ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาทำงานในกรุงเทพได้เกือบจะ2ปีละครับ ที่บ้านผมทั้งพ่อและแม่เป็นเกษตรกร ตอนนี้ผมพึ่งบรรจุไปเป็นพนักงานราชการ เงินเดือน ป.ตรีก็สตาร์ท 18000บาท ที่บ้านผม โดยเฉพาะแม่จะชอบโทรมาคุย อย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง แต่โทรมาทุกครั้งจะคุยแต่เรื่องเงิน เรื่องหนี้ที่บ้าน เรื่องญาติพี่น้องแต่ก็เรื่องเงินอยู่ดี ซึ่งคุยประมาณว่าต้องจ่ายนั่นจ่ายนี่ ไม่พอใช้ บางทีก็ให้ญาติยืม หรือบางทีก็ไปจ่ายหนี้ โดยปกติผมจะส่งเงินให้บ้าน1ใน3ของเงินเดือน นี่แทบไม่เหลือเก็บแล้วนะครับ เพราะค่าใช้จ่ายผมก็เยอะเหมือนกัน แม่ผมก็โทรมาบ่นตลอดทุกครั้ง ก่อนหน้าที่ผมจะได้บรรจุผมเป็นลูกจ้างของหน่วยงานราชการ ซึ่งมันจะมีงานออกจ่างจังหวัดบ้างผมก็จะได้เงินพิเศษ ผมก็ส่งให้ที่บ้านบ้างถ้าเขามาขอเพิ่ม แต่ตอนนี้ไม่ได้ออกไปต่างจังหวัดแล้ว เพราะเปลี่ยนงาน ก็มีแค่เงินเดือนที่ใช้ได้ เขาก็ชอบมาคุยเรื่องเงินตลอด จนผมรู้สึกรำคาญ คือเขาก้มีรายได้ของเขานะ แต่ทำไมไม่พอ ผมก้ไม่เข้าใจ แต่คาดว่าน่าจะมาจากการชอบไปช่วยเหลือคนอื่น โดยฉพาะญาติพี่น้อง ซึ่งผมก็ไม่กล้าถามมาก ไป ทำบุญ ทำทาน ดูหมอดูดวง ไหว้ผีไหว้สาง อันนี้ผมก็เข้าใจว่าวิถีชนบทกับเรื่องพวกนี้มันของคู่กัน แต่เขาชอบใส่เงินเยอะจนเดือดร้อนตัวเอง ไม่ดูกำลังจ่ายตัวเอง ไม่รู้จะทำไงจนผมไม่อยากกลับบ้านช่วงเทศกาลอ่ะครับ เพราะกลับบ้านไปก็คุยแต่เรื่องพวกนี้ ผมไม่รู้จะทำยังไงดีครับ เพราะกลัวว่าด่าไปก็ชอบมาดราม่าใส่ผม เคยขัดใจไปรอบนึงแล้วก็ดราม่าใส่  เดียวก็หาว่าอกตัญญูอีก เหนื่อยมากครับ อ้อ ลืมบอกไปว่าผมมีน้องสาวคนนึงกำลังเรียนอยู่ปี2ครับ ซึ่งก็เรียนใกล้บ้านไปๆมาๆได้ กู้ กยศ ด้วย ผมก็ไม่เข้าใจว่าที่บ้านจ่ายอะไรนักหนา อยากมาระบายแค่นี้แหละครับ