สุดท้ายทุกคนต้องปลงเพื่อเป็นสุข จริงหรือเปล่า

คืนวันที่25 ตุลาคม พ.ศ.2560 เวลาสองทุ่มเศษ เราเองได้หลับลงไป และฝันถึงคนรักเก่า เป็นเรื่องราวที่มีความสุขมาก เราเองก็คิดถึงเขา จึงร้องไห้ออกมา เลื่อนเฟสบุ๊คไปเจออสุภะกรรมฐาน จึงพิจารณาร่างกายนี้ ไม่มีอะไรเป็นของเรา ไม่เที่ยงแท้ ได้มาเพื่อจากไป ทำให้เราเองรู้สึกหดหู่ใจมาก ทำให้เราปราถนาเพียงให้คนรักเก่ามีสุข และคิดที่จะทำสิ่งที่ดีงามตอบแทนโลกนี้เท่าที่ยังหายใจได้ ใช้ชีวิตด้วยความมีสติ เรารู้สึกปลงและปล่อยวาง เราขอโทษคนที่ไม่เคยที่จะคิดขอโทษ ต้องปล่อยวาง เพราะคิดว่าไม่ว่าอย่างไร ในโลกใบนี้ไม่มีอะไรเป็นของเราอย่างแท้จริง...