ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้

คือเราเห็นใครๆ เขาก็มีความรักกันแล้วทำไมเราต้องร้องไห้ด้วยว่ะ  เห็นใครๆที่มีความรักก็อดที่จะร้องไห้คนเดียวไม่ได้ ไม่รู้ว่าเราผิดปกติหรือเปล่า
คนอื่นเขามีความสุขกันแต่ทำไหมเราร้องไห้ว่ะ ไม่มีความสุขเลยอ่ะ ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เลย อยากหาที่ปลอบใจแต่ไม่มีที่ให้ปลอบ เราก็ได้แต่กอดเขาตัวเอง
เพื่อนพ่อแม่ก็ไม่ได้ช่วยให้เรามีความสุขรอกน่ะ อยากกอดใครสักคนที่พร้อมจะปลอบใจเราและรับฟังปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ให้ทำไงล่ะในเมื่อเราไม่ใช้คนสำคัญอะไรนิ เราเข้มแข็งมาก็มากแล้วทนอะไรมาก็มากแล้ว แต่รู้สึกว่ายังออนแอร์แบบนี้ล่ะ เราควรทำยังไงดี  ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว