https://pantip.com/topic/36921033
จากกระทู้ 3 กระทู้ที่ผ่านมา พวกเรารอคอยมาเป็นเวลากว่า 6 เดือน ในที่สุด พวกเราก็ผ่านพ้นงานคอนมาอย่างทุลักทุเล ผ่านทั้งน้ำตา ทั้งเสียงหัวเราะ
แต่ที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ คือ มิตรภาพอันสวยงาม
ขอเล่าเรื่อง การรวมตัวของ PFC อเมริกาอีกครั้ง
หลังจากมีการทราบการจัดงาน คอนที่ L.A. ได้มีน้อง ๆ รวมตัวกันขึ้นตั้งห้อง ไลน์ โดยในห้องนี้จะมีเฉพาะผู้ที่ซื้อบัตรเข้าชมเท่านั้น
คนที่เข้ามาอาจจะเห็นใน tw หรือ มาจากคำแนะนำของผู้จัด มีบางคนที่เข้ามาโดยอ้างว่าอยู่อเมริกาบ้าง ซื้อบัตรแล้วบ้าง แต่ถ้าเราสืบทราบก็จะโดนดีดออกจากกลุ่มทันที เพราะเรามีห้อง inter ไว้รองรับสำหรับคนที่ไม่ได้มาดูคอนต่างหากอยู่แล้ว ที่ต้องรวมแต่คนมีบัตรคอน เพราะง่ายสำหรับทำ project ต่าง ๆ ไม่ได้มีเหตุผลอื่น
การพูดคุยของน้อง ๆ ในห้อง เนื่องจากพวกเราอยู่ต่างเวลากัน ถึงแม้จะอยู่ประเทศเดียวกันก็ตาม บางคนมาจาก east, west การคุย ก็จะคุยทิ้งไว้
มาไล่อ่านตามทีหลัง ใครที่ time zone เดียวกันก็จะได้คุยกันแบบ real time
ในตอนแรกพวกเราก็จะพูดคุยกันแบบยังไม่เป็นตัวของตัวเองมากนัก แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันจนกระทั่งถึงงานคอน เป็นเวลากว่า 6 เดือน พวกเราก็เริ่มรู้ บุคลิก ของแต่ละคนในไลน์แล้ว มีการแซะ แซวกันเอง จะมีสงครามเล็ก ๆ ในไลน์ ก็คือสงครามปาอาหาร เนื่องจากทาง East เวลาต่างจากทาง West 3 ชม. เค้าปาตอน3 ทุ่ม อีกฝั่งก็เที่ยงคืนแล้ว อาหารไทยที่ทางสาว ๆ L.A. ปา ก็จะเป็นอาหารที่เหมือนเมืองไทยเลย ซึ่งทางรัฐต่าง ๆ ไม่มี
พวกเรารู้จักกันเพียงแค่ชื่อในไลน์ ชื่อเล่น และอายุเท่านั้น ไม่มีการถามว่าเรียนจบอะไรมา ทำงานที่ไหน เพราะฉะนั้น สภาพทางสังคมไม่สามารถที่จะทำให้เราเปลี่ยนไปได้เลย ที่ต้องรู้จักอายุเพราะจะได้เรียกพี่ เรียกน้อง หรือ เพื่อนถูก สถานะทางสังคมของพวกเราเหมือนกันคือ เป็นนุชเหมือนกัน
ทุกคนจากรัฐอื่น ๆ ก็ตั้งหน้า ตั้งตารอไปทานอาหารไทย ที่เหมือนเมืองไทยอย่างจดจ่อ อาจจะเป็นอันดับหนึ่ง มากกว่า งานคอนเสียอีก
เพราะสาว ๆ ที่อยู่ L.A. ขยันปาอาหารมาก จนพวกเราไขว้เขวว่าเราจะมา L.A. กันเพื่ออะไร
อยากขออธิบายในการมาดูคอนของแต่ละคน ว่าไม่ใช่เรื่องง่าย พวกเราวางแผนกันมากว่า 6 เดือน ในการลางาน บางคนมีครอบครัวก็ต้องลาภาระหน้าที่แม่บ้าน หาคนเลี้ยงลูก คนโสดก็จะสบายหน่อย คนที่ยังเรียนอยู่ต้องลาเรียน บางคนลามาโดยไม่ได้พักร้อน ต้องหักเงินเอา
คชจ. พวกเรา ค่าเครื่องบิน เช่าโรงแรม และ เช่าบ้านพัก โดยการจับกลุ่ม จับคู่นอนกัน มาอยู่ด้วยกันโดยที่ไม่รู้จักกัน อาศัยเพียงการคุยในไลน์เท่านั้น
มีน้องมาจาก อังกฤษ สวีเดน ที่อยู่ในกลุ่ม น่าจะบินมาไกลสุดละ มาเจออีก 2 คนที่มาจากญี่ปุ่น และ ฮ่องกง 2 คนนี้บินเดียวมา พวกเราก็เข้าไปพูดคุย ทักทาย คนที่บินจากอเมริกา ทางฝั่ง West น่าจะไกลสุด 6 ชม. ถ้าพลาดงานคอนครั้งนี้แล้ว นุชอเมริกาไม่สามารถไปตามต่อในอาทิตย์หน้า หรือ เดือนหน้า อย่างกับนุชที่อยู่ไทย นุชที่นี่จึงไม่อยากพลาดคอน ทุ่มกันสุดตัว
