Ep.2 ค.ดนัย: วันนี้ว่างไหม? ออกมากินข้าวกับฉันได้ไหม?
กรีน: วันนี้ไม่ว่างค่ะ ใกล้เวลาเข้างานแล้ว หนูต้องเข้างาน4โมง
ค.ดนัย: แล้วเมื่อไหร่จะว่างละ ? งั้นเดี๋ยวฉันโทรไปนัดอีกที
กรีน: ค้ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะแต่งตัวไปทำงานก่อน
ค.ดนัย: จ๊ะๆ
เราก็ทำงานเสิร์ฟทุกวันปกติ แต่ค.ดนัยเขาไม่ค่อยได้เข้ามากินที่ร้านที่เราทำงานอยู่หรอก นานๆจะมากับเพื่อนเขาทีนึง มาทุกครั้งเราก็ได้เงินติ๊บกับเขาทุกครั้ง คนที่ทำงานต่างพากันอิจฉาตาร้อน55555555 เรื่องมันผ่านมา2ปีกว่าจำได้มั่ง ไม่ได้มั่ง เราจะไม่เล่ายาวเหยียดมากขี้เกียจพิม ส่วนโต๊ดเราก็คบกันดีปกติ ทะเลาะกันบ้างเหมือนคู่รักอื่นๆทั่วไป เวลาเรามีตังค์เราก็จะซื้อนู้นซื้อนี่ให้โต๊ดด้วย คนรอบข้างชอบบอกว่าเราเปย์ จริงๆเราไม่ได้เปย์หรอกและของที่ซื้อให้ก็ไม่ได้แพงขนาดนั้น ก็คนเป็นแฟนกันคบกันมาตั้งนานแต่ก่อนเราไม่ได้ทำงานหรือช่วงย้ายงานใหม่ก็ได้โต๊ดนี่แหล่ะคนช่วยเหลือ หลังจากนั้นเราก็สนิทกับค.ดนัยมากขึ้น เขาก็จะโทรมาหาชวนเราไปกินข้าวนู้นนี่นั่นบ่อยๆ แต่เราไม่เคยไปเลยนะ จนเวลาผ่านไปสักพัก .... เขาก็โทรมาชวนเราอีก
ค.ดนัย: วันนี้จะว่างไหม?
กรีน: จะไปไหนอีกค่ะ ชวนทุกวันไม่เบื่อหรือไง5555555
ค.ดนัย: ก็ถ้าชวนคราวนี้ไม่ไป ฉันก็จะไม่ติดต่อไปอีกแล้วล่ะ
กรีน: !! .... !! หื้ม ทำไมถอดใจไวจัง ?
ค.ดนัย: ฉันแก่แล้ว คนแก่เขาไม่รอไรนานหรอก
กรีน: แล้วจะพากรีนไปไหนค่ะ?
ค.ดนัย: ไปกินข้าว แล้วก็ไปที่ๆฉันชอบ
กรีน: ไปกินกุ้งแล้วกัน กรีนอยากกินกุ้งเผา
ค.ดนัย: ไปสิ่ อยากกินกี่โลเดี๋ยวพาไป ~ หลังจากวางสายไป วันนั้นเขาก็มารับเราไปค่ะ ไปกินข้าวร้านอาหารริมน้ำ เราก็จัดเต็มกุ้งเผาชุดใหญ่กินคนเดียวไม่พอเราสั่งกลับบ้านไปเผื่อโต๊ดด้วย ลืมบอกไปว่าค.ดนัยเขาไม่รู้นะว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว เขาเคยถามแต่เราบอกไปเองแหล่ะว่าไม่มี
ณ.ที่ร้านอาหารริมน้ำ ..
ค.ดนัย: จะกินอะไรสั่งเต็มที่เลยนะ เอากลับไปฝากคนที่บ้านด้วยก็ได้
กรีน: ค่ะ งั้นหนูเอากุ้งโลนึงกินนี่ เผาครึ่งโล อีกครึ่งโลทำพล่ากุ้ง อีกโลเอากุ้งเผากลับบ้านได้ป่ะค่ะ
ค.ดนัย: ตามสบายเลย ไม่ต้องเกรงใจ / เราก็นั่งไปคุยด้วยกินด้วย
กรีน: แล้วแฟนพี่ไม่ว่าหรอ (สนิทจนเรียกพี่ไปแล้วอ่ะ)
ค.ดนัย: ก็ฉันไม่ให้เขารู้ แล้วเธอล่ะ มีแฟนหรือยัง มีก็บอกกันตรงๆนะฉันไม่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว
กรีน: ยังค่ะ ไม่มีจริงๆ (กูโกหก .. คิดในใจ)
หลังจากกินข้าวเสร็จ เขาก็ถามเราว่า ..
ค.ดนัย: ไปนอนกับฉันได้ไหม?
