เมื่อคุณตกหลุมรักผู้หญิงคนเดียวกับผู้จัดการโรงงาน และคุณเป็นแค่นักศึกษาจบใหม่

สวัสดีครับ ทุกคน .. คือเราพึ่งเรียนจบและได้โอกาสที่จะทำงาน
ตอนนี้ทำงานมาเกือบ 2 เดือน กำล้งเข้าสู่เดือนที่ 3
ตอนเข้ามาเราได้มีโอกาส เจอกับพี่ผู้หญิงคนนึง ซึ่งน่ารักมาก และแอบมองอยู่ห่างๆตั้งแต่งันนั้นเป็นต้นมา
โดยที่ไม่รู้ข่าวอะไรทั้งสิ้น ว่าพี่เค้ามีแฟนรึยัง ? หรือชอบคนแบบไหน แต่ในใจคิดว่ามีแฟนแล้ว เพราะพี่เค้าน่าตาหน้ารักดี
ผ่านไป 1 สัปดาห์ เรามีโอกาสได้เรียนรู้งาน หลายๆอย่าง โดยบริษัทใฟ้เข้าไปเรียนแผนกพี่เค้า และพี่เค้าก็เป็นคนสอน
หลังจากนั้น ก็มีโอกาสได้ไปเล่นกีฬากับพี่ๆที่ทำงาน ซึ่งมากกว่า 10 คน แต่เนื่องจากเราไม่รู้จักใครเลย เลยถือโอกาสขอ Facebook พี่คนที่เราตกหลุมรัก
แต่พี่เค้าไม่ค่อยเล่น facebook เล่นไลน์ซะมากกว่า เลยตัดสินใจขอไลน์ แทน
...
หลังจากนั้นไม่นานก็มีโอกาส ได้คุยกัน คุยกันเรื่อยๆ ทุกวัน โดยที่ไม่รู้ว่าพี่เค้าเอง ก็มีผู้จัดการโรงงานมาจีบ
ซึ่งวันที่ได้ทราบเรื่อง ก็รู้เรื่องโดยบังเอิญ เพราะพี่ๆที่ทำงานเค้าพูดกัน แต่เราเองก็ยังไม่มั่นใจ
จนวันนึง มีโอกาสได้ไปทานข้าวกับพี่คนที่เราชอบโดยมีคนอื่นด้วย และเราบังเอิญเห็นมือถือตอนไลน์มันเด้ง ซึ่งเป็นชื่อของผู้จัดการโรงงาน
แต่เราเองก็ชอบพี่เค้ามาก ก็เลยยังคงจีบพี่เค้าเรื่อยๆ และขอร้องให้พี่เค้ามีอะไรก็บอกกีบเราตรงๆ
พี่เค้าก็บอกเราตรงๆ ในหลายๆเรื่อง คุยกันทุกวัน เราก็เผลอรักเค้าจนหมดหัวใจ เราคุยกันบ่อย ทั้งทางไลน์ และการคอลไลน์ ทีละเป็นชั่วโมง
คอยห่วงใยกินอะไรรึยัง ?
แต่มีช่วงนึง จากตุยกันบ่อย ก็น้อยลง จากเคยอ่านแล้วตอบ ก็กลายเป็นอ่านแล้วไม่คอบ และเราเองก็พยายามประคับประคองอยากให้พี่เค้าอยู่ให่เรารักไปนานๆ แต่เราก็ทำไม่สำเร็จ เพราะพี่เค้าพูดกับเราตรงๆ ว่าเห็นเราเป็นแค่น้อง แค่น้องคนนึง
.....
บอกตรงๆใจเราพังมาก เพราะที่ผ่านมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่เค้าทำ ... คือสิ่งที่สามารถแสดงออกได้ ว่าเราไม่ได้รู้สึกดีอยู่ฝ่ายเดียว
พี่เค้าบอกเราอย่าบอกใครเรื่องที่เราคุยกัน และเราเองก็รู้มาว่า เรื่องที่ผู้จัดการโรงงานจีบพี่เค้า ทุกคนรู้ยันเจ้าของบริษัท
ตอนนี้ไม่ได้คุยกันแล้ว แต่ทุกครั้งที่ได้ยินเค้าคุยกัน เค้าแซวกัน เราเองไม่รู้จะทำหน้ายังไง ได้แค่นั่งตัวชาๆ
ที่ไปรักคนที่ไม่ควรรัก เราไม่มีอะไรสู้ได้เลย ทั้งการเงิน หน้าที่การงาน
พี่เค้าบอกให้เราทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิกขึ้น เจอหน้าก็ต้องคุยกัน ทักทายกัน
เราเจ็บ  เราย้งทำใจไม่ได้เลย พูดกับใครก็ไม่ได้ ทำได้แค่ทำตัวปกติ และมีบางครั้งที่ต้องเดินหนีออกมาเมื่อได้ยินเรื่องเหี่ยวกับเค้าสองคน
เราแค่อยากมาระบายความอึดอัดใจนี้ เราต้องยิ้ม ต้องหัวเราะ เวลาที่ได้พูดคุยหรือทักทายกับพี่เค้า ทั้งที่ในใจ เราไม่ควรพูดกันแบบนี้อีก ไม่ต้องถาทไถ่ว่าเราเป็นไง สบายดีรึเปล่า คุยกันเรื่องงาน ก็พอ แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่ ... เค้าถามเราว่าโอเคใช่มั้ย ? อย่าร้องไห้นะ ?
เราต้องทำไงกับเหตุการณ์แบบนี้ เราไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น เราก็มีหัวใจ เราไม่โอเคเลย แต่เราไม่อยากลาออก เพราะงานมันหายาก และเราก็อยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจ เราแค่อยากมาระบาย ว่าเราอึดอัดใจจริงๆ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่