งานคอนครั้งนี้ เป็นความหวังสูงสุดของนุชที่อเมริกา ไม่รู้เมื่อไหร่เฮียจะมาอีก ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับไทย กลับไทยก็ไม่รู้จะได้มีโอกาสไปตามเฮียกันอีกมั้ย เพราะฉะนั้นงานคอนนี้ พวกเราคาดหวังมาก ๆ อยากให้เฮียรู้ว่ามีคนรัก มีคนคอยสนับสนุน อยู่ที่นี่อีกนะ
บางคนเคยเจอที่ไทยแล้ว แต่หลาย ๆ คนนี่คือการเจอเฮีย ตัวเป็น ๆ ครั้งแรก
ก่อนงานคอน พวกเรามีproject ออกมาเรื่อย ๆ ให้เฮียรู้ว่าพวกเราตื่นเต้น และรอคอยการมาของเขา พวกเราได้มีโอกาสทำ Food support ในวันซ้อม แต่ห้องซ้อมห้ามนำอาหารเข้า ทางจขกท. ได้ขอผู้จัดว่าส่งของให้ผลิตได้มั้ย น้อง ๆ มีความตั้งใจแล้ว ปรึกษาทางเรือนพันทิป ทางเรือนพันทิปก็สนับสนุน ว่าผลิตเห็นต้องยิ้มแน่ ๆ พวกเราไม่ต้องการอะไรเลย เพียงแค่อยากเห็นรอยยิ้มของผู้ชายคนนี้เท่านั้น
ก่อนวันที่พวกเราจะบิน พวกเราตื่นเต้นกันมาก เพราะพวกเราจะได้เห็นหน้ากันจริง ๆ เพราะน้อง ๆ บางคนในไลน์ ใช้รูปการ์ตูน เราไม่รู้เลยใครหน้าตาเป็นยังไง พวกเราดูเหมือนที่จะตื่นเต้น และ ดีใจที่จะเจอกันเองเสียที บางทีก็ลืมเรื่องว่าพวกเรามางานคอน
พวกเราตกลงกันว่า เฮียมาอเมริกาจะต้องเป็น Safe Zone ของเฮีย พวกเราจะให้ space เฮีย อยากให้เฮียได้พักผ่อนจริง ๆ พวกเราจะอยู่ห่าง ๆ
อย่างห่วง ๆ ไม่รุม ไม่ประชิด นุชที่ไทยทั้งหลายคงเห็นได้จาก live ที่สนามบินตอนไปรับ เจอกันครั้งแรกอาจจะประหม่านิดนึง เนื่องจากนุชเองก็เขินและเกร็งไม่แพ้เฮีย ไม่ต้องพูดถึงพ่อหมีโอ๊ต รายนั้นนี่เรียกว่าตีสนิทนุชเลย
นุชที่บินล็อตแรกคือวันที่ 2 ตุลา พวกเรานัดเจอกันที่สนามบิน จับคู่กันตามเวลาบิน แล้วนั่ง uber ไปที่บ้านพัก บ้านพักเรา มีทั้งหมด 8 คน
เรื่องที่น่าขำคือ เรายืนอยู่ข้างกันแต่ไลน์หากัน เพราะเราไม่เคยเจอกันมาก่อน จขกท.ไปร้านก๋วยเตี๋ยว ซึ่งเป็นอาหารมื้อแรกที่ L.A.มีสาว L.A. มารอต้อนรับ พร้อมกับพาเที่ยว เรากลับไปบ้านก็ไปเจออีก 3 สาวที่บินมาสมทบ คืนนั้นเรานอนกันตี3 เพราะ เรามีงาน project วันคอนที่ต้องทำ
รุ่งเช้า พวกเราออกไปหาของอร่อย ๆ ทาน สาว ๆ ล็อตที่ 2 ก็บินมา กลุ่มนี้พักกันที่โรงแรม ใกล้ ๆ งานคอน ตอนเย็นคืนวันที่ 3 พวกเราได้มีโอกาสเจอทั้งกรุ๊ปไลน์ ครั้งแรก เหมือนนัดรุ่น เราเข้าหากอดกันพร้อมถามชื่อไลน์และชื่อจริง พวกเราเสียงดังกันมาก มันมีความสุขจริง ๆ ทีได้เจอเพื่อนใหม่ หลังจากคุยกันมา 6 เดือน แต่คนต่างมีของมาฝากกัน พวกเราคุยกันเหมือนรู้จักกันมา 10 ปี แล้วเพิ่งมารวมรุ่น หลังจากทานข้าวเสร็จ กลุ่มที่นอนโรงแรม ได้มาบ้านที่จขกท. เช่า เพื่อมาช่วยตัดกระดาษสำหรับงานคอน คืนนั้นเรานอนตี 4
เช้าวันรุ่งขึ้น สาว L.A. ได้มาเป็นไกด์ พาพวกเราเที่ยว Hollywood ไปทานอาหารไทย พวกเราสนุกสนานกันมาก ตอนเย็น ก็ไปส่งสาว ๆ ที่นอนโรงแรมแต่งตัวสำหรับคอนคืนแรก ในบ้านก็จะมีมาสมทบอีกหลายคนเพื่อมาแต่งตัว บ้านเช่ากลายเป็นศูนย์รวมของสาว ๆ L.A. ที่อยู่ไกล สาว ๆ นั่งเรียงกันแต่งหน้า แต่งตัว เป็นภาพที่น่ารักมาก จขกท.ยืนมอง ไม่อยากจะเชื่อเลยพวกเราเพิ่งเจอกันเอง ทำไมเราสนิทกันมาก
