สวัสดีค่ะเพื่อนๆ
อยากเล่าประสบการณ์ของเราให้เพื่อนๆฟัง
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ณที่นี้ด้วย
พอดีว่าเราคบกับแฟนมานานหลายปี ตั้งแต่มัธยมต้น จนตอนนี้ก็เกือบ8ปีแล้ว
เราคบกันช่วงแรกก็ดีนะคะ ทางบ้านเขาค้อนข้างมีฐานะค่ะตอนเราคบกันช่วงแรกบ้านเขามีรถกะบะคันเดียว
มอไซด์เวฟธรรมดา อยู่ไปสักพักครอบครัวเขาก็เปลี่ยนรถจากกะบะที่ใช้อยู่เขาก็ไปเปลี่ยนเป็นตัวใหม่ ออกเก๋ง
ภายใน1ปีกว่าเขามีรถยนต์2คัน มอไซด์ที่ขับก็เริ่มเปลี่ยนค่ะเปลี่ยนไปประมาน6-7คันนได้ภายในปีที่2-3ถัดมา ตอนนี้มีขับ3คันเป็นไบท์2คัน ออโตเมติก1คน
แฟนเราเปลี่ยนรถขับจนเพื่อนที่มหาลัยถาม ประมาณว่า เรารักแฟนที่เงินหรือป่าว
เรารักเขาค่ะ ที่ผ่านมาเราไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย เราอยู่กินกับเขาพ่อแม่เขาก็เคยพูดกับพ่อแม่เราว่าจะหมั้นเราตอนเราเรียนจบ
เราอยู่บ้านเขาช่วงนั้นก็ดีค่ะทำให้บ้านเขาทุกอย่าง เราขับรถเป็นก่อนแฟนค่ะเราขับรถได้ตอนอายุ17ปี
ตอนนั้นก็มีแต่เราที่พาเขาไปไหนมาไหน พาย่าเขาไปหาหมอซื้อของซื้อไรเราก็ขับให้เขาตลอด ไปด้วยกันแฟนเราได้แต่นั่งข้างๆ
เราทำทุกอย่างเราไม่ได้อะไรนะค่ะ เราอยู่ที่บ้านเขาเราก็ยังขอตังพ่อแม่เราช่วงนั้นยังเรียนอยู่
ใช้เงินตัวเองไม่ได้อะไรได้แต่กินข้าวแล้วซุกหัวนอนทำงานให้บ้านเขาไปวันๆแม้งกระทั้งโทรศัพท์ของเรา เราทะเลาะกับแฟนแล้วแฟนปาทิ้ง
แล้วมันพังเราไม่มีใช้จนเราขอให้เขาซื้อให้ ระหว่างนั้นเราก็ใช้ปุ่มกดคะ แต่เขาให้ที่ใช้i5s ซื้อมาในราคา2หมื่นกว่าบาท ใช้ยังไม่ถึง6เดือนค่ะทำหาย
เราก็ยังใช้ปุ่มกดอยู่ จนแฟนเราได้ซื้อใหม่อีกเi5sเหมือนเดิม ราคา2หมื่นกว่าบาท ไม่นานค่ะเขาซื้อโทรศัพท์ให้เราเป็นโทรศัพท์แอนดรอยมือ2ที่ซื้อจากหลานในราคา1พันบาท เราก็โอเคมันใช้ได้ก็โอเค คือไม่คิดไรคิดว่าอยู่ด้วยกัน พักหลังเราเริ่มคิดมากแล้วนะ
ว่าเราไม่เคยเรียกร้องอะไร ไม่เคยได้อะไร ยังต้องมารับใช้ครอบครัวแฟน มาเลี้ยงลูกให้เขา ทุกอย่างเริ่มเข้ามาในหัวเรา
เพราะอะไรๆพ่อเขาก็ใช้เราหาว่าลูกเขาไม่เอาไหนไม่ได้เรื่อง เขาก็เริ่มมาตั้งความหวังจากเรา เรียนมาจบมาทำงานอะไรนู้นนี้ เรียนจบเดี๋ยวจะเปิดร้านขายของให้ พูดไปสารพัด เราก็โอเคครับฟังก็ใช้ชีวิต เราทำดีกับพ่อแม่เขานะ วันแม่ก็ไหว้แม่เขา
แต่กับพ่อแม่เราเรายังไม่ตอบแทนบุญคุณเขาขนาดนี้เลย พ่อแม่เห็นว่าเราอยู่สุขสบายเขาก็ดีใจกับเรา ใช้ชีวิตดีมีรถขับ
ทักอย่างมันดูโอเคโดยที่เราไม่ต้องหาอะไรเพิ่ม มันดูสมบูรณ์แบบไปหมด แต่ชีวิตเราก็ไม่ได้สวยงามเสอมเราเริ่มทะเรากับแฟนเรื่องเล็กน้อยๆ
เริ่มเป็นคนหยาบกันทั้งคู่ หวานบ้างทะเลาะกันบ้าง จนเราเรียนจบเทียบเท่าม.6 เราก็รู้สึกว่าอยากทำงานแล้วเรียนเสาร์-อาทิตย์
จบแรกเราก็ทวงคำพูดที่พ่อเขาพูดนะ เราพูดว่า เออเนี่ยเราเรียนจบแล้วนะ จะเอาไงก็คุยกับแม่เราหน่อย
แฟนเราไปคุยกับพ่อแม่เขา แล้วมาบอกว่า เขาบอกให้หางานทำเงินขาดเหลือเท่าไหร่ไม่พอก็บอก
เราก็อ่าว ไง้พูดแบบนี้อะ ตอนแรกบอกจบแล้วมั้นเลยไม่มีปัญหาเรื่องเงิน อยากได้เท่าไหรจบค่อยว่ากัน
แล้วทำไมสุดท้ายพูดแบบนี้ เราเป็นลูกผู้หญิงเราก็เออให้มีค่าบ้างดิอยู่มาก็นาน6-7ปีแล้วนะ
จนเราเออจะทำงานแล้ว เรียนเสาร์อาทิตย์นะ จะหางานทำกัน
สักพักเขามาถามเราว่า ถ้าเขาเปิดกิจการเล็กให้จะทำไหม คือร้านกาแฟ คือสถานประกอบการเอกชนแห่งหนึ่งเขาต้องการ
ร้านกาแฟรับรองลูกค้า ให้ทดลองขายฟรีไปก่อนไม่เสียค่าเช่าที่ เขาถามเราคุยกับเรา
เราก็หาเกี่ยวกับร้านกาแฟในพันทิป เขาบอกว่ากิจการร้านกาแฟอะ ต้องลงทุนเท่านี้ คนเปิดต้องมีตังสำรองจ่าย
ส่วนใหญ่ถ้าทำเลไม่ดีจะไปไม่รอด เราก็ไปดูหน้างานที่เขาให้ตั้งร้าน เราก็แบบคิดหนักเลยนะ เพราะมันอยู่ในที่เขาอีกที
ลูกค้าข้างนอกก็ไม่ค่อยกล้าเข้ามาหรอก ร้านกาแฟก็ไม่ได้ดึงดูดเท่าไหร่ เพราะเป็นร้านโนเนม
