แม่แฟนให้ผมกับแฟนเลิกกัน เรื่องจริงเจ็บกว่าในนิยายอีกครับ

คือผมเป็นเกย์น้ะ ผมชื่อ ช. ส่วนแฟนผมชื่อ บ. ตอนนี้ผมอยู่ปี1แฟนผมก็เรียนอยู่ปี1 เราสองคนอยู่มหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ คือผมคุยกับแฟนมาได้สักพักแล้วครับ แล้วเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน เอ้อคือ แฟนผมพึ่งมาคบผู้ชายน้ะครับ ตอนคบกันผมมีความสุขมาก เคาดูแลเอาใจดีมาก เลิกกิจกรรมที่คณะเคาก็มารับไปกินข้าวเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก เพราะผมไม่เคยเจอใครที่ทำแบบนี้ให้เลยรักมาก ก่อนที่จะขอกันเป็นแฟน เราอัพรูปคู่กัน แต่เคาก็เคยบ่นให้ผมฟังว่าแม่โทรมาด่า ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าด่าเรื่องไร ผมก็ไม่กล้าถามแฟน แล้ววันนั้นก็มาถึง คือเคากลับไปบ้านครับทุกอย่างก็ปกติแต่ตอนเย็นๆเคาทักมาบอกผมว่า แม่บินมาบ้านบอกว่ามีธุระจะคุยด้วย แฟนบอกแฟนใจไม่ดีเลยซึ่งผมก็ให้กำลังใจเคาว่าคงไม่มีรัยหรอกคงเป็นเรื่องเรียน แล้วดึกๆเคาก็มาบอกว่า แม่เคาให้ผมกับแฟนเลิกกัน ซึ่งผมก็ทำไรไม่ถูกเลย ผมก็ไม่ได้ถามเคาว่าเพราะอะไร แต่ผมขอว่าไม่เลิกได้มั้ย แต่คบกันเงียบๆไม่แม่รึใครรู้ เคาบอกว่าแม่จะเค้ามาเช็คแชท ให้เคลียร์ให้เสร็จ เคาต้องทำตามที่แม่สั่ง เพื่อทำตามจะฝัน ซึ่งผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมก็ต้องเลิกอย่างเดียวเพื่อฝันของตัวเคา ผมได้แต่ร้องไห้ แล้วบอกเคาไปว่า เคาเข้าใจตัวน้ะ แฟนก็บอกว่าขอบใจมากที่ไม่โกด ไม่ด่าเคา แฟนบอกให้ผมทำตามฝันของผม เคาจะรอดูอยู่ คำนี้ทำให้ผมสติแตก ร้องไห้หนัก #มันก็ผ่านมาได้สามวันแล้ว ผมยังเศร้า อยู่ห้องคนเดียวแล้วจะร้องไห้ ไม่ค่อยอยากสุงสิงกับใคร ไปไหนก็ไปคนเดียว ไปที่ที่เราสองคนเคยไป แต่ผมพยายามอยู่กับเพื่อนแล้ว มันก็ได้แค่ชั่วคราว ผมก็เศร้าและอยากอยู่คนเดียว ผมไม่รู้จะทำยังใงแล้ว รึเป็นเพราว่าแผลมันยังสดใหม่อยู่ ------แล้วอีกอย่างเวลาเราไปเรียนไปที่ไหนๆ ก็อาจเจอกัน ผมควรทำตัวยังไงเมื่อเจอกัน แต่ผมจะพยายามเลี้ยงไม่ให้เจอ ถ้าเจอกันผมคงร้องไห้ใส่หน้าเคาแน่ๆ แล้วอีกอย่าที่อยากรู้ว่าแม่เคาไม่อยากให้มีแฟนในขณะที่เรียน รึไม่อยากให้ลูกมีแฟนเป็นผู้ชาย เป็นคำถามที่ผมไม่กล้าถาม ที่เล่าามาทั่งหมดเป็นเรื่องที่เกิดกับตัวผมจริงๆ ผมเข้าใจความรู้แบบในหนังเลยครับว่ามันทรมารแค่ไหน เหมือนตายทั้งเป็น ช่วยให้คำแนะนำการใช้ชีวิตต่อจากนี้หน่อยครับ