ผมหมดหวังแล้วใช่มั้ยครับ...

ผมชื่อ เจ (สมมติ) ผมเจอแฟนผมในแอพแชทแอพนึ่ง (ตอนนี้คงต้องเรียกว่าแฟนเก่าแล้วสินะ) เทอชื่อ เอ็ม (สมมติ) ก่อนคบกันเราคุยก็เข้ากันดีทั่ว ๆ ไป แล้วจึงตัดสินใจนัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งแถวรัชดา ฯ วันนั้นอะไรก็ไม่เป็นใจ ฝนตก น้ำท่วมมาก แต่ก็ไม่เป็นไร นัดก็ต้องเป็นนัด ผมก็ยังไปเจอในที่สุด สถานที่ที่เราเจอกันครั้งแรกคือลานจอดรถชั้นบนสุด แว๊ปแรกที่เห็นเทอ ผมรู้สึกว่าเทอเป็นคนที่สวยมาก ผมสั้น ผิวขาว ผมรู้สึกผมเหมือนเห็นนางฟ้าเลย (อาจจะเวอร์ไปหน่อยสำหรับคนอื่น แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ) และกิจกรรมแรกที่เราทำด้วยกันคือสูบบุหรี่ (555 โรแมนติกสุด ๆ) จากนั้นเราก็ไปเที่ยว ทานข้าว บลา ๆ โดยทั่วไป หลังจากนั้นสักพักเราก็คบกัน  พอคบกันได้ประมาณเดือนนึง เทอก็บอกเลิกผม โดยให้เหตุผลว่าที่คบกับผมนั้นจริง ๆ แล้วไม่ได้รัก แค่เหงาเฉย ๆ ผมรู้สึกเสียใจในตอนนั้น แต่ผมก็คิดว่า ทำไมกัน ผมยังไม่ได้ลองพยายามที่จะทำอะไรเลย ยังไม่ได้พยายามทำทุกอย่างที่ทำให้เทอรู้สึกรักผม เรายังไม่รู้จักกันดีด้วยซ้ำ ผมจึงได้ยื้อเทอไว้ บอกว่าเป็นเพื่อนกันก่อนก็ได้ หลังจากนั้น 2 - 3 วัน เทอก็กลับมาคุยกับผม เราได้ไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าว ช็อปปิ้ง พยายามที่จะทำให้เทอรู้สึกมั่นใจในตัวผม และรักผม ยกตัวอย่างเช่น เวลาไปลองรองเท้า ผมก็จะเป็นคนถอดรองเท้าให้เทอ แล้วใส่คู่ที่จะลอง หรือจะเป็นถือของถือกระเป๋าให้ตลอด ทำทุก ๆ อย่างที่พอจะนึกได้ในเวลานั้น ๆ จนสุดท้ายเทอก็ใจอ่อนยอมมาคบกันจริง ๆ จัง ๆ ความรักช่วงนั้นก็ยังไม่ได้มีไรพิเศษมาก ก็ดำเนินมาเรื่อย ๆ จนคบกันได้ประมาณ 3 เดือน เทอก็ต้องไปฝึกงานที่จังหวัดภูเก็ต ซึ่งเทอก็จะต้องไปอยู่คนเดียว ห่างไกลจากครอบครัว เป็นเพราะเหตุการณ์นี้แหละที่ทำให้เทอรักผมอย่างมาก อย่างสุดหัวใจ เพราะผมเป็นคนเดียวที่อยู่คุยกับเทอตลอด ผมไม่เคยที่จะไม่ว่างที่จะคุยกับเทอเลย ตอนนั้นผมก็เกิดความคิดว่าคนนี้แหละคือคนที่เราอยากจะเดินจับมือเคียงข้างกันไปตลอด พอเทอกลับมาจากฝึกงาน เรารักกันมาก ความรักเราพัฒนาแบบก้าวกระโดดเลยก็ว่าได้ เกือบทุกวันที่ผมจะต้องไปมหาลัยเทอเพื่อนที่จะรอเทอเลิกเรียน แล้วไปส่งที่แถวบ้านเทอเป็นประจำ เมื่อเราคบกันได้ 10 เดือน ผมก็ได้เซอร์ไพรส์เทอโดยการให้ดอกกุหลาบสีขาวหนึ่งช่อ เทอดีใจมาก ๆ ผมก็รู้สึกมีความสุขไปด้วย (และตั้งแต่นั้นผมคิดว่าผมจะให้ช่อดอกกุหลาบสีขาวแก่เทอทุก ๆ 10 เดือน) พอเราคบกันไปเกือบ 2 ปี ผมเริ่มรู้สึกว่าความรักของเรานั้นเริ่มอิ่มตัวแล้ว แฟนผมก็รู้สึกได้เช่นกัน จึงทำให้รู้สึกเบื่อ ๆ กัน จากการที่คุยกันประจำก็เริ่มที่จะคุยวันละคำ 2 คำ ผมทำเทอเสียใจบ่อยมาก เพราะเราไม่เข้าใจกันและไม่ยอมปรับตัวเข้าหากัน ต่างฝ่ายต่างเริ่มมีทิฐิใส่กัน แต่เราก็ยังไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ๆ เหมือนเดิม แต่ความรู้สึกเริ่มไม่เหมือนเดิม ตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกเริ่มไม่แน่ใจในความรักครั้งนี้ซะแล้ว ความรักของเราเป็นอย่างงี้ไปเรื่อย ๆ นาน 3 - 4 เดือน จนในที่สุดเทอก็ต้องบอกเลิกผม ลดสถานะจากแฟนมาเป็นเพื่อนกัน หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันประมาณ 3 - 4 วัน ใน 3 - 4 วันนั้นผมก็มานั่งคิดทบทวนหัวใจตัวเอง แต่แล้วเทอก็ทักมาแล้วชวนผมไปเที่ยว ผมรู้สึกดีใจมาก (เที่ยวในสถานะเพื่อนนะ) เราทำทุกอย่างเหมือนตอนเป็นแฟนกัน จนวันนึงผมตัดสินใจที่จะขอกลับมาคบกับเทออีกครั้ง แต่เทอก็ปฏิเสธมาตลอด บอกว่ายังไม่พร้อม ยังไม่อยากมีใครในตอนนี้ ซึ่งผมก็เสียใจนะ แต่ผมก็ไม่ท้อยังง้อเทอและขอคบเทอในหลาย ๆ ครั้งต่อมา จนเทอบอกว่า อย่าให้ความสำคัญกับเรื่องสถานะเลย ผมก็โอเค ไม่อยากบีบบังคับเทอมาก จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมรู้สึกว่าเทอห่างเหินไปแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ผมจึงตัดสินใจทักเทอไปว่าเทอเป็นอะไร ทำไมหายไป แตเทอกลับตอบผมกลับมาว่า "เทอมีแฟนใหม่แล้ว" เทอคบกันได้ 2 - 3 วัน ซึ่งตรงกับช่วงที่เทอห่างเหินไปแบบผิดปกติพอดี พอผมได้ยินคำนั้นผมโมโหมาก รู้สึกเหมือนโดนหักหลัง แล้วผมก็ได้ด่าเทอด้วยคำหยาบไปชุดใหญ่ (ซึ่งผมเป็นคนที่ไม่เคยด่าแฟนก่อน ๆ คนไหนเลย) การกระทำในครั้งนั้นเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบของผมโดยแท้ ผมรู้สึกเสียใจมาก ๆ กับการกระทำในครั้งนั้น มันเป็นตราบาปสำหรับผมไปเลย ทุกวันนี้ผมเสียใจมากกับการที่ผมมีคนที่ผมอยากจะยืนเคียงข้างด้วยกัน แต่ผมกลับรักษาเทอไว้ไม่ได้ ผมขอโอกาสง้อเทอหลายต่อหลายครั้ง แต่เทอไม่ให้โอกาสผมเลย ผมเสียใจมากในการกระทำที่ผ่าน ๆ มาของผม ที่ผมทำให้เทอเสียใจ ผมห่วยเอง...