มาอยู่อเมริกาได้ครึ่งปี ชีวิตแย่มากค่ะ เลิกกับแฟน คิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อน คิดถึงชีวิตเมืองไทย

คือเราพึ่งจบ ม.6 มาจากไทย แล้ว พ่อแม่ให้ย้ายมาอยู่ที่นี่ โดยมีบ้านอยู่ที่เมกา  เรามาอยู่ที่นี่กับพ่อ ซึ่งเราไม่ค่อยสนิทกับพ่อเท่าไหร่ เพราะพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เราเล็กๆ แล้ววันหนึ่งแม่ก็หาทางติดต่อกับพ่อเจอ ระยะเวลาที่เราไม่อยู่กับพ่อ15ปีได้ แต่พ่ออยากเอาเรามาเลี้ยงบ้าง แม่ก็อยากให้เรามาอยู่ที่นี่ ช่วงแรกทำเรื่องแล้วแต่ทำใจไม่ได้ค่ะ ร้องไห้แทบขาดใจตาย คือเราไม่สนิทกับพ่อ เราไม่อยากไป แต่เลยขอจบม.6ค่อยมา ผ่านมา3ปีที่พ่อติดต่อเรามา พ่อมาหาทุกปีมาเที่ยวไทยปีละ1ครั้งประมาณ3อาทิตย์ สรุปเราตัดสินใจมาเพราะเราเบื่อไทย เบื่อแม่ชอบบ่น ทะเลาะกับแม่บ่อย เลยตัดสินใจมา  เรามาอยู่ที่นี่ มีพี่ด้วยซึ่งต่างแม่กันซึ่งทุกคนพูดอังกฤษ เว้นพ่อ พ่อพูดไทยได้ พูดได้หลายภาษา เราเป็นลูกครึ่งค่ะ แต่พูดไทยได้อย่างเดียว ไม่มีพื้นฐานอังกฤษเลยเพราะเราอยู่กับแม่ตลอด  ตอนอยู่ไทยชีวิตมีความสุขดีค่ะ คบกับแฟนมา2ปี แต่เลิกกัน ไม่ใช่เพราะระยะทาง แต่เพราะเรา เรารู้สึกอยากเลิก เพราะเราเบื่อเค้า มาอยู่ที่นี่มันทำให้เลิกกันได้ค่ะ เพราะเค้ามาง้อไม่ได้  เลิกมาได้2-3เดือนแล้วค่ะ เข้าประเด็นเลยค่ะ คือมาอยู่ที่นี่เหงามากกก ไม่มีเพื่อน เราเรียนที่ESL เรียนภาษา ไม่มีคนไทยสักคน คนที่มาเรียนก็มีแต่คนอายุเยอะแล้วประมาณ 35-60แทบทุกคน ซึ่งเรา18ปี แล้วภาษาเราก็ไม่ได้เลยสักนิด พูดตอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง 95% พูดภาษาสเปน เรายิ่ง งง ไปใหญ่ วันหนึ่งเรียน 2-4ชั่วโมง แต่ตอนนี้ปิดเทอม เปิดอีกทีธันวาคม ซึ่งเราอยู่บ้านเฉยๆ ทั้งวัน แทบไม่ได้ไปไหนเลย เหงาไม่มีเพื่อน แม่บอกถ้าไม่ไหวจะให้กลับไทย แต่อยากให้อดทนไปก่อน  ใจเราอยากกลับมากค่ะ แต่พอนึกถึงพ่อแม่ ก็อยากอดทนอยู่ต่อเรียนต่อไปให้จบ  แต่ทุกวันนี้มันบั่นทอนใจมากเลยค่ะ อยากมีเพื่อนไปไหนมาไหนบ้าง พึ่งเคยเขียนกระทู้ครั้งแรกนะคะ เลยอยากระบาย อยากปรึกษา