สวัสดีค่าา นี่เป็นกระทู้ที่สี่ของจขกท.แล้วมั้ง 55555555 ก็ไม่มีอะไรมาก จขกท.ก็เป็นคนนึงที่กำลังแอบชอบ แต่ก็อัดอั้นมากเช่นกัน แล้วก็คิดว่าน่าจะมีใครหลายๆคนที่กำลังแอบชอบ ไม่ว่าจะเป็นแอบชอบเพื่อนในห้อง แอบชอบเพื่อนสนิท แอบชอบเพื่อนที่ทำงาน แอบชอบรุ่นพี่ แอบชอบรุ่นน้องหรือจะชอบใครก็แล้วแต่ จขกท.เชื่อว่าต้องมีบ้างแหละ จะต้องมีคนที่กำลังอัดอั้นกับความรู้สึกของตัวเองอยู่แน่ๆ ซึ่งจขกท.ก็กำลังเป็นเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ จึงขอเรียนเชิญบุคคลที่กำลังแอบชอบ แอบรักได้มาเล่าสู่กันฟัง แชร์ประสบการณ์การแอบชอบหรือแอบรักของคุณกันเถอะค่ะ จะชายหรือหญิงก็จัดมาได้เลย จขกท.เองก็จะเล่า ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน บอกใครไม่ได้เลย มาค่ะ
#จขกทเล่าเรื่อง
เรื่องมีอยู่ว่า โรงเรียนจขกทน่ะ จะคละเด็กเก่งและไม่เก่งไว้ด้วยกัน จะสุ่มเด็กมาอยู่ด้วยกันแบบไม่ซ้ำ ก็คือมันจะทำให้เรารู้จักเพื่อนในรุ่นเกือบ90%เลยอ่ะ แล้วก็คละกัน จขกท.ก็ได้อยู่ห้องเดียวกับเขา เอาจริงๆปีก่อนๆก็ไม่เคยรู้จักเขาเลย รู้แค่ว่าเขามาจากโรงเรียนเดียวกับเพื่อนในห้องคนนึงของจขกท. แล้วแต่ก่อนจขกท.ก็ชอบล้อชื่อเขากับเพื่อนจขกท.นี่ล่ะ จขกท.ไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ไม่เคยคุยด้วยเลย มาคุยก็ตอนปัจจุบันที่อยู่ห้องเดียวกันนี่แหละ เขาเป็นคนที่ดูนิ่งๆ ขรึมๆ มีมาดหน่อยๆ เขาเป็นคนเก่งค่ะ เก่งมาก โคตรเก่งเลย จขกท.ไม่รู้ก้วยซ้ำว่าตัวเองไปชอบเขาเมื่อไหร่ และชอบเพราะอะไร รู้ตัวอีกทีก็ชอบแอบมอง ชอบมองหาเวลาเขาไม่อยู่ในห้อง จขกท.จำรายละเอียดของเขาได้เยอะเลยล่ะ อาจจะเป็นเพราะชอบมองมั้ง จขกท.จำได้กระทั่งท่าเดินของเขา แบบชนิดที่ว่าเห็นว่าใครเดินผ่าน ถ้าเดินคล้ายๆกับเขาจะเงยหน้ามองค่ะ จำแผ่นหลังเขาได้ จำเสียงเขาได้ รู้สึกได้ว่าเขาอยู่หรือไม่อยู่(เหมือนโรคจิตมั้ยอ่ะ ไม่ใช่นะ😂) เรากับเขานั่งอยู่ห่างกันคนละฟากห้อง เคยเนียนๆหันไปมองเขา ส่วนใหญ่เขาก็ตั้งใจเรียน จดจ่อกับสไลด์ บางทีก็หันมาเจอเราพอดี ก็นั่นล่ะ รีบหันหนี ซึ่งหลังๆมานี้เราคิดว่าเขารู้นะว่าเราชอบ คิดว่าน่าจะรู้สึกว่าเราไม่ได้รู้สึกกับเขาแค่เพื่อนร่วมห้องธรรมดาๆ เขาไม่ค่อยคุยกับเราเท่าไหร่ นอกจากมีงาน แต่เขาก็เคยมานั่งแถวๆเรานะ ก็คุยกันปกติ ก็เป็นเรื่องธรรมดาแหละของคนที่ไม่ได้สนิทกัน เขาเป็นคนที่ยังไงอ่ะ คนอื่นๆไม่ได้มองว่าเขาหล่อ อันนี้ยอมรับว่าตอนแรกที่เห็นก็คิดว่าเขาไม่หล่อ แบบไม่ได้ขี้เหร่อ่ะ เขาดูดี พอเวลาผ่านไปสักพักเรื่อยๆ พอเรารู้ว่าความรู้สึกของเราที่มันอยู่ในใจมันเพิ่มขึ้น แก แกโคตรหล่อเลยว่ะ จริงๆไม่อยากยอมรับว่าชอบเขา เพราะเราไม่เคยชอบใครมากเท่านี้มาก่อน แต่ก่อนที่เคยชอบพอรู้ว่ามีแฟนหรือถูกจับคู่ก็จะเลิกชอบโดยอัตโนมัติ แต่ไม่ใช่กับคนๆนี้ จขกท.