สวัสดีค่ะ วันนี้มีอะไรมาเล่าให้ฟังค่ะ ไม่มีใครรับฟังนอกจากเพื่อนๆ
เรามีเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อ ชบา(นามสมมุติ)เป็นเพื่อนกันมาตอนเด็กๆสนิททมาก มาเล่นด้วยกันทุกวัน
ทุกวันนี้ขึ้น ม1 ล่ะค่ะ ร.รเดียวกัน หลังๆเจอกันบ้าง ไม่พูดกันมาก
มันเปลียนไปมากเลยค่ะ ไม่นึกว่าเขาจะเป็นคนเดิมๆ สนิทกันเดิมๆ (อันที่จิงไม่ช่ว่ามี ชบาคนเดียวน่ะค่ะ มีเพื่อนมากมายค่ะ)
แต่คนๆนี้ เป้นเพื่อนคนแรกล่ะค่ะ อย่างที่เล่าล้ะค่ะเขาเปลี่ยนไป พอวันหนึ่ง กะจะชวน ชบาไปดูเกรด
ทักเฟสไปหาเขา แบบก็ถามเขาว่าไปยังไง ไปกะใคร อะไรประมาณนี้ เพราะบ้านไกลจาก โรงเรียน 16 กม
ชบาบอกไปสายทาง ไปกะใครก็ยังไม่รู้(เหมือนไปคนเดียว) พอหนูชวน ชบาบอกว่า เลิกช้า กลัวกลับช้า ทำรายงานกลุ่มกะเพื่อนอีกเลิกช้า เดียวกลับไม่ทัน
จ้ะๆ เราก็เชื่อ แบบเห้ยกูไมเหลือครเเล้วใชไหม เพื่อนที่สนิทที่อยู่ห้องเดียวกัน บางตนไปมั้งไม่ไปมั้ง เขาก็ๆไปเองกันหมด นัดกันว่าจะไปดูด้วยกัน
แบบคนทีอยู่ห้องเดียวกัน เขาอยู่คนล้ะทางกะหนู พ่อแม่หนู หนูก้อไม่อยากกรบกนท่าน ไปกะเพื่อนอะไรแบบนี้ พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
^^ ตอนแรกก็ตัดน้ะว่าอี เกรด
ไม่สำคันเลย พออเช้าตื่นเเช้าหน่อยไปนอนบ้านยาย ซึ้งอยู่หมู่บ้านเดียวกันกะ ชบา จ้าาา
ตอนแรกไม่โกด เฉยๆ กะลังซักผ้า ได้ยินเสียงรถผ่านไปมาบ่อยๆ จังว้ะนั่น แหละ เห็น ชบาขี่มอไซด์ กะเพื่อนอีกคนหนึ่ง ขี่ซ้อนกันน้ะแหละ ไปขึ้นรถยุปากทาง 2 กม ผ่านนา บาง อะไรแบบนี้
รีบวิ่งไปดูชัดๆ เออช่ว้ะ นะตอนนั้น นํ้าตาอยาไหลนะเว่ยๆ ไม่โกดนะๆ คิดในใจ
(คิดในใจ ไหนไปคนเดียวไง เลิกช้า เพื่อนคนนั้นก็เพื่อนเราน่ะแหล้ะ สนิทกันด้วยล้ะ เหอะๆ ) รีบวิ่งไปดูชัดๆ
เราไม่ไปกะชบาก็ได้นะ ถึงเราขึ้นสายทาง เราก็ไมไปกะเทอเหมือนเดิม อารมณ์
แบบ ถ้ากูขึ้นสายทางก็แสดงวา เราขึ้นตามช่ไหม
พอมาอยูบ้าน กดเลนโทสับ ชวนเพือนหลายๆ คน มันก้อไม่ว่างกันหมดด เหงาอีกล่ะสิอิ พู่
ไม่ไปก็ได้ อยู่ๆ มันก้อมีเสียง massen ขึ้น .... ^^^พู่ไปโรงเรียนป้ะไปดูเกรดกัน แม่กุกะลังจะไปส่ง กูเหงาา
เราตอบ ว่า เห่ยกุลืมไปแล่วน่ะเนี่ย โพด กุก็ไมมีเพื่อน งื้อๆๆ
