คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 8
เธอตอบตกลง ซึ่งยอมรับเลยว่าแทบกรี๊ด เธอบอกว่าตอนที่แสดงละคร เธอไม่ได้สนใจพระเอกของเรื่องเลย
เธอ : เค้ามองต้นไม้ตลอดเลยน้ะ(คือผม)
ผม : ทำไมล้ะพระเอกออกจะหล่อทำไมไม่มองพระเอกทำไมถึงมองเรา
เธอ : พระเอกเห็นจนเบื่อล้ะ ต้นไม้สินั้งบ่นอะไรก็ไม่รู้งึมงัมๆทั้งเรื่องจนถึงตอนที่เต้นอ้ะ
ผม : เอ้ารู้หรอว่าเราไม่ได้เล่นตามบท ?
เธอ : รู้สิ เห็นคนจัดบทงงกันใหญ่เลย เลยรู้ว่ามันต้องมีอะไรผิดปกติแล้วก็เป็นคนแสดงต้นไม้ที่แปลกไปกว่าคนอื่นๆ
แล้วผมกับเธอก็คบกันคับ แรกๆ เพื่อนผมทุกคนถามผมหมด “เอ้งทำสเหน่ใส่เค้าหรอว้ะ” ซึ่งผมรู้สึกดีใจด้วยที่ผมขว้าดาวรร. มาเป็นแฟนได้ แต่ช่วง7-8เดือนแรกเธองี่เง่ามาก ไม่ว่าจะเป็น บอกเลิกทุกครั้งที่ทะเลาะ แอบคุยกับแฟนเก่า ตบหน้าผมสุดแรงกลางสนามบอล(คนเยอะมาก แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเธอคืนน้ะ ผมกำมือ แน่นร้องไห้ต่อหน้าเธอแต่ทำอะไรไม่ได้) ช่วงแรกผมร้องไห้ให้เธอบ่อยมากซึ่งเธอไม่เคยรู้ผมยอมเธอมาตลอดไม่ว่าผมจะผิดหรือถูกผมเป็นฝ่ายขอโทดก่อนตลอดไม่เคยโวยวาย อะไรเพราะผมดีใจมากที่ได้มีเธอ+ผมรักเธอมาก
ซึ่งพอหลังผมเริ่มรู้ว่าผมควรชัดเจนกับเธอมากกว่านี้เผื่ออะไรจะดีขึ้นเพราะตอนนั้นเธองี่เง่ามาก ผมเลยตัดสินใจเค้าไปไหว้พ่อของเธอซึ่งตอนแรกเธอเธองงมากว่าผมเป็นใคร ผมก็เลยบอกว่า ผมเป็นแฟนเธอ ซึ่งพ่อเธอก็งงๆ แล้วพ่อเธอก็บอก “พ่อไม่ว่าหรอกดูแลกันดีๆน้ะอย่าตีลูกพ่อ” ผมเลยตอบไปว่า “คับๆ ขอบคุณคับที่ให้คบ แต่พ่อลูกพ่ออะไรตีผม” หลังจากนั้นเราคบก็มาอีก1ปีหน่อยๆ ผมเริ่มทนไม่ไหว้เพราะเธอไม่เคยลดสิ่งงี่เง่าลงเลยแล้วผมดันหลุดปากไปไว้”เลิกกันไหม” เป็นคำที่พลาดมากเพราะหลังจากเธอได้ยินดังนั้น
เธอปล่อยโฮเลย ภาพที่เธอร้องไห้ติดตาผมตลอดคำถามเด้งขึ้นมาในหัวมากมาย
“นี้หรอสิ่งที่เอ้งทำกับคนที่เอ้งรัก?”
“นี้หรอลูกผู้ชายจริงไหมว้ะทำผู้หญิงร้องไห้?”
“ไหนบอกพ่อเธอไว้ว่าจะไม่ทำลูกเค้าเสียใจไงว้ะ?”
