เราคุยกับผู้ชายอยู่คนหนึ่งมาสักพักแล้ววันนึงนัดไปเที่ยวกันเลยให้เค้ามารับที่บ้าน ด้วยความที่ไม่ได้อยากปิดบังอะไรกับพ่อแม่ แล้วก็บริสุทธิ์ใจ ก็ให้มารับตอนที่พ่อกับแม่อยู่บ้าน แม่ก็เลยได้เจอผู้ชายคนนี้ปรากฏว่าเป็นลูกหลานของคนที่แม่เคยสนิทด้วยเมื่อก่อน หลังจากนั้นแม่ก็บอกว่าบ้านของเค้าไม่ดี แต่สิ่งที่แม่รับรู้มันก็ผ่านมาหลายปีมากๆแล้วน่าจะเป็น 10 ปีได้ เป็นเรื่องราวในอดีต เราก็ไม่รุ้ว่าเขารู้อะไรมาบ้าง แต่เขาประกาศเลยว่า อย่าให้รู้ว่านัดเจอกัน แม่จะจัดการเลย เราเครียดเลยนะคะ คือเราก็ชอบเขา เขาก็ดูแลเราดีนะ มีบ้างบางอย่างที่ยังไม่ลงตัวกัน แต่เราว่าเขาก็เป็นคนดีคนนึงเลย เขาให้เกียรติเราเสมอ ถึงจะกินเหล้าสูบบุหรี่ก็เถอะ เราคิดมากเลย เราคิดว่าบางทีตอนนี้อะไรๆอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้ เราได้แต่หวังแบบนั้นหวังว่าบ้านนั้นจะดีขึ้นไม่ได้เป็นแบบเมื่อก่อน แต่ถึงจะดีขึ้นยังไง แม่เราก็เป็นคนที่ยากที่จะปรับความคิด หรือเปิดใจยอมรับ เขาค่อนข้างอคติอ่ะค่ะ เราหวังว่า ถ้าผู้ชายคนนี้สามารถแสดงให้แม่เห้นว่าเขามีการงานมั่นคง ดูแลเราได้ หวังว่าแม่จะเปิดใจมากขึ้น ซึ่งมันก็คงยากและนานมาก แม่ไม่ได้ยุ่งกับบ้านนั้นมานานมากแล้ว เรื่องราวในอดีตเหล่านั้น มันทำให้แม่มีความคิดติดลบกับผู้ชายคนนี้ไปแล้ว เครียดมากเลยค่ะ ควรไปต่อหรือหยุดดี แต่จะหยุดเราก็ทำใจไม่ได้ ไปต่อก็ลำบาก
ความรักครั้งนี้แม่ไม่เห็นด้วย