แบบนี้หรือปล่าว ที่คนเราเกิดมาเพราะมีกรรมต้องชดใช้ เบื่อชีวิตมากถ้าเลือกได้คงไม่เกิดมาซะดีกว่า

ทุกวันนี้เหมือนชีวิตเหมือนเดิมไปหมด น่าเบื่อมากครับ สิ่งที่เคยชอบทำกลับกลายเป็นว่า ทำได้แปปๆ ก็เบื่อไปละ เมื่อก่อนผมเป็นคนชอบดูหนัง กับเล่นเกมส์มาก  ถึงขั้นที่ว่า เล่นเกมออนไลน์มา10กว่าปี หมดไปกับการเติมเงินในเกมไม่ต่ำกว่าหลักแสน แต่ทุกวันนี้ไม่ว่าจะจับเกมส์ไหนก็เบื่อไปซะหมด เล่นไมถึง20นาทีก็เลิกเล่น หนังใหม่ๆ มีเข้ามาก็ไม่อยากดู บางทีดูได้แปปๆ ก็ปิด ที่บ้านมีสมาชิกอยู่หลายคนแต่เหมือนเราอยู่คนเดียวยังไงไม่รู้ บางทีเวลากินข้าวพร้อมกันพูดคุยกัน คนอื่นก็หัวเราะ แต่ผมกลับเฉยๆ เวลากินเหล้ากับเพื่อนฝูงเวลาคนอื่นคุยอะไรกัน ผมก็นั่งฟังเงียบๆ ความรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ทั้งๆที่มีคนรอบตัวมากมาย พยายามหานู้นหานี่ทำแต่ก็เหมือนจะไม่ช่วยไรได้ นอนก็ไม่ค่อยหลับ ตอนมีแฟนก็มีความสุขนะ แต่ความทุกข์เยอะกว่า ยิ่งความคิดถึงนี่ทุกข์ตัวดีเลย  ตอนแรกผมคิดว่า ที่เป็นแบบนี้เพราะผมเพิ่งอกหัก เพราะฝันถึงคนนั้นเกือบทุกคืน แต่พอลองย้อนๆ ดูไป ผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานประมาณ 4-5ปีได้ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย เคยศึกษาธรรมมะ แต่ก็ช่วยได้ในระยะเวลาสั้นๆ  ผมชอบนั่งดูคนอื่นๆทั่วๆไปชอบสังเกตุคน ดูๆแล้วทุกคนก็มีปัญหาชีวิตกันทุกคน แต่ก็มีความสุขกันบ้าง วันๆชอบคิดแต่ว่า คนเรานี้เกิดมาเพื่ออะไรกันแน่ บางวันก็รู้สึกร่างกายไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง แต่ผมไม่ได้เล่นยาเสพติดนะครับ มีแต่สูบบุหรี่ที่เพิ่งเคยเลิกไปได้5เดือนแล้วกลับมาสูบ แล้วก็กินเหล้าแค่นั้น เมื่อก่อนมีเวลาไม่สบายใจผมจะชอบระบายให้เพื่อนฟัง แล้วมารู้ทีหลังว่า เขาเอาไปนินทา หลังจากนั้น เวลาผมมีอะไรก็เก็บไว้เงียบๆ สิ้นเดือนนี้ก็ไป เป็นทหารเกณฑ์พลัด2แล้ว หวังว่าชีวิตผมจะมีความสุขขึ้น ที่มาโพสวันนี้แค่อยากระบายบ้างครับ ขอบคุณครับ