เราเป็นเจ้าหน้าที่ภาครัฐเเห่งหนึ่งในภาคตะวันออก ที่มีความโง่มากๆๆ เข้าไปในวังวนของหนี้นอกระบบ
แต่มารู้ตัวตอนนี้ก็สายไปละ ยินดีรับฟังคำต่อว่าสั่งสอน และกำลังใจ
...
เรื่องมีอยู่ว่า เราเกิดเหตุขัดข้องจำเป็นต้องใช้เงิน เราเลยไปเห็นข้อความในเพจหนึ่ง มีคนพิมไว้ว่าอยากกู้ต้องทำไงค่ะ
ซึ่งเจ้าของเพจก็เป็นพนักงานภาครัฐในหน่วยเดียวกัน แต่ทำคนละจังหวัดเท่านั้น
..ขอเกริ่นก่อนว่าเธอคนนี้ อายุเท่าเรานี่แหละช่วงอายุ 35-40 ปี ตั้งเพจขึ้นมาเพื่อปล่อยกู้นอกระบบและเล่นแชร์
โดยแบ่งการกู้ออกเป็น 2 แบบ คือร้อยละ 5 ต่อวัน เดินเก็บตามตลาดและพื้นที่ที่เจ้าหนี้หรือท้าวแชร์คนนี้ทำงานอยู่
และอีกแบบ คือปล่อยให้คนในเพจอย่างเรา และสมาชิกในเพจที่ได้คัดสรรมาแล้ว ซึ่งส่วนใหญ่ ก็ทำงานหน่วยงานเดียวกันนี่แหละ
โดยปล่อยในอัตราร้อยละ 20 ต่อสัปดาห์ โดยการกู้ต่อวัน ก็ 6 หลัก บางวัน 7 หลัก โดยมรการระดมทุนในกลุ่มเพจที่ตั้งกันไว้
และที่สำคัญ ต้องลงแชร์ด้วยนะคะ เหตุผลที่ให้ลงคือ จะได้ค้ำขากู้และเอามาปิดขาเงินกู้
ดูดี สวยหรู ดูเป็นแม่พระ แต่หากิน 2 ทาง คือได้ทั้งดอกเงินกู้และแชร์ (ลูกโซ่) ที่เราเข้าใจกัน
อาทิเช่น กู้ 30,000 บาท ก็ต้องลงแชร์ 30000 บาท / กู้ 50,000 บาท ก็ต้องลงแชร์ 50,000 บาท / กู้ 100,000.- ก็ต้องลงแชร์ 100,000 บาท
โดยอัตราการเล่นแชร์จะเป็นแบบขั้นบันได จะขอยกตัวอย่างให้ดู้คร่าวๆ นะคะ
แชร์วงจรเข้ตัวน้อย
วงเงิน 100,000.- บาท
ราย 20 วัน
ค่าดูแล 1,000.- บาท
1.ท้าว รวมส่ง เท่ากับ 0.00 บาท ได้รับเงินเป็นจำนวน 100,000.- บาท
2. 23,000 รวมส่งเป็นเงิน 161,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 76,000.- บาท
3. 21,000 รวมส่งเป็นเงิน 147,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 78,000.- บาท
4. 18,000 รวมส่งเป็นเงิน 126,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 81,000.- บาท
5. 13,000 รวมส่งเป็นเงิน 91,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 86,000.- บาท
6. 13,000 รวมส่งเป็นเงิน 91,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 86,000.- บาท
7. 12,000 รวมส่งเป็นเงิน 84,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 87,000.- บาท
....
ส่วนเงินดอก ก็คำนวนจากยอดกู้ไป ร้อยละ 20 ต่อ 7 วัน (1 สัปดาห์)
โดยยอดกู้ กู้วันไหน นับวันนั้น ส่งยอดกี่โมงก็ตาม นับเหมือนกันหมด โดยมีเรทการส่งก่อน 6 โมงเย็นของวันที่ครบกำหนดส่ง
หากชำระเลื่อนก็มีค่าปรับไป อย่างที่บอกนี่คือหนี้นอกระบบ มันก็ต้องโหดแบบนี้แหละ เอาไว้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่คิดว่า มันโอเคเราน่าจะส่งได้
โดยถ้าคิดตามอัตราดอกเบี้ย ในส่วนของเงินแชร์คือ ร้อยละ
และในส่วนของอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ คือ ร้อยละ 20 ต่อสัปดาห์ ร้อยละ 80 ต่อเดือน หรือร้อยละ 960 ต่อปี (ย้ำว่า 960% ต่อปี)
....
