ยาวนิดนึงเนอะ
แรกๆที่คบกันก็มีความสุขดีค่ะ แต่พอคบไปเรื่อยๆ เริ่มทะเลาะกันทุกวัน บางทีเค้าก็งอนเรา ทั้งๆที่เราไม่ได้ผิดอะไร หรือบางทีไม่รู้ด้วยซ้ำเรื่องอะไร แล้วเราก็ง้อตลอดทุกๆวัน และยิ่งเราไม่ชอบคนงี่เง่าด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยขนาดนั้น มันเกิดทุกๆวัน จนเราเริ่มเบื่อค่ะ จากความรักที่เคยมีก็ลดลงเรื่อยๆ แต่เราก็ไม่เลิกนะคะ เค้าชอบพูดนู่นนี่นั่น ทำร้ายจิตใจเราตลอด เราก็จะแอบร้องไห้เป็นประจำ จนเกือบบอกเลิกหลายรอบแล้ว แต่เราก็ทนค่ะ จนมาวันนึงที่เราอยากปล่อยแล้ว เราเหนื่อย เค้าก็รั้งเราไว้ ไม่ยอมเลิก เราก็ให้โอกาส แต่ก็เหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิม เค้าเองก็ค่อนข้างเป็นเด็กมีปัญหาค่ะ เราก็พยายามเข้าใจ แต่ยิ่งคบมันรู้สึกยิ่งเหนื่อย มันไม่เคยมีความสุขเลย เราไม่เป็นตัวเอง เราคิดมากจนเครียด เฝ้าแต่คิดซ้ำๆว่าอยากเลิก จนเพื่อนทักว่าเปลี่ยนไป ดูหมองๆโทรมๆกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย เราเลยมาถามตัวเองว่าจริงๆแล้วเรารักเค้ารึเปล่า ซึ่งเราคิดว่า เราคงไม่ได้รักเค้าแล้ว แต่อยู่เพราะความสงสารมากกว่า ข้อดีเค้าก็มีค่ะ เค้าเรียนเก่งกีฬาเก่ง แต่ครั้งล่าสุดที่เราบอกเลิกเค้าอย่างเด็ดขาดก็เพราะว่าเค้าโกหกเราค่ะ ทุกๆอย่างที่ผ่านมาคือการแสดง ทุกๆครั้งที่มีปัญหากันบ่อยๆ มันเกิดจากการสร้างสถานการณ์ เราไม่รู้เพราะอะไร เพราะเรียกร้องความสนใจจากเรารึเปล่า ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก โง่มาตั้งนานแล้ว ที่ง้อไป ที่เป็นห่วง ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ ที่เราเอาแต่นั่งคิดมาก คืออะไร? เพื่ออะไร ก็แค่การสร้างสถานการณ์ของคนๆนึงหรอ เราเกลียดคนโกหกมากๆค่ะ ซึ่งปกติก็คงไม่มีใครชอบอยู่แล้วที่เป็นคนโง่ แต่เค้าก็ขอโอกาสแก้ตัว ว่าจะไม่เป็นแบบนี้อีก จะเปลี่ยนตัวเอง แต่ประเด็นคือ เราไม่ได้ห่วงที่นิสัยแล้ว แต่มันอยู่ที่ว่าเราไม่ได้รักเค้าแล้ว แต่เค้าก็ยื้อทุกทาง จนเราใจอ่อนเพราะความสงสารเหมือนเดิม
เราควรคบต่อดีมั้ยคะ? หรือควรทำยังไงดี เรากลัวว่าเค้าจะเป็นแบบเดิมอีก หรือถ้าเค้าเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆ เราจะยังกลับไปรักเค้าได้อีกมั้ย
จนมุมจริงๆค่ะ ใจนึงก็อยากปล่อยทุกๆอย่างให้จบๆไป อีกใจก็เป็นห่วง สงสาร แต่เราก็ทรมานไม่แพ้กันนะคะ
