เดี๋ยวๆๆๆ ใครกำลังจะเม้นต์ด่าโปรดอ่านเนื้อหาสักพัก คือ มันเป็นเรื่องใกล้ตัวฉันมากประสบพบเจอมาเองกับตัวเองเลย คือ ฉันมีแฟน อายุเยอะกว่า 3 ปี คบกันตอนเรียนมหาลัย พอจบก็ไม่ค่อยเจอกันแต่ก็คุยกันปกติ จนเมื่อไม่นานมาเขาเริ่มมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป ฉันเลยเริ่มเก็บเกี่ยวข้อมูลเรื่อยๆจนมาถึงจุดๆหนึ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นได้ คือ.... เขานอกใจฉัน แต่การนอกใจนี่มันจะพิเศษหน่อยตรง เขานอกใจฉันไปคบกับเด็กประถม คือ คนอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ อาชีพที่ทำอยู่คือ แบบพิมพ์ของเด็กๆ ที่ต้องเป็นตัวอย่าง แต่มาชอบเด็กประถมคบเป็นแฟนออกหน้าออกตา คือจะนอกใจไปคบใครมันก็สิทธิ์เขา แต่ฉันแค่รู้สึกว่าทำแบบนี้มันแย่นะ ฉันรู้สึกว่าทำให้มุมมองของ แบบพิมพ์มันลบ ถ้าอยากจะรักกันจริงๆ ลาออกจากหน้าที่นี้ซะ อย่าไปสอนคนอื่นเถอะ แค่คำว่าจริยธรรมในใจยังไม่มีจะสอนคนอื่นเป็นคนดีได้อย่างไร ไม่ใช่การให้แค่ความรู้แต่เราต้องสอนให้เขาเป็นคนดี รู้ผิดชอบชั่วดี แต่นี่คืออะไร พอฉันเห็นแบบนี้ ไม่มีน้ำตาสักหยด เหมือนอกหักแต่กลับรู้สึกรังเกียจมากกว่าเสียใจ เพราะผ่านมาคิดว่าเป็นคนดี แต่กลับหักห้ามใจไม่ได้ รู้สึกสงสารเด็กนะที่หลงคารมไป อาจจะดูหวานแหวว น่ารักมีคำแทนใจ แต่คิดว่าในสังคมภายนอกมันจะโหดร้ายกับเด็กคนๆหนึ่ง ถ้าวันหนึ่งคิดได้ก็ปล่อยเด็กเถอะ สงสารน้องเขาถ้าวันหนึ่งโตขึ้นจะเป็นยังไง ไม่ได้เสียดายอยากได้คืนแต่สงสารเด็กที่จะเป็นอนาคตข้างหน้าที่พ่อแม่หวังไว้ หากผู้ปกครองเขารู้มันไม่โอเคแน่ จริงนะที่ความรักไม่มีขอบเขต อายุเป็นเพียงตัวเลข แต่ในเรื่องสถานภาพบางอย่างมันก็ไม่เหมาะสมที่จะรักกัน ถ้ารักน้องเขาจริง ก็รออีก สัก สิบกว่าปีให้น้องเขาโตกว่านี้ก่อนเถอะ สงสารสังคมในอนาคตด้วยที่จะมีแบบอย่างเช่นนี้ และหากมีคนยอมรับการกระทำนี้จะกลายเป็นแบบอย่างที่มีคนเลียนแบบทันที ขอให้รู้จักผิดชอบชั่วดีในสักวัน อยากขอแนะนำในฐานะเพื่อนร่วมโลกคนหนึ่ง
คนอายุ 20 กว่าคบกับเด็กอายุ 10 กว่าปี มันเหมาะสมแล้วหรอ?