เราเริ่มจากการกํ้หลักหมื่นต้นๆ กับวงแชร์ 1 วง จนมาถึงจุดจบ ยอดกู้ครึ่งล้าน และวงแชร์อีก หลายวงตามยอดกู้
แล้วคุณคิดว่าผลประโยชน์จะตกกับใคร ส่งวนไปใส่ค่ะ ระยะเวลา 3 เดือน เราส่งมาโดยดีตลอด บางครั้งมีเลทมั้ง แต่ก็หามาส่งจนได้
ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม หลายคนอาจสงสัยว่าส่งได้ยังไง กับเงินเดือนพนักงานรัฐ เราต้องบอกว่าเรากับแฟนช่วยกันหา แฟนเราทำงานอิสระ เป็นนายตัวเอง ทำคนเดียวเลยไม่ได้มีตัวหารก็ทำได้ มีส่ง บวกกับช่วงขาลงของงานกับเหตุผลทางการเงินจึงเกิดภาวะน๊อคดาวน์กับระบบการเงิน จึงทำให้ทักอย่างหยุดชะงัก จากที่เคยมีกินก็ไม่มี แล้วไหนจะส่งรายอาทิตย์กับยอดกู้ ไหนจะส่งแชร์ที่วงชนกันแต่ละรอบ ไหนจะค่าใช้จ่ายอืนๆ ในระบบ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่างวดรถ ค่าภาษีสังคม (ไม่ใช่เหล้ายาปลาปิ้งนะ หมายถึงงานต่างๆ ทั้งมงคลไม่มงคล) ฯลฯ ที่นี้เจ้าหนี้ทุกอย่างโถมเข้ามาพร้อมกันเลยจร้า แต่เจ้าหนี้อื่นๆ ก็ใช่ว่าจะไม่เหลือเยื่อใย มีทำให้เครียดแต่ยังพอมีลมหายใจอยู่บ้าง
แต่สำหรับเธอคนนี้ไม่เลย แต่ขอบอกก่อนนะ ว่าเค้าไม่ได้บังคับให้เรากู้ เราสมัครใจกู้เอง แต่แค่บอกว่าต้องลงแชร์ ไม่ลงไม่ได้ ยังไงต้องลง
นั้นแหละ เลยเกิดเสต็ปการทวงหนี้ขึ้นมา คือ... ด่า ต่อว่า / โพสประจาร / ข่มขู่ทำร้ายร่างกาย / ส่งคนมากระทืบ / แจ้งความ ฟ้องศาล (จะทำให้เป็นคดีอาญา ฉ้อโกงให้ได้ ต้องเอาออกจากงาน ต้องไม่มีที่ยืน)
ซึ่งก็โดนครบ 3 อย่าง
1. ด่าทอ ต่อว่า ทุกสิ่งอย่างในหลุ่มแชทที่ตั้งวงแชร์ และวงกู้เสียดอก เราพยายามขอประนีประนอมไม่ยอม เพราะเหตุผลในครั้งแรกคือต้องมีเงินเข้าทุกวัน
แต่ไม่เป็นไรเราผิด เราต้องยอมรับสภาพ รับผลกรรมดังกล่าว และพยายามหาตังใช้หนี้ต่อไป
2. พอเราหาไม่ได้ ก็มาสู่ สเต็ป 2 คือโพสประจาร โพสข้อความด่าทอ ต่างๆ และโพสรูป แท๊กชื่อเฟส ที่หนักสุดคือโพสรูปบัตรประชาชน และบัตรข้าราชการ พร้อมเขียนข้อความทำให้เราเสียหาย แต่ไม่ได้เขียนว่าคิดเงินกู้ร้อยละ 20 ต่อสัปดาห์นะ 555 เราก็ช๊อค เสียใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ยอมรับสภาพที่เข้ามาอยู่ในวังวนนี้เร่งหาเงินต่อไป ในจำนวนเกือบ 7 หลัก พร้อมกับรับมือเจ้าหนี้/ท้าวแชร์ ที่ทั้งคุกคามและทำการข่มขู่ คุกคาม เราต้องตอบและทักทุกครั้งที่เจ้าหนี้/ท้าวแชร์คนนี้ทักมา บางครั้งงานการเราไม่ได้ทำเลย