ผมเป็นคนไม่เล่นพันทิปครับ ยืมไอดีของน้องสาวมาใช้ ก่อนอื่นถ้าแท๊กผิดห้อง ต้องขออภัยนะครับ
ผมเพียงแค่อยากตั้งกระทู้ระบายความรู้สึกให้เธอรับรู้ เพราะรู้ว่าเธอเป็นคนชอบอ่านเรื่องต่างๆในพันทิป
(หวังว่าคุณคงได้เข้ามาอ่านนะครับ)
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้รู้จักกับหญิงคนหนึ่งโดยบังเอิญ เธอเป็นเพื่อนกับน้องสาวของผม ณ ตอนนั้นน้องสาวผมเรียนที่เดียวกับเธอ เป็นมหาลัยชื่อดังของรัฐ บ้านผมเป็นคนมีฐานะ และสืบสกุลมาจากตระกูลดังๆ ผมเป็นคนเจ้าชู้ เหลี่ยมจัด ตามอายุของผมในตอนนั้น บวกกับมีฐานะดี ผู้หญิงจึงเข้าหาเยอะ
ผมไม่เคยจริงจังกับใครเพราะผมคิดว่าผู้หญิงแต่ละคนที่เข้าหา ค่อนข้างหวังในเรื่องผลประโยชน์ เปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้า
จนกระทั่งผมได้รู้จักนิด ที่เป็นเพื่อนของน้องสาวผม และสนิทกันมากในเวลาไม่นาน เธอเป็นคนที่เก่ง และแปลกในสายตาผมครับ เธอหยิ่งๆและไว้ตัวกับผมมาก ซึ่งมันเป็นเสน่ห์ที่ผมไม่เคยเห็นจากผู้หญิงคนไหน นิสัยห้าวๆ ไม่ติดหรู เก่งและฉลาดทันคน ด้วยเพราะเธอเกิดมาในครอบครัวที่ไม่เพียบพร้อม จึงเป็นเหมือนหญิงแกร่งที่สู้ชีวิต เธอไม่ใช่คนสวยอะไรมากมายครับ แต่มีเสน่ห์ในแบบที่เป็นตัวของตัวเอง มีอัธยาศัยดี และจิตใจชอบช่วยเหลือคนอื่น ซึ่งมันทำให้ผมตกหลุมรักเธอได้ไม่ยาก
ผมแอบรักเธอมาตลอด และเหมือนจะเป็นรักแรกพบ เพราะผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลย แต่ด้วยความเจ้าชู้ ซ่อนลาย ผมจึงไม่เคยบอกเธอว่าผมรู้สึกอย่างไร แต่เธอเป็นคนฉลาด และเธอก็คงรู้ว่าผมชอบเธอ และไม่ได้คิดกับเธอแค่พี่น้อง หรือคนรู้จัก เธอจึงวางแผนลองใจผม ด้วยการใช้เพื่อนสนิทผมเป็นตัวช่วย ให้เพื่อนสนิทผมทำทีเป็นจีบเธอต่อหน้าผม จนผมต้องเกิดอาการหึงหวง และทนไม่ไหว ผมพลาดขับรถชนกับกำแพง ด้วยความโมโห
เธอร้องไห้ครับ และห่วงใยผม สายตาที่เธอมองผม เหมือนคุณแม่ของผมที่ท่านเสียไปแล้ว สายตาของความห่วงใย ผมสัมผัสได้จากเธอแค่คนเดียว ซึ่งไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ให้ผมได้อีกแล้ว ผมคิดว่าผมจะสารภาพและบอกรักกับเธอหลังจากที่ผมจะกลับจากนอก เพราะถ้าบอกตอนนั้น คุณพ่อผมท่านคงไม่ยอมรับนิดอยู่แล้ว ซึ่งผมรู้จักนิสัยท่านดี และเพราะพ่อผมให้ไปดูงานช่วยที่ต่างประเทศ ผมต้องทำให้พ่อผมยอมรับในตัวผมให้ได้ก่อน ท่านถึงจะไม่ก้าวก่าย
แต่แล้วก็เหมือนฟ้าไม่เป็นใจ เมื่อธุรกิจคุณพ่อผมกำลังจะไปได้สวย และต้องอาศัยหุ้นส่วนในการค้าที่ดี ท่านขอร้องให้ผม คบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ ขอเรียกชื่อย่อ. เอ คุณเอ เป็นลูกสาวนักธุรกิจที่เก่ง และที่สำคัญ คุณพ่อเธอสนิทกับคุณพ่อของผม ท่านทั้งสองจึงจะพยายามมัดมือชกจับเราคลุมถุงชน แต่ดูเหมือนว่าคุณเอ เธอก็ปลื้มผมอยู่แล้ว ฝั่งนั้นจึงไม่มีปัญหา
