รบกวนขอคำแนะนำ หรือแชร์ประสบการณ์ทั้งด้านบวกและด้านลบหลังการหย่าค่ะ
เมื่อชีวิตหลังแต่งงานไปกันไม่รอด (ไม่แน่ใจว่าเป็นช่องว่างระหว่างวัยด้วยหรือป่าว สามีแก่กว่าเรา11ปี คุยกันจะจูนกันไม่ค่อยติดค่ะตั้งแต่แรกแล้ว แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหา เราชอบที่เค้าใจเย็นกว่าเรา ดูเป็นผู้ใหญ่) ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันอย่างอึดอัดเพราะความคิดขัดแย้งกันตลอดแต่ก็มียอมกันบ้าง อดทนเพื่อประคับประคองให้ครอบครัวอยู่รอด ให้ครบองค์ประกอบพ่อแม่ลูก เพราะว่าก่อนหน้านี้(หลังลูกคลอดได้3เดือน) สามีเคยนอกใจแต่เราก็ให้อภัย และเหตุการณ์ผ่านมาแล้ว2ปี แต่ยอมรับว่าไม่เคยสนิทใจเลย ส่วนตัวเราเองหลังจากที่เค้านอกใจ ตั้งแต่นั้นมาถ้ามีการทะเลาะกันเราก็จะต่อว่าเค้าเสียๆหายๆ(บอกนิดนึงว่าตั้งแต่รู้จักกันวันแรกจนถึงก่อนวันที่เค้านอกใจเราไม่เคยด่าหยาบคายเค้าสักคำ ให้เกียรติมาตลอด) พอด่าเค้าก็สวนกลับพูดให้เราเจ็บปวดไม่ต่างกัน(เค้าเองก็ไม่เคยหยาบคายกับเรา จนมาหลังๆนี้เป็นตลอดค่ะ) ทะเลาะบ่อยจนเหนื่อยใจ พักหลังๆนี้ไม่ค่อยทะเลาะเพราะเบื่อ เหนื่อยใจ และล่าสุดเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อคืนค่ะทะเลาะกันตอน3ทุ่มทางโทรศัพท์ เพราะไม่ยอมกลับ กลับมาเมื่อตอนตี5 (เมื่อคืนเรานั่งร้องไห้คนเดียวและตัดสินใจแล้วว่า เราเหนื่อยใจเกินไปแล้ว พอกันที ให้จบกันแค่นี้เถอะ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นทุกข์) ก่อนหน้านี้เคยนั่งคุยกันดีๆตอนอารมณ์ดีว่าเรา2คนมีตรงไหนที่อีกคนไม่ok แล้วจะปรับตรงนั้น ปรับกันได้ไม่นานก็ไม่เป็นผล ต่างคนก็พังทั้งคู่ เค้าก็เหนื่อย เราก็เหนื่อย เราปรับเปลี่ยนฝืนและยอมจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ทุกข์ใจมากค่ะ
ตอนนี้ตัดสินใจแล้วว่าจะอย่า เพราะไม่อยากต้องวนloopอยู่ในวงจรความทุกข์แบบนี้(ส่วนตัวคิดว่าถ้ามีครบพ่อแม่ลูก แต่พ่อแม่ขัดแย้งกันตลอด ครอบครัวไม่มีความสุข จะกระทบโดยตรงกับสภาพจิตใจลูก) แต่ตอนนี้สภาพจิตใจยังไม่เข้มแข็งพอ เพราะอยู่ด้วยกันมาดูแลทุกเรื่องในบ้านให้เค้า มันก็ผูกพันธ์ค่ะ คงต้องใช้เวลาสักพัก และไม่รู้ว่าจะต้องเดินหน้ายังไงต้องทำอะไรยังไงบ้าง (เราแต่งงาน จดทะเบียนสมรส ใช้คำนำหน้านาง และใช้นามสกุลเค้า)
ขอรบกวนพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่นี่ ช่วยแชร์ด้วยค่ะ
1.เราควรเตรียมตัวและเตรียมจิตใจของเรายังไงให้พร้อมก่อนหย่าร้าง
2.เราจะวางแผนการดำเนินชีวิตของตัวเองอย่างไรต่อไปในการสร้างอนาคตที่มั่นคงให้ลูก (เพราะก่อนหน้านี้วางแผนสร้างบ้านด้วยกัน..มันพังแล้วค่ะ)
