หวัดดีครับ กระทู้นี้เหมือนเป็นการเเชร์เหตุการณ์นึงซึ่งผมคิดว่าน่าจะมีข้อคิดหลายๆอย่างซ่อนอยู่เเละผมอยากให้ทุกๆคนได้เอาไปคิดเเละคราวหน้าที่มีโอกาส อย่าละทิ้งมันไป เรื่องก็เริ่มจากเมื่อวันพุธที่ผ่านมา ผมก็ไม่อ่าสหนังสือที่ที่อ่านประจำ ที่ร้านหนังสืเปิด24ชั่วโมงเเถวสามย่าน ด้วยตำแหน่งที่นั่งที่มองเห็นคนเดินเข้าออกอยู่ตลอด ก็ทำให้ผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนึฃซึ่งน่าแปลก เพราะผมอยากรู้จักเค้าอย่างบอกำม่ถูก เเต่จนเเล้วจนรอดตลอดการอ่านหนังสือกว่า4-5ชั่วโมง ผมก็ไม่กล้าจะเข้าไปทัก ก็คงเป็นธรรมดาของคนนะครับผมว่าที่จะให้เข้าไปทักทายคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลยมันก็กระไรอยู่ เเต่จุดสำคัญคือตรงนี้ครับ ในวันต่อมาคือวันพฤหัสด้วยด้วยการทำงาน เเละการเรียนที่หนักตามประสานักศึกษาตัวน้อยๆในโรงพยาบาล ผมก็ลืมเรื่องราวของผู้หญิงคนนี้ไปเเล้ว ในเย็นวันนี้ก็เช่นเคยผมนึกอะไรไม่ทราบก็กลับไปอ่านที่เดิมเวลาเก่าอีกครั้งที่ร้านนั่งอ่านหนังสือแห่งนี้ สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจคือ เธอคนนั้นมาอีกเช่นกันครับ ในวันนี้ผมนั่งค่อนข้างตรงข้ามกับเธอเลย ตลอดการอ่านหนังสือ ก็เป็นอะไรที่ยากมากที่ผมจะไม่เหลือบไปแอบมองเธอเป็นครั้งคราว ผมว่าเธอคงสังเกตได้เเละคิดว่าผมคงโรคจิต 55 ผมตัดสินใจเเน่วเเน่ว่า เอาว่ะยังไงวันนี้กูต้องกล้าเดินเข้าไปทำความรู้จักเค้าให้ได้ ชั่วโมง สองชั่วโมง สามชั่วโมงผ่านไป สิ่งที่ผมทำก็เหมือนๆเดิมครับ นั่งอยู่เฉยๆ อ่านหนังสือ เหลือบมองเธอคนนั้นบ้างบางที เเต่ ก็ไม่ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้ สุดท้าวเธอก็เดินออกจากร้านไปโดยที่ผมก็ไม่ได้รู้จักเเม้เเต่ชื่อของเธอเช่นเดิม ผมกลับมาที่หอพักในคืนนี้พร้อมกับความคิดในหัวตลอดว่า มันยากตรงไหนวาะกับการเเค่เดินไปขอทำความรู้จักกับคนซักคน ถ้าพลาดเธอไม่อยากรู้จักผม เเล้วผมจะเสียอะไรไปหรือ ในเรื่องเล็กๆนี้ผมมีโอกาสถึงสองครั้งเเต่กลับคว้าเอาไว้ไม่ได้ ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้ว่าจริงๆเเล้วโอกาสมันเข้ามาหาเราอยู่เเทบจะตลอดเวลา เราอาจมองเห็นหรือมองไม่เห็นในบางครั้งเเต่ เรามักจะคว้ามันไง้ไม่ได้ด้วยความกลัวของเราอยู่เสมอๆ อย่างเช่นกรณีเล็กของผมนี้ สิ่ฃที่วนอยู่ในหัวผมตอยนี้คือความคาใจเเละความสงสัย ว่าผมจะทำมันได้ไหม ถ้าผมได้ลองใช้โอกาสนั้นดู เเต่น่าเสียดายครับที่ในตอนนี้มันไม่มีโอกาสให้ผมได้ลองคว้าเเล้ว ทั้งหมดนี้เองทำให้ผมอยากเเชร์ให้เพื่อนๆ หลายๆคนได้รับรู้ถึงสิ่งที่ผมได้จากเหตุการณ์เล็กๆเเต่น่าเจ็บใจนี้ คือ ถ้าคิดจะทำอะไรตามใจตัวเองสั่งสักอย่าง เเล้วโอกาสที่จะได้ทำนั้นมันได้มาอยู่ตรงหน้าเเล้ว นับถอยหลังเเล้วทำมันเลยเถอะครับ ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องอยู่อย่างสงสัย อยู่อย่างอัดอั้น อย่างที่ผมเป็นอยู่ อยู่อย่างคนที่ได้รับโอกาสเเต่ได้โยนทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย ต่อไปนี้ผมเองก็จะทำเช่นกันกับทุกๆเรื่องที่ผมอยากทำ กลัวที่จะทำ ถ้าโอกาสมาถึง ผมจะนับถอยหลังเเล้วพุ่งเข้าไปทำมันทันที หวังว่าหลายๆคนคงได้รับประโยชน์ไม่มากก็น้อยจากกระทู้นี้นะครับ ขอบคุณมากๆครับ
อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป