คือพอดีผมมาทำงานที่ใหม่เมื่อต้นปี และได้เจอเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเข้าหลังผมประมาณสองเดือน
โดยที่ผมกับเขาอายุเท่ากัน และเรียนจบสาขาเดียวกันเลยคุยกันได้ถูกคอ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เพื่อนร่วมงานก็ชอบแซวว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน
เขาเป็นคนดีมากๆ แคร์คนเก่งด้วย แต่เวลาทำงานนี่เขาแคร์ผมมาก จนทำให้ผมหลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
ผมไม่เคยคิดจะชอบเขาเลยนะครับ เพราะคิดว่าตัวเองคงไม่อยากมีความรักอีกแล้ว แต่จุดที่ทำให้ผมเชื่อว่าผมรักเขาแล้วจริงๆคือตอนที่ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนร่วมงานแล้วเขาไปสนิทกับคนอื่น มีน้องคนหนึ่งเป็นคนขี้เล่นมากๆ ชอบไปกอด ชอบไปนั่งตักเขา (น้องเป็นผู้ชายคงไม่ได้คิดอะไรนะ คงเล่นกันปกติ) แต่ไอผมนี้สิ เห็นแล้วความรู้สึกไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หงุดหงิดมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกับเขา และทุกคนคือเพื่อน
ต่อมาสองอาทิตย์ที่แล้ว เรากับเพื่อนร่วมงาน (ชายล้วน) 6 คนไปรับการอบรมที่กรุงเทพ โดยที่เขาจัดให้เรานอนร่วมกันทั้ง 6 คน และหนึ่งใน 6 คนนั้นมีคนหนึ่งที่ผมไม่ชอบเอามากๆ (แต่ข้างนอกคุยกันเรื่องงานปกตินะครับ) และผมก็เคยเล่าให้เขา (คนที่ผมแอบชอบ) ฟังว่า ผมนะไม่ชอบคนนี้ แค่เห็นหน้าก็ไม่ชอบเลย
แต่หลังจากไปอบรมที่ กทม.ระยะเวลาสิบกว่าวันนั้น ผมไม่มีกะจิตกะใจจะอบรมเลย ผมเจ็บมาก แบบเจ็บสุดๆ ผมเห็นเขาเทคแคร์ทุกคน ซึ่งแต่ก่อนผมคิดว่าเขาเทคแคร์ผมคนเดียว (มโนไกลเวอร์) โดยเฉพาะเขาไปตีตัวสนิทกับคนที่ผมไม่ชอบอีกต่างหาก ผมได้แต่นั่งนับวันว่าวันไหนจะอบรมเสร็จ อยากกลับแล้ว ไม่อยากเห็นเขาไปเทคแคร์คนอื่น โดยเฉพาะคนที่ผมไม่ชอบ และดูท่าทางเขาชอบคนนี้เอามากๆ (ไม่รู้ชอบแบบไหนอะนะ อาจจะแค่เพื่อนแค่พี่น้อง)
อ่ออีกอย่างหนึ่งเขาเคยประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ ทำให้ไหลทางขวาต้องด้ามเหล็กไว้ ที่นี้ถ้าอยู่กับผม ผมจะไม่ให้เขาทำอะไรหนักเลย จะถือของจะยกของหนัก ผมจะทำให้ทุกอย่าง เพราะเป็นห่วงเขามาก แต่เวลาไปอยู่กับเพื่อนคนอื่น ใครจะให้เขาทำอะไรเขาก็ทำหมด จะยกกระเป๋า จะยกลังหนักๆ(ที่เป็นของคนอื่น) เห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดมาก คือคนอื่นไม่มีใครแคร์เขาเหมือนผมเลยสักคน
หลังจากอบรมเสร็จมาถึงตอนนี้ยังไม่ได้คุยกัน ซึ่งปกติถ้ากลับจากที่ไกลๆและมาถึงบ้าน เราจะโทรหรือแชตหากันตลอดว่ามาถึงแล้วนะ
ตอนนี้ผมเหมือนจะรักเขาแต่ก็เกลียดเขาไปด้วยพร้อมๆกัน ตอนนี้ผมลบรูปลบทุกอย่างของเขาในโทรศัพท์ผมหมดแล้ว แต่ในใจมันก็ยังหน่วงๆ แค่คิดถึงเขาก็รู้สึกเจ็บแล้วอ่ะ และสัปดาห์นี้ผมไม่ได้ไปทำงาน คิดว่าใช้เวลานี้ทำใจให้ได้ แต่ปัญหาคืออาทิตย์หน้าผมต้องไปทำงาน และต้องทำงานอยู่กับเขาอีกต่างหาก แบบนี้ผมจะตัดใจได้ไหม
ที่จริงสิ่งที่ผมอยากได้คือทำให้เลิกรักเขาแบบเกินเพื่อน อยากให้ความรู้สึกมันเหลือแค่เพื่อนเหมือนตอนที่รู้จักกันแรกๆ เพราะยังไงก็ต้องทำงานด้วยกันและเขาเองก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะที่ผ่านมาผมมโนเอาเองทั้งนั้น
มีใครมีวิธีไหนให้ทำใจได้เร็วที่สุดบ้างครับ ตอนนี้ทรมานมาก อยากร้องไห้ อยากระบายกับใครสักคน แต่ก็ไม่มีใครเข้าใจ เพราะผมไม่ได้เปิดเผยว่าผมชอบผู้ชายด้วยกัน
