ชอบเพื่อนผิดมั้ย

สวัสดีครับ ผมมีประสบการณ์ความรัก(รึป่าว)มาแชร์ให้ฟังครับ เริ่มต้นเลยนะครับเรื่องนี้มันก็เกิดมานานแล้วครับตั้งแต่สมัยผมเรียนมัธยมต้น ผมชอบเพื่อนผู้หญิงคนนืงครับธอก็เป็นผู้หญิงปกตินี่ละครับน่ารักมั้ย ไม่แน่ใจครับ แต่แบบความรู้สึกแรกใช่เลย ผมก็เริ่มตีสนิทเลย สรุปเราก็อยู่กลุ่มเดียวกันก็สนิทกันนั่งใกล้ๆกันเล่นกัน เวลาเรียนก็ชอบนั่งมองหลังเพื่อนผู้หญิงคนนั้นเอามือไปจับผมเขาจนบางทีครูบ่น 55 ค่อนข้างซนจริงๆตอนนั้นก็เด็กไม่ได้คิดอะไรจนช่วงไกล้จะจบม.ต้นเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมไม่อยากขาดเรียนอยากเจออยากคุยด้วย เธอคอยช่วยผมทำงานช่วยเขียนงานส่งดันจนผมเรียนจบ เราต่างไปหาที่เรียนต่อเราได้เรียนวิทยาลัยเดียวกัน ตอนนั้นก็ยังได้เจอกันบ้าง เอาจริงๆตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกแบบว่า อยากจะจริงจังกับเขาขึ้นมา เพราะเราต่างเริ่มไม่ค่อยได้เจอกันละ ก้เริ่มแบบเป็นห่วง แต่สุดท้ายผมดันเริ่มเกเร สูบบุหรี่ ติดยา โดเรียน เธอพยายามตามผมกับมาเรียน แต่สุดท้ายผมก็ลาออก ผมหายออกมาผมติดยาหนักเธอหายไปผมมาอยู่ที่โลกนืงโลกที่มีแต่ยามีแต่เพื่อน แต่ผมก็นึกถึงเธอตลอดแต่ก็ไม่เคยเจอเขาอีกเพราะละอายใจ สุดท้ายผมเลิกยาได้ ผมก็เริ่มติดตามข่าวเธอแต่ก็รุ้แค่ว่าเขามีแฟนแล้ว ผมไปบวช เธอมาร่วมงานบวชผมด้วยผมดีใจมากเลยตอนนั้น ตอนนั้นเป็นช่วงเดียวกับโปรแกรมเฟสบุ๊คเริ่มนิยมผมก็สมัครตอนเป็นพระ ก็ได้แอดเฟสบุ๊คไป ก็ได้เห็นว่าตอนนั้นเธอกับแฟนทะเลาะและเลิกกันตอนนั้นเธอเสียใจมาก ก็ทำได้แค่เป็นห่วง ผมบวชพระเป็นเวลา 1 ปีกว่าๆ ผมเลิกยาเสพติดได้อย่างหายขาด ผมเริ่มหางานทำ พยายามเริ่มหาเวลาเรียนไปด้วย เธอได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยชื่อดังวิทยาลัยหนึ่ง ตอนนั้นเราก็เริ่มติดต่อกันอีกตอนนั้นแฮปปี้มากเลยทุกๆครั้งที่เธอกับมาเธอจะชวนผมไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ไปนั่งหาอะไรกินตลอดผมชอบช่วงเวลานั้นมากเลยเหมือนเป็นแฟนกันเลย ผมพยายามจะบอกความในใจหลายครั้งเลย แต่ก็ติดท่เราเป็นเพื่อนกัน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมซื้อของขวัญวันเกิดให้ผมทำงานตอนนั้น ได้แค่วันละเกือบ 200 บาทผมพยายามเก็บเงินซื้อนาฬิกาจีช็อคให้ เพราะเห็นเขาชอบกดถูกใจรูปนาฬิกา ตอนนั้นผมซื้อมาในราคา 4000 กว่าได้ตกใจในความพยายามของตัวเอง 555 เธอก็ดีใจมาก ลืมบอกผมก็เคยบอกความในใจนี่ละแต่จะเป็นตอนที่เมาชอบพิมพ์ข้อความส่งไปบอกเขา แต่เขาก็เงียบตลอดเขาใจว่าเธอคงมีแฟนอยู่แล้ว หลังๆเธอก็ไม่ค่อยได้กับมาเธอก้หายไปผมก็เปลี่ยนที่ทำงาน แต่ก็ยังต้องผ่านบ้านเขาก็ได้แต่มอง ทุกวัน จนรู้ตอนนั้นเธอมีความสุขดีเขามีแฟน เขาก็รักกันดี ผมก็เลยอยู่เงียบๆในที่ที่ผมควรอยู่ หลายๆครั้งเห็นเขาทะเลาะกันก็ได้แตเป็นห่วง ไม่อยากเห็นเธอเสียใจ  จนผ่านมานานผมก็ไม่เคยทักอะไรไปอีกเลย จนเธอเรียนจบ ป.ตรี เราก็มีโอกาสได้คุยกันบ้าง เวลากับมาเขาก็จะชวนไปนั่งกินอะไรบ้างนั่งคุยกันถามโน่นนี่นั่น ผมมีความสุขทุกๆครั้งที่ได้เจอกัน ตื่นเต้นตลอดเรคุยกันได้เกือบทุกข์เรื่อง ยกเว้นเรื่องความรักเราไม่เคยถามกันว่ามีแฟนรึยัง หรืออะไรยังงัย  ผมเองเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าคุยเรื่องความรักอยู่แล้วด้วย ทั้งๆที่ในใจมีเรื่องราวมากมายอยากพุดออกมาได้แต่เก็บความรู้สึกมานลอดเกือบสิบปี ผมไม่เคยมีแฟนเลยสักคนตลอด10 ปี ไม่รู้ว่าเพราะอะไรคุยกับใครก็ได้แค่แป๊บเดียว จริงๆในหัวผมมีแต่ภาพเพื่อนผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาตลอด หรืออาจจะเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ดีกับผมมากจนไม่มีใครเหมือนเธอ จนปัจจุบันผมอายุจะ 25 แล้วผมก็ยังไม่ได้บอกความรู้สึกกับเธอเลยสักครั้ง เราก็ยังเจอกันเหมือนเดิม เธอก็ยังเป็นคนเดิม รอยยิ้มเดิมๆ เสียงหัวเราะที่คุ้นเคย ยังเป็นคนที่ทำให้ใจเต้นแรงตลอด ความรุ้สึกผมก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้สึก ยังรักยังเป็นห่วงตลอด เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน หรือจริงๆเราอาจจะถูกสร้างมาเพื่อเป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปตลอด แต่ก็ยังหวังตลอดอยากเลิกเป็นเพื่อนเป็นแฟนได้มั้ย 555 เหนื่อยเนอะความรู้สึกแบบนี้
อย่างน้อยผมก็ดีใจที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองมาตลอด นั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ 11-12 ปีได้แล้ว รักเหมือนเดิมมม แม้เขาจะไม่รุ้ ทีมแอบรักเพื่อน ไอ้เหม่งเอ้ย