ไม่เคยชอบใครถึงขั้นที่ว่าแค่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ใจเราก็หวิวๆแล้ว ความจริงอีกอย่างที่ทำให้เรายังเศร้าและนั่งฟังเพลงคนอกหักอยู่ทุกวันคือ เขามักจะโดนล้อว่าชอบคนๆหนึ่งในห้อง ซึ่งคนๆนั้นน่ะ เธอสวย เธอสวยมาก เธอเป็นคนที่ยิ้มสวย หน้าสวย หน้าหวาน ยิ่งมองยิ่งสวย ผิวสีแทนหน่อยๆ เธอมีสเน่ห์ ถึงขั้นที่ว่าเราเองก็ยังชอบมองเธออยู่บ่อยๆเลย ไม่แปลกใจถ้าเขาจะโดนล้อ เพื่อนสนิทเขาเองก็ล้อเรื่องที่เขาไม่ลบแชทไลน์ที่เขาคุยกับเธอ แต่กับเพือนเขาลบ ซึ่งอันนี้เราได้ยินมากับหูจริงๆ เรารู้สึกเจ็บๆ หน่วงๆ ทำตัวนิ่งๆแล้วเดินออกมา อยากบอกว่าอารมณ์ตอนนั้นมันแย่มาก เรารู้สึกแพ้ตั้งแต่รู้ว่าคนที่เขาโดนจับคู่ด้วยสวยมากกกก เค้าสองคนยังดูสนิทสนมอยู่พอตัว แต่ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น จริงๆแล้วสองคนอาจจะกำลังคุยๆกันอยู่ก็ได้ เฮ้ออออ เราบอกตัวเองให้ตัดใจจากเขาอยู่เสมอ และเหมือนจะได้นะ แต่ก็เป็นแค่เหมือนอ่ะ เราหลอกตัวเองว่าไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว หลอกว่าถึงเขาจะคุยกับใครเราก็ไม่สน เราไม่แคร์ แต่มันไม่ใช่เลย เราทำใจไม่ได้จริงๆ เราคงจะต้องชอบไปเจ็บไปอยู่นั่นแหละนะ ทำไงได้อ่ะ มันเลิกรู้สึกไม่ได้เลยจริงๆ แต่อีกไม่นาน ถ้าเขาสอบเข้าที่อื่นไป จขกทคงจะทำใจได้มากแล้วล่ะ เวลาและการไม่พบเจอคงเป็นทางออกทางเดียวที่จะเลิกรู้สึกกับเขาแล้วจริงๆสำหรับจขกท.
เฮ้อออ บ่นมาซะยาว ยังไงก็ขอบคุณคนที่สามารถอ่านมาถึงตรงนี้ได้นะคะ เก่งมาก5555555555 ยังไงก็มาแชร์ประสบการณ์กันเถอะค่ะ มาระบายก็ได้ เรายินดีรับฟังเสมอ^^
ปล.ถ้าแท็กห้องไม่ถูกต้องหรือไม่เหมาะสมต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย🙏🏻
-กระทู้เพื่อระบายสำหรับคนแอบชอบ-
#จขกทเล่าเรื่อง
เรื่องมีอยู่ว่า โรงเรียนจขกทน่ะ จะคละเด็กเก่งและไม่เก่งไว้ด้วยกัน จะสุ่มเด็กมาอยู่ด้วยกันแบบไม่ซ้ำ ก็คือมันจะทำให้เรารู้จักเพื่อนในรุ่นเกือบ90%เลยอ่ะ แล้วก็คละกัน จขกท.ก็ได้อยู่ห้องเดียวกับเขา เอาจริงๆปีก่อนๆก็ไม่เคยรู้จักเขาเลย รู้แค่ว่าเขามาจากโรงเรียนเดียวกับเพื่อนในห้องคนนึงของจขกท. แล้วแต่ก่อนจขกท.ก็ชอบล้อชื่อเขากับเพื่อนจขกท.นี่ล่ะ จขกท.ไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ไม่เคยคุยด้วยเลย มาคุยก็ตอนปัจจุบันที่อยู่ห้องเดียวกันนี่แหละ เขาเป็นคนที่ดูนิ่งๆ ขรึมๆ มีมาดหน่อยๆ เขาเป็นคนเก่งค่ะ เก่งมาก โคตรเก่งเลย จขกท.ไม่รู้ก้วยซ้ำว่าตัวเองไปชอบเขาเมื่อไหร่ และชอบเพราะอะไร รู้ตัวอีกทีก็ชอบแอบมอง ชอบมองหาเวลาเขาไม่อยู่ในห้อง จขกท.จำรายละเอียดของเขาได้เยอะเลยล่ะ อาจจะเป็นเพราะชอบมองมั้ง จขกท.