิ่งนี้แหล่ะที่เราเรียกว่าชีวิต
ถ้าคุณรู้ว่า แฟนคุยแอบไปมีอะไรกับคนอื่นหลายคนระหว่างที่คบหากัน คุณจะทำอย่างไร ?
เรา2คน พึ่งเริ่มได้เป็นแฟนกันไม่นาน เรารู้จักกันผ่านทาง โซเชี่ยลมีเดีย เราตกลงคุยกันเพราะเราอาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงกัน
เราคบกันมาได้สักพักหนึ่งเราก็มีปัญหากันจนทำให้เราต้องเลิกกัน แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคืนดีกันได้ครับ และหลังจากนั้นมาก็ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่ต้องเลิกรากันไปก็แค่ทะเลาะตามประสาคู่รักทั่วไป
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เราทำงานคนละที่กัน ผมมาทำงานในเมือง แต่เธอทำงานที่ระแวกบ้านซึ่งระยะทางห่างกัน(1kกิโลเมตร)นานๆที 4-6 เดือนเราจะได้เจอกันที ผมคิดว่ามันก็ดีนะ เราจะได้มีกำลังใจทำงานเก็บเงินเพื่อสร้างครอบครัวและหวังว่าสักวันหนึ่งเราจะกลับไปสร้างครอบครัวที่บ้านเกิดด้วยกัน หลายคนถามแล้วว่าทำไมไม่หาแฟนที่ๆอยู่ใกล้ๆกัน ใกล้ๆที่ทำงาน หรือคนในพื้นที่ ผมก็บอกเขาไปว่าถ้าผมมีแฟนที่นี่ ผมจะไม่ค่อยได้กลับบ้านแน่นอน แต่ถ้าผมมีแฟนอยู่แถวบ้าน เวลาที่ผมกลับบ้าน ผมจะได้กลับไปหาพ่อแม่พี่น้องและก็แฟนด้วยเลยแต่นั่นแหล่ะครับ ผมเลือกผิด เพราะการเลือกแบบนี้ แน่นอนเราไม่ได้อยู่ในสายตาของกันและกันแน่นอน
แล้ววันนั้นก็มาถึงครับ .... ก่อนอื่นขอย้อนความกลับไปตอนแรกที่ผมบอกว่าเราเลิกกัน นั่นแหล่ะครับ เราเลิกกันเพราะเธอแอบไปคุยกับแฟนเก่าซึ่งโกหกมาตลอด โกหกมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ผมก็พอจะรู้แต่ผมรอว่าผมมีหลักฐานพอผมถึงจะถามเธอ แล้วเธอก็ยอมรับทุกอย่าง แต่นั่น บางคนก็ถามว่าแล้วทำไมไม่เลิกไปเลยตั้งแต่ครั้งแรก นั่นแหล่ะครับ เพราะคำว่าครั้งแรกนี่แหล่ะครับ เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกเราจะให้โอกาสเขาไม่ได้หรอ แต่อีกมุมนึงก็บอกว่า ถ้ามีครั้งแรกมันก็ต้องมีครั้งสองเป็นธรรมดา(เรื่องนี้ผิดที่ผมเองที่ใจเย็นเกินไป)
แล้ววันนั้นก็เป็นจริง ครั้งที่สอง ที่รู้สึกว่าจะรุนแรงกว่าครั้งแรกมากแบบมากสุดๆ เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเมื่อก่อน คุยบ้างนิดๆหน่อยแต่ก็ทุกวัน ผมไม่โทษเธอหรอกหรอกครับ เรื่องนี้เป็นเพราะผมเองที่ไม่มีเวลาเอาใจใส่เอง ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น มันจึงมีช่องว่างมากขึ้น
แล้ววันที่น้ำตาลูกผู้ชายที่มันไม่ไหลเลยสักหยดทำตัวไม่ถูกตัวสั่น เมื่อมีข้อความนึงเด้งเข้ามาพร้อมส่งรูปและแชท อะไรต่างๆนานๆที่แฟนผมกับผู้ชายอีกหลายคนถ่ายคู่กันไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินข้าวกัน ไปซื้อของให้กัน คุยวีดิโอคอลกัน ยิ้มสนุกสนานร่าเริงซึ่งมันเป็นเวลาที่เรา คบกันอยู่ นั่นแหล่ะครับถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้บอกเลิกเธอนะ แต่ผมจะขอดูอาการ ดูการกระทำ ว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไป แต่ในใจผมไม่มีเธอแล้ว ผมไม่ได้คิดจะแก้แค้นหรือประจานเธอใดๆทั้งสิ้น ผมคิดเสียว่า หรือเป็นผมเองที่ไปแย่งเธอจากเขามาโดยไม่รู้ตัวเลยด้วซ้ำ
ที่ผมไม่บอกเลิกเธอ ผมยังไม่บอกให้เธอรู้ว่าผมรู้เรื่องนี้ เพราะผมอยากจะดูแค่ว่า มารยาคนหนึ่งคนมันมีกันมากแค่ไหนก็เท่านั้น นี่ผมยังดี ที่ผมรู้ตัวไว ผมเป็นคนขี้สงสัย ผมก็ขอบคุณเธอด้วยที่มาทำให้ผมรู้ว่าโลกนี้ มันมีอะไรอีกเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆที่เรายังไม่รู้ ที่เรารู้มันยังไม่ได้เศษเสี้ยวของบนโลกนี้เลย
ผมไม่เสียใจหรอกครับ เพราะผมบอกมันเสมอ บ. คุณไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดนะ เพราะผู้หญิงที่ผมรักมากกว่าคุณคือ แม่ ป้า และก็พี่สาวผมครับ
..........ถ้าเป็นพี่ๆทุกคนจะทำอย่างไรครับ ????
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและแชร์ความรู้สึกประสบการณ์ต่างๆกันด้วยนะครับ 🙏
และก็ขอโทษนี่เป็นกระทู้แรกที่ผมตั้งขึ้น เพราะผมไม่อยากให้ทุกคนประสบพบเจอแบบผม ซึ่งขณะพิมพ์มือมันก็สั่น ใจมันคิดตลอด ภาพมันติดตาจริงๆครับ ท้ายนี้ขอให้ทุกคนโชคดีกับความรักครับ มีดีใจบ้าง เสียงใจบ้าง ร้องไห้บ้าง ธรรมดาครับเพราะนี่คือรสชาติของความรัก สิ่งนี้แหล่ะที่เราเรียกว่าชีวิต