ตอนนี้อยู่ม.4 มีเพื่อนๆคนนึงอยู่คนละห้อง ผมอยู่ห้อง4/1 ส่วนเพื่อนผมอยู่ห้อง4/6 ผมรักเพื่อนคนนี้มากๆ รักมากที่แบบยอมทำมุกอย่างทุกทางยอมเสียสละในหลายๆเรื่อง เพื่อนคนนี้มีนิสัยที่แบบ (ความคิดส่วนตัวนะ มีทัศนคติที่ดีนะ ขี้อาย เงียบๆ มีมุมน่ารัก )
ผมชอบคนนี้มานานแล้วละตั้งแต่ม.3 ปลายๆเทอม ตอนนั้นยังไม่รู้จักกันเพิ่งมารู้จักกันตอนม.4 ตอนนั้นก็ค่อยมอง ก็แค่ชอบเฉยๆก็ชอบสเปคแบบหุ่นพอประมาณ ผิวสี หน้าเข้มๆ ไว้หนวดด้วยยิ่งดี55 พอขึ้นม.4มีการเรียนร.ด พอดีผมเรียน เขาก็เรียนก็เลยได้เจอกันบ่อยแต่ก็ไม่ได้ทักเพราะเขิล ก็ฝึกฝนร่างกายเพื่อสอบร.ด ทุกวันก็เจอทุกวัน แต่กลับกล้ามาทักเขาในเฟส ทักไปแบบเนียนๆว่าขอตารางสอนห้องหน่อยสิๆ จากนั้นก็คุยในฐานะเพื่อนปกติ ปกติเวลาอยู่กลุ่มเพื่อนห้องเดียวกัน แต่พอรู้จักกับเขาเราก็พยายามไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนของเขาเพราะเราอัธยาศัยดีด้วยแหละเรามีเพื่อนง่าย ก็เลยได้อยู่ไปเดินไปไหนก็เดินกับกลุ่มนี้ แต่เราก็อยากให้คนที่เราชอบมาเป็นเพื่อนสนิทของเราแต่มันก็ยากเพราะคนละห้องเวลาจะเจอจะเล่นก็น้อย เลยไม่สนิทเท่าไหร่แต่ส่วนมากเราจะเป็นคนไปหาเขาเอง บางทีก็แอบน้อยใจว่าเขาไม่สนใจเราก็หายเอง พอผ่านมาหลายเดือนมันเริ่มไม่ไหวเราก็เป็นคนไปบอกเขาเองเลยที่บ้าน เพราะวันนั้นเขาไม่สบายหยุดรร. ตอนนั้นไม่มีใครรู้เลยว่าผมเป็นเกย์มีเพื่อนรู้แค่คนเดียวเลยบอกประมาณว่า "ถ้ากูจะบอกว่ากูไม่ชอบผู้หญิงอะ" มันก็บอกว่าไม่เป็นไรกูก็เหมือนเดิมนั้นแหละเป็นเหมือนเดิมนั้นแหละ จากนั้นน้องมันก็มาเลยใช้ให้ไปซื้อของ เราก็เลยลากมันไปที่หลังบ้าน แล้วก็พูดว่า "ถ้ากูจะบอกว่า ว่า ว่า กูชอบอะ" มันก็นิ่งๆอยู่เเปปนึงก็พูดว่า "เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า อย่าเพิ่งเลย" เราก็เลย อืม มันก็ไปนั่งในบ้านเราก็อยุ่หลังบ้าน สักแปปมันก็เรียกเราเข้าไปในบ้านเพราะหลังบ้านมันเป็นที่เลี้ยงไก่มันสกปรก ก็เข้าไปนั้งก็นิ่งๆกันมากๆ สักประมาณ5นาทีเราเป็นคนที่เดินออกจากบ้านไปนั่งหน้าบ้าน สักแปปมันก็มาคุยด้วย ว่า "เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า เราไม่ชอบอะไรเเบบนี้เราไม่ได้ชอบผู้ชายอะ" ก็คุยไปประมานว่า เราเหมือนเดิมนั้นแหละคุยเหมือนเดิมเลย อยู่ที่มีงอะจะเหมือนเดิมไหม แค่นี้การสนทนาในวันนั้นก็จบลง หลังจากนั้นเราก็เหมือนเดิมเเต่เรายังรักเขาเหมือนเดิมพยายามอยู่กบเขาให้มากกว่าเดิม แม้แต่บ้านบ้านผมอยู่ห่างจากรร.7กิโล บ้านเขาประมาณ6กิโล แต่มันอยู่คนละฝั่ง รวมๆบ้านผมห่างจากเขาประมาน13 กิโล ผมก็ยังไปส่งไปบ้านเขาบ่อยขึ้น เราก็คุยกันดีๆทุกวันงานกีฬาสี เราก็บังเอิญอยู่สีเดียวกับเขา ก็เลยได้อยู่กับเขาด้วยแหละ ผมพยายามสนิทกับเขาจนดูผิดปกติไปทุกอย่าง เราก็รู้แล้วละว่าเขาเริ่มสังเกต จนกระทั่งวันนึงปิดเทอมไปเรียนร.ด ตอนกลับรถบัสจะผ่านบ้านเขา แต่ปกติเราจะให้เขาลงที่รร.แล้วเราไปส่ง