ในคอนวันแรก สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น คือ เฮียไม่สบาย เราเห็นเฮียมือสั่นตอนร้องเพลง เห็นเฮียเป่าปาก เห็นตาเฮียเศร้า เห็นเฮียพยายามร้อง น้ำตานุชเอ่อละ จนเฮียลงเวทีไป จำได้ว่า กอดนุชหลายคนมาก เพราะทุกคนร้องไห้ ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น บางคนต้องบินกลับพรุ่งนี้เช้าแล้ว แต่โอ๊ตก็ขึ้นมาเล่นต่อ นุชก็ต้องsupport โอ๊ตต่อไป อารมณ์ห่วงเฮีย ห่วงเพื่อน ห่วงน้อง ห่วงโอ๊ต ต้องเต้น ต้องสนุก ทั้งน้ำตานั่นแหละ ทิ้งโอ๊ตไม่ได้ คนที่ไม่ไหว ต้องเดินออกไปร้องไห้ข้างนอก ขอบคุณโอ๊ตมากที่โอ๊ตเต็มที่ในคืนนั้น นุชก็พยายามสนุกเต็มที่ คืนนั้นนุชบางคนไม่ได้นอนเลย เพราะคอยเช็คข่าวเฮียทั้งคืน และนุชอีกกลุ่มต้องเดินทางไปสนามบินเลยเพราะเครื่องออกเช้า เราไม่ทันร่ำลาบางคน คืนนั้นนุชนอนตี 4
วันรุ่งขึ้นพวกเราก็ออกไปทานอาหารกันต่อทั้งคณะ หลายคนต้องนอนเอาแรง เพราะวันนี้มีคอนวันที่ 2 ทุกคนไม่รู้เลยว่าเฮียจะหายมั้ย แต่ทุกคนก็ตั้งใจมากันอีกเหมือนเดิม คราวนี้มาตั้งแถวรอตั้งแต่หัวค่ำ เพราะกลัวคนเยอะ งานคอนวันนี้ เฮียเรียกใจนุชกลับมาได้มาก นุชเอาใจช่วยเฮีย บอกรักเฮีย แถมตอนคอนเลิก พวกเรายังมีถ่ายรูปกลุ่ม กับ ถ่ายรูปหมู่อีกด้วย เป็นครั้งแรกที่นุชอเมริกาได้ใกล้กะเฮีย ได้บอกเฮียว่าดีใจขนาดไหนที่เฮียมา
นุชตึก จะยืนล้อมนุชเตี้ยไว้ในงานคอนวันที่ 2 กลัวนุชเตี้ยไม่เห็น ไม่ได้ใกล้ชิดกะเฮีย นุชตึกยอมอยู่ข้างหลังแถวถัดไป นี่คือความน่ารัก และความใส่ใจของนุชอเมริกาด้วยกัน ใครอยากจะจับมือเฮีย นุชเตี้ยก็จะแหวกทางออก ให้นุชตึกได้จับมือ แล้วนุชตึกก็กลับไปยืนข้างหลังเหมือนเดิม เวลาโอ๊ตออกมาแสดงก็ทำกันอย่างนี้วนไป พวกเราร้องเพลงและเต้นด้วยกันสนุกสนานมาก
งานวันที่ 6 นี่เทพสุด เฮียรู้สึกผ่อนคลาย คงจะเริ่มคุ้นนุชอเมริกาแล้ว เฮียเรียกนุชL.A. เอาที่เฮียสะดวก พวกเราอยากบอกว่าพวกเราบินมาไกลกันเหลือเกินเพื่อวันนี้ เราเขียนป้ายรัฐชูให้เฮียดู แต่เฮียอาจไม่เข้าใจหรือมองไม่เห็น เราแค่อยากบอกว่า เรารักและsupport เฮียนะ เรากรี๊ดกันไม่เยอะ เพราะฟังเพลงเฮียแล้วเคลิ้ม เพลงไม่มีใครรู้ พวกเราฟังทั้งน้ำตา พวกเราลืมบทสวด มัวแต่ร้องไห้อยู่ พวกเราเข้าจังหวะไม่ถูกด้วย หลาย ๆ อย่าง รู้สึกผิดอย่างมาก ถึงกะต้องมามีโปรเจค บอกรักเฮียใน TW อีกครั้งหลังกลับถึงบ้านกันแล้ว
พวกเราดีใจมากที่เฮียสัญญาว่าจะกลับมาหาอีก พวกเราถือว่านั่นเป็นคำสัญญา และพวกเราจะอยู่เพื่อทวงสัญญานั้นจากเฮีย
เราจะรอคอยรวมตัวกันอีกครั้ง ในวันที่เฮียมา
อยากจะบอกเฮียว่าพวกเราไม่กล้าเข้าใกล้เฮีย เพราะเฮียดูบอบบางมาก น่าทะนุถนอม ไม่กล้าจับแรง กลัวเฮียกระดูกหัก อยากจะแตะแค่เบา ๆ เท่านั้น
แต่สำหรับโอ๊ต พวกเราสามารถรุมฟัดได้เลย เพราะดูเต็มไม้เต็มมือ ไม่รู้เฮียจะน้อยใจรึเปล่า พวกเรารักเฮียมากจริง ๆ อดคิดไม่ได้ว่าคนที่กระชาก หรือ ดึงเฮียทำได้ยังไง
