พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ควรละความพอใจในสิ่งทีเป็นอนัตตา

และถ้าหากว่านิพพานมันเป็นอนัตตาจริง เราก็ต้องละความพอใจในนิพพานไปด้วยใช่มั้ยครับ ?

....แต่พระพุทธเจ้ากลับตรัส ว่า..
เราขอบอกนิพพานอันไม่มีกิเลสเครื่องกังวล ไม่มีตัณหาเครื่องถือมั่น ไม่ใช่ธรรมอย่างอื่น
เป็นที่สิ้นไปแห่งชราและมัจจุนี้นั้นว่า ธรรมเป็นที่พึ่ง.

....คำว่า เป็นที่พึ่ง ไม่ใช่ธรรมอย่างอื่น ความว่า เป็นที่พึ่ง คือ เป็นที่ต้านทาน
เป็นที่ซ่อนเร้น เป็นสรณะ เป็นคติที่ไป.
....คำว่า ไม่ใช่ธรรมอย่างอื่น คือ ที่พึ่งอื่น คือ อย่างอื่นจากนิพพานนั้นมิได้มี โดยที่แท้
พึ่งนั้นนั่นแหละเป็นที่พึ่งอันเลิศ ประเสริฐ วิเศษ เป็นประธานสูงสุด และอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้น
จึงชื่อว่า ที่พึ่งนี้ไม่ใช่อย่างอื่น.

ถามต่อว่า เมื่อละนิพพานแล้วทีนี้เราจะไปหาอะไรต่อ ที่มันเลิศ ประเสริฐ วิเศษ ยิ่งกว่านิพพานครับ ?