ทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ด้วย

เราแคร์ความรู้สึกเพื่อนมาก จนกระทั่งคิดไปคิดเรื่องที่เราคุยกับเพื่อนว่าเราจะพูดแรงไปไหม กลัวเพื่อนไม่คบ เวลาเพื่อนมองข้ามก็จะรู้สึกว่าเราทำอะไรผิดรึปล่าว เรามีเพื่อนน้อยมากเพราะเราเป็นคนที่เงียบไม่ค่อยเล่าอะไรให้เพื่อนฟังแม้กระทั่งความรู้สึก กลัวเพื่อนจะไม่พอใจในสิ่งที่ทำ เหนื่อยมากกะบความรู้สึกแบบนี้ไม่อยากเป็นเลย เราเป็นคนที่เวลาไม่มีอะไรจะเป็นคนพูดเยอะ แต่ตอนที่เราไม่สบายใจหรือมีเรื่องอะไรมากระทบจิตใจเรสก็จะหน้านิ่งแล้วก็เงียบไปเลย แล้วเพื่อนมักพูดกับเราว่าตอนเราหน้านิ่งเพื่อนโคตรมันไส้เลย เราก็ไม่รู้จะบอกไงก็หน้าเราเป็นแบบนี้ไม่ได้ตั้งใจไปกวนตีนใครจะให้ทำไง แล้วอีกอย่างเราสอนก็หาว่าด่า ทั้งที่เราไม่ใช้คำพูดที่ส่อไปในทางที่ด่าเลย เราจะใช้คำพูดที่ให้เพื่อยได้คิดหาคำตอบด้วยตัวเอง หลายครั้งความเจตนาดีแต่เพื่อนไม่ค่อยมองเห็น เพื่อนจะมองไปทิศทางตรงกันข้าม เพียงเพราะเราไม่ค่อยแสดงออก เราจะทำยังไงดีกับตัวเราเอง