มันน่าประหลาดมากที่พวกเรามาจากคนละทิศละทาง แต่ทำไมมีนิสัย การพูดจา ทุกอย่างคล้ายกัน ไม่มีคนใดคนนึงที่แตกต่างเลย ทุกคนเป็นตัวของตัวเอง ปล่อยมุข หยอกล้อ แกล้งกัน แซวกัน ร้องไห้ หัวเราะด้วยกัน มันเหมือนพี่น้องทางวิญญาณ (ฟังดูน่ากลัว) คงจะจริงที่ว่า คนเหมือนกันก็มักจะดึงดูดสิ่งที่เหมือนกันเข้ามา พวกเราทานอาหารด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เต้น เมา ด้วยกัน นอนด้วยกัน เหมือนมาเข้าค่าย
ถึงเวลาที่ทุกคนทะยอยกลับ พวกเราก็ลากัน เรายิ้มอย่างมีความสุข พวกเราวางแผนเที่ยวด้วยกันอีก โดยคิดว่าจะนัดเจอกันรัฐใดรัฐนึง แล้วบินไปหากัน การที่ได้มาเป็นนุช แล้วมาเจอ พี่น้องนุช นี่มันมีความสุขจริง ๆ พวกเรารักผู้ชายคนเดียวกัน ไม่ต้องการเรียกร้องอะไรมาก ทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้เห็นผู้ชายคนนี้ยิ้ม
ก่อนคอนเริ่ม เราอัดเสียงร้องไห้เบา ๆ ในกลุ่มไลน์ กลัวว่าห้องจะร้าง กลัวจะไม่มีใครเข้ามาคุยกันอีก แต่ไม่เป็นอย่างนั้น ทุกคนกลับคุยกันมากกว่าเดิม
เพราะสนิทกันมากกว่าเดิม ผ่านอะไรกันมา แถมยังหวีดเฮียมากกว่าเดิม หลายคนบ่นว่าไม่น่าหลงไปมองตากวางใส ๆ คืนวันสุดท้ายเลย พวกเราจำได้ว่าคืนวันสุดท้ายเฮียร้อง มองตาทีละคน ๆ เฮียพยายามจำนุชของเฮีย คำนี้แว่วเข้ามาในหัว หรือเฮียกำลังใส่ยาเสน่ห์ให้นุชของเฮีย หลังจากงานคอน ทุกคนเพ้อกว่าเดิม
6 เดือนก่อน พวกเรารออย่างมีความหวังว่าจะได้เจอเฮีย แต่ตอนนี้มันทรมานมากกว่าเก่า ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอเฮีย ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอพี่น้องนุช เพราะบางคนเรียนจบก็จะกลับไทย หลายคนก็ทำงานอยู่ที่นี่ เราจะรวมตัวกันอย่างนี้ได้อีกรึเปล่า นุชL.A. บอกว่า การไปเที่ยวที่ Hollywood จะไม่เหมือนเดิมสำหรับพวกเค้า เพราะพวกเราอยู่ในความทรงจำของพวกเค้าไปแล้ว พวกเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันหลายวันจนเวลาจากกัน มันเหงามาก ๆ
ขอบคุณเฮียที่ทำให้พวกเรามาเจอกัน เฮียอาจจะไม่รู้การมาเป็นนุช แล้วได้มาเจอนุชพี่น้อง มันมีค่ามากแค่ไหน คิดถึงนุชจากรัฐ ต่าง ๆ 42 ชีวิต ดังต่อไปนี้
California, New Jersey, North Carolina, Tennessee, Michigan, Illinois, Colorado, Ohio, Canada, England, Sweden, Texas, Massachusetts, Nevada, North Dakota, Washington, Virginia
รีวิวเฮียตัวจริง
1. เฮียหล่อ ออร่ามาก หน้าใสกิ๊ง
2. ตัวผอมบาง ยังงง ที่โดนเรียกว่าอ้วน
3. มือเฮียนุ่ม นิ้วเรียวยาวสวย
4. ตาใสเหมือนตากวาง แวววาว ตอนมีความสุข
5. ถ้าจับมือเฮีย เราแค่สัมผัส แต่เฮียจะบีบมือก่อน เราถึงบีบตาม
6. เวลาเฮียกอด เฮียจะกอดแน่นมาก เราก็กอดตอบ
7. เฮียมีกลิ่นเงียบ ไม่รู้จะอธิบายยังไง กลิ่นเงียบมาก กอดไหล่ถ่ายรูปกลุ่ม หลังจากงานคอน แต่ไม่มีกลิ่นอะไรเลย
8. เฮียจะสบตานุชทุกชีวิตที่อยู่ตรงหน้า หลังจากนั้นนุชก็จะไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป ตายสนิท
คำเตือน
เวลาเจอเฮียต้องมีสติให้มั่น จะขอถ่ายรูป ให้ของ พูดคุย หรือ จับมือ ตั้งสติไว้ เพราะเวลาเจอจริง ๆ จะลืมทุกอย่างที่อยากทำ
เผลอมองตาเฮียจะอ่อนยวบ สติจะลอย อาจเพ้อเป็นอาทิตย์
มิตรภาพใหม่ และความทรงจำอันสวยงาม ที่เกิดขึ้น ใน concert ของเป๊กผลิตโชค กับ โอ๊ตปราโมทย์ ที่L.A.
