ขอถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
15 ตุลาคม 2560 ขอเล่าเรื่องราว ครั้งแรกในชีวิต ในการบริจาคเลือด
...เคยคิดเรื่องการบริจาคเลือด แต่ กลัวเข็ม กลัวมาตั้งแต่เด็ก จน อายุ จะครบ 37 อีก 2 วันนี้ละค่ะ
เริ่มต้น 12 ตุลาคม 60 มีรุ่นพี่ที่สนิทมาก ชวนไป บริจาคเลือดเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
ในวันที่ 13 ตุลาคม 2560 ช่วงบ่าย ไปสนามหลวงก่อน ขอไปถวายความอาลัยไกล้ๆ พระองค์ นำพวงมาลัยดอกดาวเรืองไปกราบพ่อที่ข้างกำแพงวัง มีฝนปรอย เล็กน้อย เรียกว่าพรจากฟ้า ค่ะ .. จากนั้นก็ไป ส่งรุ่นพี่ค่ะ ที่สภากาชาดไทย รุ่นพี่ตั้งใจมากในการบริจาคเลือด ส่วนเราใจก็ยัง กลัวๆ มากๆ ทำได้แค่ไปส่ง เพื่อรับคิวบริจาคเลือด .. สุดท้ายไม่ทัน เพราะคนเยอะมาก
14 ตุลาคม 2560 เช้า รีบไป สนามหลวงก่อน มองกำแพงวังแล้วก็คิดถึงพระองค์สุดหัวใจ แล้วไปรอรับคิวถ่ายรูป(ครั้งที่ 2)ที่ ม.ธรรมศาสตร์ ได้คิว 13.30-14.00 น. ยังเหลือเวลา 3 ชม.กว่า ตัดสินใจกับรุ่นพี่ เราไปสภากาชาดไทยอีกครั้ง รุ่นพี่จะไปบริจาคเลือด ส่วนเรา ยังไม่กล้า
ขับรถไปถึง....10 โมงกว่าๆ ณ สภากาชาดไทย กับคำถามสุดท้าย บริจาคไหม ? เพื่อ ในหลวง .. ได้เหรียญของในหลวงด้วย..
เรา ...เดินไปลงทะเบียน .. วัดความดัน (ผ่าน)รับบัตรคิว 415 (บอกเลยว่า กลัวตลอดเวลา) รอเรียกลงทำเบียนเพื่อตรวจเลือด ..รอจนถึงคิวเจาะปลายนิ้ว มือสั่น หน้าซีด ไม่กล้ามอง..(ผ่าน)
ได้คิวบริจาคเลือด 1160 ..
(พักความตื่นเต้นไปแปป ..รีบกลับ ไป ม.ธรรมศาสตร์ เผื่อถ่ายรูป ทันเวลาพอดี .. ได้รูป แล้ว ...รีบกลับสภากาชาดไทย...)
ได้เวลา เข้าห้อง บริจาคเลือด ..ของจริง
ณ ห้องบริจาคเลือดชั้น 2 เหงื่อเริ่ม ซึม เห็นถุงเลือด คนนอนให้เลือดเต็มไปหมด ขาเริ่มสั่น ก้าวขาไม่ค่อยออก มือเย็นเฉียบ มีรุ่นพี่ ยืนยิ้มๆให้กำลังใจข้างๆ ให้คำแนะนำตลอดๆ (คิวบริจาคเลือดติดกัน)
"เจาะแขนซ้าย เชิญขึ้นเตียงคะ" ถึงคิวเราแล้ว
เราคิดถึงพ่อหลวง ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องนั้นค่ะ
เราเดินไปขึ้นเตียงแบบที่เรียกว่าเหมือนจะเป็นลม ทั้งถุงเลือด เข็ม แล้ว พยายามไม่มองอะไรเลย ขึ้นเตียงนอน เหมือนจะร้องให้ กลัวก็กลัว
หยิบผ้าในกระเป๋ามากัดรอเลย(กัดผ้าเช็ดมือ)
ใครสักคน เดินมา มัดแขน .." ชื่ออะไรครับ เลือดกรุปอะไร.. ต้องมัดแน่นนิดนึงนะครับ..ครั้งแรกหรอครับ (หลับตาหันหน้าหนี .. แล้วก็ตอบๆทุกคำถาม) ไม่กล้ามอง ได้แต่นอน กัดผ้าแน่น
"ทำความสะอาดก่อนนะครับ ถูแรงนิดนะครับ"
"ไม่ต้องเกร็งนะครับ ..ไม่เจ็บ นะครับ"
"บีบ แล้วคลาย นะครับ"
"ถ้ามีอาการ หน้ามืด คลื่นใส้เวียนหัว บอกนะครับ"
นาที แห่งความกลัว ...เรานี่ กัดผ้าแทบขาด ขาสั่น ...เข็มทิ่มแขนแล้วว
เจ็บ...แปปเดียวไม่ถึง 10 วินาทีได้ .. จากนั้นก็ ไม่ค่อยเจ็บแล้ว ตุบๆที่แขน นิดหน่อย .. ค่อยแอบหันมามองแว็บๆ เพราะ ก็กลัวเข็มอ่ะนะค่ะ