แต่ก่อนว่าเรียนร.ด เขาทักมาว่า (A คือผม Bคือเขาละกัน)
B: ไม่ต้องไปส่งกู
A: กลับเป็นเพื่อนกูดิ
B:อะไรบ้าป่าว
A:ก็กูบ้าไง
B:กูจะลงบ้านจบนะ
A:ก็กูอยากอยู่กับไง ไม่เข้าใจเหรอ
B:ก็ทำอย่างงี้ไงก็ไม่ชอบ
A:ถ้ากูไม่ทำจะสนใจกูไหมแคร์กูไหม ฏุทำทุกอย่างแล้วไง
B:คุยกูก็คุยจะแคร์กูก็เป็นห่วงในแบบเพื่อนไง
A:แล้วเลยเป็นห่วงกูแบบอื่นเหรอ
B:ไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอกกูโตแล้ว
A:กูรู้โตแล้ว แต่ถึงยังไงกูก็เป็นห่วงอยู่ดีแหละ
B: A ฟังกูนะ
A: อืม
B: ไม่ต้องมาชอบกู กูไม่เหมาะกับแล้วกูก็ไม่ได้ชอบ
ถึงทำอะไรแบบนี้กูก็ไม่ชอบเพราะกูไม่ชอบ
ที่จะพูดก็มีแค่นี้ไม่มีแล้ว
A: นี้นะ
กูเข้าใจแล้วละ
B:คุยกันใหม่ดีกว่าเริ่มใหม่
-------------------------------------------------------
ที่คุยก็แค่นี้แหละ วันต่อมาเรียนร.ดเราก็เงียบๆนิดนึงแต่เราได้ตัดสินใจแล้วว่าเราจะไปต่อ จนเพื่อนที่เราปรึกษาเรื่องนี้บอกว่าต้องให้หมดความหวังแค่ไหน ถึงจะเลิกชอบ
เรากับเขาก็คุยกันปกติ แต่ในตอนนี้เราก็อยากเป็นแค่เพื่อนกับเขานะเรายังหวังว่าวันนึงเขาจะใจอ่อนกับเรา
ปล.เราก็เลยอยากถามคนที่ได้อ่านมาทั้งหมดว่า เราควรจะไปต่อหรือหยุดพอแค่นี้ แต่เรารักคนคนนี้หมดใจเลย
ก็มาแขร์ความในใจเรื่องเพื่อนที่ชอบ มันยังมีเหตุการณ์อีกนะแต่มันเยอะกลัวเล่าไม่หมด ยังไม่สมหวังนะ บรัย
ชอบเพื่อนเพศเดียวกัน ผู้ชาย
ผมชอบคนนี้มานานแล้วละตั้งแต่ม.3 ปลายๆเทอม ตอนนั้นยังไม่รู้จักกันเพิ่งมารู้จักกันตอนม.4 ตอนนั้นก็ค่อยมอง ก็แค่ชอบเฉยๆก็ชอบสเปคแบบหุ่นพอประมาณ ผิวสี หน้าเข้มๆ ไว้หนวดด้วยยิ่งดี55 พอขึ้นม.4มีการเรียนร.ด พอดีผมเรียน เขาก็เรียนก็เลยได้เจอกันบ่อยแต่ก็ไม่ได้ทักเพราะเขิล ก็ฝึกฝนร่างกายเพื่อสอบร.ด ทุกวันก็เจอทุกวัน แต่กลับกล้ามาทักเขาในเฟส ทักไปแบบเนียนๆว่าขอตารางสอนห้องหน่อยสิๆ จากนั้นก็คุยในฐานะเพื่อนปกติ ปกติเวลาอยู่กลุ่มเพื่อนห้องเดียวกัน แต่พอรู้จักกับเขาเราก็พยายามไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนของเขาเพราะเราอัธยาศัยดีด้วยแหละเรามีเพื่อนง่าย ก็เลยได้อยู่ไปเดินไปไหนก็เดินกับกลุ่มนี้ แต่เราก็อยากให้คนที่เราชอบมาเป็นเพื่อนสนิทของเราแต่มันก็ยากเพราะคนละห้องเวลาจะเจอจะเล่นก็น้อย เลยไม่สนิทเท่าไหร่แต่ส่วนมากเราจะเป็นคนไปหาเขาเอง บางทีก็แอบน้อยใจว่าเขาไม่สนใจเราก็หายเอง พอผ่านมาหลายเดือนมันเริ่มไม่ไหวเราก็เป็นคนไปบอกเขาเองเลยที่บ้าน เพราะวันนั้นเขาไม่สบายหยุดรร. ตอนนั้นไม่มีใครรู้เลยว่าผมเป็นเกย์มีเพื่อนรู้แค่คนเดียวเลยบอกประมาณว่า "ถ้ากูจะบอกว่ากูไม่ชอบผู้หญิงอะ" มันก็บอกว่าไม่เป็นไรกูก็เหมือนเดิมนั้นแหละเป็นเหมือนเดิมนั้นแหละ จากนั้นน้องมันก็มาเลยใช้ให้ไปซื้อของ เราก็เลยลากมันไปที่หลังบ้าน แล้วก็พูดว่า "ถ้ากูจะบอกว่า ว่า ว่า กูชอบอะ" มันก็นิ่งๆอยู่เเปปนึงก็พูดว่า "เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า อย่าเพิ่งเลย" เราก็เลย อืม มันก็ไปนั่งในบ้านเราก็อยุ่หลังบ้าน สักแปปมันก็เรียกเราเข้าไปในบ้านเพราะหลังบ้านมันเป็นที่เลี้ยงไก่มันสกปรก ก็เข้าไปนั้งก็นิ่งๆกันมากๆ สักประมาณ5นาทีเราเป็นคนที่เดินออกจากบ้านไปนั่งหน้าบ้าน สักแปปมันก็มาคุยด้วย ว่า "เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า เราไม่ชอบอะไรเเบบนี้เราไม่ได้ชอบผู้ชายอะ" ก็คุยไปประมานว่า เราเหมือนเดิมนั้นแหละคุยเหมือนเดิมเลย อยู่ที่มีงอะจะเหมือนเดิมไหม แค่นี้การสนทนาในวันนั้นก็จบลง หลังจากนั้นเราก็เหมือนเดิมเเต่เรายังรักเขาเหมือนเดิมพยายามอยู่กบเขาให้มากกว่าเดิม แม้แต่บ้านบ้านผมอยู่ห่างจากรร.7กิโล บ้านเขาประมาณ6กิโล แต่มันอยู่คนละฝั่ง รวมๆบ้านผมห่างจากเขาประมาน13 กิโล ผมก็ยังไปส่งไปบ้านเขาบ่อยขึ้น เราก็คุยกันดีๆทุกวันงานกีฬาสี เราก็บังเอิญอยู่สีเดียวกับเขา ก็เลยได้อยู่กับเขาด้วยแหละ ผมพยายามสนิทกับเขาจนดูผิดปกติไปทุกอย่าง เราก็รู้แล้วละว่าเขาเริ่มสังเกต จนกระทั่งวันนึงปิดเทอมไปเรียนร.ด ตอนกลับรถบัสจะผ่านบ้านเขา แต่ปกติเราจะให้เขาลงที่รร.แล้วเราไปส่ง
แต่ก่อนว่าเรียนร.ด เขาทักมาว่า (A คือผม Bคือเขาละกัน)
B: ไม่ต้องไปส่งกู
A: กลับเป็นเพื่อนกูดิ
B:อะไรบ้าป่าว
A:ก็กูบ้าไง
B:กูจะลงบ้านจบนะ
A:ก็กูอยากอยู่กับไง ไม่เข้าใจเหรอ
B:ก็ทำอย่างงี้ไงก็ไม่ชอบ
A:ถ้ากูไม่ทำจะสนใจกูไหมแคร์กูไหม ฏุทำทุกอย่างแล้วไง
B:คุยกูก็คุยจะแคร์กูก็เป็นห่วงในแบบเพื่อนไง
A:แล้วเลยเป็นห่วงกูแบบอื่นเหรอ
B:ไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอกกูโตแล้ว
A:กูรู้โตแล้ว แต่ถึงยังไงกูก็เป็นห่วงอยู่ดีแหละ
B: A ฟังกูนะ
A: อืม
B: ไม่ต้องมาชอบกู กูไม่เหมาะกับแล้วกูก็ไม่ได้ชอบ
ถึงทำอะไรแบบนี้กูก็ไม่ชอบเพราะกูไม่ชอบ
ที่จะพูดก็มีแค่นี้ไม่มีแล้ว
A: นี้นะ
กูเข้าใจแล้วละ
B:คุยกันใหม่ดีกว่าเริ่มใหม่
-------------------------------------------------------
ที่คุยก็แค่นี้แหละ วันต่อมาเรียนร.ดเราก็เงียบๆนิดนึงแต่เราได้ตัดสินใจแล้วว่าเราจะไปต่อ จนเพื่อนที่เราปรึกษาเรื่องนี้บอกว่าต้องให้หมดความหวังแค่ไหน ถึงจะเลิกชอบ
เรากับเขาก็คุยกันปกติ แต่ในตอนนี้เราก็อยากเป็นแค่เพื่อนกับเขานะเรายังหวังว่าวันนึงเขาจะใจอ่อนกับเรา
ปล.เราก็เลยอยากถามคนที่ได้อ่านมาทั้งหมดว่า เราควรจะไปต่อหรือหยุดพอแค่นี้ แต่เรารักคนคนนี้หมดใจเลย
ก็มาแขร์ความในใจเรื่องเพื่อนที่ชอบ มันยังมีเหตุการณ์อีกนะแต่มันเยอะกลัวเล่าไม่หมด ยังไม่สมหวังนะ บรัย