จากกระทู้ 3 กระทู้ที่ผ่านมา พวกเรารอคอยมาเป็นเวลากว่า 6 เดือน ในที่สุด พวกเราก็ผ่านพ้นงานคอนมาอย่างทุลักทุเล ผ่านทั้งน้ำตา ทั้งเสียงหัวเราะ
แต่ที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ คือ มิตรภาพอันสวยงาม
ขอเล่าเรื่อง การรวมตัวของ PFC อเมริกาอีกครั้ง
หลังจากมีการทราบการจัดงาน คอนที่ L.A. ได้มีน้อง ๆ รวมตัวกันขึ้นตั้งห้อง ไลน์ โดยในห้องนี้จะมีเฉพาะผู้ที่ซื้อบัตรเข้าชมเท่านั้น
คนที่เข้ามาอาจจะเห็นใน tw หรือ มาจากคำแนะนำของผู้จัด มีบางคนที่เข้ามาโดยอ้างว่าอยู่อเมริกาบ้าง ซื้อบัตรแล้วบ้าง แต่ถ้าเราสืบทราบก็จะโดนดีดออกจากกลุ่มทันที เพราะเรามีห้อง inter ไว้รองรับสำหรับคนที่ไม่ได้มาดูคอนต่างหากอยู่แล้ว ที่ต้องรวมแต่คนมีบัตรคอน เพราะง่ายสำหรับทำ project ต่าง ๆ ไม่ได้มีเหตุผลอื่น
การพูดคุยของน้อง ๆ ในห้อง เนื่องจากพวกเราอยู่ต่างเวลากัน ถึงแม้จะอยู่ประเทศเดียวกันก็ตาม บางคนมาจาก east, west การคุย ก็จะคุยทิ้งไว้
มาไล่อ่านตามทีหลัง ใครที่ time zone เดียวกันก็จะได้คุยกันแบบ real time
ในตอนแรกพวกเราก็จะพูดคุยกันแบบยังไม่เป็นตัวของตัวเองมากนัก แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันจนกระทั่งถึงงานคอน เป็นเวลากว่า 6 เดือน พวกเราก็เริ่มรู้ บุคลิก ของแต่ละคนในไลน์แล้ว มีการแซะ แซวกันเอง จะมีสงครามเล็ก ๆ ในไลน์ ก็คือสงครามปาอาหาร เนื่องจากทาง East เวลาต่างจากทาง West 3 ชม. เค้าปาตอน3 ทุ่ม อีกฝั่งก็เที่ยงคืนแล้ว อาหารไทยที่ทางสาว ๆ L.A. ปา ก็จะเป็นอาหารที่เหมือนเมืองไทยเลย ซึ่งทางรัฐต่าง ๆ ไม่มี
พวกเรารู้จักกันเพียงแค่ชื่อในไลน์ ชื่อเล่น และอายุเท่านั้น ไม่มีการถามว่าเรียนจบอะไรมา ทำงานที่ไหน เพราะฉะนั้น สภาพทางสังคมไม่สามารถที่จะทำให้เราเปลี่ยนไปได้เลย ที่ต้องรู้จักอายุเพราะจะได้เรียกพี่ เรียกน้อง หรือ เพื่อนถูก สถานะทางสังคมของพวกเราเหมือนกันคือ เป็นนุชเหมือนกัน
ทุกคนจากรัฐอื่น ๆ ก็ตั้งหน้า ตั้งตารอไปทานอาหารไทย ที่เหมือนเมืองไทยอย่างจดจ่อ อาจจะเป็นอันดับหนึ่ง มากกว่า งานคอนเสียอีก
เพราะสาว ๆ ที่อยู่ L.A. ขยันปาอาหารมาก จนพวกเราไขว้เขวว่าเราจะมา L.A. กันเพื่ออะไร
อยากขออธิบายในการมาดูคอนของแต่ละคน ว่าไม่ใช่เรื่องง่าย พวกเราวางแผนกันมากว่า 6 เดือน ในการลางาน บางคนมีครอบครัวก็ต้องลาภาระหน้าที่แม่บ้าน หาคนเลี้ยงลูก คนโสดก็จะสบายหน่อย คนที่ยังเรียนอยู่ต้องลาเรียน บางคนลามาโดยไม่ได้พักร้อน ต้องหักเงินเอา
คชจ. พวกเรา ค่าเครื่องบิน เช่าโรงแรม และ เช่าบ้านพัก โดยการจับกลุ่ม จับคู่นอนกัน มาอยู่ด้วยกันโดยที่ไม่รู้จักกัน อาศัยเพียงการคุยในไลน์เท่านั้น
มีน้องมาจาก อังกฤษ สวีเดน ที่อยู่ในกลุ่ม น่าจะบินมาไกลสุดละ มาเจออีก 2 คนที่มาจากญี่ปุ่น และ ฮ่องกง 2 คนนี้บินเดียวมา พวกเราก็เข้าไปพูดคุย ทักทาย คนที่บินจากอเมริกา ทางฝั่ง West น่าจะไกลสุด 6 ชม. ถ้าพลาดงานคอนครั้งนี้แล้ว นุชอเมริกาไม่สามารถไปตามต่อในอาทิตย์หน้า หรือ เดือนหน้า อย่างกับนุชที่อยู่ไทย นุชที่นี่จึงไม่อยากพลาดคอน ทุ่มกันสุดตัว
งานคอนครั้งนี้ เป็นความหวังสูงสุดของนุชที่อเมริกา ไม่รู้เมื่อไหร่เฮียจะมาอีก ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับไทย กลับไทยก็ไม่รู้จะได้มีโอกาสไปตามเฮียกันอีกมั้ย เพราะฉะนั้นงานคอนนี้ พวกเราคาดหวังมาก ๆ อยากให้เฮียรู้ว่ามีคนรัก มีคนคอยสนับสนุน อยู่ที่นี่อีกนะ
บางคนเคยเจอที่ไทยแล้ว แต่หลาย ๆ คนนี่คือการเจอเฮีย ตัวเป็น ๆ ครั้งแรก
ก่อนงานคอน พวกเรามีproject ออกมาเรื่อย ๆ ให้เฮียรู้ว่าพวกเราตื่นเต้น และรอคอยการมาของเขา พวกเราได้มีโอกาสทำ Food support ในวันซ้อม แต่ห้องซ้อมห้ามนำอาหารเข้า ทางจขกท. ได้ขอผู้จัดว่าส่งของให้ผลิตได้มั้ย น้อง ๆ มีความตั้งใจแล้ว ปรึกษาทางเรือนพันทิป ทางเรือนพันทิปก็สนับสนุน ว่าผลิตเห็นต้องยิ้มแน่ ๆ พวกเราไม่ต้องการอะไรเลย เพียงแค่อยากเห็นรอยยิ้มของผู้ชายคนนี้เท่านั้น
ก่อนวันที่พวกเราจะบิน พวกเราตื่นเต้นกันมาก เพราะพวกเราจะได้เห็นหน้ากันจริง ๆ เพราะน้อง ๆ บางคนในไลน์ ใช้รูปการ์ตูน เราไม่รู้เลยใครหน้าตาเป็นยังไง พวกเราดูเหมือนที่จะตื่นเต้น และ ดีใจที่จะเจอกันเองเสียที บางทีก็ลืมเรื่องว่าพวกเรามางานคอน
พวกเราตกลงกันว่า เฮียมาอเมริกาจะต้องเป็น Safe Zone ของเฮีย พวกเราจะให้ space เฮีย อยากให้เฮียได้พักผ่อนจริง ๆ พวกเราจะอยู่ห่าง ๆ
อย่างห่วง ๆ ไม่รุม ไม่ประชิด นุชที่ไทยทั้งหลายคงเห็นได้จาก live ที่สนามบินตอนไปรับ เจอกันครั้งแรกอาจจะประหม่านิดนึง เนื่องจากนุชเองก็เขินและเกร็งไม่แพ้เฮีย ไม่ต้องพูดถึงพ่อหมีโอ๊ต รายนั้นนี่เรียกว่าตีสนิทนุชเลย
นุชที่บินล็อตแรกคือวันที่ 2 ตุลา พวกเรานัดเจอกันที่สนามบิน จับคู่กันตามเวลาบิน แล้วนั่ง uber ไปที่บ้านพัก บ้านพักเรา มีทั้งหมด 8 คน
เรื่องที่น่าขำคือ เรายืนอยู่ข้างกันแต่ไลน์หากัน เพราะเราไม่เคยเจอกันมาก่อน จขกท.ไปร้านก๋วยเตี๋ยว ซึ่งเป็นอาหารมื้อแรกที่ L.A.มีสาว L.A. มารอต้อนรับ พร้อมกับพาเที่ยว เรากลับไปบ้านก็ไปเจออีก 3 สาวที่บินมาสมทบ คืนนั้นเรานอนกันตี3 เพราะ เรามีงาน project วันคอนที่ต้องทำ
รุ่งเช้า พวกเราออกไปหาของอร่อย ๆ ทาน สาว ๆ ล็อตที่ 2 ก็บินมา กลุ่มนี้พักกันที่โรงแรม ใกล้ ๆ งานคอน ตอนเย็นคืนวันที่ 3 พวกเราได้มีโอกาสเจอทั้งกรุ๊ปไลน์ ครั้งแรก เหมือนนัดรุ่น เราเข้าหากอดกันพร้อมถามชื่อไลน์และชื่อจริง พวกเราเสียงดังกันมาก มันมีความสุขจริง ๆ ทีได้เจอเพื่อนใหม่ หลังจากคุยกันมา 6 เดือน แต่คนต่างมีของมาฝากกัน พวกเราคุยกันเหมือนรู้จักกันมา 10 ปี แล้วเพิ่งมารวมรุ่น หลังจากทานข้าวเสร็จ กลุ่มที่นอนโรงแรม ได้มาบ้านที่จขกท. เช่า เพื่อมาช่วยตัดกระดาษสำหรับงานคอน คืนนั้นเรานอนตี 4
เช้าวันรุ่งขึ้น สาว L.A. ได้มาเป็นไกด์ พาพวกเราเที่ยว Hollywood ไปทานอาหารไทย พวกเราสนุกสนานกันมาก ตอนเย็น ก็ไปส่งสาว ๆ ที่นอนโรงแรมแต่งตัวสำหรับคอนคืนแรก ในบ้านก็จะมีมาสมทบอีกหลายคนเพื่อมาแต่งตัว บ้านเช่ากลายเป็นศูนย์รวมของสาว ๆ L.A. ที่อยู่ไกล สาว ๆ นั่งเรียงกันแต่งหน้า แต่งตัว เป็นภาพที่น่ารักมาก จขกท.ยืนมอง ไม่อยากจะเชื่อเลยพวกเราเพิ่งเจอกันเอง ทำไมเราสนิทกันมาก