ช่วงเวลาที่บริจาคเลือดก็ไม่ได้ เจ็บอะไรมาก(เคยกลัวมาก) นอนบีบๆ คลายๆ พักเดียว 10-15 นาทีได้อ่ะค่ะ .... พอแล้วนะครับ เด็ยวจะดึงเข็มออกนะครับ .. (เรานี่กัดผ้ารอเลย เจ็บ แปรบ 2 วิ)
แล้วทุกอย่างก็ ผ่านไป
... ลงมาชั้น 1 ลงทะเบียนรับเหรียญ .." เหรียญของพ่อ " เหรียญแห่งความภูมิใจ
...เราขอเรียกว่า ความทรงจำนะค่ะ...ช่วงที่นอนให้ร่างกายปรับตัว เราคิดถึง พ่อหลวงที่สุด เราสุขใจ เราดีใจ ที่ได้ทำสิ่งนี้ถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
15 ตุลาคม 2560 เช้านี้รอยเจาะเลือดที่แขน ยังมีให้เห็น ปวดๆนิดหน่อย ไม่มาก .. แต่ความภูมิใจมากกว่าจริงๆ ค่ะ
ใครที่กลัวแบบเรา ถ้าจะบริจาคเลือด.. ลองหาแรงบันดาลใจดูนะค่ะ ยังมีเวลาอีกหลายวัน ในการบริจาคเลือดถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช(หรือจะทำสิ่งดีๆ จิตอาสาอย่างอื่นที่ถนัดก็ได้ค่ะ)..ขนาดเรากลัวมากๆ เรายัง ผ่านไปได้เลยค่ะ.. เรากลัวเข็มกลัวเลือดก็แค่อย่า หันไปมอง แค่นั้นเอง .. เพราะแรงบันดาลใจของเรายิ่งใหญ่มากกว่า สิ่งที่กลัว...
เริ่มด้วย.. มีมากกว่าความ "กล้า"คือ"ศรัทธา"ด้วยหัวใจ
ไม่ต้องถามว่ากลัวแค่ไหน ..ที่สุดคือสุขใจ.. ในสิ่งที่ได้ตั้งใจทำ
แรงบันดาลใจ .. การบริจาคเลือดครั้งแรก ถวายพ่อหลวง รัชกาลที่ ๙ เรารักพระองค์
15 ตุลาคม 2560 ขอเล่าเรื่องราว ครั้งแรกในชีวิต ในการบริจาคเลือด
...เคยคิดเรื่องการบริจาคเลือด แต่ กลัวเข็ม กลัวมาตั้งแต่เด็ก จน อายุ จะครบ 37 อีก 2 วันนี้ละค่ะ
เริ่มต้น 12 ตุลาคม 60 มีรุ่นพี่ที่สนิทมาก ชวนไป บริจาคเลือดเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
ในวันที่ 13 ตุลาคม 2560 ช่วงบ่าย ไปสนามหลวงก่อน ขอไปถวายความอาลัยไกล้ๆ พระองค์ นำพวงมาลัยดอกดาวเรืองไปกราบพ่อที่ข้างกำแพงวัง มีฝนปรอย เล็กน้อย เรียกว่าพรจากฟ้า ค่ะ .. จากนั้นก็ไป ส่งรุ่นพี่ค่ะ ที่สภากาชาดไทย รุ่นพี่ตั้งใจมากในการบริจาคเลือด ส่วนเราใจก็ยัง กลัวๆ มากๆ ทำได้แค่ไปส่ง เพื่อรับคิวบริจาคเลือด .. สุดท้ายไม่ทัน เพราะคนเยอะมาก
14 ตุลาคม 2560 เช้า รีบไป สนามหลวงก่อน มองกำแพงวังแล้วก็คิดถึงพระองค์สุดหัวใจ แล้วไปรอรับคิวถ่ายรูป(ครั้งที่ 2)ที่ ม.ธรรมศาสตร์ ได้คิว 13.30-14.00 น. ยังเหลือเวลา 3 ชม.กว่า ตัดสินใจกับรุ่นพี่ เราไปสภากาชาดไทยอีกครั้ง รุ่นพี่จะไปบริจาคเลือด ส่วนเรา ยังไม่กล้า
ขับรถไปถึง....10 โมงกว่าๆ ณ สภากาชาดไทย กับคำถามสุดท้าย บริจาคไหม ? เพื่อ ในหลวง .. ได้เหรียญของในหลวงด้วย..
เรา ...เดินไปลงทะเบียน .. วัดความดัน (ผ่าน)รับบัตรคิว 415 (บอกเลยว่า กลัวตลอดเวลา) รอเรียกลงทำเบียนเพื่อตรวจเลือด ..รอจนถึงคิวเจาะปลายนิ้ว มือสั่น หน้าซีด ไม่กล้ามอง..(ผ่าน)
ได้คิวบริจาคเลือด 1160 ..
