มันเหมือนกับว่าเค้าพยายามที่จะหาเงื่อนไขทุกอย่างให้ตัวเองถูกเพื่อเป็นที่1และได้เปรียบเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ย้ำ! ไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตามแม้แต่เรื่องเล่นๆยันจริงจัง เราพยายามสังเกตและตะหงิดๆใจมาหลายครั้งแต่ก็ปล่อยผ่าน
ยกตัวอย่างถ้านางเสนอเรื่องรายงานมาซักอัน ไม่ว่าใครจะค้านยังไงก็ต้องได้ทำเรื่องที่นางเสนอมาเท่านั้น! โดยตลอดการทำงานนางจะแบ่งส่วนที่ง่ายให้ตัวเองและปันส่วนที่ยากขึ้นมาหน่อยให้คนอื่นๆ จนสุดท้ายงานออกมา(ไม่ได้ว่าหรือจงใจใส่ร้ายนะ) = ปานกลาง-แย่ เราไม่อยากคิดแบบนี้กับเพื่อนแต่ไม่รู้ทำไมมันถึงรู้สึก แม้แต่เรื่องบางอย่างเช่น คุยๆกันแล้วนางเกิดพูดอะไรผิดก็ชักแม่น้ำมาประมาณว่า "ก็ใช่ไงเมื่อกี้กุก็พูดแบบนั้น.. " คือ. . .เมื่อกี้พูดผิด-*- เวลาเพื่อนโกรธนาง นางจะไม่กล้าแม้แต่จะพูดขอโทษ ไม่กล้าแม้แต่จะรับรู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดไป แต่พอตัวเองโกรธกลับชักสีหน้าไม่พอใจแล้วเดินหนีพอถามอะไรก็บอกเปล่าแล้วไปพูดลับหลังว่าไม่มีใครเข้าใจนาง.. for what? หรือบางทีในร้านอาหารปากบอก กูไม่กินแตงกวา หลายวันต่อมาซื้อลูกชิ้นทอด อ่าววทำไมแตงกวาหมดถุงเลย อีกประเด็นนึงที่เรารู้สึกไม่โอเคคือ นางจะพูดให้เพื่อนอีกคนเสมอว่าไม่ยอมรับตัวเอง. . อวดเก่ง เราฟังแต่ละที่เรารู้สึกนี่กูต้องตั้งกระจกบานใหญ่แค่ไหนถึงจะมองเห็นตัวมันเองซักที
ปล.ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันเราพยายามปรับตัวเข้าหานางมาก แต่นางกลับเปลี่ยนตัวเองให้ไม่เป็นตัวเอง เป็นใครก็ไม่รู้ที่ทำให้กุมองหน้าเป็นหน้ากากซ้อนกันหลายสิบชั้นได้ บอกว่ายอมเปลี่ยนนิสัยเก่าตัวเองเพื่อจะได้เข้ากับเพื่อนใหม่ในมหาลัยได้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกของคือถ้าเปลี่ยนตัวเองมาได้ถึงขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เป็นยังไงวะ "เพื่อน"
#บางคนอาจจะคิดว่าแล้วเป็นเพื่อนมันประสาอะไรไม่บอกไม่เตือนกัน คุณ..บอกเเล้วไงไม่ว่าเราจะพูดยังไงมันก็เป็นดังเช่นหัวพาดกระทู้
#บางคนอาจจะคิดว่าเหตุผลที่เราว่ามาข้างต้นมันไม่เพียงพอให้เชื่อ เธออาจจะเกลียดเพื่อนหรือเปล่า แต่เชื่อเหอะถ้าเจอกับตัวแล้วจะเก็ททุกsituationที่ว่ามา
# . . ขอบคุณที่รับฟัง . . มันอัดอั้น
#เราไม่ได้เกลียดแต่เราไม่เข้าใจ
คุณมีเพื่อนที่ไม่ยอมรับตัวเองมั้ย?
ยกตัวอย่างถ้านางเสนอเรื่องรายงานมาซักอัน ไม่ว่าใครจะค้านยังไงก็ต้องได้ทำเรื่องที่นางเสนอมาเท่านั้น! โดยตลอดการทำงานนางจะแบ่งส่วนที่ง่ายให้ตัวเองและปันส่วนที่ยากขึ้นมาหน่อยให้คนอื่นๆ จนสุดท้ายงานออกมา(ไม่ได้ว่าหรือจงใจใส่ร้ายนะ) = ปานกลาง-แย่ เราไม่อยากคิดแบบนี้กับเพื่อนแต่ไม่รู้ทำไมมันถึงรู้สึก แม้แต่เรื่องบางอย่างเช่น คุยๆกันแล้วนางเกิดพูดอะไรผิดก็ชักแม่น้ำมาประมาณว่า "ก็ใช่ไงเมื่อกี้กุก็พูดแบบนั้น.. " คือ. . .เมื่อกี้พูดผิด-*- เวลาเพื่อนโกรธนาง นางจะไม่กล้าแม้แต่จะพูดขอโทษ ไม่กล้าแม้แต่จะรับรู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดไป แต่พอตัวเองโกรธกลับชักสีหน้าไม่พอใจแล้วเดินหนีพอถามอะไรก็บอกเปล่าแล้วไปพูดลับหลังว่าไม่มีใครเข้าใจนาง.. for what? หรือบางทีในร้านอาหารปากบอก กูไม่กินแตงกวา หลายวันต่อมาซื้อลูกชิ้นทอด อ่าววทำไมแตงกวาหมดถุงเลย อีกประเด็นนึงที่เรารู้สึกไม่โอเคคือ นางจะพูดให้เพื่อนอีกคนเสมอว่าไม่ยอมรับตัวเอง. . อวดเก่ง เราฟังแต่ละที่เรารู้สึกนี่กูต้องตั้งกระจกบานใหญ่แค่ไหนถึงจะมองเห็นตัวมันเองซักที
ปล.ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันเราพยายามปรับตัวเข้าหานางมาก แต่นางกลับเปลี่ยนตัวเองให้ไม่เป็นตัวเอง เป็นใครก็ไม่รู้ที่ทำให้กุมองหน้าเป็นหน้ากากซ้อนกันหลายสิบชั้นได้ บอกว่ายอมเปลี่ยนนิสัยเก่าตัวเองเพื่อจะได้เข้ากับเพื่อนใหม่ในมหาลัยได้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกของคือถ้าเปลี่ยนตัวเองมาได้ถึงขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เป็นยังไงวะ "เพื่อน"
#บางคนอาจจะคิดว่าแล้วเป็นเพื่อนมันประสาอะไรไม่บอกไม่เตือนกัน คุณ..บอกเเล้วไงไม่ว่าเราจะพูดยังไงมันก็เป็นดังเช่นหัวพาดกระทู้
#บางคนอาจจะคิดว่าเหตุผลที่เราว่ามาข้างต้นมันไม่เพียงพอให้เชื่อ เธออาจจะเกลียดเพื่อนหรือเปล่า แต่เชื่อเหอะถ้าเจอกับตัวแล้วจะเก็ททุกsituationที่ว่ามา
# . . ขอบคุณที่รับฟัง . . มันอัดอั้น
#เราไม่ได้เกลียดแต่เราไม่เข้าใจ