กรีน: นอน .. (ในใจคือรู้อยู่แล้วแหล่ะว่าต้องเรื่องเซ็กส์) นอนอะไรค่ะ?
ค.ดนัย: เธอไม่เคยไปนอนกับแขกหรอ?
กรีน: ไม่ค่ะ หนูไม่รับงานนอก ไม่ทำแบบนั้น หนูเสิร์ฟอย่างเดียว
ค.ดนัย: ฉันอยากคบกับเธอจริงจังนะ ถ้าเธอไม่มีใคร มีแค่ฉัน เธออยากได้อะไร เงินเดือนเท่าไหร่ ฉันให้เธอได้น่ะ
กรีน: หนูไม่รู้อ่ะ หนูกลัว หนูไม่เคยทำแบบนี้ กับคนที่หนูไม่ได้รัก
ค.ดนัย: คุยกันมาตั้งนาน เธอไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ
กรีน: ไม่รู้สิ่ค้ะ มันจะเร็วไปไหม?
ค.ดนัย: ฉันมีเวลาไม่มาก ฉันแก่แล้ว อีกอย่างฉันไม่ได้ซื้อกินมั่วซั่ว กับเมียฉันไม่ได้นอนกับเขามานานแล้ว เธอคบกับฉัน ฉันก็แค่มีกับเธอคนเดียว
กรีน: แล้วถ้าหนูลองคบกับพี่ หนูต้องลาออกจากงานไหม?
ค.ดนัย: ออกก็ได้ เพราะฉันให้เงินเดือนเธอเดือนละ2หมื่น หรือจะหางานกลางวันทำก็ได้ แค่มีเวลาไปกินข้าว นอนกับฉันก็พอ
•แล้ววันนั้นเราก็ไปมีอะไรกับเขาค่ะ เขาอายุเย่อะ ไอ้ตรงนั้นมันเลยไม่แข็ง เราเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไร อารมณ์ร่วมก็ไม่มี แค่นอนเฉยๆให้เขาทำของเขาเองจนเสร็จอะ วันนั้นได้กลับมา5พัน เราก็เอาเข้าบัญชีก่อน ไม่อยากให้โต๊ดรู้ กลัวจะสงสัยเพราะยังไม่ถึงเวลาทำงานเลยมีเงิน5พันมาจากไหน เรากลัวจะโกหกไม่เนียน แล้วเราก็ทำงานเสิร์ฟเหมือนเดิมตอนกลางคืน กลางวันก่อนเข้างานวันไหนค.ดนัยว่างเขาก็จะพาไปกินข้าว ไปธนาคารเอาเงินไปฝากให้ เปิดบัญชีธนาคารใหม่ให้ เขาดูแลเราดีมากน่ะ แต่เขาขอเราเรื่องนึงคือ ห้ามวุ่นวายเข้าไปยุ่งกับคนในครอบครัวเขา คงจะรู้นะว่าเขาหมายถึงอะไร เราไม่เคยยุ่งนะ เพราะไม่ได้รักด้วยอะ แค่อยากได้ตังเฉยๆ ช่วงนั้นคสช.กำลังแรงเลย ไม่มีลูกค้าเลยที่ร้าน ทำงานค่าแรงก็ไม่ได้เพราะแขกไม่เขาร้านจะเจ๊งอยู่แล้ว เราก็เลยลาออกอ้ะ ไม่รู้จะทำไปทำไม เงินมันได้น้อยกว่าแต่ก่อนมาก แล้วค่าแรงก็ไม่ได้เข้าไปอีก เรานอนอยู่ห้องเฉยให้ค.ดนัยเลี้ยงตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้อ่ะ ส่วนโต๊ดเวลาเราจะออกไปหาค.ดนัย แรกๆก็จะมีถามเราตลอดอ่ะ
โต๊ด: ไปไหนอีกอ้ะ?