วนหาตัง ออกมาหาตัง เสียงานเสียการไม่หลับไม่นอน ของที่มีก็จำก็ขายจนหมดสิ้น จนมาถึงทางตันด้วยคำพูดที่ว่า ก็ไปเอา ที่ดิน บ้าน รถ ของๆ พ่อแม่ พี่น้อง ของแฟนมาดิ ตัวเองไม่มีสมบัติ คนรอบข้องก็ต้องมี ได้ข่าวว่าพ่อเกษียรแล้วนิ ก็ไปเอามา หรือต้องให้ไปคุบเอง จะได้สาธยายความเลวของลูกตัวเองให้ฟัง คำนี้แหละ ทำให้เปงเหมือนหมาจนตรอกที่เอาว่ะ ต้องมาปกป้องคนรอบข้างละ เราเลวจิง แต่คนรอบข้างไม่เกี่ยว
ตัดสินใจเดินเข้าไปศูนย์ดำรงธรรม ขอมห้ช่วยติดต่อประนีประนอมหนี้กับเจ้าหนี้ให้หน่อย เพราะทนการคุกคามต่อไปไม่ไหวแล้ว
เดินเข้าสถานีตำรวจ แจ้งความลงบันทึกประจำวันวาสเราโดนคุกคาม ข่มขู้ทำร้ายร่างกาย ไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ
แล้ว อยากยุติทุกอย่างให้จบลง แต่ก็ไม่ มีผู้หวังดีส่งภาพที่เราโดนประจารให้ทางบ้านเรา เราเลยต้องไปแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาทเพิ่มเติม
ที่นี่ เจ้าหนี้/ท้าวแชร์เริ่มหนักข้อขึ้น โทรเข้าออฟฟิต เพียงเพราะเราติดสาย เดินงาน แล้วไม่สามารถรับโทรศัพท์
กับคำพูดเดิมๆ. ว่า จะเอายังไง จะให้แจ้งความเลยมั้ย หรือต้องโดนกระทืบก่อน เตือนไม่ฟัง หรอ คิดว่าไม่กล้าทำรึไง นี่ถือว่ายังให้โอกาสนะ อย่าให้ร้ายนะ
บทสนทนาจะวนอยู่ประมาณนี้แล้วก็จะวนมาที่ครอบครัว และที่ทำงาน ต้องไปบ้านมั้ย อย่าคิดว่าไม่กล้าไป ที่ทำงานก็จะไปแค่ตอนนี้ไม่ว่างเท่านั้น ว่างเมื่อไหร่ไปแน่ แล้วข้อมูลก็รู้หมดละ เรามีสายที่ทำงานเธอ เค้าเล่าให้ฟังหมดแล้วล่ะ
หลอกลหนอประสาทไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องนอนกันเลย ระยะเวลา 1 เดือนนี้ งานเสีย สุขภาพจิตแย่ ครอบครัวพัง พังหมดทุกอย่าง
พยายามขอประนีประนอม หนี้ และแชร์ทุกแย่างไม่ยอมไม่เอาอะไรเลย
จนศูนย์ดำรงค์ธรรม ติดต่อมาว่า อย่าลืมนัดที่ได้นัดไง้นะคะ จดหมายได้รับแล้วใช่มั้ยค่ะ (ลืมเล่าไปว่ามีนดหมายจากศูนย์ดำรงธรรมมาหาเรา ก่อนหน้านั้นด้วย) เราก็บอกว่าค่ะได้รับค่ะ ใจนึงดีใจ อีกใจก็กัว แต่ก็ต้องไปจะได้จบๆ
แต่เจ้าหนี้/หรือท้าว คนนี้นก็ไม่ได้มา เหตุเพราะไม่ได้อยู่บ้านช่วงนั้นเลยไม่ได้รับจดหมาย
หลังจากวันนัด ผ่านไป 2 วัน โทรศัพท์ก็มาถึง พร้อมคำถามที่ว่าติดจะทำอะไร เราก็กำลังเบลอๆ บอกบ่าหมายถึงอะไร
เอาบทสนทนาคร่าวๆ ที่จำได้นะ
เจ้าหนี้/ท้าวแชร์ : คิดจะทำอะไร
เรา : หมายถึงอะไร ????