ผมขัดคุณพ่อไม่ได้ เพราะท่านมีเหตุผลในการทำธุรกิจ ซึ่งบางทีมันก็ดูแย่มากครับ แต่ผมไม่สามารถขัดใจท่านได้เลย ด้วยความมักง่ายของผม ที่ติดนิสัยเจ้าชู้ ผมจึงรับปากไปส่งเดช เพราะคิดว่าตัวเองก็ไม่มีอะไรเสียหาย กลับดีด้วยซ้ำ เพราะผมอยู่เมืองนอก นิดก็คงไม่รู้ แต่หารู้ไม่ว่า นี่คือหายนะที่ ทำให้ชะตาชีวิตผมเปลี่ยนไป
คุณเอตามผมไปอยู่ที่เมืองนอกครับ เหมือนคอยเป็นเลขาส่วนตัวให้ผม และความใกล้ชิดก็ทำให้เรามีอะไรกัน โดยที่ยังไม่ได้แต่งงานตามประเพณี ซึ่งคุณเอเธอเป็นผู้หญิงออกแนวหัวสมัยใหม่ จึงไม่ซีเรียสอะไร แต่ผมก็ไม่ได้รักเธอเลย
ระหว่างนั้นผมติดต่อนิดตลอดผ่านทางเฟซบุ๊ค จนผูกพัน ดูเหมือนนิดก็มีความรู้สึกดีๆให้กับผม แต่เธอไม่พูด ด้วยความที่เธอเป็นคนที่ถือตัว หยิ่งในศักดิ์ศรี ผมคุยกันกับเธอเหมือนเป็นแฟนกันจนผมรู้สึกรักเธอ รักโดยไม่ได้มีพันธะแบบคู่ชู้สาวทั่วไป ผมรักเธอโดยไม่รู้ตัวเพราะความน่ารักและใสซื่อของเธอ
แต่แล้ววันหนึ่งจู่ๆ เธอก็ขาดการติดต่อจากผมไปดื้อๆ ลบเฟซทิ้ง บล๊อคเฟซผม จนผมต้องสมัครเฟซใหม่เพื่อแอดไปหาเธอ แต่เฟซนั้นไม่มีวี่แววว่าเธอจะเล่นเลย ผมขาดการติดต่อจากเธอไปเลย แม้แต่น้องสาวของผมก็ยังไม่ได้รับการติดต่อจากเธอ
ผมใช้ชีวิตช่วยงานคุณพ่ออยู่ ตปท. ได้ รวม 1 ปี 3 เดือน จนทนคิดถึงเธอไม่ไหว ผมต้องรีบกลับไทย
และเมื่อผมจะกลับไทย คุณเอได้บอกผมว่าฝั่งเธอกับคุณพ่อผม หาฤกษ์แต่งงานให้แล้ว เธอตั้งท้อง2เดือน ซึ่งตอนนั้นผมรู้สึกฟ้าผ่าลงกลางใจครับ เมื่อผมรู้แล้วว่า ผมไม่ได้รักคุณเอ แต่หัวใจผมมันไปอยู่กับผู้หญิงธรรมดาๆคนนั้นต่างหาก ผมเจ็บและทรมานมากอย่างบอกไม่ถูก (แจ๊คพอตยิ่งกว่านั้น คุณเอไม่ได้ท้องจริงครับ)แต่ผมก็หมั้นกับคุณเอไปแล้ว
ผมตามสืบข่าวหานิด จากน้องสาว แต่ก็ไม่ได้รับรู้ชีวิตส่วนตัวอะไรของเธอมาก เพราะน้องผมบอกว่านิดเรียนไม่จบ
และดรอปเรียนไปแล้ว ซึ่งจริงๆ น้องผมก็ยังไม่รู้ว่าผมรู้สึกพิเศษกับเพื่อนของเขา ผมตามสืบข่าวจนได้เฟซใหม่ของนิดมาและมารู้ทีหลังว่านิดกำลังจะแต่งงาน และมีลูกด้วยกันกับสามีเค้าครับ ผมได้กลับมาคุยติดต่อกับนิดอีกครั้ง ผมทั้งเสียใจ ปนระคนน้อยใจ ที่นิดมีสามี และครอบครัวภายในระยะเวลาแค่ปีเดียว ที่ไม่ติดต่อกัน และผมก็ตัดพ้อเธอ แต่คำพูดของเธอที่ทำให้ผมจุกคือ
''พี่รู้มั้ย ของบางอย่าง ถ้าพี่อยากได้ต้องใช้ใจซื้อ ไม่ใช่ใช้เงินซื้อ"
จุดจบความรักของผม มันจบทั้งๆที่ยังไม่ทันได้เริ่มครับ
ผมไม่ไปแม้แต่งานแต่งของเธอ ในวันงานของเธอ ผมนั่งกินเหล้ากับเพื่อนสนิทและน้องสาวจนเมามาย
ผมรู้ตัวว่าผมผิดเอง ที่ไม่มีความพยายามทำให้เธอรู้ว่าผมรู้สึกกับเธอมากเพียงใด หนำซ้ำผมยังไปยุ่งกับคนอื่นๆอีกด้วย
เสือผู้หญิงอย่างผม มันเจอจุดจบกับสาวบ้านๆธรรมดาๆที่หักอกผมแบบไม่ธรรมดา
เธอทำให้ผมรับรู้บทเรียนของคำว่าของมีค่า...เราควรรักษามันไว้
ผมพลาดเองครับ !!