กรีน: ไปข้างนอกอ้ะ ไปส่งเด็กให้เขา (คือเราหลอกโต๊ดไว้ว่าค.ดนัยเขาให้เราหาเด็กให้)
โต๊ด: อืม รีบไปรีบกลับ
กรีน: เคร เดี๋ยวกลับมาพาไปกินของอร่อยๆด้วย
โต๊ด: คับ
เราทำให้แบบนี้ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ค.ดนัยเขาก็โทรมาชวนไปกินนู้นนี่ปกติ นอนกับเขาก็นานๆที ไปจนโต๊ดเองมันก็ไม่ถามแล้วอ่ะ เพราะมันรู้ บางทีเขายังเว่ะเอาเงินมาให้ที่ข้างๆหอเลย เป็นประจำเดือนอยู่งี้โต๊ดมันเห็นเราก็ออกไป เราอยากให้มันรู้ว่าเราไม่ได้มีอะไรเกินเลยกับเขาน่ะ
รักที่อยู่ด้วยกันเพราะรัก รักที่อยู่ด้วยกันเพราะผลประโยชน์
กรีน: วันนี้ไม่ว่างค่ะ ใกล้เวลาเข้างานแล้ว หนูต้องเข้างาน4โมง
ค.ดนัย: แล้วเมื่อไหร่จะว่างละ ? งั้นเดี๋ยวฉันโทรไปนัดอีกที
กรีน: ค้ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะแต่งตัวไปทำงานก่อน
ค.ดนัย: จ๊ะๆ
เราก็ทำงานเสิร์ฟทุกวันปกติ แต่ค.ดนัยเขาไม่ค่อยได้เข้ามากินที่ร้านที่เราทำงานอยู่หรอก นานๆจะมากับเพื่อนเขาทีนึง มาทุกครั้งเราก็ได้เงินติ๊บกับเขาทุกครั้ง คนที่ทำงานต่างพากันอิจฉาตาร้อน55555555 เรื่องมันผ่านมา2ปีกว่าจำได้มั่ง ไม่ได้มั่ง เราจะไม่เล่ายาวเหยียดมากขี้เกียจพิม ส่วนโต๊ดเราก็คบกันดีปกติ ทะเลาะกันบ้างเหมือนคู่รักอื่นๆทั่วไป เวลาเรามีตังค์เราก็จะซื้อนู้นซื้อนี่ให้โต๊ดด้วย คนรอบข้างชอบบอกว่าเราเปย์ จริงๆเราไม่ได้เปย์หรอกและของที่ซื้อให้ก็ไม่ได้แพงขนาดนั้น ก็คนเป็นแฟนกันคบกันมาตั้งนานแต่ก่อนเราไม่ได้ทำงานหรือช่วงย้ายงานใหม่ก็ได้โต๊ดนี่แหล่ะคนช่วยเหลือ หลังจากนั้นเราก็สนิทกับค.ดนัยมากขึ้น เขาก็จะโทรมาหาชวนเราไปกินข้าวนู้นนี่นั่นบ่อยๆ แต่เราไม่เคยไปเลยนะ จนเวลาผ่านไปสักพัก .... เขาก็โทรมาชวนเราอีก
ค.ดนัย: วันนี้จะว่างไหม?
กรีน: จะไปไหนอีกค่ะ ชวนทุกวันไม่เบื่อหรือไง5555555
ค.ดนัย: ก็ถ้าชวนคราวนี้ไม่ไป ฉันก็จะไม่ติดต่อไปอีกแล้วล่ะ
กรีน: !! .... !! หื้ม ทำไมถอดใจไวจัง ?
ค.ดนัย: ฉันแก่แล้ว คนแก่เขาไม่รอไรนานหรอก
กรีน: แล้วจะพากรีนไปไหนค่ะ?
ค.ดนัย: ไปกินข้าว แล้วก็ไปที่ๆฉันชอบ
กรีน: ไปกินกุ้งแล้วกัน กรีนอยากกินกุ้งเผา
ค.ดนัย: ไปสิ่ อยากกินกี่โลเดี๋ยวพาไป ~ หลังจากวางสายไป วันนั้นเขาก็มารับเราไปค่ะ ไปกินข้าวร้านอาหารริมน้ำ เราก็จัดเต็มกุ้งเผาชุดใหญ่กินคนเดียวไม่พอเราสั่งกลับบ้านไปเผื่อโต๊ดด้วย ลืมบอกไปว่าค.ดนัยเขาไม่รู้นะว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว เขาเคยถามแต่เราบอกไปเองแหล่ะว่าไม่มี
ณ.ที่ร้านอาหารริมน้ำ ..
ค.ดนัย: จะกินอะไรสั่งเต็มที่เลยนะ เอากลับไปฝากคนที่บ้านด้วยก็ได้
กรีน: ค่ะ งั้นหนูเอากุ้งโลนึงกินนี่ เผาครึ่งโล อีกครึ่งโลทำพล่ากุ้ง อีกโลเอากุ้งเผากลับบ้านได้ป่ะค่ะ
ค.ดนัย: ตามสบายเลย ไม่ต้องเกรงใจ / เราก็นั่งไปคุยด้วยกินด้วย
กรีน: แล้วแฟนพี่ไม่ว่าหรอ (สนิทจนเรียกพี่ไปแล้วอ่ะ)
ค.ดนัย: ก็ฉันไม่ให้เขารู้ แล้วเธอล่ะ มีแฟนหรือยัง มีก็บอกกันตรงๆนะฉันไม่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว
กรีน: ยังค่ะ ไม่มีจริงๆ (กูโกหก .. คิดในใจ)
หลังจากกินข้าวเสร็จ เขาก็ถามเราว่า ..
ค.ดนัย: ไปนอนกับฉันได้ไหม?
