คือเรื่องมันมีแบบนี้คะ ตอนแรกเราอยู่กับคนนึง แล้วเพื่อนคนนี้เขาก็มีเพื่อนสนิทเลยชวนมาอยู่ด้วยกัน
ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ แต่นานๆเข้าเราอึดอัด พื้นที่ในห้องแทบไม่มีของเราเลย ทั้งตู้เสื้อผ้า เรามีแขวงน้อยมาก แทบจะไม่มีส่วนของเราเลย
อย่างบางอย่างที่วันไหนพวกเขาเก็บห้อง เขาก็จะเอามาพูดให้เราได้ยินว่าวันนี้เขาเก็บห้องนะ เหมือนกดดันเรา ทั้งที่บางครั้งเราเก็บเราก็ไม่เคยมาพูดอะไร
แบบนี้ คือพวกเขาสนิทกันคะ อย่างเขาไปกินข้าวกันก็ไม่เคยชวนเรา ไปเที่ยวกันเขาก็ไม่ชวนเรา เรารู้สึกอึดอัดมาก เหมือนเราไม่มีตัวตนในห้องนั้น
คือที่เราอดทนอยู่มาเพราะเงินค่าหมัดจำ เพราะออกกันไป3คน เราก็กลัวว่าถ้าเราออก เพื่อนจะจ่ายค่าห้องหนักรึป่าว เพื่อนจะหาเงินหมัดจำจากไหนมาให้เรา
เราก็ไม่กล้าขอพ่อแม่ ถ้าจะแนะนำให้คุยกันตรงๆ เราว่ามันเกินคำนั้นมาแล้วคะ ต่อให้คุยตรงๆคนมันเสียความรู้สึกไปแล้ว มันอึดอัด ด้วยความอยู่กันหลายคนมันทำให้ไม่มีความส่วนตัว บางครั้งเรารู้สึกว่าเขาเกรงใจกันเองแต่ไม่เกรงใจเราเลย มันรู้สึกแย่มากๆ อีกอย่างเขายังเอาเราไปพูดกับคนอื่นว่าเราไม่ช่วยเก็บห้องเลย ทั้งที่พวกเขาเป็นคนรกเอง กินตรงไหนทิ้งตรงนั้น ถอดตรงไหนวางตรงนั้น รื้อตรงไหนก็กองไว้ตรงนั้น จนเราบอกแฟนว่าไม่ไหวแล้วอึกอัด แต่ที่ทนอยู่มาเพราะงานประกัน อยากได้ไปมัดจำหอใหม่ เชื่อไหมคะ ถ้าเป็นคนใดคนหนึ่งที่กำลังจะย้ายไม่ใช่เรา เขาไม่มีความนินทาลับหลังเลย เขาเกรงใจกันแต่ไม่เคยเกรงใจเรา เราไม่ไหวแล้วอย่างมาก ไม่มีความสะดวกในการทำงาน อ่านหน้งสือ พวกเขาเล่นกัน เสียงดังมาก ขนาดนอนยังไม่ค่อยจะหลับเลย
อยากย้ายไปอยู่กับแฟนจะพูดยังไงกับรูมเมทดีค่ะ?
ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ แต่นานๆเข้าเราอึดอัด พื้นที่ในห้องแทบไม่มีของเราเลย ทั้งตู้เสื้อผ้า เรามีแขวงน้อยมาก แทบจะไม่มีส่วนของเราเลย
อย่างบางอย่างที่วันไหนพวกเขาเก็บห้อง เขาก็จะเอามาพูดให้เราได้ยินว่าวันนี้เขาเก็บห้องนะ เหมือนกดดันเรา ทั้งที่บางครั้งเราเก็บเราก็ไม่เคยมาพูดอะไร
แบบนี้ คือพวกเขาสนิทกันคะ อย่างเขาไปกินข้าวกันก็ไม่เคยชวนเรา ไปเที่ยวกันเขาก็ไม่ชวนเรา เรารู้สึกอึดอัดมาก เหมือนเราไม่มีตัวตนในห้องนั้น
คือที่เราอดทนอยู่มาเพราะเงินค่าหมัดจำ เพราะออกกันไป3คน เราก็กลัวว่าถ้าเราออก เพื่อนจะจ่ายค่าห้องหนักรึป่าว เพื่อนจะหาเงินหมัดจำจากไหนมาให้เรา
เราก็ไม่กล้าขอพ่อแม่ ถ้าจะแนะนำให้คุยกันตรงๆ เราว่ามันเกินคำนั้นมาแล้วคะ ต่อให้คุยตรงๆคนมันเสียความรู้สึกไปแล้ว มันอึดอัด ด้วยความอยู่กันหลายคนมันทำให้ไม่มีความส่วนตัว บางครั้งเรารู้สึกว่าเขาเกรงใจกันเองแต่ไม่เกรงใจเราเลย มันรู้สึกแย่มากๆ อีกอย่างเขายังเอาเราไปพูดกับคนอื่นว่าเราไม่ช่วยเก็บห้องเลย ทั้งที่พวกเขาเป็นคนรกเอง กินตรงไหนทิ้งตรงนั้น ถอดตรงไหนวางตรงนั้น รื้อตรงไหนก็กองไว้ตรงนั้น จนเราบอกแฟนว่าไม่ไหวแล้วอึกอัด แต่ที่ทนอยู่มาเพราะงานประกัน อยากได้ไปมัดจำหอใหม่ เชื่อไหมคะ ถ้าเป็นคนใดคนหนึ่งที่กำลังจะย้ายไม่ใช่เรา เขาไม่มีความนินทาลับหลังเลย เขาเกรงใจกันแต่ไม่เคยเกรงใจเรา เราไม่ไหวแล้วอย่างมาก ไม่มีความสะดวกในการทำงาน อ่านหน้งสือ พวกเขาเล่นกัน เสียงดังมาก ขนาดนอนยังไม่ค่อยจะหลับเลย