ในคอนวันแรก สิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น คือ เฮียไม่สบาย เราเห็นเฮียมือสั่นตอนร้องเพลง เห็นเฮียเป่าปาก เห็นตาเฮียเศร้า เห็นเฮียพยายามร้อง น้ำตานุชเอ่อละ จนเฮียลงเวทีไป จำได้ว่า กอดนุชหลายคนมาก เพราะทุกคนร้องไห้ ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น บางคนต้องบินกลับพรุ่งนี้เช้าแล้ว แต่โอ๊ตก็ขึ้นมาเล่นต่อ นุชก็ต้องsupport โอ๊ตต่อไป อารมณ์ห่วงเฮีย ห่วงเพื่อน ห่วงน้อง ห่วงโอ๊ต ต้องเต้น ต้องสนุก ทั้งน้ำตานั่นแหละ ทิ้งโอ๊ตไม่ได้ คนที่ไม่ไหว ต้องเดินออกไปร้องไห้ข้างนอก ขอบคุณโอ๊ตมากที่โอ๊ตเต็มที่ในคืนนั้น นุชก็พยายามสนุกเต็มที่ คืนนั้นนุชบางคนไม่ได้นอนเลย เพราะคอยเช็คข่าวเฮียทั้งคืน และนุชอีกกลุ่มต้องเดินทางไปสนามบินเลยเพราะเครื่องออกเช้า เราไม่ทันร่ำลาบางคน คืนนั้นนุชนอนตี 4
วันรุ่งขึ้นพวกเราก็ออกไปทานอาหารกันต่อทั้งคณะ หลายคนต้องนอนเอาแรง เพราะวันนี้มีคอนวันที่ 2 ทุกคนไม่รู้เลยว่าเฮียจะหายมั้ย แต่ทุกคนก็ตั้งใจมากันอีกเหมือนเดิม คราวนี้มาตั้งแถวรอตั้งแต่หัวค่ำ เพราะกลัวคนเยอะ งานคอนวันนี้ เฮียเรียกใจนุชกลับมาได้มาก นุชเอาใจช่วยเฮีย บอกรักเฮีย แถมตอนคอนเลิก พวกเรายังมีถ่ายรูปกลุ่ม กับ ถ่ายรูปหมู่อีกด้วย เป็นครั้งแรกที่นุชอเมริกาได้ใกล้กะเฮีย ได้บอกเฮียว่าดีใจขนาดไหนที่เฮียมา
นุชตึก จะยืนล้อมนุชเตี้ยไว้ในงานคอนวันที่ 2 กลัวนุชเตี้ยไม่เห็น ไม่ได้ใกล้ชิดกะเฮีย นุชตึกยอมอยู่ข้างหลังแถวถัดไป นี่คือความน่ารัก และความใส่ใจของนุชอเมริกาด้วยกัน ใครอยากจะจับมือเฮีย นุชเตี้ยก็จะแหวกทางออก ให้นุชตึกได้จับมือ แล้วนุชตึกก็กลับไปยืนข้างหลังเหมือนเดิม เวลาโอ๊ตออกมาแสดงก็ทำกันอย่างนี้วนไป พวกเราร้องเพลงและเต้นด้วยกันสนุกสนานมาก
งานวันที่ 6 นี่เทพสุด เฮียรู้สึกผ่อนคลาย คงจะเริ่มคุ้นนุชอเมริกาแล้ว เฮียเรียกนุชL.A. เอาที่เฮียสะดวก พวกเราอยากบอกว่าพวกเราบินมาไกลกันเหลือเกินเพื่อวันนี้ เราเขียนป้ายรัฐชูให้เฮียดู แต่เฮียอาจไม่เข้าใจหรือมองไม่เห็น เราแค่อยากบอกว่า เรารักและsupport เฮียนะ เรากรี๊ดกันไม่เยอะ เพราะฟังเพลงเฮียแล้วเคลิ้ม เพลงไม่มีใครรู้ พวกเราฟังทั้งน้ำตา พวกเราลืมบทสวด มัวแต่ร้องไห้อยู่ พวกเราเข้าจังหวะไม่ถูกด้วย หลาย ๆ อย่าง รู้สึกผิดอย่างมาก ถึงกะต้องมามีโปรเจค บอกรักเฮียใน TW อีกครั้งหลังกลับถึงบ้านกันแล้ว
พวกเราดีใจมากที่เฮียสัญญาว่าจะกลับมาหาอีก พวกเราถือว่านั่นเป็นคำสัญญา และพวกเราจะอยู่เพื่อทวงสัญญานั้นจากเฮีย
เราจะรอคอยรวมตัวกันอีกครั้ง ในวันที่เฮียมา
อยากจะบอกเฮียว่าพวกเราไม่กล้าเข้าใกล้เฮีย เพราะเฮียดูบอบบางมาก น่าทะนุถนอม ไม่กล้าจับแรง กลัวเฮียกระดูกหัก อยากจะแตะแค่เบา ๆ เท่านั้น
แต่สำหรับโอ๊ต พวกเราสามารถรุมฟัดได้เลย เพราะดูเต็มไม้เต็มมือ ไม่รู้เฮียจะน้อยใจรึเปล่า พวกเรารักเฮียมากจริง ๆ อดคิดไม่ได้ว่าคนที่กระชาก หรือ ดึงเฮียทำได้ยังไง