“เอ้งแม่งกระจอกว้ะรักษาคนๆนึงยังทำไมได้เลย”
ผมตั้งสติแล้วผมน้ำตาคลอโยกตัวเธอขึ้นมา
ผม : เธอเราขอโทดเลยผิดแล้ว อย่าร้องไห้ไหม ขอโทด
เธอ : อย่าทิ้งเค้าไปไหนได้ไหม (เสียงคนร้องไห้แล้วพยายามจะพูด)
หลังจากวันนั้นผมรู้เลยว่าเธอรักผมมากขนาดไหน
ทั้งที่เมื่อก่อนช่วงคบกันแรกๆ ผมเฝ้าถ้าตัวเองทุกวันว่า ผมมีค่ากันเธอจริงไหมว่ะ?
แต่เมื่อผมเห็นน้ำตาของเธอตลอดโดนผมบอกเลิก เข่าอ่อนเลยคับ เสียใจมากที่พูดแบบนั้นออกไปหลังจากนั้นเราก็ครบกันมาเรื่อยเราเข้าใจกันมาขึ้นและเธอรู้ว่าผมเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกเธอมากและผมไม่ชอบเห็นเธอร้องไห้ เธอค่อยบอกผมเสมอว่า ”อย่ามีคนอื่นน้ะ”
และทุปครั้งผมจะตอบเธอว่า “ตั้งแต่ครบกันมาเราเคยไปยุ่งกับผญ. คนอื่นด้วยหรอ” เธอจะยิ้มๆแล้วตอบ “ก็ไม่เคยค้ะแต่เธอห่วงของเธอ”
รวมๆแล้วเราครบกัน3ปีนิดๆ
แต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้วเพราะเธอและผมมีเหตุผลเลยต้องแยกย้ายกันไปที่เลิกกันเธอพูดมาคำนึง “รักน้ะดูแลตัวเองดีๆด้วยเค้าเป็นห่วงเธอเสมอน้ะ ขอบคุณที่ดูแลเค้ามาตลอด”
และผมตอบเธอไปว่า “ก็บอกพ่อเธอไว้ว่าจะดูแลเธออ้ะ”
-เราจบกันไปด้วยดีเพราะเราเข้าใจกันทั้งคู่และเรารู้ว่าเราคบกันต่อไม่ได้เพราะอะไร-
เธอ : เค้ามองต้นไม้ตลอดเลยน้ะ(คือผม)
ผม : ทำไมล้ะพระเอกออกจะหล่อทำไมไม่มองพระเอกทำไมถึงมองเรา
เธอ : พระเอกเห็นจนเบื่อล้ะ ต้นไม้สินั้งบ่นอะไรก็ไม่รู้งึมงัมๆทั้งเรื่องจนถึงตอนที่เต้นอ้ะ
ผม : เอ้ารู้หรอว่าเราไม่ได้เล่นตามบท ?
เธอ : รู้สิ เห็นคนจัดบทงงกันใหญ่เลย เลยรู้ว่ามันต้องมีอะไรผิดปกติแล้วก็เป็นคนแสดงต้นไม้ที่แปลกไปกว่าคนอื่นๆ
แล้วผมกับเธอก็คบกันคับ แรกๆ เพื่อนผมทุกคนถามผมหมด “เอ้งทำสเหน่ใส่เค้าหรอว้ะ” ซึ่งผมรู้สึกดีใจด้วยที่ผมขว้าดาวรร. มาเป็นแฟนได้ แต่ช่วง7-8เดือนแรกเธองี่เง่ามาก ไม่ว่าจะเป็น บอกเลิกทุกครั้งที่ทะเลาะ แอบคุยกับแฟนเก่า ตบหน้าผมสุดแรงกลางสนามบอล(คนเยอะมาก แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเธอคืนน้ะ ผมกำมือ แน่นร้องไห้ต่อหน้าเธอแต่ทำอะไรไม่ได้) ช่วงแรกผมร้องไห้ให้เธอบ่อยมากซึ่งเธอไม่เคยรู้ผมยอมเธอมาตลอดไม่ว่าผมจะผิดหรือถูกผมเป็นฝ่ายขอโทดก่อนตลอดไม่เคยโวยวาย อะไรเพราะผมดีใจมากที่ได้มีเธอ+ผมรักเธอมาก
ซึ่งพอหลังผมเริ่มรู้ว่าผมควรชัดเจนกับเธอมากกว่านี้เผื่ออะไรจะดีขึ้นเพราะตอนนั้นเธองี่เง่ามาก ผมเลยตัดสินใจเค้าไปไหว้พ่อของเธอซึ่งตอนแรกเธอเธองงมากว่าผมเป็นใคร ผมก็เลยบอกว่า ผมเป็นแฟนเธอ ซึ่งพ่อเธอก็งงๆ แล้วพ่อเธอก็บอก “พ่อไม่ว่าหรอกดูแลกันดีๆน้ะอย่าตีลูกพ่อ” ผมเลยตอบไปว่า “คับๆ ขอบคุณคับที่ให้คบ แต่พ่อลูกพ่ออะไรตีผม” หลังจากนั้นเราคบก็มาอีก1ปีหน่อยๆ ผมเริ่มทนไม่ไหว้เพราะเธอไม่เคยลดสิ่งงี่เง่าลงเลยแล้วผมดันหลุดปากไปไว้”เลิกกันไหม” เป็นคำที่พลาดมากเพราะหลังจากเธอได้ยินดังนั้น
เธอปล่อยโฮเลย ภาพที่เธอร้องไห้ติดตาผมตลอดคำถามเด้งขึ้นมาในหัวมากมาย
“นี้หรอสิ่งที่เอ้งทำกับคนที่เอ้งรัก?”
