ขอประทานโทษแฟนๆนะคะ ที่หายไปนานเชียว เหตุผลจะไม่บอกตอนนี้ แต่ขอให้อ่านไปเรื่อยๆ ท่านๆจะทราบดีว่าดิฉันมีภารกิจอะไรบ้าง เรียกได้ว่าตั้งแต่ลืมตาตื่นจนถึงเข้านอน…ไม่ได้อยู่นิ่งเลยค่ะ
ขอย้อนเล่าเรื่องที่ค้างไว้ก่อนนะคะ
เที่ยวเทศกาลหุ่นกระบอกนานาชาติ Festival de marionnettes de Charleville-Mézières
เที่ยวอีกแล้วค่าาาา...งานนี้ก็เป็นงานทอดน่อง ถ่ายภาพแบบชิลๆของดิฉันและคุณต๋อย
เรื่องของเรื่องคือ ดิฉันไม่เคยไปเลย ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันนิดเดียว นั่งรถไฟไปแค่ ห้าสิบนาทีเอง
งานนี้เป็นงานที่โด่งดังระดับโลกก็ว่าได้ เพราะชาวหุ่นกระบอกนั้นมาจากหลายพื้นที่ หลายประเทศ
เนื่องจากดิฉันเคยคิดว่านี่คืองานของเด็กๆ แต่เมื่อได้เปิดหูเปิดตากว้างขึ้น ได้รับการบอกเล่าจากผู้รู้ต่างๆ จึงทราบว่า หุ่นกระบอกนั้น หาใช่อยู่ที่หุ่นไม่...ไม่ใช่ว่าเอาหุ่นมาแต่งตัวแล้วก็มาดึงสายให้มันเต้นไปเต้นมาเท่านั้น...หากแต่มันคือ ศิลปะชั้นปรมาจารย์ ที่ต้องผ่านโรงเรียน ผ่านการฝึกฝนและผู้ที่กำกับเส้นสายได้นั้น คือ นักแสดงที่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ของเขาผ่านมือทั้งสอง เพื่อให้หุ่นสามารถมีความเคลื่อนไหวและมีชีวิตชีวาขึ้นมาต่างหาก...
ประกายของความอยากรู้ได้จุดขึ้นมาแบบสว่างวาบทันที รีบส่งข้อความไปหาเพื่อนรัก คุณต๋อย...
สั้นๆว่า ไปม๊ะ..ตะเอ๊ง???
เจ้านั้นก็ตอบกลับมาทันควันว่า ไปดิ...
แล้วเราก็จัดการนัดหมายกันแบบคนคล่องงาน คือ เจอกันที่สถานีรถไฟ รอบเช้า เกือบเก้าโมง
เริ่มจากเดินชมเมือง ไปซื้อโลโต้ (กะเผื่อฟลุ๊ค ปีนี้เพิ่งจะซื้อกะเขาใบแรกนี่แหละ)
พาคุณต๋อยไปทานกาแฟแบบสบายๆ เพราะฟาดครัวซองส์ไปสองชิ้นคนเดียว
งานหุ่นกระบอกยังเพิ่งจะเริ่ม เลยพาคุณต๋อยไปเที่ยวชมแม่น้ำ...ไปถ่ายรูปกับนาฬิกาดอกไม้ ไปชมบ้านของกวีใหญ่ Arthur Rimbaud (1854–1891)
ดิฉันค่อนข้างคุ้นเคยกับถิ่นนี้ เพราะเคยมากับโรงเรียนหลายครั้ง
เคยเล่ามาแล้วในเรื่องที่ต้องเรียนบทกวีของ รัมโบด์ ถึงขั้นสติแตก เพราะต้องอ่านและต้องจำให้ขึ้นใจ พร้อมต้องทำท่าทางให้เข้ากับอารมณ์บทกวี เพื่อที่จะขึ้นเวทีต่อหน้าท่านนายกเทศมนตรี
เมื่อสองปีก่อน...
งานนั้น...คุณพ่อบ้านบ่นกระปอดกระแปด...บอกว่า หลักการสอนนี้ ไม่ได้เรื่อง และเขาไม่เห็นด้วยเลยที่จะเอานักเรียนจากหลายๆชาติ หลากหลายภาษาพูด มาอ่านบทกวีของ Rimbaud ที่ไม่ใช่เรื่องง่าย และ ถ้าอ่านผิด...บทกวีที่ว่าซาบซึ้งสุดใจขาดดิ้นนั้น จะกลายเป็นบทตลก...
ท่านนายกเทศฯ คงได้ขำกลิ้งตกเก้าอี้ไป...
ภาพในอดีต……………ขณะซ้อมอ่านกวีที่จะให้ท่านนายกเทศมนตรีได้ฟัง
วันจริงได้ถ่ายรูปกับนายกเทศมนตรีของเมือง ที่เป็นหนุ่มหล่อมากกกกก
ปฏิทินแม่บ้านปัจฉิมวัย....ในฝรั่งเศส!! ตอนยี่สิบสี่
ขอย้อนเล่าเรื่องที่ค้างไว้ก่อนนะคะ
เที่ยวเทศกาลหุ่นกระบอกนานาชาติ Festival de marionnettes de Charleville-Mézières
เที่ยวอีกแล้วค่าาาา...งานนี้ก็เป็นงานทอดน่อง ถ่ายภาพแบบชิลๆของดิฉันและคุณต๋อย
เรื่องของเรื่องคือ ดิฉันไม่เคยไปเลย ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันนิดเดียว นั่งรถไฟไปแค่ ห้าสิบนาทีเอง
งานนี้เป็นงานที่โด่งดังระดับโลกก็ว่าได้ เพราะชาวหุ่นกระบอกนั้นมาจากหลายพื้นที่ หลายประเทศ
เนื่องจากดิฉันเคยคิดว่านี่คืองานของเด็กๆ แต่เมื่อได้เปิดหูเปิดตากว้างขึ้น ได้รับการบอกเล่าจากผู้รู้ต่างๆ จึงทราบว่า หุ่นกระบอกนั้น หาใช่อยู่ที่หุ่นไม่...ไม่ใช่ว่าเอาหุ่นมาแต่งตัวแล้วก็มาดึงสายให้มันเต้นไปเต้นมาเท่านั้น...หากแต่มันคือ ศิลปะชั้นปรมาจารย์ ที่ต้องผ่านโรงเรียน ผ่านการฝึกฝนและผู้ที่กำกับเส้นสายได้นั้น คือ นักแสดงที่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ของเขาผ่านมือทั้งสอง เพื่อให้หุ่นสามารถมีความเคลื่อนไหวและมีชีวิตชีวาขึ้นมาต่างหาก...
ประกายของความอยากรู้ได้จุดขึ้นมาแบบสว่างวาบทันที รีบส่งข้อความไปหาเพื่อนรัก คุณต๋อย...
สั้นๆว่า ไปม๊ะ..ตะเอ๊ง???
เจ้านั้นก็ตอบกลับมาทันควันว่า ไปดิ...
แล้วเราก็จัดการนัดหมายกันแบบคนคล่องงาน คือ เจอกันที่สถานีรถไฟ รอบเช้า เกือบเก้าโมง
เริ่มจากเดินชมเมือง ไปซื้อโลโต้ (กะเผื่อฟลุ๊ค ปีนี้เพิ่งจะซื้อกะเขาใบแรกนี่แหละ)
พาคุณต๋อยไปทานกาแฟแบบสบายๆ เพราะฟาดครัวซองส์ไปสองชิ้นคนเดียว
งานหุ่นกระบอกยังเพิ่งจะเริ่ม เลยพาคุณต๋อยไปเที่ยวชมแม่น้ำ...ไปถ่ายรูปกับนาฬิกาดอกไม้ ไปชมบ้านของกวีใหญ่ Arthur Rimbaud (1854–1891)
ดิฉันค่อนข้างคุ้นเคยกับถิ่นนี้ เพราะเคยมากับโรงเรียนหลายครั้ง
เคยเล่ามาแล้วในเรื่องที่ต้องเรียนบทกวีของ รัมโบด์ ถึงขั้นสติแตก เพราะต้องอ่านและต้องจำให้ขึ้นใจ พร้อมต้องทำท่าทางให้เข้ากับอารมณ์บทกวี เพื่อที่จะขึ้นเวทีต่อหน้าท่านนายกเทศมนตรี
เมื่อสองปีก่อน...
งานนั้น...คุณพ่อบ้านบ่นกระปอดกระแปด...บอกว่า หลักการสอนนี้ ไม่ได้เรื่อง และเขาไม่เห็นด้วยเลยที่จะเอานักเรียนจากหลายๆชาติ หลากหลายภาษาพูด มาอ่านบทกวีของ Rimbaud ที่ไม่ใช่เรื่องง่าย และ ถ้าอ่านผิด...บทกวีที่ว่าซาบซึ้งสุดใจขาดดิ้นนั้น จะกลายเป็นบทตลก...
ท่านนายกเทศฯ คงได้ขำกลิ้งตกเก้าอี้ไป...
ภาพในอดีต……………ขณะซ้อมอ่านกวีที่จะให้ท่านนายกเทศมนตรีได้ฟัง
วันจริงได้ถ่ายรูปกับนายกเทศมนตรีของเมือง ที่เป็นหนุ่มหล่อมากกกกก