หลังจากที่เราได้เดินทางท่องเที่ยวประเทศเวียดนามสองสามวันที่ผ่านมา
มีหลายเรื่องราวให้เราได้สัมผัส และพบเจอ
จนแล้ววันสุดท้ายที่ฮานอยก่อนขึ้นเครื่องกลับประเทศไทยช่วงเย็นๆ
เราได้เดินเล่นในเมืองอีกครั้ง เพราะต้องการสัมผัสบรรยากาศที่ฮานอยอีกรอบ
การเดินทางของวันนี้มันเริ่มต้นที่อาหารเช้าที่โรงแรมเช่นเคย ก่อนเดินทาง...
นี่ก็เป็นบรรยากาศตลาดหน้าโรงแรมเราเลยครัช
เรานั่งรถรับจ้างมาถึงใจกลางเมืองอีกครั้ง โดยครั้งนี้เราเลือกที่จะเดินเท้าไปยัง "ทะเลสาบฮว่านเกี๋ยม"
หรือทะเลสาบคืนดาบนั่นเอง
รอไรล่ะครัช ก็ถ่ายรูปเล่นกันที่นี่ไงครัชช อิอิ
หลังจากที่เราเดินถ่ายรูปเล่นกันแล้ว ก็ได้เวลาอันแสนโปรดของผมสิครัช
นั่นก็คือ เดินหาร้านกาแฟ กินสักร้าน จนผมจำได้ว่าร้านกาแฟร้านนี้เป็นร้านแรกที่ผมเจอวันแรกๆที่มาเดินเล่นตรงนี้
เราเลยเเวะพักสะหน่อยที่ร้านนี้ครับ
เขาว่ากันว่ามา เวียดนามต้องมากินกาแฟ ดิบๆ สักแก้ว รอไรครัช ผมจัดเลยหนึ่งแก้ว 555
หลังจากพักได้สักพัก พวกเราก็เดินดูของตามถนนครัช
เจอหลายๆ อย่างที่นี่เลยครับ
นี่เลยเพิ่งเคยเห็นกะตา "หมาหยอกไก่" 5555555
สักพักเราก็เริ่มหิวล่ะ เดินหาร้านข้าวเที่ยงกิน แต่เจอร้านน้ำผลไม้ปั่นก่อนก็แวะสะหน่อย ก่อนจะหาร้านข้าวกินนะ
บ่ายกว่าแล้ว...หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ เราก็ต้องรีบกลับมาขนกระเป๋าเดินทางที่โรงแรม
เรานั่งรถจากโรงแรม เพื่อไปรอขึ้นเครื่องกลับไทยตอนเย็นๆ เช่นเดิม
ต่อไปนี้คงจะเหลือเพียงแค่ความทรงจำดีๆ ว่าครั้งหนึ่งเราได้มาเยือนประเทศเวียดนาม
เรามาถึงสนามบิน ทันเวลาที่จะได้เดินเล่นในสนามบินสักเล็กน้อย ก่อนจะรอขึ้นเครื่องกลับ
จะกลับประเทศอันเป็นที่รักของเราแล้วนะ บายๆ เวียดนาม.....
หวังว่าเราจะได้มีโอกาสกลับมาเยือนประเทศนี้อีกครั้งนะ
เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด เท่าที่จะรับรู้ได้
บรรยากาศสร้างความประทับใจให้กับเรา
แถมยังได้มีโอกาสกินอาหารเวียดนามแท้ๆ ที่นี่ด้วย
บางอย่างเราเข้าใจผิดๆ เสมอๆ ว่าการบีบแตรรถที่นี่ดังๆ กับบ้านเราก็ใช่ว่าจะมีความหมายเดียวกัน
จนได้มาเจอการใช้ชีวิตที่ต่างแดน ทำให้เราเปิดโลกไปอีกมุมมองหนึ่งเลยทีเดียว
อย่างน้อยก็ทำให้เราเข้าใจคนอื่นมากขึ้นกว่าเดิมอีก เพราะการเดินทางมันสอนเสมอว่า
" เราไม่มีทางจะรู้ได้เลยว่า ระหว่างทางมันจะเกิดอะไรขึ้น " ก็เหมือนกับชีวิตของคนเรานั่นล่ะ
ขอแค่เพียงให้เราทำวันนี้ให้เต็มที่ ผลจะออกมาเป็นอย่างไรไม่สำคัญหรอก ขอแค่ให้เราทำก็พอ
จริงๆ มิตรภาพมันเกิดจากการสัมผัสด้วยหัวใจต่างหาก หากใช่จากสิ่งที่มองเห็นไม่...
ขอบคุณสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างทางเดิน ที่สอนให้เราเข้าใจในบางอย่างมากขึ้น
จนเรียนรู้ที่จะแก้ไขและปรับตัวเสมอๆ เพื่อการใช้ชีวิตจะได้มีสีสันมากขึ้น...
จากบ้านมาไกล...ใจก็ยังคิดถึง ประเทศไทย เสมอ...
ขอบคุณประเทศเวียดนาม ที่ทำให้เราได้เรียนรู้...และทำให้เราได้รู้อีกว่า เรารักประเทศไทยมากแค่ไหน..
ขอบคุณผู้ร่วมทางครั้งนี้ เพราะเธอคือรอยยิ้มของฉัน...
แล้วเจอกันใหม่ในทริปหน้า...บายๆ เวียดนาม...