3.เราจะวางแผนในการเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ให้ลูกรู้สึกสมบูรณ์ได้อย่างไร (และในอนาคตจะบอกลูก สอนลูกอย่างไรให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ขาด ให้สภาพจิตใจเขาสมบูรณ์) ตอนนี้ลูก3ขวบค่ะ
4.ขอคำแนะนำเรื่องการเรียกค่าเลี้ยงดูบุตรด้วยค่ะ ทั้งในกรณีที่ตกลงกันได้ และในกรณีที่ตกลงกันไม่ได้ถึงขึ้นต้องฟ้องศาล(ลูกเป็นบุตรที่ถูกต้องทางกฏหมายค่ะ)และความเหมาะสมคือเท่าไหร่ สมมุติถ้าเค้ามีรายได้ประมาณ2หมื่น/เดือน ...เราเรียก 1หมื่น สมควรไหม มากหรือน้อยไปไหม) จริงๆถ้าเราไม่เดือดร้อนถ้ามีพอ เราก็ไม่อยากจะเอาของเขาหรอกค่ะ หลังจากหักภาระครอบครัวทุกอย่าง(รวมเงินที่กู้มาแต่งงานด้วยนะเราต้องส่งคืนทุกเดือน ..เค้าไม่เคยให้ ถ้าเราไม่ปริปากบอกว่าเดือนนี้เราไม่พอนะ..มันเจ็บหัวใจตรงนี้!เหมือนกู้เงินมาแต่งตัวเอง) ลำพังตัวเราเองก็เดือนชนเดือนแล้วค่ะ และเราคิดว่าในส่วนค่าเลี้ยงดูบุตร มันเป็นสิทธิ์ที่ลูกควรจะได้รับค่ะ
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน และขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำ + ประสบการณ์ที่เข้ามาแชร์ค่ะ
เมื่อชีวิตหลังแต่งงานเดินทางมาถึงจุดที่ต้องหย่า วางแผนการใช้ชีวิตตัวเองกันอย่างไรบ้างคะ เมื่อต้องเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว
เมื่อชีวิตหลังแต่งงานไปกันไม่รอด (ไม่แน่ใจว่าเป็นช่องว่างระหว่างวัยด้วยหรือป่าว สามีแก่กว่าเรา11ปี คุยกันจะจูนกันไม่ค่อยติดค่ะตั้งแต่แรกแล้ว แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหา เราชอบที่เค้าใจเย็นกว่าเรา ดูเป็นผู้ใหญ่) ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันอย่างอึดอัดเพราะความคิดขัดแย้งกันตลอดแต่ก็มียอมกันบ้าง อดทนเพื่อประคับประคองให้ครอบครัวอยู่รอด ให้ครบองค์ประกอบพ่อแม่ลูก เพราะว่าก่อนหน้านี้(หลังลูกคลอดได้3เดือน) สามีเคยนอกใจแต่เราก็ให้อภัย และเหตุการณ์ผ่านมาแล้ว2ปี แต่ยอมรับว่าไม่เคยสนิทใจเลย ส่วนตัวเราเองหลังจากที่เค้านอกใจ ตั้งแต่นั้นมาถ้ามีการทะเลาะกันเราก็จะต่อว่าเค้าเสียๆหายๆ(บอกนิดนึงว่าตั้งแต่รู้จักกันวันแรกจนถึงก่อนวันที่เค้านอกใจเราไม่เคยด่าหยาบคายเค้าสักคำ ให้เกียรติมาตลอด) พอด่าเค้าก็สวนกลับพูดให้เราเจ็บปวดไม่ต่างกัน(เค้าเองก็ไม่เคยหยาบคายกับเรา จนมาหลังๆนี้เป็นตลอดค่ะ) ทะเลาะบ่อยจนเหนื่อยใจ พักหลังๆนี้ไม่ค่อยทะเลาะเพราะเบื่อ เหนื่อยใจ และล่าสุดเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อคืนค่ะทะเลาะกันตอน3ทุ่มทางโทรศัพท์ เพราะไม่ยอมกลับ กลับมาเมื่อตอนตี5 (เมื่อคืนเรานั่งร้องไห้คนเดียวและตัดสินใจแล้วว่า เราเหนื่อยใจเกินไปแล้ว พอกันที ให้จบกันแค่นี้เถอะ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นทุกข์) ก่อนหน้านี้เคยนั่งคุยกันดีๆตอนอารมณ์ดีว่าเรา2คนมีตรงไหนที่อีกคนไม่ok แล้วจะปรับตรงนั้น ปรับกันได้ไม่นานก็ไม่เป็นผล ต่างคนก็พังทั้งคู่ เค้าก็เหนื่อย เราก็เหนื่อย เราปรับเปลี่ยนฝืนและยอมจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ทุกข์ใจมากค่ะ
ตอนนี้ตัดสินใจแล้วว่าจะอย่า เพราะไม่อยากต้องวนloopอยู่ในวงจรความทุกข์แบบนี้(ส่วนตัวคิดว่าถ้ามีครบพ่อแม่ลูก แต่พ่อแม่ขัดแย้งกันตลอด ครอบครัวไม่มีความสุข จะกระทบโดยตรงกับสภาพจิตใจลูก) แต่ตอนนี้สภาพจิตใจยังไม่เข้มแข็งพอ เพราะอยู่ด้วยกันมาดูแลทุกเรื่องในบ้านให้เค้า มันก็ผูกพันธ์ค่ะ คงต้องใช้เวลาสักพัก และไม่รู้ว่าจะต้องเดินหน้ายังไงต้องทำอะไรยังไงบ้าง (เราแต่งงาน จดทะเบียนสมรส ใช้คำนำหน้านาง และใช้นามสกุลเค้า)
ขอรบกวนพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่นี่ ช่วยแชร์ด้วยค่ะ
1.เราควรเตรียมตัวและเตรียมจิตใจของเรายังไงให้พร้อมก่อนหย่าร้าง
2.เราจะวางแผนการดำเนินชีวิตของตัวเองอย่างไรต่อไปในการสร้างอนาคตที่มั่นคงให้ลูก (เพราะก่อนหน้านี้วางแผนสร้างบ้านด้วยกัน..มันพังแล้วค่ะ)
3.เราจะวางแผนในการเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ให้ลูกรู้สึกสมบูรณ์ได้อย่างไร (และในอนาคตจะบอกลูก สอนลูกอย่างไรให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ขาด ให้สภาพจิตใจเขาสมบูรณ์) ตอนนี้ลูก3ขวบค่ะ
4.ขอคำแนะนำเรื่องการเรียกค่าเลี้ยงดูบุตรด้วยค่ะ ทั้งในกรณีที่ตกลงกันได้ และในกรณีที่ตกลงกันไม่ได้ถึงขึ้นต้องฟ้องศาล(ลูกเป็นบุตรที่ถูกต้องทางกฏหมายค่ะ)และความเหมาะสมคือเท่าไหร่ สมมุติถ้าเค้ามีรายได้ประมาณ2หมื่น/เดือน ...เราเรียก 1หมื่น สมควรไหม มากหรือน้อยไปไหม) จริงๆถ้าเราไม่เดือดร้อนถ้ามีพอ เราก็ไม่อยากจะเอาของเขาหรอกค่ะ หลังจากหักภาระครอบครัวทุกอย่าง(รวมเงินที่กู้มาแต่งงานด้วยนะเราต้องส่งคืนทุกเดือน ..เค้าไม่เคยให้ ถ้าเราไม่ปริปากบอกว่าเดือนนี้เราไม่พอนะ..มันเจ็บหัวใจตรงนี้!เหมือนกู้เงินมาแต่งตัวเอง) ลำพังตัวเราเองก็เดือนชนเดือนแล้วค่ะ และเราคิดว่าในส่วนค่าเลี้ยงดูบุตร มันเป็นสิทธิ์ที่ลูกควรจะได้รับค่ะ
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน และขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำ + ประสบการณ์ที่เข้ามาแชร์ค่ะ