จ : ที่ทำอยู่เนี่ย จะลองดีใช่มั้ย
ร : เราทำอะไร เราไม่เข้าใจ (ตอนนั้นงงจิงๆ)
จ : จดหมายที่ส่งมาคืออะไร บอกเลยโกดมาก จะแทงหลังกัน หักหลังกันหรอก
ร : ป่าว เราแค่ต้องการแสดงเจตจำนงว่าเราต้องการประนีประนอมหนี้
จ : อยากประนีประนอมทำไมไม่มาคุย ทำแบบนี้ทำไม คิดจะทำอะไร จะทำอะไรให้หยุดเลย
ร : ก็ป่าวพอคุยก็ว่าเราหนี เราแค่อยากแสดงเจตจำนงว่าต้องการใช้หนี้จิงๆ
แล้วก็วนไปมา บลาๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็ตัดสายไป
บทสรุปคือให้เราไปคิดว่าจะส่งหนี้ยังไง ซึ่งเราก็มาคุยกันกับที่แฟน ว่าจะเอาแบบไหนดี แล้วบทสรุปสุดท้ายก็เลยพิมข้อความไปประมาณว่า เท่าที่จำได้เนอะ
“เราข้อส่งแบบรายเดือนได้มั้ย เราส่งแบบรายอาทิตย์ไม่ไหวจิงๆ ขอส่งแบบรายเดือนแล้วถ้ามีก้อนเราจะเอามาตัดให้ ตอนนี้หาทุกทาง ทั้งในและคนรอบข้าง
แต่ถ้านอกระบบเราไม่ไหวแล้ว และถ้ามียอกเหนือพิเศษเราจะส่งให้เพิ่มอีก” น่าจะประมาณนี่แหละ
แล้วก็เงียบไปม่ะได้ไปพิมหา ครั้งล่าสุด เธอได้ส่งฑูตมาส่งสารว่า เธอจะเล่นเราข้อหาฉ้อโกงแชร์ คือไม่เข้าวง ไม่ตอบ ไม่สนใจ มีพยานในวงทุกคน
หากทำให้เธอโกดหรือคิดจะหักหลังเธอ ทำให้เธอไม่พอใจ แต่ก่อนจะถึงเรื่องั้น เธอจะบุกมาย้าน มาพบพ่อแม่ มาสาธยายความเลวของลูกตัวเอง มาพูดบันทอนจิตใจพ่อแม่เรา มาสร้างความเครียดให้ที่บ้าน แล้วก็จะไปที่ทำงาน พยายามหาสมัครพรรคพวกรวมคนเผื่อที่จะทำให้เราเกิดผลเสียให้มากที่สุด
เราคิดจะหยุด สงบศึก แต่เธอคนนี้ไม่ยอม
ตอนนี้เราเลยคิดว่า ถ้ามันจะต้องตายกันไปข้างนึง เราก็จะยอมแลกกับชีวิตเราแล้ว ทนให้คุกคามต่อไปไม่ไหวแล้ว เราเเสดงเจตนาในการขอชดใช้หนี้ต่างๆ แต่เธอไม่ยอม เราติดต่อขอผ่อนชำระด้วยจำนวนที่เราส่งได้ เธอไม่โอเค เพระาเธอเคยบอกว่า จะหาทางไหนก็ไม่สน เอามาว่งก็พอ เพราะต้องมีเงินเข้าทุกวมันทำให้เราส่งสัยว่า ทำไมต้องมีทุกวัน ฟอกเงินหรอ หรือต้องให้ลูกหนี้ตายไปเลย เผื่อหนี้จะได้ศูนย์ตาม หรือเผื่อความสะใจ หากทำลายครอบครัวใครได้
เค้าคงไม่มีพ่อแม่ ที่เค้าต้องรักษาน้ำใจ เค้าคงไม่มีความคิดว่า อนาคตครอบครัวเราต้องเดินต่อไป จะได้มีเงินมาใช้หนี้ หากจะต้องพัง เราคงต้องแลกกันไปเลยใช่มั้ย
หากใครที่กำลังเข้าวังวนนี้ขอเบอกเลยว่าให้ถอยออกมาซะ หาทางอื่น อย่าได้คิดไปแลกกับคนพวกนี้ มันไม่มีศีลธรรม หรือความนึกคิดใดๆ หรอก
เราขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ท้อแท้ แม้ตัวเราจะคิดสั้นหลายครั้งแล้วก็ตาม
หากมีใครมีทนายที่ใจดี คิดค่าทนายไม่แพงก็บอกเราบ้าง หรือใครมีทางออกทางไหนที่ดีกว่านี้ก็บอกเราด้วย
เราจะหันหน้าสู้ ไหนเมื่อเค้าบังคับให้เราสู้ เราก็จะสู้จนตัวตาย เผื่อรักษาครอบครัวเราไว้...
