ก่อนอื่นผมต้องขออภัย ที่เอาเรื่องในครอบครัวมาประจานในพันทิป และใช้พื้นที่นี้ระบายความอัดอั้นใจ ที่มีต่อน้องชายต่างมารดาของผม ที่สร้างปัญหาให้ผมได้ไม่เว้นแต่ละวัน น้องชายคนนี้เป็นลูกของคุณพ่อผมกับเมียน้อยของท่านซึ่งอยู่กันคนละบ้าน ต่อมาคุณพ่อของผมป่วยลงประมาณปี 2552 ด้วยโรคเส้นเลือดในสมองตีบ ทำให้ผมต้องกลับจากต่างประเทศเข้ามาดูแลกิจการและทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัว ตอนนั้นน้องชายผมเรียนอยู่ชั้น ม6 ด้วยความสงสารผมจึงให้เขาย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันที่บ้านที่ซอยสุขุมวิท 64 พร้อมส่งเสียให้เรียนเพราะอย่างไรก็ถือว่าเป็นลูกพ่อผมเหมือนกันโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านจากแฟนผมและคนรอบข้าง
ต่อมาน้องผมได้ไปเรียนต่อที่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งแถวรังสิตและมันไกลจากบ้านผมที่ซอยสุขุมวิท64มาก แถมรถก็ติด น้องชายผมก็ขอไปเช่าหออยู่ใกล้ๆมหาลัย ซึ่งผมก็ซื้อคอนโดให้อยู่และให้รถคันเก่าผมไปใช้ เพราะตั้งแต่ผมทำงานผมก็ใช้แต่รถตู้ตลอด รถผมเลยไม่ค่อยได้ใช้ ช่วงแรกก็กลับบ้านทุกอาทิตย์และค่อยๆหายจนนานๆจะกลับบ้านที เพราะไปติดเพื่อน เที่ยวกินเหล้าเมายาแล้วก่อเรื่องทะเลาะวิวาทกับคนในผับเป็นประจำ ผมต้องคอยไปประกันตัวจ่ายค่าปรับที่สน. มหาลัยก็ไม่ไปจนถูกไล่ออก แถมยังเอารถผมไปจำนำไว้ 1 ล้านบาทเพราะเสียบอล ผมต้องเอาเงินไปไถ่รถคืน ครั้งหนึ่งไปมีเรื่องกับลูกนักการเมืองคนนึงเข้าจนถูกตามล่า ด้วยความสงสาร ผมต้องบากหน้าไปขอร้องคุณอาที่เคารพนับถือช่วยเคลียร์ปัญหาให้ แต่ก็ต้องเสียค่าทำขวัญให้อีกฝ่ายไปไม่น้อย
หลังจากเรื่องจบ ผมก็ได้ส่งน้องชายไปดัดสันดานที่ออสเตรเลีย แทนที่จะทำตัวดีขึ้นกลับแย่ลง ติดการพนันงอมแงมวันๆสิงสถิตอยู่แต่ในบ่อน ผลาญเงินผมไปอีกกว่า 5 ล้านบาท โดยอ้างว่าเป็นค่าอุปกรการเรียนบ้าง ค่าใช้จ่ายบ้าง ตอนแรกผมไม่ได้สนใจเพราะมัวแต่ยุ่งกับงาน จนกระทั่งผมเอะใจว่ามันใช้อะไรนักหนาเดือนละสี่ห้าแสน ผมเองอยู่ลอนดอนยังใช้ไม่ถึง เลยมาเปิดสเตทเม้นดูมีแต่รายการรูดในคาสิโน จึงโกหกว่าพ่อเสียให้กลับด่วน พอมาเจอหน้ามันที่บ้านมันอดไม่ไหวจริงๆ จึงตบหน้ามันให้รู้สำนึกและไล่ออกจากบ้าน แต่ก่อนมันออกไป ได้ขโมยนาฬิกาโรเล็กซ์ผมไปสามเรือน
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้น้องผมเป็นตายร้ายดียังไง ผมไม่คิดที่สนมันอีกต่อไปแล้ว ผมอาจจะผิดเองที่ตามใจมันจนเคยตัวและผมก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ อะไรที่มันทำไว้ผมขออโหสิกรรมทั้งหมด และขอว่าไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ อย่าได้เจอมันอีกเลย
ขอพื้นที่ระบายหน่อย ผมไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว นอกจากตัดหางปล่อยวัด
ต่อมาน้องผมได้ไปเรียนต่อที่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งแถวรังสิตและมันไกลจากบ้านผมที่ซอยสุขุมวิท64มาก แถมรถก็ติด น้องชายผมก็ขอไปเช่าหออยู่ใกล้ๆมหาลัย ซึ่งผมก็ซื้อคอนโดให้อยู่และให้รถคันเก่าผมไปใช้ เพราะตั้งแต่ผมทำงานผมก็ใช้แต่รถตู้ตลอด รถผมเลยไม่ค่อยได้ใช้ ช่วงแรกก็กลับบ้านทุกอาทิตย์และค่อยๆหายจนนานๆจะกลับบ้านที เพราะไปติดเพื่อน เที่ยวกินเหล้าเมายาแล้วก่อเรื่องทะเลาะวิวาทกับคนในผับเป็นประจำ ผมต้องคอยไปประกันตัวจ่ายค่าปรับที่สน. มหาลัยก็ไม่ไปจนถูกไล่ออก แถมยังเอารถผมไปจำนำไว้ 1 ล้านบาทเพราะเสียบอล ผมต้องเอาเงินไปไถ่รถคืน ครั้งหนึ่งไปมีเรื่องกับลูกนักการเมืองคนนึงเข้าจนถูกตามล่า ด้วยความสงสาร ผมต้องบากหน้าไปขอร้องคุณอาที่เคารพนับถือช่วยเคลียร์ปัญหาให้ แต่ก็ต้องเสียค่าทำขวัญให้อีกฝ่ายไปไม่น้อย
หลังจากเรื่องจบ ผมก็ได้ส่งน้องชายไปดัดสันดานที่ออสเตรเลีย แทนที่จะทำตัวดีขึ้นกลับแย่ลง ติดการพนันงอมแงมวันๆสิงสถิตอยู่แต่ในบ่อน ผลาญเงินผมไปอีกกว่า 5 ล้านบาท โดยอ้างว่าเป็นค่าอุปกรการเรียนบ้าง ค่าใช้จ่ายบ้าง ตอนแรกผมไม่ได้สนใจเพราะมัวแต่ยุ่งกับงาน จนกระทั่งผมเอะใจว่ามันใช้อะไรนักหนาเดือนละสี่ห้าแสน ผมเองอยู่ลอนดอนยังใช้ไม่ถึง เลยมาเปิดสเตทเม้นดูมีแต่รายการรูดในคาสิโน จึงโกหกว่าพ่อเสียให้กลับด่วน พอมาเจอหน้ามันที่บ้านมันอดไม่ไหวจริงๆ จึงตบหน้ามันให้รู้สำนึกและไล่ออกจากบ้าน แต่ก่อนมันออกไป ได้ขโมยนาฬิกาโรเล็กซ์ผมไปสามเรือน
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้น้องผมเป็นตายร้ายดียังไง ผมไม่คิดที่สนมันอีกต่อไปแล้ว ผมอาจจะผิดเองที่ตามใจมันจนเคยตัวและผมก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ อะไรที่มันทำไว้ผมขออโหสิกรรมทั้งหมด และขอว่าไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆ อย่าได้เจอมันอีกเลย