และผมกับคุณเอก็ไม่ได้ลงเอยกันด้วยดี เพราะผมรู้ว่าเค้าโกหกผม และผมก็ไม่อยากฝืนความรู้สึกของตัวเอง ผมติดตามนิดจากเฟซบุ๊คตลอด เธออัพเดทความเคลื่อนไหวต่างๆ ชีวิตครอบครัวของเธอ มีลูกที่น่ารัก ซึ่งมีทั้งสุขและทุกข์บ้าง ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้มีอะไรที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์แบบได้อย่างผม
บอกตรงๆอย่างไม่น่าอายครับ ผมยังเคยคิดชั่วๆที่จะแย่งเมียชาวบ้านมา เพราะรู้ว่าผมมาก่อนด้วยซ้ำ และคิดเข้าข้างตัวเอง ว่านิดเองก็มีความรู้สึกดีๆกับผมมากด้วยซ้ำ
แต่ก็นั่นแหละครับ เพราะความเพียบพร้อมของผู้หญิงอย่างเธอ ไม่เคยแม้แต่จะเปิดโอกาสให้ผมได้ทำเลวอย่างที่ใจต้องการ จึงได้แค่คิดเป็นจิตอกุศลข้างเดียว
สิ่งเดียวที่ผมอยากรับรู้ ในวันนี้ที่มันสายไปแล้ว คือในวันนั้นที่นิดบล๊อคเฟซผม เปลี่ยนเบอร์ และหายไปจากชีวิตผม เพราะอะไร?
และเคยมีไหมที่เศษเสี้ยวนึงของเธอ ก็รู้สึกรักผม เหมือนที่ผมรู้สึก และเจ็บปวด อย่างทุกวันนี้ เธอเคยรักผมบ้างหรือไม่
และทำไมเธอถึงต้องรีบแต่งงาน?