“นี้หรอลูกผู้ชายจริงไหมว้ะทำผู้หญิงร้องไห้?”
“ไหนบอกพ่อเธอไว้ว่าจะไม่ทำลูกเค้าเสียใจไงว้ะ?”
“เอ้งแม่งกระจอกว้ะรักษาคนๆนึงยังทำไมได้เลย”
ผมตั้งสติแล้วผมน้ำตาคลอโยกตัวเธอขึ้นมา
ผม : เธอเราขอโทดเลยผิดแล้ว อย่าร้องไห้ไหม ขอโทด
เธอ : อย่าทิ้งเค้าไปไหนได้ไหม (เสียงคนร้องไห้แล้วพยายามจะพูด)
หลังจากวันนั้นผมรู้เลยว่าเธอรักผมมากขนาดไหน
ทั้งที่เมื่อก่อนช่วงคบกันแรกๆ ผมเฝ้าถ้าตัวเองทุกวันว่า ผมมีค่ากันเธอจริงไหมว่ะ?
แต่เมื่อผมเห็นน้ำตาของเธอตลอดโดนผมบอกเลิก เข่าอ่อนเลยคับ เสียใจมากที่พูดแบบนั้นออกไปหลังจากนั้นเราก็ครบกันมาเรื่อยเราเข้าใจกันมาขึ้นและเธอรู้ว่าผมเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกเธอมากและผมไม่ชอบเห็นเธอร้องไห้ เธอค่อยบอกผมเสมอว่า ”อย่ามีคนอื่นน้ะ”
และทุปครั้งผมจะตอบเธอว่า “ตั้งแต่ครบกันมาเราเคยไปยุ่งกับผญ. คนอื่นด้วยหรอ” เธอจะยิ้มๆแล้วตอบ “ก็ไม่เคยค้ะแต่เธอห่วงของเธอ”
รวมๆแล้วเราครบกัน3ปีนิดๆ
แต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้วเพราะเธอและผมมีเหตุผลเลยต้องแยกย้ายกันไปที่เลิกกันเธอพูดมาคำนึง “รักน้ะดูแลตัวเองดีๆด้วยเค้าเป็นห่วงเธอเสมอน้ะ ขอบคุณที่ดูแลเค้ามาตลอด”
และผมตอบเธอไปว่า “ก็บอกพ่อเธอไว้ว่าจะดูแลเธออ้ะ”
-เราจบกันไปด้วยดีเพราะเราเข้าใจกันทั้งคู่และเรารู้ว่าเราคบกันต่อไม่ได้เพราะอะไร-
แสดงความคิดเห็น
ลองคิดูขำๆน้ะว่าเรามีโอกาสประมาณกี่%ที่คนที่เราชอบจะชอบเรากลับ
ชาวพันทิปล้ะคับ
เคยชอบใครที่เค้าชอบเรามามั้งไหม
คิดขำๆไปอีกว่าประมาณกี่%ที่เราจะได้เค้าเป็นแฟน