ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ
เราเป็นผู้หญิงวัยเลขสามกว่า มีลูกสาว 2 ขวบ สามีก็ดีมากนะคะ ดีทุกอย่าง เรื่องเงินทองก็ไม่ขัดสน
ช่วยดูแลลูกตอนเรามาทำงานนอกบ้าน อยู่ด้วยกันก็เป็นครอบครัวอบอุ่นดี
แต่ไม่รู้ทำไมเรากลับรู้สึกเหงา เหงามาก ๆ
คู่เราไม่ทะเลาะกันนะคะ เราเองไม่ค่อยชอบปะทะ เวลามีเรื่องไม่พอใจก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า ดีแล้วที่ไม่พูด
สามีก็เหมือนกัน ระยะหลังมานี้รู้สึกเหมือนเราแสดงความรัก แบบ กอด จับมือ เค้าก็ไม่มีการตอบสนองใด ๆ
หลัง ๆ มานี้ พอโดนตัวกันแล้วกลายเป็น แปลก ๆ รู้สึกเหมือนคนอื่น
มันมีเหตุการณ์นึงค่ะ ที่เราจำไว้ในจิตมากเลย
มีน้องคนนึงที่เค้าสนิท ซึ่งก็สนิทกับเราด้วยนะ มาเล่าเรื่องงานในออฟฟิศเค้าให้ฟัง
เค้าก็มาเล่าให้เราฟังว่าน้องเค้าน่าสงสารดูเหนื่อยเนอะ อะไรแบบนี้ น้ำเสียงดูเห็นอกเห็นใจมาก
คิดแล้วก็น้อยใจ เอาจริง ๆ งานเราเนี่ยหนักมากเลยนะ
เราเดินทางวันนึงเกือบ 4 ชม. เพื่อเข้ามาทำงานในเมือง
แต่เค้าไม่เคยเห็นอกเห็นใจเราแบบนั้นเลย เราฟังแล้วไม่ชอบเลย แต่ก็ไม่ได้บอกอะไรเค้า(อีกแล้ว)
เคยคิดว่าอยากเลิกอยากแยกย้ายกับเค้านะคะ แต่ใจก็เป็นห่วงลูก กลัวครอบครัวไม่ครบพ่อแม่
ปรึกษาจิตแพทย์ เค้าก็บอกว่าต้องคุยกัน แต่พอจะคุยทีไรเราชอบไม่กล้าทุกที
กลัวผลลัพธ์ที่ได้มันจะแย่ เค้าจะคิดว่าเราเห็นแก่ตัวมั้ย เค้าก็ดูแลลูกให้ ค่าใช้จ่ายก็ช่วยเหลือ
คือ โดยรวมเค้าเป็นคนดีมาก ๆ จริง ๆ ค่ะ แต่เค้าเป็นคนที่ถ้าเค้ารู้สึกไม่ดีแล้ว เค้าจะจำ แบบ จำมาก ๆ
แล้วจะรู้สึกแย่กับเราไปเลย คือถ้าผลลัพธ์เป็นแบบนั้น เราก็คงต้องแยกทางกับเค้าเพราะเรารู้ว่า
เราจะอยู่ต่อไปในครอบครัวนี้ แบบไม่มีความสุขแน่ ๆ เค้าจะทำมึน ๆ ตึง ๆ และ ตัดสินเราเลยว่าเรามันใช้ไม่ได้ (จริง ๆ เราก็อาจจะก็คิดเองเออเองมากไปหน่อย)
ใครเคยเจอกับอะไรแบบนี้ หรือมีความรู้สึกในใจแบบนี้มั้ยคะ
แวะมาแชร์กันหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ
เห้อ ชีวิตเนาะ Y__Y
ใครเป็นบ้างคะ แต่งงานและมีลูกแล้ว แต่รู้สึกเหงา
เราเป็นผู้หญิงวัยเลขสามกว่า มีลูกสาว 2 ขวบ สามีก็ดีมากนะคะ ดีทุกอย่าง เรื่องเงินทองก็ไม่ขัดสน
ช่วยดูแลลูกตอนเรามาทำงานนอกบ้าน อยู่ด้วยกันก็เป็นครอบครัวอบอุ่นดี
แต่ไม่รู้ทำไมเรากลับรู้สึกเหงา เหงามาก ๆ
คู่เราไม่ทะเลาะกันนะคะ เราเองไม่ค่อยชอบปะทะ เวลามีเรื่องไม่พอใจก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า ดีแล้วที่ไม่พูด
สามีก็เหมือนกัน ระยะหลังมานี้รู้สึกเหมือนเราแสดงความรัก แบบ กอด จับมือ เค้าก็ไม่มีการตอบสนองใด ๆ
หลัง ๆ มานี้ พอโดนตัวกันแล้วกลายเป็น แปลก ๆ รู้สึกเหมือนคนอื่น
มันมีเหตุการณ์นึงค่ะ ที่เราจำไว้ในจิตมากเลย
มีน้องคนนึงที่เค้าสนิท ซึ่งก็สนิทกับเราด้วยนะ มาเล่าเรื่องงานในออฟฟิศเค้าให้ฟัง
เค้าก็มาเล่าให้เราฟังว่าน้องเค้าน่าสงสารดูเหนื่อยเนอะ อะไรแบบนี้ น้ำเสียงดูเห็นอกเห็นใจมาก
คิดแล้วก็น้อยใจ เอาจริง ๆ งานเราเนี่ยหนักมากเลยนะ
เราเดินทางวันนึงเกือบ 4 ชม. เพื่อเข้ามาทำงานในเมือง
แต่เค้าไม่เคยเห็นอกเห็นใจเราแบบนั้นเลย เราฟังแล้วไม่ชอบเลย แต่ก็ไม่ได้บอกอะไรเค้า(อีกแล้ว)
เคยคิดว่าอยากเลิกอยากแยกย้ายกับเค้านะคะ แต่ใจก็เป็นห่วงลูก กลัวครอบครัวไม่ครบพ่อแม่
ปรึกษาจิตแพทย์ เค้าก็บอกว่าต้องคุยกัน แต่พอจะคุยทีไรเราชอบไม่กล้าทุกที
กลัวผลลัพธ์ที่ได้มันจะแย่ เค้าจะคิดว่าเราเห็นแก่ตัวมั้ย เค้าก็ดูแลลูกให้ ค่าใช้จ่ายก็ช่วยเหลือ
คือ โดยรวมเค้าเป็นคนดีมาก ๆ จริง ๆ ค่ะ แต่เค้าเป็นคนที่ถ้าเค้ารู้สึกไม่ดีแล้ว เค้าจะจำ แบบ จำมาก ๆ
แล้วจะรู้สึกแย่กับเราไปเลย คือถ้าผลลัพธ์เป็นแบบนั้น เราก็คงต้องแยกทางกับเค้าเพราะเรารู้ว่า
เราจะอยู่ต่อไปในครอบครัวนี้ แบบไม่มีความสุขแน่ ๆ เค้าจะทำมึน ๆ ตึง ๆ และ ตัดสินเราเลยว่าเรามันใช้ไม่ได้ (จริง ๆ เราก็อาจจะก็คิดเองเออเองมากไปหน่อย)
ใครเคยเจอกับอะไรแบบนี้ หรือมีความรู้สึกในใจแบบนี้มั้ยคะ
แวะมาแชร์กันหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ
เห้อ ชีวิตเนาะ Y__Y