เราเข้าใจว่าการมีน้ำใจเป็นสิ่งดี แต่เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ต้องทำ มีครั้งนึงเราสงสารเลยไลน์ไปถามว่า เราแวะซื้อของเสร็จละจะกลับด้วยมั้ย (เราขับรถส่วนตัว เพื่อนใช้การเดินทางสาธารณะ รถเมล์ รถไฟฟ้า) กลับได้คำตอบว่า ทำไมเพิ่งมาบอก ขึ้นรถเมล์มาแล้ว ทีหลังบอกก่อนนะ บอกช้า ด้วยน้ำเสียงตำหนิ เอ่อออต้องบอกก่อนด้วยหรอคะ ว่าเราจะกลับกี่โมง คือแค่คิดว่าถ้าพอดีกัน ก็มาติดรถ ไม่ทันก็ไม่ทัน ทำไมต้องมีทิ้งท้าย (ถ้าเป็นเราคงตอบว่า ไม่เป็นไรจ้า กลับก่อนแล้ว ทำนองนี้) บางทีเดินออกจากออฟฟิสพร้อมกัน แต่เรามีธุระก็ไม่จำเป็นต้องบอกมั้ย พอเราไม่ได้เอ่ยปากชวนกลับในบทสนทนานั้น คุยๆอยู่เดินหนีหายเราไปเลยพอรู้ว่า ไม่ให้ติดรถแล้ว ที่สำคัญมีหลายคนบ้านทางเดียวกันหมด ทุกคนต้องมาติดรถเราคนเดียวงั้นหรอคะ พอเราไม่ได้ให้กลับด้วย เพราะเราก็มีธุระปะปังหลังเลิกงาน ก็ไม่คุยกับเราไปเลย ทำไงดีอึดอัดมาก
เพื่อนที่ทำงานบ้านอยู่ใกล้กันต้องให้ติดรถกลับบ้านด้วยหรอคะ