พ่อแม่สามีไม่ยอมรับอยากให้เราเลิกกัน

ดิฉันและสามีจดทะเบียนสมรสกันและใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน แต่เราทั้งคู่ต่างเป็นหม้าย ดิฉันแม่หม้ายลูกติด แต่สามีไม่มีลูก พ่อแม่สามีไม่ชอบดิฉัน เค้าให้สามีมาเลิกกับดิฉัน เราอยู่กินกันไม่ถึงปี ก่อนจดทะเบียน เค้าบอกว่ารักดิฉันอยากใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ดิฉันก็รักเค้า เราดูใจกันมาปีกว่า ดิฉันและเค้าอายุ30ปลายๆ มีหน้าที่การงานดี ดิฉันมีบ้านมีรถ มีงาน มีเงินพอสมควร สามีไม่มีบ้านไม่มีรถ มีหนี้ สามีเลืกกับภรรยาเก่าเค้า รับหนี้มาไว้เองทั้งหมด ส่วนภรรยาเก่ามีบ้านมีรถมีเงินเก็บ ซึ่งดิฉันก็บอกว่าดีแล้วที่ทำแบบนั้น อะไรที่ให้เค้าได้ก็ให้ไปถ้าเราอยากมีอะไรเรามาสร้างกันใหม่ได้ ทุกวันนี้ดิฉันยังเป็นเอาเงินไปจ่ายหนี้ของภรรยาเก่าเค้า แต่เป็นเงินของสามี ซึ่งเค้าให้ฉันถือเงินและดูแลเงินของเค้า ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการใช้หนี้  แต่ปัญหาชีวิตคู่จองดิฉันไม่ได่อยู่ที่เงิน แต่อยู่ที่พ่อแม่เค้าไม่ยอมรับดิฉัน หาว่าฉันเป็นแม่หม้าย ทำเสนห์ จะให้เลิกกัน หลังจดทะเบียนกัน ได้2อาทิตย์สามีทิ้งดิฉันไปกลับไปอยู่กับพ่อแม่ แล้วตัดขาดการติดต่อดิฉันทุกช่องทาง จนผ่านไป1เดือนเค้ากลับมา มาขอโทษ และบอกว่าสับสนเลิกหนีไป ไม่กล้าตัดสินใจ ดิฉันเสียใจมาก แต่ก็ให้อภัยเค้า และ บอกเค้าว่า ถ้ากลับมาคราวนี้ไม่หนีไปละนะ เพราะถ้าจะหนีไปอีก ดิฉันยินดีจะหย่าให้ ดิฉันบอกว่าให้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ได้ทุกอาทิตย์แต่ต้องเช้าไปเย็นกลับไม่ให้ไปค้างเราสร้างครอบครัวกันแล้ว ครอบครัวเรากำลังจะพัง ดิฉันบอกว่าดิฉันเหงา สมัยก่อนเป็นหม้ายไม่มีแฟนก็เหงาไม่แปลก แต่มีแฟนแล้วเหงามันไม่ใช่อ่ะ
ดิฉันรักเค้า ยังรักอยู่แต่ก็ทุกข์ กลัวว่าวันนึงเค้าจะทิ้งไปอีก เหมือนระแวงตลอด ว่าวันนี้เค้าไปทำงานจะกลับมาไหม เพราะคราวที่แล้วที่ทิ้งไป คือไปเลยไม่บอกล่วงหน้า
เค้ามาขอกลับไปนอนบ้านศุกร์เสารอาทิตย์ ดิฉันไม่ยอม ดิฉันบอกว่าไปเยี่ยมได้แต่ห้ามค้างจะดึกดื่นยังไงต้องกลับบ้าน ดิฉันผิดไหม ทุกวันนี้พ่อแม่เค้ายังไม่ชอบดิฉัน ดิฉันตั้งท้องอยู่ด้วย เค้ายังไม่ยอมรับไม่เคยเจอกัน ดิฉันต้องนอนร้องไห้ทุกคืน ว่าทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้แค่เป็นหม้ายสามีมีเมียน้อยเลยขอหย่าแล้วเลี้ยงลูกดูแลลูกเอง กลับเป็นตราบาปในชีวิตให้พ่อแม่สามีไม่ยอมรับ