จำได้กระทั่งท่าเดินของเขา แบบชนิดที่ว่าเห็นว่าใครเดินผ่าน ถ้าเดินคล้ายๆกับเขาจะเงยหน้ามองค่ะ จำแผ่นหลังเขาได้ จำเสียงเขาได้ รู้สึกได้ว่าเขาอยู่หรือไม่อยู่(เหมือนโรคจิตมั้ยอ่ะ ไม่ใช่นะ😂) เรากับเขานั่งอยู่ห่างกันคนละฟากห้อง เคยเนียนๆหันไปมองเขา ส่วนใหญ่เขาก็ตั้งใจเรียน จดจ่อกับสไลด์ บางทีก็หันมาเจอเราพอดี ก็นั่นล่ะ รีบหันหนี ซึ่งหลังๆมานี้เราคิดว่าเขารู้นะว่าเราชอบ คิดว่าน่าจะรู้สึกว่าเราไม่ได้รู้สึกกับเขาแค่เพื่อนร่วมห้องธรรมดาๆ เขาไม่ค่อยคุยกับเราเท่าไหร่ นอกจากมีงาน แต่เขาก็เคยมานั่งแถวๆเรานะ ก็คุยกันปกติ ก็เป็นเรื่องธรรมดาแหละของคนที่ไม่ได้สนิทกัน เขาเป็นคนที่ยังไงอ่ะ คนอื่นๆไม่ได้มองว่าเขาหล่อ อันนี้ยอมรับว่าตอนแรกที่เห็นก็คิดว่าเขาไม่หล่อ แบบไม่ได้ขี้เหร่อ่ะ เขาดูดี พอเวลาผ่านไปสักพักเรื่อยๆ พอเรารู้ว่าความรู้สึกของเราที่มันอยู่ในใจมันเพิ่มขึ้น แก แกโคตรหล่อเลยว่ะ จริงๆไม่อยากยอมรับว่าชอบเขา เพราะเราไม่เคยชอบใครมากเท่านี้มาก่อน แต่ก่อนที่เคยชอบพอรู้ว่ามีแฟนหรือถูกจับคู่ก็จะเลิกชอบโดยอัตโนมัติ แต่ไม่ใช่กับคนๆนี้ จขกท.ไม่เคยชอบใครถึงขั้นที่ว่าแค่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ใจเราก็หวิวๆแล้ว ความจริงอีกอย่างที่ทำให้เรายังเศร้าและนั่งฟังเพลงคนอกหักอยู่ทุกวันคือ เขามักจะโดนล้อว่าชอบคนๆหนึ่งในห้อง ซึ่งคนๆนั้นน่ะ เธอสวย เธอสวยมาก เธอเป็นคนที่ยิ้มสวย หน้าสวย หน้าหวาน ยิ่งมองยิ่งสวย ผิวสีแทนหน่อยๆ เธอมีสเน่ห์ ถึงขั้นที่ว่าเราเองก็ยังชอบมองเธออยู่บ่อยๆเลย ไม่แปลกใจถ้าเขาจะโดนล้อ เพื่อนสนิทเขาเองก็ล้อเรื่องที่เขาไม่ลบแชทไลน์ที่เขาคุยกับเธอ แต่กับเพือนเขาลบ ซึ่งอันนี้เราได้ยินมากับหูจริงๆ เรารู้สึกเจ็บๆ หน่วงๆ ทำตัวนิ่งๆแล้วเดินออกมา อยากบอกว่าอารมณ์ตอนนั้นมันแย่มาก เรารู้สึกแพ้ตั้งแต่รู้ว่าคนที่เขาโดนจับคู่ด้วยสวยมากกกก เค้าสองคนยังดูสนิทสนมอยู่พอตัว แต่ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น จริงๆแล้วสองคนอาจจะกำลังคุยๆกันอยู่ก็ได้ เฮ้ออออ เราบอกตัวเองให้ตัดใจจากเขาอยู่เสมอ และเหมือนจะได้นะ แต่ก็เป็นแค่เหมือนอ่ะ เราหลอกตัวเองว่าไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว หลอกว่าถึงเขาจะคุยกับใครเราก็ไม่สน เราไม่แคร์ แต่มันไม่ใช่เลย เราทำใจไม่ได้จริงๆ เราคงจะต้องชอบไปเจ็บไปอยู่นั่นแหละนะ ทำไงได้อ่ะ มันเลิกรู้สึกไม่ได้เลยจริงๆ แต่อีกไม่นาน ถ้าเขาสอบเข้าที่อื่นไป จขกทคงจะทำใจได้มากแล้วล่ะ เวลาและการไม่พบเจอคงเป็นทางออกทางเดียวที่จะเลิกรู้สึกกับเขาแล้วจริงๆสำหรับจขกท.
เฮ้อออ บ่นมาซะยาว ยังไงก็ขอบคุณคนที่สามารถอ่านมาถึงตรงนี้ได้นะคะ เก่งมาก5555555555 ยังไงก็มาแชร์ประสบการณ์กันเถอะค่ะ มาระบายก็ได้ เรายินดีรับฟังเสมอ^^
ปล.ถ้าแท็กห้องไม่ถูกต้องหรือไม่เหมาะสมต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย🙏🏻