ไม่มันก็เรา แต่เรามั่นใจในความยุติธรรม มันต้องมีอะไรที่ช่วยเราได้บ้างซิ
จุดต่ำสุดของชีวิต กับการก้าวย่างไปสู่หายนะ ใครไม่โดนไม่รู้...???
แต่มารู้ตัวตอนนี้ก็สายไปละ ยินดีรับฟังคำต่อว่าสั่งสอน และกำลังใจ
...
เรื่องมีอยู่ว่า เราเกิดเหตุขัดข้องจำเป็นต้องใช้เงิน เราเลยไปเห็นข้อความในเพจหนึ่ง มีคนพิมไว้ว่าอยากกู้ต้องทำไงค่ะ
ซึ่งเจ้าของเพจก็เป็นพนักงานภาครัฐในหน่วยเดียวกัน แต่ทำคนละจังหวัดเท่านั้น
..ขอเกริ่นก่อนว่าเธอคนนี้ อายุเท่าเรานี่แหละช่วงอายุ 35-40 ปี ตั้งเพจขึ้นมาเพื่อปล่อยกู้นอกระบบและเล่นแชร์
โดยแบ่งการกู้ออกเป็น 2 แบบ คือร้อยละ 5 ต่อวัน เดินเก็บตามตลาดและพื้นที่ที่เจ้าหนี้หรือท้าวแชร์คนนี้ทำงานอยู่
และอีกแบบ คือปล่อยให้คนในเพจอย่างเรา และสมาชิกในเพจที่ได้คัดสรรมาแล้ว ซึ่งส่วนใหญ่ ก็ทำงานหน่วยงานเดียวกันนี่แหละ
โดยปล่อยในอัตราร้อยละ 20 ต่อสัปดาห์ โดยการกู้ต่อวัน ก็ 6 หลัก บางวัน 7 หลัก โดยมรการระดมทุนในกลุ่มเพจที่ตั้งกันไว้
และที่สำคัญ ต้องลงแชร์ด้วยนะคะ เหตุผลที่ให้ลงคือ จะได้ค้ำขากู้และเอามาปิดขาเงินกู้
ดูดี สวยหรู ดูเป็นแม่พระ แต่หากิน 2 ทาง คือได้ทั้งดอกเงินกู้และแชร์ (ลูกโซ่) ที่เราเข้าใจกัน
อาทิเช่น กู้ 30,000 บาท ก็ต้องลงแชร์ 30000 บาท / กู้ 50,000 บาท ก็ต้องลงแชร์ 50,000 บาท / กู้ 100,000.- ก็ต้องลงแชร์ 100,000 บาท
โดยอัตราการเล่นแชร์จะเป็นแบบขั้นบันได จะขอยกตัวอย่างให้ดู้คร่าวๆ นะคะ
แชร์วงจรเข้ตัวน้อย
วงเงิน 100,000.- บาท
ราย 20 วัน
ค่าดูแล 1,000.- บาท
1.ท้าว รวมส่ง เท่ากับ 0.00 บาท ได้รับเงินเป็นจำนวน 100,000.- บาท
2. 23,000 รวมส่งเป็นเงิน 161,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 76,000.- บาท
3. 21,000 รวมส่งเป็นเงิน 147,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 78,000.- บาท
4. 18,000 รวมส่งเป็นเงิน 126,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 81,000.- บาท
5. 13,000 รวมส่งเป็นเงิน 91,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 86,000.- บาท
6. 13,000 รวมส่งเป็นเงิน 91,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 86,000.- บาท
7. 12,000 รวมส่งเป็นเงิน 84,000.- ได้รับเงินเป็นจำนวน 87,000.- บาท
....
ส่วนเงินดอก ก็คำนวนจากยอดกู้ไป ร้อยละ 20 ต่อ 7 วัน (1 สัปดาห์)
โดยยอดกู้ กู้วันไหน นับวันนั้น ส่งยอดกี่โมงก็ตาม นับเหมือนกันหมด โดยมีเรทการส่งก่อน 6 โมงเย็นของวันที่ครบกำหนดส่ง
หากชำระเลื่อนก็มีค่าปรับไป อย่างที่บอกนี่คือหนี้นอกระบบ มันก็ต้องโหดแบบนี้แหละ เอาไว้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่คิดว่า มันโอเคเราน่าจะส่งได้
โดยถ้าคิดตามอัตราดอกเบี้ย ในส่วนของเงินแชร์คือ ร้อยละ
และในส่วนของอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ คือ ร้อยละ 20 ต่อสัปดาห์ ร้อยละ 80 ต่อเดือน หรือร้อยละ 960 ต่อปี (ย้ำว่า 960% ต่อปี)
....
เราเริ่มจากการกํ้หลักหมื่นต้นๆ กับวงแชร์ 1 วง จนมาถึงจุดจบ ยอดกู้ครึ่งล้าน และวงแชร์อีก หลายวงตามยอดกู้
แล้วคุณคิดว่าผลประโยชน์จะตกกับใคร ส่งวนไปใส่ค่ะ ระยะเวลา 3 เดือน เราส่งมาโดยดีตลอด บางครั้งมีเลทมั้ง แต่ก็หามาส่งจนได้
ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม หลายคนอาจสงสัยว่าส่งได้ยังไง กับเงินเดือนพนักงานรัฐ เราต้องบอกว่าเรากับแฟนช่วยกันหา แฟนเราทำงานอิสระ เป็นนายตัวเอง ทำคนเดียวเลยไม่ได้มีตัวหารก็ทำได้ มีส่ง บวกกับช่วงขาลงของงานกับเหตุผลทางการเงินจึงเกิดภาวะน๊อคดาวน์กับระบบการเงิน จึงทำให้ทักอย่างหยุดชะงัก จากที่เคยมีกินก็ไม่มี แล้วไหนจะส่งรายอาทิตย์กับยอดกู้ ไหนจะส่งแชร์ที่วงชนกันแต่ละรอบ ไหนจะค่าใช้จ่ายอืนๆ ในระบบ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่างวดรถ ค่าภาษีสังคม (ไม่ใช่เหล้ายาปลาปิ้งนะ หมายถึงงานต่างๆ ทั้งมงคลไม่มงคล) ฯลฯ ที่นี้เจ้าหนี้ทุกอย่างโถมเข้ามาพร้อมกันเลยจร้า แต่เจ้าหนี้อื่นๆ ก็ใช่ว่าจะไม่เหลือเยื่อใย มีทำให้เครียดแต่ยังพอมีลมหายใจอยู่บ้าง
แต่สำหรับเธอคนนี้ไม่เลย แต่ขอบอกก่อนนะ ว่าเค้าไม่ได้บังคับให้เรากู้ เราสมัครใจกู้เอง แต่แค่บอกว่าต้องลงแชร์ ไม่ลงไม่ได้ ยังไงต้องลง
นั้นแหละ เลยเกิดเสต็ปการทวงหนี้ขึ้นมา คือ... ด่า ต่อว่า / โพสประจาร / ข่มขู่ทำร้ายร่างกาย / ส่งคนมากระทืบ / แจ้งความ ฟ้องศาล (จะทำให้เป็นคดีอาญา ฉ้อโกงให้ได้ ต้องเอาออกจากงาน ต้องไม่มีที่ยืน)
ซึ่งก็โดนครบ 3 อย่าง
1. ด่าทอ ต่อว่า ทุกสิ่งอย่างในหลุ่มแชทที่ตั้งวงแชร์ และวงกู้เสียดอก เราพยายามขอประนีประนอมไม่ยอม เพราะเหตุผลในครั้งแรกคือต้องมีเงินเข้าทุกวัน
แต่ไม่เป็นไรเราผิด เราต้องยอมรับสภาพ รับผลกรรมดังกล่าว และพยายามหาตังใช้หนี้ต่อไป
2. พอเราหาไม่ได้ ก็มาสู่ สเต็ป 2 คือโพสประจาร โพสข้อความด่าทอ ต่างๆ และโพสรูป แท๊กชื่อเฟส ที่หนักสุดคือโพสรูปบัตรประชาชน และบัตรข้าราชการ พร้อมเขียนข้อความทำให้เราเสียหาย แต่ไม่ได้เขียนว่าคิดเงินกู้ร้อยละ 20 ต่อสัปดาห์นะ 555 เราก็ช๊อค เสียใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ยอมรับสภาพที่เข้ามาอยู่ในวังวนนี้เร่งหาเงินต่อไป ในจำนวนเกือบ 7 หลัก พร้อมกับรับมือเจ้าหนี้/ท้าวแชร์ ที่ทั้งคุกคามและทำการข่มขู่ คุกคาม เราต้องตอบและทักทุกครั้งที่เจ้าหนี้/ท้าวแชร์คนนี้ทักมา บางครั้งงานการเราไม่ได้ทำเลย