( คนนี้คือเพื่อนรวมห้องของเรา ที่สนิท ไปไหนด้วยกัน
รู้ไหม เขาไป รถ อะไร มอไซด์จ้าาา
หยิบเสื้อแขนยาว ใสหมวกกันน็อค แล่ว รวดไป 555
ชีวิตเราไมได้เศร้าขนาดนั้น ขี่มอซด์ไปชิวๆ ตนเดียวเงียบ ปลอดภัย ร่มเย้นๆ
ขี่ทางถนนหลวงจ้า 16 กม ขี่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยขนาดขับรถไป
พอถีงเราก็ไปกะเพื่อน รอเกรดออก เราเห้นชบาด่วยแหละ นั่งอยู่กะเพื่อนนาง นั่งใครนั่งมัน
นางถามว่า มาอย่างไง เราชูพวกกุญแจรถ แล่พูดว่า มามอไซด์ค่ะ
เพื่อนบางคนก็พูดว่า ไหมกว่ามา กลับด้วยน้าา
เราก็บอกเคๆ
ระหว่างรอผลออก
เราก็ไปนั่งกินชิวๆ กะเพื่อนอีก 4 คน สนุกๆ
ตอนนั้นได้ข้อคิดเยอะมากมาย
เราไมต้องจำเป็นต้องพึ่ง เขาคนเดียว เขาคนเดียวมันไม่สามารถ ทำลายชีวิตเราได้ ทำห้จ่มได้
เรามีคนหลายๆ คนที่พร้อมจะรับฟังความคิดของเรา เรายังมีทางเลือกอีกหลายทางที่ดี
ยังมีคนช่วยเหลือเรามนยามที่เราทุกข์
ไม่พึ่งเขา และเราก็ไม่ต้องยุ่งกะเขา รึไหม???
สิ่งที่พู่ทำถูกไหมค่ะ
สิ่งที่เล่าขอความคิดจากเพื่อนๆหน่อยค่ะ ว่าควรเดินหน้าต่อไป รึจะหยุด อนาคต อาจะมีเพื่อนอีกมากมาย
ที่จิงกะเรา
ขอบคุนที่ รับอ่านที่เขียนมาทั้งหมดนะค่ะขอบคุนค่ะ
จากเพื่อนที่สนิท กลายเป็นเพื่อนที่ไม่สนิท
เรามีเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อ ชบา(นามสมมุติ)เป็นเพื่อนกันมาตอนเด็กๆสนิททมาก มาเล่นด้วยกันทุกวัน
ทุกวันนี้ขึ้น ม1 ล่ะค่ะ ร.รเดียวกัน หลังๆเจอกันบ้าง ไม่พูดกันมาก
มันเปลียนไปมากเลยค่ะ ไม่นึกว่าเขาจะเป็นคนเดิมๆ สนิทกันเดิมๆ (อันที่จิงไม่ช่ว่ามี ชบาคนเดียวน่ะค่ะ มีเพื่อนมากมายค่ะ)
แต่คนๆนี้ เป้นเพื่อนคนแรกล่ะค่ะ อย่างที่เล่าล้ะค่ะเขาเปลี่ยนไป พอวันหนึ่ง กะจะชวน ชบาไปดูเกรด
ทักเฟสไปหาเขา แบบก็ถามเขาว่าไปยังไง ไปกะใคร อะไรประมาณนี้ เพราะบ้านไกลจาก โรงเรียน 16 กม
ชบาบอกไปสายทาง ไปกะใครก็ยังไม่รู้(เหมือนไปคนเดียว) พอหนูชวน ชบาบอกว่า เลิกช้า กลัวกลับช้า ทำรายงานกลุ่มกะเพื่อนอีกเลิกช้า เดียวกลับไม่ทัน
จ้ะๆ เราก็เชื่อ แบบเห้ยกูไมเหลือครเเล้วใชไหม เพื่อนที่สนิทที่อยู่ห้องเดียวกัน บางตนไปมั้งไม่ไปมั้ง เขาก็ๆไปเองกันหมด นัดกันว่าจะไปดูด้วยกัน