มันน่าประหลาดมากที่พวกเรามาจากคนละทิศละทาง แต่ทำไมมีนิสัย การพูดจา ทุกอย่างคล้ายกัน ไม่มีคนใดคนนึงที่แตกต่างเลย ทุกคนเป็นตัวของตัวเอง ปล่อยมุข หยอกล้อ แกล้งกัน แซวกัน ร้องไห้ หัวเราะด้วยกัน มันเหมือนพี่น้องทางวิญญาณ (ฟังดูน่ากลัว) คงจะจริงที่ว่า คนเหมือนกันก็มักจะดึงดูดสิ่งที่เหมือนกันเข้ามา พวกเราทานอาหารด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เต้น เมา ด้วยกัน นอนด้วยกัน เหมือนมาเข้าค่าย
ถึงเวลาที่ทุกคนทะยอยกลับ พวกเราก็ลากัน เรายิ้มอย่างมีความสุข พวกเราวางแผนเที่ยวด้วยกันอีก โดยคิดว่าจะนัดเจอกันรัฐใดรัฐนึง แล้วบินไปหากัน การที่ได้มาเป็นนุช แล้วมาเจอ พี่น้องนุช นี่มันมีความสุขจริง ๆ พวกเรารักผู้ชายคนเดียวกัน ไม่ต้องการเรียกร้องอะไรมาก ทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้เห็นผู้ชายคนนี้ยิ้ม
ก่อนคอนเริ่ม เราอัดเสียงร้องไห้เบา ๆ ในกลุ่มไลน์ กลัวว่าห้องจะร้าง กลัวจะไม่มีใครเข้ามาคุยกันอีก แต่ไม่เป็นอย่างนั้น ทุกคนกลับคุยกันมากกว่าเดิม
เพราะสนิทกันมากกว่าเดิม ผ่านอะไรกันมา แถมยังหวีดเฮียมากกว่าเดิม หลายคนบ่นว่าไม่น่าหลงไปมองตากวางใส ๆ คืนวันสุดท้ายเลย พวกเราจำได้ว่าคืนวันสุดท้ายเฮียร้อง มองตาทีละคน ๆ เฮียพยายามจำนุชของเฮีย คำนี้แว่วเข้ามาในหัว หรือเฮียกำลังใส่ยาเสน่ห์ให้นุชของเฮีย หลังจากงานคอน ทุกคนเพ้อกว่าเดิม
6 เดือนก่อน พวกเรารออย่างมีความหวังว่าจะได้เจอเฮีย แต่ตอนนี้มันทรมานมากกว่าเก่า ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอเฮีย ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอพี่น้องนุช เพราะบางคนเรียนจบก็จะกลับไทย หลายคนก็ทำงานอยู่ที่นี่ เราจะรวมตัวกันอย่างนี้ได้อีกรึเปล่า นุชL.A. บอกว่า การไปเที่ยวที่ Hollywood จะไม่เหมือนเดิมสำหรับพวกเค้า เพราะพวกเราอยู่ในความทรงจำของพวกเค้าไปแล้ว พวกเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันหลายวันจนเวลาจากกัน มันเหงามาก ๆ
ขอบคุณเฮียที่ทำให้พวกเรามาเจอกัน เฮียอาจจะไม่รู้การมาเป็นนุช แล้วได้มาเจอนุชพี่น้อง มันมีค่ามากแค่ไหน คิดถึงนุชจากรัฐ ต่าง ๆ 42 ชีวิต ดังต่อไปนี้
California, New Jersey, North Carolina, Tennessee, Michigan, Illinois, Colorado, Ohio, Canada, England, Sweden, Texas, Massachusetts, Nevada, North Dakota, Washington, Virginia
รีวิวเฮียตัวจริง
1. เฮียหล่อ ออร่ามาก หน้าใสกิ๊ง
2. ตัวผอมบาง ยังงง ที่โดนเรียกว่าอ้วน
3. มือเฮียนุ่ม นิ้วเรียวยาวสวย
4. ตาใสเหมือนตากวาง แวววาว ตอนมีความสุข
5. ถ้าจับมือเฮีย เราแค่สัมผัส แต่เฮียจะบีบมือก่อน เราถึงบีบตาม
6. เวลาเฮียกอด เฮียจะกอดแน่นมาก เราก็กอดตอบ
7. เฮียมีกลิ่นเงียบ ไม่รู้จะอธิบายยังไง กลิ่นเงียบมาก กอดไหล่ถ่ายรูปกลุ่ม หลังจากงานคอน แต่ไม่มีกลิ่นอะไรเลย
8. เฮียจะสบตานุชทุกชีวิตที่อยู่ตรงหน้า หลังจากนั้นนุชก็จะไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป ตายสนิท
คำเตือน
เวลาเจอเฮียต้องมีสติให้มั่น จะขอถ่ายรูป ให้ของ พูดคุย หรือ จับมือ ตั้งสติไว้ เพราะเวลาเจอจริง ๆ จะลืมทุกอย่างที่อยากทำ
เผลอมองตาเฮียจะอ่อนยวบ สติจะลอย อาจเพ้อเป็นอาทิตย์