มันเป็นเพราะผมใช่ไหม ผมไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมครับว่าเธอก็มีความรู้สึกกับผมเหมือนกัน ทั้งๆที่มันดูเหมือนจะเป็นความสัมพันธ์แค่เพียงผิวเผิน
แปลกมากครับ ที่ไม่ว่าผมจะมีอะไรกับใครมากี่คน ผมก็ไม่เคยรู้สึกผูกพันและโหยหาแบบนี้มาก่อน
สิ่งหนึ่งที่อยากให้เธอรับรู้คือ ผมไม่หวังจะครอบครองเธอ ขอแค่ผมได้แอบดู ติดตามชีวิตเธอไปแบบนี้ก็พอแล้วครับ
อยากขอโทษ ที่อาจผ่านมาเป็นแค่เพียงความทรงจำแย่ๆของเธอครับ หวังว่าเธอคงได้อ่าน และได้รับรู้ในสิ่งที่ผมอยากบอก แต่ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้พูดไป เพราะเป็นเวลาที่ไม่สมควร
ผมยังรักและคิดถึงเธอเสมอครับ แม้จะไม่มีทางที่ผมจะได้มีโอกาสบอกไป
ใครที่มีคนแอบรัก แอบชอบ หรือรู้สึกดีด้วย จงบอกเขาไปเถอะนะครับ ไม่เช่นนั้นจะเป็นแบบผมก็ได้
บางทีผมก็มีความรู้สึกต้องการจะครอบครอง มันรู้สึกอิจฉาทุกครั้งที่เห็นเขาอัพรูปครอบครัว ผมควรจะกลับไปขอโอกาสกับเขาไหมครับ ผมควรทำเช่นไร? ผมระกเขามากจนผ่านไปหลายปี ก็ยังไม่สามารถมีใครมาเป็นแฟนได้ และผมยังฝันถึงเขาตลอด คอยส่องเฟซเขาทุกวัน นู้ว่าเธอเองก็ไม่ได้มีความสับกับชีวิตครอบครัวสักเท่าไหร่ ผมควรจะกลับไปขอโอกาสดูแลเธอดีไหมครับ
รักแท้ของผม จบลงเพราะไม่เคยบอกความในใจ จนวันที่เธอแต่งงาน แต่อยากให้รู้ไว้ ผมยังรักและรอคุณ
ผมเพียงแค่อยากตั้งกระทู้ระบายความรู้สึกให้เธอรับรู้ เพราะรู้ว่าเธอเป็นคนชอบอ่านเรื่องต่างๆในพันทิป
(หวังว่าคุณคงได้เข้ามาอ่านนะครับ)
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้รู้จักกับหญิงคนหนึ่งโดยบังเอิญ เธอเป็นเพื่อนกับน้องสาวของผม ณ ตอนนั้นน้องสาวผมเรียนที่เดียวกับเธอ เป็นมหาลัยชื่อดังของรัฐ บ้านผมเป็นคนมีฐานะ และสืบสกุลมาจากตระกูลดังๆ ผมเป็นคนเจ้าชู้ เหลี่ยมจัด ตามอายุของผมในตอนนั้น บวกกับมีฐานะดี ผู้หญิงจึงเข้าหาเยอะ
ผมไม่เคยจริงจังกับใครเพราะผมคิดว่าผู้หญิงแต่ละคนที่เข้าหา ค่อนข้างหวังในเรื่องผลประโยชน์ เปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้า
จนกระทั่งผมได้รู้จักนิด ที่เป็นเพื่อนของน้องสาวผม และสนิทกันมากในเวลาไม่นาน เธอเป็นคนที่เก่ง และแปลกในสายตาผมครับ เธอหยิ่งๆและไว้ตัวกับผมมาก ซึ่งมันเป็นเสน่ห์ที่ผมไม่เคยเห็นจากผู้หญิงคนไหน นิสัยห้าวๆ ไม่ติดหรู เก่งและฉลาดทันคน ด้วยเพราะเธอเกิดมาในครอบครัวที่ไม่เพียบพร้อม จึงเป็นเหมือนหญิงแกร่งที่สู้ชีวิต เธอไม่ใช่คนสวยอะไรมากมายครับ แต่มีเสน่ห์ในแบบที่เป็นตัวของตัวเอง มีอัธยาศัยดี และจิตใจชอบช่วยเหลือคนอื่น ซึ่งมันทำให้ผมตกหลุมรักเธอได้ไม่ยาก
ผมแอบรักเธอมาตลอด และเหมือนจะเป็นรักแรกพบ เพราะผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลย แต่ด้วยความเจ้าชู้ ซ่อนลาย ผมจึงไม่เคยบอกเธอว่าผมรู้สึกอย่างไร แต่เธอเป็นคนฉลาด และเธอก็คงรู้ว่าผมชอบเธอ และไม่ได้คิดกับเธอแค่พี่น้อง หรือคนรู้จัก เธอจึงวางแผนลองใจผม ด้วยการใช้เพื่อนสนิทผมเป็นตัวช่วย ให้เพื่อนสนิทผมทำทีเป็นจีบเธอต่อหน้าผม จนผมต้องเกิดอาการหึงหวง และทนไม่ไหว ผมพลาดขับรถชนกับกำแพง ด้วยความโมโห