เราก็รู้สึกนะว่าถ้าเราทำงานหน้าจะดีกว่า เขาก็บอกว่าให้เราขายของแล้วให้แฟนเราทำงาน
คือเราปฏิเสธอะไรไม่ได้แต่เราบอกแฟนแล้วว่าไม่โอเคเราไม่อยากทำ
จนเขาซื้อของมาทำร้าน เราก็เออทำก็ทำไม่มีใครทำใครจะทำ ซื้อของก็ต้องเป็นไรเรา
ไปเรียนทำสูตรกาแฟเขาก็เอาเราไปคนเดียว ไม่เอาแฟนเราที่เขาว่างงานอยู่ไปด้วย
เขาบอกเราว่าขายๆไปก่อนได้เท่าไหร่ค่อยว่ากัน. ให้แฟนเราทำงานเงินที่ทำงานแฟนก็คงให้แม่เขาเก็บ
ไหนจะเงินทำร้านกาแฟก็คงเป็นแม่แฟนที่เก็บ จนเราเปิดร้านโดยที่เราไม่สมยอมทำเท่าไหร่นัก
วันแรกก็ขายแม่เขามาช่วยวัน2-3ก็ขายเอง ช่วงนั้นแฟนก็ยังไม่ทำงานเลยอยู่ช่วยเราไปก่อน
เงินขายของขายได้เท่าไหร่แม่แฟนเก็บหมดให้เรากับแฟนวันละ100บาท ให้บ้างไม้ให้บ้างจน
ขายครบ1เดือนเราไม่มีเงินเก็บหรือเงินติดตัวสักบาท จนเราเริ่มพูดว่าเห่ยเราทำจะไม่ให้เราบ้างเลยหรอ
เราก็มีปากเสียงกับแฟนนะ ทั้งเหนื่อยก็เหนื่อยยังไม่มีเงินใช้เลยสักบาท ไอ้ร้อยนึงที่ได้ซื้อข้าวมากินก็หมดแล้ว
เราใช้อะไรอะ เขาก็บอกว่าเก็บค่าลงทุนร้านก่อน เท่ากับเราต้องหักให้เขาทุกวัน
วันนึงเนาก็คุยกับแฟนนะว่าเราทำไม่ได้อะไรเลย แฟนเราก็บอกจะให้ทำไงนู้นนี้
คือเราปรึกษาแฟนก็ไม่ได้หาว่าเราจะเอาอะไรในเมื่อเงินแม่เขาลงทุน
เราก็อ่าวเห่ยงั้นเราทำงานดีกว่าอะเป็นงี่ แต่เราก็ได้แต่พูดนะ
วันนึงเราขอแฟนอยู่บ้าน1วันเพื่อซักผ้า แล้วหลานของแม่เขาโทรมาสั่งกาแฟกับเราเราบอกเรายังไม่ได้ออกไป
อะแล้ว1-2อาทิตย์ถัดมา เราก็ขออยู่อีก แค่คืนวันนั้นญาติแหนมานอนบ้าน แล้ววันนั้นเราไม่ออกไปขายของ
เขาเลยไปบอกแม่แฟนว่าเราตื่นสายไม่ไปขายของให้แฟนไปก่อน
10โมงเราก็ไปช่วยแฟนตกเย็นกลับมาแม่แฟนไม่พอใจเราไม่คุยกับเรา เราก็งงว่าเป็นไร
ตกเย็นเขาคุยกันกับแฟน คุยกันแม่ลูกตอนนั้นเราไม่อยู่แฟนมาเล่าให้ฟัง
แม่พูดประมาณด่าว่า จะขายไหมของตื่นก็สาย ไม่ขายก็ปิดร้านไป ทำไรไม่จริงจังสักอย่าง เอาไงแน่
จะขายไหม ร้องไห้...