วนหาตัง ออกมาหาตัง เสียงานเสียการไม่หลับไม่นอน ของที่มีก็จำก็ขายจนหมดสิ้น จนมาถึงทางตันด้วยคำพูดที่ว่า ก็ไปเอา ที่ดิน บ้าน รถ ของๆ พ่อแม่ พี่น้อง ของแฟนมาดิ ตัวเองไม่มีสมบัติ คนรอบข้องก็ต้องมี ได้ข่าวว่าพ่อเกษียรแล้วนิ ก็ไปเอามา หรือต้องให้ไปคุบเอง จะได้สาธยายความเลวของลูกตัวเองให้ฟัง คำนี้แหละ ทำให้เปงเหมือนหมาจนตรอกที่เอาว่ะ ต้องมาปกป้องคนรอบข้างละ เราเลวจิง แต่คนรอบข้างไม่เกี่ยว
ตัดสินใจเดินเข้าไปศูนย์ดำรงธรรม ขอมห้ช่วยติดต่อประนีประนอมหนี้กับเจ้าหนี้ให้หน่อย เพราะทนการคุกคามต่อไปไม่ไหวแล้ว
เดินเข้าสถานีตำรวจ แจ้งความลงบันทึกประจำวันวาสเราโดนคุกคาม ข่มขู้ทำร้ายร่างกาย ไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ
แล้ว อยากยุติทุกอย่างให้จบลง แต่ก็ไม่ มีผู้หวังดีส่งภาพที่เราโดนประจารให้ทางบ้านเรา เราเลยต้องไปแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาทเพิ่มเติม
ที่นี่ เจ้าหนี้/ท้าวแชร์เริ่มหนักข้อขึ้น โทรเข้าออฟฟิต เพียงเพราะเราติดสาย เดินงาน แล้วไม่สามารถรับโทรศัพท์
กับคำพูดเดิมๆ. ว่า จะเอายังไง จะให้แจ้งความเลยมั้ย หรือต้องโดนกระทืบก่อน เตือนไม่ฟัง หรอ คิดว่าไม่กล้าทำรึไง นี่ถือว่ายังให้โอกาสนะ อย่าให้ร้ายนะ
บทสนทนาจะวนอยู่ประมาณนี้แล้วก็จะวนมาที่ครอบครัว และที่ทำงาน ต้องไปบ้านมั้ย อย่าคิดว่าไม่กล้าไป ที่ทำงานก็จะไปแค่ตอนนี้ไม่ว่างเท่านั้น ว่างเมื่อไหร่ไปแน่ แล้วข้อมูลก็รู้หมดละ เรามีสายที่ทำงานเธอ เค้าเล่าให้ฟังหมดแล้วล่ะ
หลอกลหนอประสาทไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องนอนกันเลย ระยะเวลา 1 เดือนนี้ งานเสีย สุขภาพจิตแย่ ครอบครัวพัง พังหมดทุกอย่าง
พยายามขอประนีประนอม หนี้ และแชร์ทุกแย่างไม่ยอมไม่เอาอะไรเลย
จนศูนย์ดำรงค์ธรรม ติดต่อมาว่า อย่าลืมนัดที่ได้นัดไง้นะคะ จดหมายได้รับแล้วใช่มั้ยค่ะ (ลืมเล่าไปว่ามีนดหมายจากศูนย์ดำรงธรรมมาหาเรา ก่อนหน้านั้นด้วย) เราก็บอกว่าค่ะได้รับค่ะ ใจนึงดีใจ อีกใจก็กัว แต่ก็ต้องไปจะได้จบๆ
แต่เจ้าหนี้/หรือท้าว คนนี้นก็ไม่ได้มา เหตุเพราะไม่ได้อยู่บ้านช่วงนั้นเลยไม่ได้รับจดหมาย
หลังจากวันนัด ผ่านไป 2 วัน โทรศัพท์ก็มาถึง พร้อมคำถามที่ว่าติดจะทำอะไร เราก็กำลังเบลอๆ บอกบ่าหมายถึงอะไร
เอาบทสนทนาคร่าวๆ ที่จำได้นะ
เจ้าหนี้/ท้าวแชร์ : คิดจะทำอะไร
เรา : หมายถึงอะไร ????