คบเพราะความสงสาร ควรทำยังไงดี
แรกๆที่คบกันก็มีความสุขดีค่ะ แต่พอคบไปเรื่อยๆ เริ่มทะเลาะกันทุกวัน บางทีเค้าก็งอนเรา ทั้งๆที่เราไม่ได้ผิดอะไร หรือบางทีไม่รู้ด้วยซ้ำเรื่องอะไร แล้วเราก็ง้อตลอดทุกๆวัน และยิ่งเราไม่ชอบคนงี่เง่าด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยขนาดนั้น มันเกิดทุกๆวัน จนเราเริ่มเบื่อค่ะ จากความรักที่เคยมีก็ลดลงเรื่อยๆ แต่เราก็ไม่เลิกนะคะ เค้าชอบพูดนู่นนี่นั่น ทำร้ายจิตใจเราตลอด เราก็จะแอบร้องไห้เป็นประจำ จนเกือบบอกเลิกหลายรอบแล้ว แต่เราก็ทนค่ะ จนมาวันนึงที่เราอยากปล่อยแล้ว เราเหนื่อย เค้าก็รั้งเราไว้ ไม่ยอมเลิก เราก็ให้โอกาส แต่ก็เหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิม เค้าเองก็ค่อนข้างเป็นเด็กมีปัญหาค่ะ เราก็พยายามเข้าใจ แต่ยิ่งคบมันรู้สึกยิ่งเหนื่อย มันไม่เคยมีความสุขเลย เราไม่เป็นตัวเอง เราคิดมากจนเครียด เฝ้าแต่คิดซ้ำๆว่าอยากเลิก จนเพื่อนทักว่าเปลี่ยนไป ดูหมองๆโทรมๆกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย เราเลยมาถามตัวเองว่าจริงๆแล้วเรารักเค้ารึเปล่า ซึ่งเราคิดว่า เราคงไม่ได้รักเค้าแล้ว แต่อยู่เพราะความสงสารมากกว่า ข้อดีเค้าก็มีค่ะ เค้าเรียนเก่งกีฬาเก่ง แต่ครั้งล่าสุดที่เราบอกเลิกเค้าอย่างเด็ดขาดก็เพราะว่าเค้าโกหกเราค่ะ ทุกๆอย่างที่ผ่านมาคือการแสดง ทุกๆครั้งที่มีปัญหากันบ่อยๆ มันเกิดจากการสร้างสถานการณ์ เราไม่รู้เพราะอะไร เพราะเรียกร้องความสนใจจากเรารึเปล่า ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก โง่มาตั้งนานแล้ว ที่ง้อไป ที่เป็นห่วง ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ ที่เราเอาแต่นั่งคิดมาก คืออะไร? เพื่ออะไร ก็แค่การสร้างสถานการณ์ของคนๆนึงหรอ เราเกลียดคนโกหกมากๆค่ะ ซึ่งปกติก็คงไม่มีใครชอบอยู่แล้วที่เป็นคนโง่ แต่เค้าก็ขอโอกาสแก้ตัว ว่าจะไม่เป็นแบบนี้อีก จะเปลี่ยนตัวเอง แต่ประเด็นคือ เราไม่ได้ห่วงที่นิสัยแล้ว แต่มันอยู่ที่ว่าเราไม่ได้รักเค้าแล้ว แต่เค้าก็ยื้อทุกทาง จนเราใจอ่อนเพราะความสงสารเหมือนเดิม
เราควรคบต่อดีมั้ยคะ? หรือควรทำยังไงดี เรากลัวว่าเค้าจะเป็นแบบเดิมอีก หรือถ้าเค้าเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆ เราจะยังกลับไปรักเค้าได้อีกมั้ย
จนมุมจริงๆค่ะ ใจนึงก็อยากปล่อยทุกๆอย่างให้จบๆไป อีกใจก็เป็นห่วง สงสาร แต่เราก็ทรมานไม่แพ้กันนะคะ