แฟนมาต่อว่าเราต่อ
เราก็แบบเห่ยอะไร ทำไมพูดแบบนี้ พูดแบบนี้หมายความว่าไง คือว่าเราตรงๆเลยอะ
อะเราก็คิดแล้วอะคือความคิด
วิ่งเข้ามาในหัว ไล่แฟนเราให้ไปทำงาน
อีกวันเราก็ไปขายของปกติแต่เราให้แฟนเอาเงินขายของที่ได้ไปให้แมาเขา
ปกติจะเป็นเราจะเป็นคนเคลียว่าวันนี้ขายได้กี่แก้ว เป็นเงินเท่าไหร่ จ่ายเท่าไหร่ค่าไรบ้าง ตอนเช้าซื้ออะไรเปงินเท่าไหร่
เราเลยของของเงินใช้ 300บาทขอแฟน แบบเออเราไม่มีตังเราขอตังติดตัวหน่อยได้ไหมนู้นี้
แฟนก็บอกแต่ไม่มีๆ ก็คือเราไม่ได้จริงๆ เราก็โอเค
ไปขายของกลับมาอีกวันเราเครียดเราเหนื่อยทั้งเหนื่อยใจเหนื่อยกาย
ทำกับเราอย่างกับเราเป็นอะไร คืนวันนั้นแฟนเราก็หาเรื่องทะเลาะแม่เขาก็ไม่คุยกับเรานะ
วันนั้นเราระเบิดออกมาเลยแบบทะเลาะกับแฟน จนแม่ขึ้นมาถามว่าเป็นอะไรกันทะเลาะอะไร
ลำบากหนักหรอ ทะเลาะกันแบบนี้ก็แยกกันอยู่ไปพูดไปสารพัด มันยิ่งทำให้เราโมโหถึงขีดสุด
เราก็ด่ากับแฟนทั้งที่เขายืนอยู่ตรงนั้น เขาก็บอกถ้าลำบากมาก็ออกไปสารพัดวันนั้นเราก็เดือดด้วยทำอะไร
ไม่คิดไปหลายอย่าง เราก็บอกให้เขาไปส่ง แต่เขาไม่ยอมไปส่งเราเราเลยโทรหาเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆให้มารับ
ออกไปเขากับไม่แยแสเราสักนิด จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบเดือนแล้วเราออกมา ส่วนตัวก็ยังติดต่อกับแฟน
หลายวันที่ผ่านมาแฟนจะมารับเราคะ แต่แม่เขาบอกรับแล้วก็ให้มาคุยกับเขา ทำนองว่าเราต้องไปขอโทษเขาเพื่อที่จะไปอยู่กับเขาอีกครั้ง
ทะเลาะกันครั้งนี้ครั้งใหญ่ ให้เข้าใาคุยกัน แค่นี้เราก็รู้ค่ะ ที่ผ่านมาเราหายไปเกือบเดือนเขาไม่เคยติดต่อหาเรามีแต่เราติดต่อไป
เหนื่อยใจมากค่ะ จนล่าสุดที่บ้านรู้เรื่องนี้ เลยไม่ให้เรากับไปเราเลยตัดสินใจที่จะอยู่กับพ่อแม่เรา
เพราะเราไปอยู่นั้นไปอยู่บ้านเขาไม่ต้องอะไรจากหมาตัวนึง แถมวันนี้มายังไม่มีค่าอีกด้วย
เสียใจค่ะ ทุกวันนี้ไม่เป็นคนเลยเขาทำกับเราได้ขนาดนี้ แฟนยังพูดกับเราอีกนะว่าถ้าเราไม่เอาแม่เขาเขาก็ไม่เอาเรา
คือสรุปเราไปทำอะไรให้แม่เขาคะ ที่ผ่านมาเราทำดีด้วยตลอด เพราะแค่เรื่องเงินจริงๆคะเราไม่มีใช้จริงๆเราถึงลำบาก
ตอนนี้ชีวิตไม่รู้เอาไงต่อเลยค่ะกลับไปคงเป็นแบบเดิม. พอคิดแล้วมันท้อนะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย
ก่อนใครเๆก็บอกเราได้แฟนดี แต่เราไม่เคยพูดถึงเบื้องหลังครอบครัวเขา
คนนอกเห็นก็คิดว่าเราสบาย ยิ่งกว่านั้นพ่อแม่เรายังว่าใส่เลยเราทำตัวไม่มาค่า อยู่มา7-8ปี
ไม่มีค่าอะไรเลยจริงๆ
หลังจากนี่..