จ : ที่ทำอยู่เนี่ย จะลองดีใช่มั้ย
ร : เราทำอะไร เราไม่เข้าใจ (ตอนนั้นงงจิงๆ)
จ : จดหมายที่ส่งมาคืออะไร บอกเลยโกดมาก จะแทงหลังกัน หักหลังกันหรอก
ร : ป่าว เราแค่ต้องการแสดงเจตจำนงว่าเราต้องการประนีประนอมหนี้
จ : อยากประนีประนอมทำไมไม่มาคุย ทำแบบนี้ทำไม คิดจะทำอะไร จะทำอะไรให้หยุดเลย
ร : ก็ป่าวพอคุยก็ว่าเราหนี เราแค่อยากแสดงเจตจำนงว่าต้องการใช้หนี้จิงๆ
แล้วก็วนไปมา บลาๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็ตัดสายไป
บทสรุปคือให้เราไปคิดว่าจะส่งหนี้ยังไง ซึ่งเราก็มาคุยกันกับที่แฟน ว่าจะเอาแบบไหนดี แล้วบทสรุปสุดท้ายก็เลยพิมข้อความไปประมาณว่า เท่าที่จำได้เนอะ
“เราข้อส่งแบบรายเดือนได้มั้ย เราส่งแบบรายอาทิตย์ไม่ไหวจิงๆ ขอส่งแบบรายเดือนแล้วถ้ามีก้อนเราจะเอามาตัดให้ ตอนนี้หาทุกทาง ทั้งในและคนรอบข้าง
แต่ถ้านอกระบบเราไม่ไหวแล้ว และถ้ามียอกเหนือพิเศษเราจะส่งให้เพิ่มอีก” น่าจะประมาณนี่แหละ
แล้วก็เงียบไปม่ะได้ไปพิมหา ครั้งล่าสุด เธอได้ส่งฑูตมาส่งสารว่า เธอจะเล่นเราข้อหาฉ้อโกงแชร์ คือไม่เข้าวง ไม่ตอบ ไม่สนใจ มีพยานในวงทุกคน
หากทำให้เธอโกดหรือคิดจะหักหลังเธอ ทำให้เธอไม่พอใจ แต่ก่อนจะถึงเรื่องั้น เธอจะบุกมาย้าน มาพบพ่อแม่ มาสาธยายความเลวของลูกตัวเอง มาพูดบันทอนจิตใจพ่อแม่เรา มาสร้างความเครียดให้ที่บ้าน แล้วก็จะไปที่ทำงาน พยายามหาสมัครพรรคพวกรวมคนเผื่อที่จะทำให้เราเกิดผลเสียให้มากที่สุด
เราคิดจะหยุด สงบศึก แต่เธอคนนี้ไม่ยอม
ตอนนี้เราเลยคิดว่า ถ้ามันจะต้องตายกันไปข้างนึง เราก็จะยอมแลกกับชีวิตเราแล้ว ทนให้คุกคามต่อไปไม่ไหวแล้ว เราเเสดงเจตนาในการขอชดใช้หนี้ต่างๆ แต่เธอไม่ยอม เราติดต่อขอผ่อนชำระด้วยจำนวนที่เราส่งได้ เธอไม่โอเค เพระาเธอเคยบอกว่า จะหาทางไหนก็ไม่สน เอามาว่งก็พอ เพราะต้องมีเงินเข้าทุกวมันทำให้เราส่งสัยว่า ทำไมต้องมีทุกวัน ฟอกเงินหรอ หรือต้องให้ลูกหนี้ตายไปเลย เผื่อหนี้จะได้ศูนย์ตาม หรือเผื่อความสะใจ หากทำลายครอบครัวใครได้
เค้าคงไม่มีพ่อแม่ ที่เค้าต้องรักษาน้ำใจ เค้าคงไม่มีความคิดว่า อนาคตครอบครัวเราต้องเดินต่อไป จะได้มีเงินมาใช้หนี้ หากจะต้องพัง เราคงต้องแลกกันไปเลยใช่มั้ย
หากใครที่กำลังเข้าวังวนนี้ขอเบอกเลยว่าให้ถอยออกมาซะ หาทางอื่น อย่าได้คิดไปแลกกับคนพวกนี้ มันไม่มีศีลธรรม หรือความนึกคิดใดๆ หรอก
เราขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ท้อแท้ แม้ตัวเราจะคิดสั้นหลายครั้งแล้วก็ตาม
หากมีใครมีทนายที่ใจดี คิดค่าทนายไม่แพงก็บอกเราบ้าง หรือใครมีทางออกทางไหนที่ดีกว่านี้ก็บอกเราด้วย
เราจะหันหน้าสู้ ไหนเมื่อเค้าบังคับให้เราสู้ เราก็จะสู้จนตัวตาย เผื่อรักษาครอบครัวเราไว้...
ไม่มันก็เรา แต่เรามั่นใจในความยุติธรรม มันต้องมีอะไรที่ช่วยเราได้บ้างซิ