(พักความตื่นเต้นไปแปป ..รีบกลับ ไป ม.ธรรมศาสตร์ เผื่อถ่ายรูป ทันเวลาพอดี .. ได้รูป แล้ว ...รีบกลับสภากาชาดไทย...)
ได้เวลา เข้าห้อง บริจาคเลือด ..ของจริง
ณ ห้องบริจาคเลือดชั้น 2 เหงื่อเริ่ม ซึม เห็นถุงเลือด คนนอนให้เลือดเต็มไปหมด ขาเริ่มสั่น ก้าวขาไม่ค่อยออก มือเย็นเฉียบ มีรุ่นพี่ ยืนยิ้มๆให้กำลังใจข้างๆ ให้คำแนะนำตลอดๆ (คิวบริจาคเลือดติดกัน)
"เจาะแขนซ้าย เชิญขึ้นเตียงคะ" ถึงคิวเราแล้ว
เราคิดถึงพ่อหลวง ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องนั้นค่ะ
เราเดินไปขึ้นเตียงแบบที่เรียกว่าเหมือนจะเป็นลม ทั้งถุงเลือด เข็ม แล้ว พยายามไม่มองอะไรเลย ขึ้นเตียงนอน เหมือนจะร้องให้ กลัวก็กลัว
หยิบผ้าในกระเป๋ามากัดรอเลย(กัดผ้าเช็ดมือ)
ใครสักคน เดินมา มัดแขน .." ชื่ออะไรครับ เลือดกรุปอะไร.. ต้องมัดแน่นนิดนึงนะครับ..ครั้งแรกหรอครับ (หลับตาหันหน้าหนี .. แล้วก็ตอบๆทุกคำถาม) ไม่กล้ามอง ได้แต่นอน กัดผ้าแน่น
"ทำความสะอาดก่อนนะครับ ถูแรงนิดนะครับ"
"ไม่ต้องเกร็งนะครับ ..ไม่เจ็บ นะครับ"
"บีบ แล้วคลาย นะครับ"
"ถ้ามีอาการ หน้ามืด คลื่นใส้เวียนหัว บอกนะครับ"
นาที แห่งความกลัว ...เรานี่ กัดผ้าแทบขาด ขาสั่น ...เข็มทิ่มแขนแล้วว
เจ็บ...แปปเดียวไม่ถึง 10 วินาทีได้ .. จากนั้นก็ ไม่ค่อยเจ็บแล้ว ตุบๆที่แขน นิดหน่อย .. ค่อยแอบหันมามองแว็บๆ เพราะ ก็กลัวเข็มอ่ะนะค่ะ
ช่วงเวลาที่บริจาคเลือดก็ไม่ได้ เจ็บอะไรมาก(เคยกลัวมาก) นอนบีบๆ คลายๆ พักเดียว 10-15 นาทีได้อ่ะค่ะ .... พอแล้วนะครับ เด็ยวจะดึงเข็มออกนะครับ .. (เรานี่กัดผ้ารอเลย เจ็บ แปรบ 2 วิ)
แล้วทุกอย่างก็ ผ่านไป
... ลงมาชั้น 1 ลงทะเบียนรับเหรียญ .." เหรียญของพ่อ " เหรียญแห่งความภูมิใจ
...เราขอเรียกว่า ความทรงจำนะค่ะ...ช่วงที่นอนให้ร่างกายปรับตัว เราคิดถึง พ่อหลวงที่สุด เราสุขใจ เราดีใจ ที่ได้ทำสิ่งนี้ถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
15 ตุลาคม 2560 เช้านี้รอยเจาะเลือดที่แขน ยังมีให้เห็น ปวดๆนิดหน่อย ไม่มาก .. แต่ความภูมิใจมากกว่าจริงๆ ค่ะ
ใครที่กลัวแบบเรา ถ้าจะบริจาคเลือด.. ลองหาแรงบันดาลใจดูนะค่ะ ยังมีเวลาอีกหลายวัน ในการบริจาคเลือดถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช(หรือจะทำสิ่งดีๆ จิตอาสาอย่างอื่นที่ถนัดก็ได้ค่ะ)..ขนาดเรากลัวมากๆ เรายัง ผ่านไปได้เลยค่ะ.. เรากลัวเข็มกลัวเลือดก็แค่อย่า หันไปมอง แค่นั้นเอง .. เพราะแรงบันดาลใจของเรายิ่งใหญ่มากกว่า สิ่งที่กลัว...
เริ่มด้วย.. มีมากกว่าความ "กล้า"คือ"ศรัทธา"ด้วยหัวใจ
ไม่ต้องถามว่ากลัวแค่ไหน ..ที่สุดคือสุขใจ.. ในสิ่งที่ได้ตั้งใจทำ