ปล.อย่าเชียร์ให้ผมจีบเขานะครับ
แอบรักเพื่อนเพศเดียวกัน จะมีวิธีตัดใจยังไงให้เร็วที่สุดครับ
โดยที่ผมกับเขาอายุเท่ากัน และเรียนจบสาขาเดียวกันเลยคุยกันได้ถูกคอ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เพื่อนร่วมงานก็ชอบแซวว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน
เขาเป็นคนดีมากๆ แคร์คนเก่งด้วย แต่เวลาทำงานนี่เขาแคร์ผมมาก จนทำให้ผมหลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
ผมไม่เคยคิดจะชอบเขาเลยนะครับ เพราะคิดว่าตัวเองคงไม่อยากมีความรักอีกแล้ว แต่จุดที่ทำให้ผมเชื่อว่าผมรักเขาแล้วจริงๆคือตอนที่ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนร่วมงานแล้วเขาไปสนิทกับคนอื่น มีน้องคนหนึ่งเป็นคนขี้เล่นมากๆ ชอบไปกอด ชอบไปนั่งตักเขา (น้องเป็นผู้ชายคงไม่ได้คิดอะไรนะ คงเล่นกันปกติ) แต่ไอผมนี้สิ เห็นแล้วความรู้สึกไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หงุดหงิดมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกับเขา และทุกคนคือเพื่อน
ต่อมาสองอาทิตย์ที่แล้ว เรากับเพื่อนร่วมงาน (ชายล้วน) 6 คนไปรับการอบรมที่กรุงเทพ โดยที่เขาจัดให้เรานอนร่วมกันทั้ง 6 คน และหนึ่งใน 6 คนนั้นมีคนหนึ่งที่ผมไม่ชอบเอามากๆ (แต่ข้างนอกคุยกันเรื่องงานปกตินะครับ) และผมก็เคยเล่าให้เขา (คนที่ผมแอบชอบ) ฟังว่า ผมนะไม่ชอบคนนี้ แค่เห็นหน้าก็ไม่ชอบเลย
แต่หลังจากไปอบรมที่ กทม.ระยะเวลาสิบกว่าวันนั้น ผมไม่มีกะจิตกะใจจะอบรมเลย ผมเจ็บมาก แบบเจ็บสุดๆ ผมเห็นเขาเทคแคร์ทุกคน ซึ่งแต่ก่อนผมคิดว่าเขาเทคแคร์ผมคนเดียว (มโนไกลเวอร์) โดยเฉพาะเขาไปตีตัวสนิทกับคนที่ผมไม่ชอบอีกต่างหาก ผมได้แต่นั่งนับวันว่าวันไหนจะอบรมเสร็จ อยากกลับแล้ว ไม่อยากเห็นเขาไปเทคแคร์คนอื่น โดยเฉพาะคนที่ผมไม่ชอบ และดูท่าทางเขาชอบคนนี้เอามากๆ (ไม่รู้ชอบแบบไหนอะนะ อาจจะแค่เพื่อนแค่พี่น้อง)
อ่ออีกอย่างหนึ่งเขาเคยประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ ทำให้ไหลทางขวาต้องด้ามเหล็กไว้ ที่นี้ถ้าอยู่กับผม ผมจะไม่ให้เขาทำอะไรหนักเลย จะถือของจะยกของหนัก ผมจะทำให้ทุกอย่าง เพราะเป็นห่วงเขามาก แต่เวลาไปอยู่กับเพื่อนคนอื่น ใครจะให้เขาทำอะไรเขาก็ทำหมด จะยกกระเป๋า จะยกลังหนักๆ(ที่เป็นของคนอื่น) เห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดมาก คือคนอื่นไม่มีใครแคร์เขาเหมือนผมเลยสักคน
หลังจากอบรมเสร็จมาถึงตอนนี้ยังไม่ได้คุยกัน ซึ่งปกติถ้ากลับจากที่ไกลๆและมาถึงบ้าน เราจะโทรหรือแชตหากันตลอดว่ามาถึงแล้วนะ
ตอนนี้ผมเหมือนจะรักเขาแต่ก็เกลียดเขาไปด้วยพร้อมๆกัน ตอนนี้ผมลบรูปลบทุกอย่างของเขาในโทรศัพท์ผมหมดแล้ว แต่ในใจมันก็ยังหน่วงๆ แค่คิดถึงเขาก็รู้สึกเจ็บแล้วอ่ะ และสัปดาห์นี้ผมไม่ได้ไปทำงาน คิดว่าใช้เวลานี้ทำใจให้ได้ แต่ปัญหาคืออาทิตย์หน้าผมต้องไปทำงาน และต้องทำงานอยู่กับเขาอีกต่างหาก แบบนี้ผมจะตัดใจได้ไหม
ที่จริงสิ่งที่ผมอยากได้คือทำให้เลิกรักเขาแบบเกินเพื่อน อยากให้ความรู้สึกมันเหลือแค่เพื่อนเหมือนตอนที่รู้จักกันแรกๆ เพราะยังไงก็ต้องทำงานด้วยกันและเขาเองก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะที่ผ่านมาผมมโนเอาเองทั้งนั้น
มีใครมีวิธีไหนให้ทำใจได้เร็วที่สุดบ้างครับ ตอนนี้ทรมานมาก อยากร้องไห้ อยากระบายกับใครสักคน แต่ก็ไม่มีใครเข้าใจ เพราะผมไม่ได้เปิดเผยว่าผมชอบผู้ชายด้วยกัน
ปล.อย่าเชียร์ให้ผมจีบเขานะครับ