เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อหลายปีก่อนผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึ่งโดยเพื่อนเป็นคนแนะนำมาให้ ผมก็ได้ลองคุยดู พอคุยกันได้อาทิตย์นึ่ง (จำไม่ได้เหมือนกันว่าอาทิตย์นึ่งหรือสองอาทิตย์) เราก็ได้เริ่มคบหาดูใจกัน แต่เราคบกันได้ 25 วันเราก็เลิกกัน เพราะผมไม่ยอมง้อเขาก็เลยหายจากกันไป ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่ จนผ่านมาเกือบปีเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้งนึ่งที่สระว่ายน้ำตอนนั้นเป็นวันฝนตกพอดีผมก็เข้าไปหลบฝนในรถเพื่อนซึ่งบนรถมีเธออยู่ด้วยตอนนั้นหัวใจผมเต็มเหมือนเจอเธอครั้งแรกเลยครับแต่เราก็ไม่ได้คุยกัน ไม่กี่วันต่อมาผมก็ทักเขาไป ก็คุยกันในแบบที่เป็นเพื่อนกัน เหมือนทุกอย่างจะไปได้ดีน้ะแต่สุดท้ายผมก็มีแฟนคนใหม่ก่อน ผมก็กลับมาคุยกับเขาบ้างในตอนที่เลิกกับแฟนไป แต่ผมก็มีคนอื่นไปอีก จนมาวันนึ่งเราได้คุยกันจริงๆจังๆ ถึงเรื่องที่เรากลับมาคุยกันบ่อยจน เธอคิดว่าผมเห็นเธอเป็นของตาย คำพูดเธอทำให้ผมได้คิดในหลายๆเรื่องหลายๆอย่าง จน เออว่ะ.. แม้งใช่ทำไมกูถึงเป็นคนแบบนี้ว้ะกี่ครั้งแล้วว้ะ ทุกวันนี้ผมไม่ได้คุยกับเธออีกเลย เธอคงจะเกลียดผมแล้ว ผมเคยบอกเธอว่าถ้าเจอกันครั้งหน้าจะมีอะไรบอกเธอแต่สุดท้ายคำคำนั้นก็ไม่ได้พูดออกไป เพราะมันไม่มีโอกาสอีกแล้ว .....
ที่เล่ามาอาจจะดูงงๆ แต่ผมอยากจะบอกทุกคนว่า โอกาสที่คนอื่นให้เราไม่ใช่ว่าจะมีให้เราตลอดไป วันนึ่งเขาอาจจะเบื่อที่จะต้องมาให้โอกาสคนอย่างเรา อาจจะหายไปจากชีวิตเราเลยก็ได้ ถ้าคุณได้โอกาสจากใครซักคนนึ่งอย่าได้ลังเลที่จะรับมันด้วยความยินดี
สุดท้ายนี่ผมอยากจะบอกเธอคนนั้นว่า ผมขอโทษเรื่องผ่านมาทั้งหมด รักและคิดถึงเสมอ และรอเธออยู่ตรงนี้
Y...
อยากขอโทษเรื่องที่ผ่านมา
ที่เล่ามาอาจจะดูงงๆ แต่ผมอยากจะบอกทุกคนว่า โอกาสที่คนอื่นให้เราไม่ใช่ว่าจะมีให้เราตลอดไป วันนึ่งเขาอาจจะเบื่อที่จะต้องมาให้โอกาสคนอย่างเรา อาจจะหายไปจากชีวิตเราเลยก็ได้ ถ้าคุณได้โอกาสจากใครซักคนนึ่งอย่าได้ลังเลที่จะรับมันด้วยความยินดี
สุดท้ายนี่ผมอยากจะบอกเธอคนนั้นว่า ผมขอโทษเรื่องผ่านมาทั้งหมด รักและคิดถึงเสมอ และรอเธออยู่ตรงนี้
Y...