อยากเล่าประสบการณ์ของเราให้เพื่อนๆฟัง
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ณที่นี้ด้วย
พอดีว่าเราคบกับแฟนมานานหลายปี ตั้งแต่มัธยมต้น จนตอนนี้ก็เกือบ8ปีแล้ว
เราคบกันช่วงแรกก็ดีนะคะ ทางบ้านเขาค้อนข้างมีฐานะค่ะตอนเราคบกันช่วงแรกบ้านเขามีรถกะบะคันเดียว
มอไซด์เวฟธรรมดา อยู่ไปสักพักครอบครัวเขาก็เปลี่ยนรถจากกะบะที่ใช้อยู่เขาก็ไปเปลี่ยนเป็นตัวใหม่ ออกเก๋ง
ภายใน1ปีกว่าเขามีรถยนต์2คัน มอไซด์ที่ขับก็เริ่มเปลี่ยนค่ะเปลี่ยนไปประมาน6-7คันนได้ภายในปีที่2-3ถัดมา ตอนนี้มีขับ3คันเป็นไบท์2คัน ออโตเมติก1คน
แฟนเราเปลี่ยนรถขับจนเพื่อนที่มหาลัยถาม ประมาณว่า เรารักแฟนที่เงินหรือป่าว
เรารักเขาค่ะ ที่ผ่านมาเราไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย เราอยู่กินกับเขาพ่อแม่เขาก็เคยพูดกับพ่อแม่เราว่าจะหมั้นเราตอนเราเรียนจบ
เราอยู่บ้านเขาช่วงนั้นก็ดีค่ะทำให้บ้านเขาทุกอย่าง เราขับรถเป็นก่อนแฟนค่ะเราขับรถได้ตอนอายุ17ปี
ตอนนั้นก็มีแต่เราที่พาเขาไปไหนมาไหน พาย่าเขาไปหาหมอซื้อของซื้อไรเราก็ขับให้เขาตลอด ไปด้วยกันแฟนเราได้แต่นั่งข้างๆ
เราทำทุกอย่างเราไม่ได้อะไรนะค่ะ เราอยู่ที่บ้านเขาเราก็ยังขอตังพ่อแม่เราช่วงนั้นยังเรียนอยู่
ใช้เงินตัวเองไม่ได้อะไรได้แต่กินข้าวแล้วซุกหัวนอนทำงานให้บ้านเขาไปวันๆแม้งกระทั้งโทรศัพท์ของเรา เราทะเลาะกับแฟนแล้วแฟนปาทิ้ง
แล้วมันพังเราไม่มีใช้จนเราขอให้เขาซื้อให้ ระหว่างนั้นเราก็ใช้ปุ่มกดคะ แต่เขาให้ที่ใช้i5s ซื้อมาในราคา2หมื่นกว่าบาท ใช้ยังไม่ถึง6เดือนค่ะทำหาย
เราก็ยังใช้ปุ่มกดอยู่ จนแฟนเราได้ซื้อใหม่อีกเi5sเหมือนเดิม ราคา2หมื่นกว่าบาท ไม่นานค่ะเขาซื้อโทรศัพท์ให้เราเป็นโทรศัพท์แอนดรอยมือ2ที่ซื้อจากหลานในราคา1พันบาท เราก็โอเคมันใช้ได้ก็โอเค คือไม่คิดไรคิดว่าอยู่ด้วยกัน พักหลังเราเริ่มคิดมากแล้วนะ
