อย่าขอโทษนะ มันสายเกินไปกว่าจะมาบอกขอโทษแล้ว

แชร์ประสบการณ์พี่น้องให้เพื่อนๆได้อ่านเล่นๆกันนะครับมันเป็นเรื่องของผมเอง มันเป็นเรื่องของคนๆนึงที่จะมาบอกขอโทษผมในวันที่มันสายเกินไปที่จะมาบอกขอโทษเพราะมันมากเกินไป แต่ผมก็ไม่ได้เป็นคนเล่าเรื่องเก่งแต่ถ้าอ่านได้ก็อ่านนะครับอ่านรู้เรื่องไม่รู้เรื่องก็อย่าว่ากันนะครับผม เรื่องของผมคงต้องย่อไปเยอะเลยนะครับเพราะถ้าจะเอาละเอียดมากก็คง หลายพาสน่าดู


      เรื่องของเรามันมีอยู่ว่าเราเป็นรุ่นพี่ รุ่นน้องกัน เราเป็นรุ่นพี่ครับตอนแรกเรารู้จักกันตอนรับน้องและต่อมาเราก็ได้คุยกันทั่วไปตอนแรกผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องจนกระทั่งวันนึงน้องก็ได้บอกว่าน้องชอบผม และผมก็รับรู้ ผมตัดสินใจที่จะคุยแล้วพัฒนาความสัมพันนี้ และมันก็เป็นไปได้ด้วยดีเราคุยกันทุกวัน คอลหากันตลอด นับวันผมยิ่งรักเขามากขึ้น ผมคุยกับน้องไปเรื่อยจนกระทั่งวันนึง น้องก็บอกว่าเขารักผม หวงผม อย่าไปคุยกับสาวคนไหนนะ (ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าผมเป็นที่รักมาก รู้สึกมีค่าสำหรับเขา) แต่เราก็ยังไม่ตกลงเป็นแฟนกันนะครับ ยังคงอยู่สถานะพี่น้องซึ่งมันก็น่าจะเกินคำนั้นไปแล้วแต่มันก็ไม่ถึงกับคำว่าแฟนกัน แต่ทำทุกอย่างเหมือนแฟน จะกอดจะหอมหรืออะไรก็ตาม มันไม่มีหรอกครับคำว่าพี่น้องถ้ามันจะขนาดนี้แล้ว

       และในวันนึงน้องก็ได้พูดในสิ่งที่ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมาจนได้ น้องบอกว่าเราเป็นพี่น้องกันเราไม่น่ามาเจอกันในเวลานี้เลยนะเราเลิกคุยกันไหมกลับไปคุยกันแบบพี่น้อง ซึ่งตอนนั้นผมก็ทำใจลำบากมาก แต่เพื่อตัวของน้อง น้องอยากได้แบบนี้ผมตอบตกลง แต่มันไม่ได้จบแค่นั้นเพราะหลังจากนั้นมันก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีกมันมากเกินคำว่าพี่น้องอีกครั้ง น้องบอกกับผมว่าน้องอยากจะตัดขาดจากผมนะแต่น้องทำไม่ได้เราก็เลยกลับมาคุยกันอีก เราทั้งคู่คุยกันผมถามเขาว่าสรุปเราเป็นอะไรกัน เราเป็นแฟนกันหรือป่าว แต่น้องก็บอกว่าแล้วที่เราทำอยู่ทุกวันนี่มันเหมือนแฟนไหม คือในตอนนั้นผมไปต่อไม่ถูกเลยครับ ซึ่งมันก็เหมือนเป็นแฟนกันแต่เราก็ไม่ได้มีอะไรที่มันชัดเจนเพราะเหมือนเราแอบคบกันมากกว่าแต่น้องก็ยังคงบอกรักบอกคิดถึงผมกอดเล่นกับผมตลอด ยังคงหึงและหวง แต่ผมก็เอาแน่เอานอนกับเขาไม่ได้ผมเริ่มที่จะหวั่นใจว่าผมโดนกั๊กหรือป่าว ตั้งแต่วันนั้นวันที่น้องบอกว่ามีคนเข้ามาคุยกับน้อง แต่น้องเขาก็ไม่ได้คิดอะไร มีเพื่อนเข้ามาบอกชอบน้องแต่น้องไม่ได้คิดอะไร แต่การกระทำในตอนนั้นทำให้ผมมั่นใจว่าอื้มน้องคงไม่ได้คิดอะไรจริงๆเพราะอยู่กับผมตลอดคุยกันตลอดแต่ลับหลังผมก็ยังคงให้ความไว้ใจ