แบกเป้ท่องเที่ยวประเทศเวียดนาม ตอนที่ 4 (ตอนจบ) เก็บทุกความรู้สึก ณ เมืองฮานอย
มีหลายเรื่องราวให้เราได้สัมผัส และพบเจอ
จนแล้ววันสุดท้ายที่ฮานอยก่อนขึ้นเครื่องกลับประเทศไทยช่วงเย็นๆ
เราได้เดินเล่นในเมืองอีกครั้ง เพราะต้องการสัมผัสบรรยากาศที่ฮานอยอีกรอบ
การเดินทางของวันนี้มันเริ่มต้นที่อาหารเช้าที่โรงแรมเช่นเคย ก่อนเดินทาง...
นี่ก็เป็นบรรยากาศตลาดหน้าโรงแรมเราเลยครัช
เรานั่งรถรับจ้างมาถึงใจกลางเมืองอีกครั้ง โดยครั้งนี้เราเลือกที่จะเดินเท้าไปยัง "ทะเลสาบฮว่านเกี๋ยม"
หรือทะเลสาบคืนดาบนั่นเอง
รอไรล่ะครัช ก็ถ่ายรูปเล่นกันที่นี่ไงครัชช อิอิ
หลังจากที่เราเดินถ่ายรูปเล่นกันแล้ว ก็ได้เวลาอันแสนโปรดของผมสิครัช
นั่นก็คือ เดินหาร้านกาแฟ กินสักร้าน จนผมจำได้ว่าร้านกาแฟร้านนี้เป็นร้านแรกที่ผมเจอวันแรกๆที่มาเดินเล่นตรงนี้
เราเลยเเวะพักสะหน่อยที่ร้านนี้ครับ
เขาว่ากันว่ามา เวียดนามต้องมากินกาแฟ ดิบๆ สักแก้ว รอไรครัช ผมจัดเลยหนึ่งแก้ว 555
หลังจากพักได้สักพัก พวกเราก็เดินดูของตามถนนครัช
เจอหลายๆ อย่างที่นี่เลยครับ
นี่เลยเพิ่งเคยเห็นกะตา "หมาหยอกไก่" 5555555
สักพักเราก็เริ่มหิวล่ะ เดินหาร้านข้าวเที่ยงกิน แต่เจอร้านน้ำผลไม้ปั่นก่อนก็แวะสะหน่อย ก่อนจะหาร้านข้าวกินนะ
บ่ายกว่าแล้ว...หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ เราก็ต้องรีบกลับมาขนกระเป๋าเดินทางที่โรงแรม
เรานั่งรถจากโรงแรม เพื่อไปรอขึ้นเครื่องกลับไทยตอนเย็นๆ เช่นเดิม
ต่อไปนี้คงจะเหลือเพียงแค่ความทรงจำดีๆ ว่าครั้งหนึ่งเราได้มาเยือนประเทศเวียดนาม
เรามาถึงสนามบิน ทันเวลาที่จะได้เดินเล่นในสนามบินสักเล็กน้อย ก่อนจะรอขึ้นเครื่องกลับ
จะกลับประเทศอันเป็นที่รักของเราแล้วนะ บายๆ เวียดนาม.....
หวังว่าเราจะได้มีโอกาสกลับมาเยือนประเทศนี้อีกครั้งนะ
เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด เท่าที่จะรับรู้ได้
บรรยากาศสร้างความประทับใจให้กับเรา
แถมยังได้มีโอกาสกินอาหารเวียดนามแท้ๆ ที่นี่ด้วย
บางอย่างเราเข้าใจผิดๆ เสมอๆ ว่าการบีบแตรรถที่นี่ดังๆ กับบ้านเราก็ใช่ว่าจะมีความหมายเดียวกัน
จนได้มาเจอการใช้ชีวิตที่ต่างแดน ทำให้เราเปิดโลกไปอีกมุมมองหนึ่งเลยทีเดียว
อย่างน้อยก็ทำให้เราเข้าใจคนอื่นมากขึ้นกว่าเดิมอีก เพราะการเดินทางมันสอนเสมอว่า
" เราไม่มีทางจะรู้ได้เลยว่า ระหว่างทางมันจะเกิดอะไรขึ้น " ก็เหมือนกับชีวิตของคนเรานั่นล่ะ
ขอแค่เพียงให้เราทำวันนี้ให้เต็มที่ ผลจะออกมาเป็นอย่างไรไม่สำคัญหรอก ขอแค่ให้เราทำก็พอ
จริงๆ มิตรภาพมันเกิดจากการสัมผัสด้วยหัวใจต่างหาก หากใช่จากสิ่งที่มองเห็นไม่...
ขอบคุณสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างทางเดิน ที่สอนให้เราเข้าใจในบางอย่างมากขึ้น
จนเรียนรู้ที่จะแก้ไขและปรับตัวเสมอๆ เพื่อการใช้ชีวิตจะได้มีสีสันมากขึ้น...
จากบ้านมาไกล...ใจก็ยังคิดถึง ประเทศไทย เสมอ...
ขอบคุณประเทศเวียดนาม ที่ทำให้เราได้เรียนรู้...และทำให้เราได้รู้อีกว่า เรารักประเทศไทยมากแค่ไหน..
ขอบคุณผู้ร่วมทางครั้งนี้ เพราะเธอคือรอยยิ้มของฉัน...
แล้วเจอกันใหม่ในทริปหน้า...บายๆ เวียดนาม...