ว่าเราไม่เคยเรียกร้องอะไร ไม่เคยได้อะไร ยังต้องมารับใช้ครอบครัวแฟน มาเลี้ยงลูกให้เขา ทุกอย่างเริ่มเข้ามาในหัวเรา
เพราะอะไรๆพ่อเขาก็ใช้เราหาว่าลูกเขาไม่เอาไหนไม่ได้เรื่อง เขาก็เริ่มมาตั้งความหวังจากเรา เรียนมาจบมาทำงานอะไรนู้นนี้ เรียนจบเดี๋ยวจะเปิดร้านขายของให้ พูดไปสารพัด เราก็โอเคครับฟังก็ใช้ชีวิต เราทำดีกับพ่อแม่เขานะ วันแม่ก็ไหว้แม่เขา
แต่กับพ่อแม่เราเรายังไม่ตอบแทนบุญคุณเขาขนาดนี้เลย พ่อแม่เห็นว่าเราอยู่สุขสบายเขาก็ดีใจกับเรา ใช้ชีวิตดีมีรถขับ
ทักอย่างมันดูโอเคโดยที่เราไม่ต้องหาอะไรเพิ่ม มันดูสมบูรณ์แบบไปหมด แต่ชีวิตเราก็ไม่ได้สวยงามเสอมเราเริ่มทะเรากับแฟนเรื่องเล็กน้อยๆ
เริ่มเป็นคนหยาบกันทั้งคู่ หวานบ้างทะเลาะกันบ้าง จนเราเรียนจบเทียบเท่าม.6 เราก็รู้สึกว่าอยากทำงานแล้วเรียนเสาร์-อาทิตย์
จบแรกเราก็ทวงคำพูดที่พ่อเขาพูดนะ เราพูดว่า เออเนี่ยเราเรียนจบแล้วนะ จะเอาไงก็คุยกับแม่เราหน่อย
แฟนเราไปคุยกับพ่อแม่เขา แล้วมาบอกว่า เขาบอกให้หางานทำเงินขาดเหลือเท่าไหร่ไม่พอก็บอก
เราก็อ่าว ไง้พูดแบบนี้อะ ตอนแรกบอกจบแล้วมั้นเลยไม่มีปัญหาเรื่องเงิน อยากได้เท่าไหรจบค่อยว่ากัน
แล้วทำไมสุดท้ายพูดแบบนี้ เราเป็นลูกผู้หญิงเราก็เออให้มีค่าบ้างดิอยู่มาก็นาน6-7ปีแล้วนะ
จนเราเออจะทำงานแล้ว เรียนเสาร์อาทิตย์นะ จะหางานทำกัน
สักพักเขามาถามเราว่า ถ้าเขาเปิดกิจการเล็กให้จะทำไหม คือร้านกาแฟ คือสถานประกอบการเอกชนแห่งหนึ่งเขาต้องการ
ร้านกาแฟรับรองลูกค้า ให้ทดลองขายฟรีไปก่อนไม่เสียค่าเช่าที่ เขาถามเราคุยกับเรา
เราก็หาเกี่ยวกับร้านกาแฟในพันทิป เขาบอกว่ากิจการร้านกาแฟอะ ต้องลงทุนเท่านี้ คนเปิดต้องมีตังสำรองจ่าย
ส่วนใหญ่ถ้าทำเลไม่ดีจะไปไม่รอด เราก็ไปดูหน้างานที่เขาให้ตั้งร้าน เราก็แบบคิดหนักเลยนะ เพราะมันอยู่ในที่เขาอีกที
ลูกค้าข้างนอกก็ไม่ค่อยกล้าเข้ามาหรอก ร้านกาแฟก็ไม่ได้ดึงดูดเท่าไหร่ เพราะเป็นร้านโนเนม