กรีน: นอน .. (ในใจคือรู้อยู่แล้วแหล่ะว่าต้องเรื่องเซ็กส์) นอนอะไรค่ะ?
ค.ดนัย: เธอไม่เคยไปนอนกับแขกหรอ?
กรีน: ไม่ค่ะ หนูไม่รับงานนอก ไม่ทำแบบนั้น หนูเสิร์ฟอย่างเดียว
ค.ดนัย: ฉันอยากคบกับเธอจริงจังนะ ถ้าเธอไม่มีใคร มีแค่ฉัน เธออยากได้อะไร เงินเดือนเท่าไหร่ ฉันให้เธอได้น่ะ
กรีน: หนูไม่รู้อ่ะ หนูกลัว หนูไม่เคยทำแบบนี้ กับคนที่หนูไม่ได้รัก
ค.ดนัย: คุยกันมาตั้งนาน เธอไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ
กรีน: ไม่รู้สิ่ค้ะ มันจะเร็วไปไหม?
ค.ดนัย: ฉันมีเวลาไม่มาก ฉันแก่แล้ว อีกอย่างฉันไม่ได้ซื้อกินมั่วซั่ว กับเมียฉันไม่ได้นอนกับเขามานานแล้ว เธอคบกับฉัน ฉันก็แค่มีกับเธอคนเดียว
กรีน: แล้วถ้าหนูลองคบกับพี่ หนูต้องลาออกจากงานไหม?
ค.ดนัย: ออกก็ได้ เพราะฉันให้เงินเดือนเธอเดือนละ2หมื่น หรือจะหางานกลางวันทำก็ได้ แค่มีเวลาไปกินข้าว นอนกับฉันก็พอ
•แล้ววันนั้นเราก็ไปมีอะไรกับเขาค่ะ เขาอายุเย่อะ ไอ้ตรงนั้นมันเลยไม่แข็ง เราเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไร อารมณ์ร่วมก็ไม่มี แค่นอนเฉยๆให้เขาทำของเขาเองจนเสร็จอะ วันนั้นได้กลับมา5พัน เราก็เอาเข้าบัญชีก่อน ไม่อยากให้โต๊ดรู้ กลัวจะสงสัยเพราะยังไม่ถึงเวลาทำงานเลยมีเงิน5พันมาจากไหน เรากลัวจะโกหกไม่เนียน แล้วเราก็ทำงานเสิร์ฟเหมือนเดิมตอนกลางคืน กลางวันก่อนเข้างานวันไหนค.ดนัยว่างเขาก็จะพาไปกินข้าว ไปธนาคารเอาเงินไปฝากให้ เปิดบัญชีธนาคารใหม่ให้ เขาดูแลเราดีมากน่ะ แต่เขาขอเราเรื่องนึงคือ ห้ามวุ่นวายเข้าไปยุ่งกับคนในครอบครัวเขา คงจะรู้นะว่าเขาหมายถึงอะไร เราไม่เคยยุ่งนะ เพราะไม่ได้รักด้วยอะ แค่อยากได้ตังเฉยๆ ช่วงนั้นคสช.กำลังแรงเลย ไม่มีลูกค้าเลยที่ร้าน ทำงานค่าแรงก็ไม่ได้เพราะแขกไม่เขาร้านจะเจ๊งอยู่แล้ว เราก็เลยลาออกอ้ะ ไม่รู้จะทำไปทำไม เงินมันได้น้อยกว่าแต่ก่อนมาก แล้วค่าแรงก็ไม่ได้เข้าไปอีก เรานอนอยู่ห้องเฉยให้ค.ดนัยเลี้ยงตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้อ่ะ ส่วนโต๊ดเวลาเราจะออกไปหาค.ดนัย แรกๆก็จะมีถามเราตลอดอ่ะ
โต๊ด: ไปไหนอีกอ้ะ?
กรีน: ไปข้างนอกอ้ะ ไปส่งเด็กให้เขา (คือเราหลอกโต๊ดไว้ว่าค.ดนัยเขาให้เราหาเด็กให้)
โต๊ด: อืม รีบไปรีบกลับ
กรีน: เคร เดี๋ยวกลับมาพาไปกินของอร่อยๆด้วย
โต๊ด: คับ
เราทำให้แบบนี้ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ค.ดนัยเขาก็โทรมาชวนไปกินนู้นนี่ปกติ นอนกับเขาก็นานๆที ไปจนโต๊ดเองมันก็ไม่ถามแล้วอ่ะ เพราะมันรู้ บางทีเขายังเว่ะเอาเงินมาให้ที่ข้างๆหอเลย เป็นประจำเดือนอยู่งี้โต๊ดมันเห็นเราก็ออกไป เราอยากให้มันรู้ว่าเราไม่ได้มีอะไรเกินเลยกับเขาน่ะ