ตามหัวข้อเลยครับ
ยอมรับนะครับว่าผมทำผิดพลาดมาก ตัวผมนั้นอายุ26ปี เรียนจบแล้ว แต่น้องเขายังแค่ 20 เรียนปี2 กำลังท้องอยู่ 1เดือนครับ
ตอนแรกก็คุยกับพ่อแม่ฝั่งน้องเขาแล้ว ฝั่งพ่อแม่ผมก็รับรู้แล้วเช่นกัน รับปากไว้แล้วกับพ่อแม่เขาจะรับผิดชอบทุกอย่าง พ่อแม่รับรู้ จะให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน
แล้วจะหางานใหม่ ที่เงินเดือนดีกว่าเดิม ตัวผมนั้นเงินเดือนแค่ 20000 ที่ผ่านมาผมคบแฟนคบกันมา ทะเลาะกันทุกวัน ผมอาจจะเลวไปบ้างตบตีน้องเขา 2ครั้ง
แต่ที่ผ่านมานั้นไมไ่ด้ทำแล้ว เพราะกลัวที่จะเสียน้องเขาไป น้องเขาเป็นคนเอาแต่ใจมากครับ บอกให้แก้นิสัยก็ไม่ยอมแก้ให้ จะให้ผมรับในตัวเขาได้อย่างเดียว
ผมก็ยอมทำ จนกระทั่งน้องเขาท้อง คุยกันเรียบร้อยตามที่พิมไว้ข้างบน ทะเลาะกันก่อนวันไปฝากท้อง แต่ไมไ่ด้ตบตีนะครับ ทะเลาะทางโทรสับ
ตัวผมเองก็โมโหเช่นกัน น้องเขาบอกว่า งั้นก็เอาแค่ลูกพอเรา2คนจบกันตรงนี้ ติดต่อกันแค่เรื่องลูก ผมก็ปากดีท้าทาย น้องบอกจะไปบอกแม่ทั้งหมดเรื่องที่ผ่านมา เรื่องตบตี ทะเลาะกันทุกวัน ผมอาจจะมีขู่บ้าง จนแม่เขาไม่ยอม บอกถ้างั้นก็ไม่ต้องเอา ผู้ชายแล้วไปเอาเด็กออกสะ แม่ยอมบาปเอง สุดท้ายที่น้องเขาพูดไป ก็เพราะโมโห ผมก็ลงทุนยอมไปบ้านเขากราบแทบเท้าแม่เขา แล้วบอกลูกสาวเขาว่าอย่าทำแบบนี้เลยลูกสาวเขาทำหน้าปกติมากเหมือนไม่ได้รักผมแล้ว ผมก็เตือนเขาว่าเรามีลูกด้วยกันละนะ น้องบอกไม่อยากมีแล้ว ทั้งๆที่ก่อนมีเรื่องเรายังรักกัน ช่วยกันตั้งชื่อลูก พอมาวันนี้เธอไม่อยากมีเด็กไว้แล้ว หลังจากที่ผม เดินออกจากบ้านไปและทำใจขณะ นั้น น้องเขาทักมา ว่าน้องเขาไม่กล้าทำ แล้วทะเลาะกับแม่ ผมก็พยายามกล่อมเธอว่าอย่าทำเลย ตอนนี้ กำลังน้องเขากำลังสับสนมาก ผมควรจะเริ่มต้นทำยังไงดี พ่อแม่เขาไม่เปิดโอกาศให้ผมได้พิสูจน์ โทรไปก็ตัดสาย ช่วยผมด้วยครับ ยอมรับที่ผมทำมันผิด ที่ทำน้องเขาท้องตอนเรียนอยู่ ตอนนี้ ทางมืดมนมากครับ
แฟนผมกำลังสับสน ว่าจะทำแท้งไหมหรือจะเก็บลูกไว้ ผมควรจะห้ามเธอยังไง?
ยอมรับนะครับว่าผมทำผิดพลาดมาก ตัวผมนั้นอายุ26ปี เรียนจบแล้ว แต่น้องเขายังแค่ 20 เรียนปี2 กำลังท้องอยู่ 1เดือนครับ
ตอนแรกก็คุยกับพ่อแม่ฝั่งน้องเขาแล้ว ฝั่งพ่อแม่ผมก็รับรู้แล้วเช่นกัน รับปากไว้แล้วกับพ่อแม่เขาจะรับผิดชอบทุกอย่าง พ่อแม่รับรู้ จะให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน
แล้วจะหางานใหม่ ที่เงินเดือนดีกว่าเดิม ตัวผมนั้นเงินเดือนแค่ 20000 ที่ผ่านมาผมคบแฟนคบกันมา ทะเลาะกันทุกวัน ผมอาจจะเลวไปบ้างตบตีน้องเขา 2ครั้ง
แต่ที่ผ่านมานั้นไมไ่ด้ทำแล้ว เพราะกลัวที่จะเสียน้องเขาไป น้องเขาเป็นคนเอาแต่ใจมากครับ บอกให้แก้นิสัยก็ไม่ยอมแก้ให้ จะให้ผมรับในตัวเขาได้อย่างเดียว
ผมก็ยอมทำ จนกระทั่งน้องเขาท้อง คุยกันเรียบร้อยตามที่พิมไว้ข้างบน ทะเลาะกันก่อนวันไปฝากท้อง แต่ไมไ่ด้ตบตีนะครับ ทะเลาะทางโทรสับ
ตัวผมเองก็โมโหเช่นกัน น้องเขาบอกว่า งั้นก็เอาแค่ลูกพอเรา2คนจบกันตรงนี้ ติดต่อกันแค่เรื่องลูก ผมก็ปากดีท้าทาย น้องบอกจะไปบอกแม่ทั้งหมดเรื่องที่ผ่านมา เรื่องตบตี ทะเลาะกันทุกวัน ผมอาจจะมีขู่บ้าง จนแม่เขาไม่ยอม บอกถ้างั้นก็ไม่ต้องเอา ผู้ชายแล้วไปเอาเด็กออกสะ แม่ยอมบาปเอง สุดท้ายที่น้องเขาพูดไป ก็เพราะโมโห ผมก็ลงทุนยอมไปบ้านเขากราบแทบเท้าแม่เขา แล้วบอกลูกสาวเขาว่าอย่าทำแบบนี้เลยลูกสาวเขาทำหน้าปกติมากเหมือนไม่ได้รักผมแล้ว ผมก็เตือนเขาว่าเรามีลูกด้วยกันละนะ น้องบอกไม่อยากมีแล้ว ทั้งๆที่ก่อนมีเรื่องเรายังรักกัน ช่วยกันตั้งชื่อลูก พอมาวันนี้เธอไม่อยากมีเด็กไว้แล้ว หลังจากที่ผม เดินออกจากบ้านไปและทำใจขณะ นั้น น้องเขาทักมา ว่าน้องเขาไม่กล้าทำ แล้วทะเลาะกับแม่ ผมก็พยายามกล่อมเธอว่าอย่าทำเลย ตอนนี้ กำลังน้องเขากำลังสับสนมาก ผมควรจะเริ่มต้นทำยังไงดี พ่อแม่เขาไม่เปิดโอกาศให้ผมได้พิสูจน์ โทรไปก็ตัดสาย ช่วยผมด้วยครับ ยอมรับที่ผมทำมันผิด ที่ทำน้องเขาท้องตอนเรียนอยู่ ตอนนี้ ทางมืดมนมากครับ