เราก็รู้สึกนะว่าถ้าเราทำงานหน้าจะดีกว่า เขาก็บอกว่าให้เราขายของแล้วให้แฟนเราทำงาน
คือเราปฏิเสธอะไรไม่ได้แต่เราบอกแฟนแล้วว่าไม่โอเคเราไม่อยากทำ
จนเขาซื้อของมาทำร้าน เราก็เออทำก็ทำไม่มีใครทำใครจะทำ ซื้อของก็ต้องเป็นไรเรา
ไปเรียนทำสูตรกาแฟเขาก็เอาเราไปคนเดียว ไม่เอาแฟนเราที่เขาว่างงานอยู่ไปด้วย
เขาบอกเราว่าขายๆไปก่อนได้เท่าไหร่ค่อยว่ากัน. ให้แฟนเราทำงานเงินที่ทำงานแฟนก็คงให้แม่เขาเก็บ
ไหนจะเงินทำร้านกาแฟก็คงเป็นแม่แฟนที่เก็บ จนเราเปิดร้านโดยที่เราไม่สมยอมทำเท่าไหร่นัก
วันแรกก็ขายแม่เขามาช่วยวัน2-3ก็ขายเอง ช่วงนั้นแฟนก็ยังไม่ทำงานเลยอยู่ช่วยเราไปก่อน
เงินขายของขายได้เท่าไหร่แม่แฟนเก็บหมดให้เรากับแฟนวันละ100บาท ให้บ้างไม้ให้บ้างจน
ขายครบ1เดือนเราไม่มีเงินเก็บหรือเงินติดตัวสักบาท จนเราเริ่มพูดว่าเห่ยเราทำจะไม่ให้เราบ้างเลยหรอ
เราก็มีปากเสียงกับแฟนนะ ทั้งเหนื่อยก็เหนื่อยยังไม่มีเงินใช้เลยสักบาท ไอ้ร้อยนึงที่ได้ซื้อข้าวมากินก็หมดแล้ว
เราใช้อะไรอะ เขาก็บอกว่าเก็บค่าลงทุนร้านก่อน เท่ากับเราต้องหักให้เขาทุกวัน
วันนึงเนาก็คุยกับแฟนนะว่าเราทำไม่ได้อะไรเลย แฟนเราก็บอกจะให้ทำไงนู้นนี้
คือเราปรึกษาแฟนก็ไม่ได้หาว่าเราจะเอาอะไรในเมื่อเงินแม่เขาลงทุน
เราก็อ่าวเห่ยงั้นเราทำงานดีกว่าอะเป็นงี่ แต่เราก็ได้แต่พูดนะ
วันนึงเราขอแฟนอยู่บ้าน1วันเพื่อซักผ้า แล้วหลานของแม่เขาโทรมาสั่งกาแฟกับเราเราบอกเรายังไม่ได้ออกไป
อะแล้ว1-2อาทิตย์ถัดมา เราก็ขออยู่อีก แค่คืนวันนั้นญาติแหนมานอนบ้าน แล้ววันนั้นเราไม่ออกไปขายของ
เขาเลยไปบอกแม่แฟนว่าเราตื่นสายไม่ไปขายของให้แฟนไปก่อน
10โมงเราก็ไปช่วยแฟนตกเย็นกลับมาแม่แฟนไม่พอใจเราไม่คุยกับเรา เราก็งงว่าเป็นไร
ตกเย็นเขาคุยกันกับแฟน คุยกันแม่ลูกตอนนั้นเราไม่อยู่แฟนมาเล่าให้ฟัง
แม่พูดประมาณด่าว่า จะขายไหมของตื่นก็สาย ไม่ขายก็ปิดร้านไป ทำไรไม่จริงจังสักอย่าง เอาไงแน่
จะขายไหม ร้องไห้...