      และเรื่องที่ทำให้ผมนั้นเจ็บไปอีกครั้งนึงคือวันนึงน้องตัดสินใจที่จะเลิกคุยกับผมในวันที่ผมรักเขามากเกินที่จะถอย น้องบอกจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม(พี่น้อง) ทั้งๆที่วันนั้นน้องก็ยังคงบอกคิดถึงผมอยู่ยังเจอหน้ากันอยู่ยังคุยกันอยู่ยังยิ้มยังหยอกล้อเล่นกัน และผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง น้องกลับบอกเลิกผมซึ่งเหตุผลที่บอกมันก็ตามนั้นน้องบอกเราไม่เหมาะสมกันหลายๆอย่างเราเลิกคุยกันเถอะนะ ผมพยายามจะคุยให้รู้เรื่องพยายามเรียกให้น้องมาคุยกันตรงๆ แต่วันนั้นน้องบอกผมว่า"ไม่คุย ไม่มีอะไรจะคุย" ทำให้ผมเงียบไปเลย ซึ่งผมก็โมโหนะแต่ในใจก็คิดว่าเห้ยเป็นอะไรวะเราผิดอะไรทั้งที่ผ่านมามันก็ดีหมดอะ แล้วเราทำผิดอะไร น้องได้แต่บอกขอโทษในวันนั้น

      เช้าวันต่อมาน้องได้ทักแชทผมมาบอกให้ผมเอาของที่ยืมไปไปคืนซึ่งผมก็เอาของไปคืนให้แต่สิ่งที่เกินขึ้นคือน้องไม่ออกมาเอาเองกลับให้เพื่อนออกมาเอาให้ ผมเลยทักแชทไปถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่ออกมาเอาเองหล่ะเป็นอะไรหรือป่าวตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว น้องได้ตอบผมว่า"ทำไมต้องออกไปเอาละ"ผมก็พยายามจะคุยดีๆ ผมบอกว่า"ผมรักน้องนะเราคุยกันดีๆเหอะที่พี่ถามนี่ก็เพราะพี่ยังรักยังคิดถึงอยู่นะเราเป็นอะไรก็บอกกันตรงๆสิ ทั้งๆที่ตอนนั้นยังบอกว่าหวงพี่คิดถึงกันอยู่เลย" (แทนชื่อว่าน้องนะครับ) แต่น้องก็บอกว่า"พี่ปล่อยหนูไปเถอะ เรากลับไปเป็นพี่น้องกันเถอะ แล้วสักวันพี่จะเข้าใจเอง" ทำให้ผมนั่นถึงกับเงียบไปเลยผมไม่ทักน้องไปอีกเลยหลังจากนั้น

     ต่อมาได้อีกวันเพื่อนน้องก็ทักมาถามว่าเป็นอะไรกันทำไมไม่คุยกันเกิดอะไรขึ้น ผมก็เลยเล่าให้เพื่อนน้องฟัง และเพื่อนน้องก็บอกให้ผมทักไปคุยกันดีๆ ผมเลยถามไปว่า"ทำไมผมต้องคุยด้วยเขาอยากให้พี่ปล่อยเขาไปนะ" ผมถามอีกว่า"ทำไมมันพูดถึงพี่หรอมันเล่าอะไรให้ฟัง" เพื่อนน้องก็บอกว่า "มันพูดถึงพี่ มันบอกว่าพี่ไม่ไปง้อมันไม่ยอมคุยกับมัน" ซึ่งเอ้าผมก็คิดขึ้นมาเอ้านี่น้องบอกเลิกผมนะผมยังต้องไปง้ออีกหรอแต่สุดท้ายก็ทักไปเพราะยังรักเขาอยู่นั่นแหละ เขาอ่านแชทและตอบคุยกับผมเหมือนเรื่องวันก่อนมันไม่เคยเกิดขึ้นแต่ภายในใจผมยังคงคิดถึงเรื่องพี่น้องพูดออกมา ผมเลยพยายามพูดในเรื่องวันก่อนว่าเป็นเพราะอะไร และผมก็ได้คำตอบมาว่า คือตอนนี้หนูรู้แล้วว่าหนูต้องการพี่มากหนูขอโทษ ซึ่งผมก็อ่าเออโอเค้แล้วพยายามคุยดีด้วยเหมือนจะกลับมาคุยกันดี จนตกดึกผมก็คุยด้วยแต่ผมอยากจะคอลและถามไปเลยว่าที่บอกมามันคืออะไร ที่ว่า (ต้องการให้เป็นพี่น้อง แต่มาบอกอีกทีว่าหนูต้องการพี่)