แบบคนทีอยู่ห้องเดียวกัน เขาอยู่คนล้ะทางกะหนู พ่อแม่หนู หนูก้อไม่อยากกรบกนท่าน ไปกะเพื่อนอะไรแบบนี้ พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
^^ ตอนแรกก็ตัดน้ะว่าอี เกรด
ตอนแรกไม่โกด เฉยๆ กะลังซักผ้า ได้ยินเสียงรถผ่านไปมาบ่อยๆ จังว้ะนั่น แหละ เห็น ชบาขี่มอไซด์ กะเพื่อนอีกคนหนึ่ง ขี่ซ้อนกันน้ะแหละ ไปขึ้นรถยุปากทาง 2 กม ผ่านนา บาง อะไรแบบนี้
รีบวิ่งไปดูชัดๆ เออช่ว้ะ นะตอนนั้น นํ้าตาอยาไหลนะเว่ยๆ ไม่โกดนะๆ คิดในใจ
(คิดในใจ ไหนไปคนเดียวไง เลิกช้า เพื่อนคนนั้นก็เพื่อนเราน่ะแหล้ะ สนิทกันด้วยล้ะ เหอะๆ ) รีบวิ่งไปดูชัดๆ
เราไม่ไปกะชบาก็ได้นะ ถึงเราขึ้นสายทาง เราก็ไมไปกะเทอเหมือนเดิม อารมณ์
พอมาอยูบ้าน กดเลนโทสับ ชวนเพือนหลายๆ คน มันก้อไม่ว่างกันหมดด เหงาอีกล่ะสิอิ พู่
ไม่ไปก็ได้ อยู่ๆ มันก้อมีเสียง massen ขึ้น .... ^^^พู่ไปโรงเรียนป้ะไปดูเกรดกัน แม่กุกะลังจะไปส่ง กูเหงาา
เราตอบ ว่า เห่ยกุลืมไปแล่วน่ะเนี่ย โพด กุก็ไมมีเพื่อน งื้อๆๆ
( คนนี้คือเพื่อนรวมห้องของเรา ที่สนิท ไปไหนด้วยกัน
รู้ไหม เขาไป รถ อะไร มอไซด์จ้าาา
หยิบเสื้อแขนยาว ใสหมวกกันน็อค แล่ว รวดไป 555
ชีวิตเราไมได้เศร้าขนาดนั้น ขี่มอซด์ไปชิวๆ ตนเดียวเงียบ ปลอดภัย ร่มเย้นๆ
ขี่ทางถนนหลวงจ้า 16 กม ขี่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยขนาดขับรถไป
พอถีงเราก็ไปกะเพื่อน รอเกรดออก เราเห้นชบาด่วยแหละ นั่งอยู่กะเพื่อนนาง นั่งใครนั่งมัน
นางถามว่า มาอย่างไง เราชูพวกกุญแจรถ แล่พูดว่า มามอไซด์ค่ะ
เพื่อนบางคนก็พูดว่า ไหมกว่ามา กลับด้วยน้าา
เราก็บอกเคๆ
ระหว่างรอผลออก
เราก็ไปนั่งกินชิวๆ กะเพื่อนอีก 4 คน สนุกๆ
ตอนนั้นได้ข้อคิดเยอะมากมาย
เราไมต้องจำเป็นต้องพึ่ง เขาคนเดียว เขาคนเดียวมันไม่สามารถ ทำลายชีวิตเราได้ ทำห้จ่มได้
เรามีคนหลายๆ คนที่พร้อมจะรับฟังความคิดของเรา เรายังมีทางเลือกอีกหลายทางที่ดี
ยังมีคนช่วยเหลือเรามนยามที่เราทุกข์
ไม่พึ่งเขา และเราก็ไม่ต้องยุ่งกะเขา รึไหม???
สิ่งที่พู่ทำถูกไหมค่ะ
สิ่งที่เล่าขอความคิดจากเพื่อนๆหน่อยค่ะ ว่าควรเดินหน้าต่อไป รึจะหยุด อนาคต อาจะมีเพื่อนอีกมากมาย
ที่จิงกะเรา
ขอบคุนที่ รับอ่านที่เขียนมาทั้งหมดนะค่ะขอบคุนค่ะ