แฟนมาต่อว่าเราต่อ
เราก็แบบเห่ยอะไร ทำไมพูดแบบนี้ พูดแบบนี้หมายความว่าไง คือว่าเราตรงๆเลยอะ
อะเราก็คิดแล้วอะคือความคิด
อีกวันเราก็ไปขายของปกติแต่เราให้แฟนเอาเงินขายของที่ได้ไปให้แมาเขา
ปกติจะเป็นเราจะเป็นคนเคลียว่าวันนี้ขายได้กี่แก้ว เป็นเงินเท่าไหร่ จ่ายเท่าไหร่ค่าไรบ้าง ตอนเช้าซื้ออะไรเปงินเท่าไหร่
เราเลยของของเงินใช้ 300บาทขอแฟน แบบเออเราไม่มีตังเราขอตังติดตัวหน่อยได้ไหมนู้นี้
แฟนก็บอกแต่ไม่มีๆ ก็คือเราไม่ได้จริงๆ เราก็โอเค
ไปขายของกลับมาอีกวันเราเครียดเราเหนื่อยทั้งเหนื่อยใจเหนื่อยกาย
ทำกับเราอย่างกับเราเป็นอะไร คืนวันนั้นแฟนเราก็หาเรื่องทะเลาะแม่เขาก็ไม่คุยกับเรานะ
วันนั้นเราระเบิดออกมาเลยแบบทะเลาะกับแฟน จนแม่ขึ้นมาถามว่าเป็นอะไรกันทะเลาะอะไร
ลำบากหนักหรอ ทะเลาะกันแบบนี้ก็แยกกันอยู่ไปพูดไปสารพัด มันยิ่งทำให้เราโมโหถึงขีดสุด
เราก็ด่ากับแฟนทั้งที่เขายืนอยู่ตรงนั้น เขาก็บอกถ้าลำบากมาก็ออกไปสารพัดวันนั้นเราก็เดือดด้วยทำอะไร
ไม่คิดไปหลายอย่าง เราก็บอกให้เขาไปส่ง แต่เขาไม่ยอมไปส่งเราเราเลยโทรหาเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆให้มารับ
ออกไปเขากับไม่แยแสเราสักนิด จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบเดือนแล้วเราออกมา ส่วนตัวก็ยังติดต่อกับแฟน
หลายวันที่ผ่านมาแฟนจะมารับเราคะ แต่แม่เขาบอกรับแล้วก็ให้มาคุยกับเขา ทำนองว่าเราต้องไปขอโทษเขาเพื่อที่จะไปอยู่กับเขาอีกครั้ง
ทะเลาะกันครั้งนี้ครั้งใหญ่ ให้เข้าใาคุยกัน แค่นี้เราก็รู้ค่ะ ที่ผ่านมาเราหายไปเกือบเดือนเขาไม่เคยติดต่อหาเรามีแต่เราติดต่อไป
เหนื่อยใจมากค่ะ จนล่าสุดที่บ้านรู้เรื่องนี้ เลยไม่ให้เรากับไปเราเลยตัดสินใจที่จะอยู่กับพ่อแม่เรา
เพราะเราไปอยู่นั้นไปอยู่บ้านเขาไม่ต้องอะไรจากหมาตัวนึง แถมวันนี้มายังไม่มีค่าอีกด้วย
เสียใจค่ะ ทุกวันนี้ไม่เป็นคนเลยเขาทำกับเราได้ขนาดนี้ แฟนยังพูดกับเราอีกนะว่าถ้าเราไม่เอาแม่เขาเขาก็ไม่เอาเรา
คือสรุปเราไปทำอะไรให้แม่เขาคะ ที่ผ่านมาเราทำดีด้วยตลอด เพราะแค่เรื่องเงินจริงๆคะเราไม่มีใช้จริงๆเราถึงลำบาก
ตอนนี้ชีวิตไม่รู้เอาไงต่อเลยค่ะกลับไปคงเป็นแบบเดิม. พอคิดแล้วมันท้อนะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย
ก่อนใครเๆก็บอกเราได้แฟนดี แต่เราไม่เคยพูดถึงเบื้องหลังครอบครัวเขา
คนนอกเห็นก็คิดว่าเราสบาย ยิ่งกว่านั้นพ่อแม่เรายังว่าใส่เลยเราทำตัวไม่มาค่า อยู่มา7-8ปี
ไม่มีค่าอะไรเลยจริงๆ