    ต่อนะครับ ผมโทรไปไม่ติดครับไม่รู้เขาคุยอยู่กับใครผมทักไปหาตั้งแต่ 3 ทุ่มกว่าน้องอ่านแต่น้องไม่ตอบ และผมก็ตัดสินใจโทรไปแต่สายไม่ว่าง จนกระทั่งตี 3 น้องกลับมาตอบแชทผม ผมเลยถามว่าคุยได้ไหมน้องบอกมาว่าได้ ผมเลยโทรไปคุย ผมถามว่าคุยกับใครน้องก็ได้บอกแต่ว่าไม่ต้องรู้หรอกๆ ซึ่งโอเคไม่บอกก็ไม่บอก ผมเลยยิงคำถามไปตรงๆว่าสรุปว่าเราจะยังไงให้พี่คุยกับเราแบบไหนอยู่จุดยืนไหนกันแน่ จะเอาแบบที่พูดวันก่อนใช่ไหม(หมายถึงแบบพี่น้อง) น้องก็บอกว่าอืม และผมได้ถามไปอีกว่าแล้วที่บอกว่าต้องการพี่นี่ต้องการแบบไหน น้องเงียบครับ น้องไม่ได้หลับแต่น้องเงียบไปได้ 15 นาทีซึ่งผมรู้ผมฟังตลอด และในขณะที่ผมรอฟังคำถามผมก็ถามและเรียกชื่อน้องแต่น้องก็ไม่ยอบตอบได้แต่ฟังนิ่งๆแล้วก็ตัดสายผมไป ผมพยามโทรไปหลายครั้งกลับตัดสายทิ้งหมด และน้องก็บอกว่าอยู่ห้องเพื่อนเพื่อนน้องเกรงใจ ผมเลยพิมพ์ในแชทไปว่ายังไงสรุปคำตอบพี่คืออะไร น้องก็ได้แต่บอกว่าขอโทษๆ ที่ผ่านมาพี่ทำดีกับหนูมาตลอดแต่หนูไม่ดีเองหนูขอโทษ หนูจะไปเอง เราไม่เหมาะสมกันหลายๆอย่าง อย่างงู้นอย่างงี้ ผมพยายามจะยื้อนะแต่น้องก็จะไป และน้องก็บอกว่าที่ผ่านมาขอบุณสำหรับทุกอย่างหนูรู้สึกดีกับพี่นะ (รู้สึกดี) เรื่องของเรามันเหมือนจะจบลงด้วยดีแต่มันไม่ใช่แบบนั้นเมื่อถึงตอนเช้าอีกวัน
    
     จนเช้าอีกวันนึงผมก็ทักไปคุยต่อเหมือนปกติ ถามว่าเป็นอะไรไหม เพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่คิดว่าน้องจะตัดขาดได้จริงๆ แต่น้องก็บอกว่าไม่เป็นไร ผมก็เลยถามไปว่าไม่ร้องไห้ใช่ไหมไม่เป็นอะไรจริงๆนะ น้องก็บอกว่าไม่ร้องหรอกร้องทำไม และในขณะที่ผมจะพิมพ์ต่อ ก็มีข้อความจากน้องเด้งขึ้นมาอีก "หนูมีคนใหม่แล้ว" ซึ่งนั่นทำให้อารมณ์ผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ผมเลยถามว่า"นี่มุกใช่ไหม"น้องบอก"ไม่ใช่มุก งั้นเมื่อคืนพี่ก็คงจะโทรหาหนูติดไปแล้วสิ" บอกมาได้อย่างหน้าตาเฉย

      มันทำให้ผมนั้นเสียใจมากถึงจะบอกว่าขอโทษสัก บอกว่าน้องสักเสียใจเท่าไหร่ผมก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงเพราะว่า มันสายเกินไปกว่าจะมาบอกขอโทษแล้ว เพราะถ้าหากเขาไม่ได้รักเราจริงก็น่าจะปล่อยไปแต่แรกไม่ควรมาเริ่ม ควรจะเฉยๆไป ไม่ควรเข้ามาเล่น เป็นตัวเลือกให้เขาแล้วพอเขาไม่เอาก็คัดทิ้ง แต่จะมาบอกตอนนี้ไม่ก็ไม่ใช่ ใช่มะครับ ก็ขอขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบนะครับ

อย่าบอกว่าเธอเสียใจ คนที่เสียใจวันนี้ึต้องเป็นฉัน