เธอร้องไห้ครับ และห่วงใยผม สายตาที่เธอมองผม เหมือนคุณแม่ของผมที่ท่านเสียไปแล้ว สายตาของความห่วงใย ผมสัมผัสได้จากเธอแค่คนเดียว ซึ่งไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ให้ผมได้อีกแล้ว ผมคิดว่าผมจะสารภาพและบอกรักกับเธอหลังจากที่ผมจะกลับจากนอก เพราะถ้าบอกตอนนั้น คุณพ่อผมท่านคงไม่ยอมรับนิดอยู่แล้ว ซึ่งผมรู้จักนิสัยท่านดี และเพราะพ่อผมให้ไปดูงานช่วยที่ต่างประเทศ ผมต้องทำให้พ่อผมยอมรับในตัวผมให้ได้ก่อน ท่านถึงจะไม่ก้าวก่าย
แต่แล้วก็เหมือนฟ้าไม่เป็นใจ เมื่อธุรกิจคุณพ่อผมกำลังจะไปได้สวย และต้องอาศัยหุ้นส่วนในการค้าที่ดี ท่านขอร้องให้ผม คบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ ขอเรียกชื่อย่อ. เอ คุณเอ เป็นลูกสาวนักธุรกิจที่เก่ง และที่สำคัญ คุณพ่อเธอสนิทกับคุณพ่อของผม ท่านทั้งสองจึงจะพยายามมัดมือชกจับเราคลุมถุงชน แต่ดูเหมือนว่าคุณเอ เธอก็ปลื้มผมอยู่แล้ว ฝั่งนั้นจึงไม่มีปัญหา
ผมขัดคุณพ่อไม่ได้ เพราะท่านมีเหตุผลในการทำธุรกิจ ซึ่งบางทีมันก็ดูแย่มากครับ แต่ผมไม่สามารถขัดใจท่านได้เลย ด้วยความมักง่ายของผม ที่ติดนิสัยเจ้าชู้ ผมจึงรับปากไปส่งเดช เพราะคิดว่าตัวเองก็ไม่มีอะไรเสียหาย กลับดีด้วยซ้ำ เพราะผมอยู่เมืองนอก นิดก็คงไม่รู้ แต่หารู้ไม่ว่า นี่คือหายนะที่ ทำให้ชะตาชีวิตผมเปลี่ยนไป
คุณเอตามผมไปอยู่ที่เมืองนอกครับ เหมือนคอยเป็นเลขาส่วนตัวให้ผม และความใกล้ชิดก็ทำให้เรามีอะไรกัน โดยที่ยังไม่ได้แต่งงานตามประเพณี ซึ่งคุณเอเธอเป็นผู้หญิงออกแนวหัวสมัยใหม่ จึงไม่ซีเรียสอะไร แต่ผมก็ไม่ได้รักเธอเลย
ระหว่างนั้นผมติดต่อนิดตลอดผ่านทางเฟซบุ๊ค จนผูกพัน ดูเหมือนนิดก็มีความรู้สึกดีๆให้กับผม แต่เธอไม่พูด ด้วยความที่เธอเป็นคนที่ถือตัว หยิ่งในศักดิ์ศรี ผมคุยกันกับเธอเหมือนเป็นแฟนกันจนผมรู้สึกรักเธอ รักโดยไม่ได้มีพันธะแบบคู่ชู้สาวทั่วไป ผมรักเธอโดยไม่รู้ตัวเพราะความน่ารักและใสซื่อของเธอ
แต่แล้ววันหนึ่งจู่ๆ เธอก็ขาดการติดต่อจากผมไปดื้อๆ ลบเฟซทิ้ง บล๊อคเฟซผม จนผมต้องสมัครเฟซใหม่เพื่อแอดไปหาเธอ แต่เฟซนั้นไม่มีวี่แววว่าเธอจะเล่นเลย ผมขาดการติดต่อจากเธอไปเลย แม้แต่น้องสาวของผมก็ยังไม่ได้รับการติดต่อจากเธอ
ผมใช้ชีวิตช่วยงานคุณพ่ออยู่ ตปท. ได้ รวม 1 ปี 3 เดือน จนทนคิดถึงเธอไม่ไหว ผมต้องรีบกลับไทย
และเมื่อผมจะกลับไทย คุณเอได้บอกผมว่าฝั่งเธอกับคุณพ่อผม หาฤกษ์แต่งงานให้แล้ว เธอตั้งท้อง2เดือน ซึ่งตอนนั้นผมรู้สึกฟ้าผ่าลงกลางใจครับ เมื่อผมรู้แล้วว่า ผมไม่ได้รักคุณเอ แต่หัวใจผมมันไปอยู่กับผู้หญิงธรรมดาๆคนนั้นต่างหาก ผมเจ็บและทรมานมากอย่างบอกไม่ถูก (แจ๊คพอตยิ่งกว่านั้น คุณเอไม่ได้ท้องจริงครับ)แต่ผมก็หมั้นกับคุณเอไปแล้ว
ผมตามสืบข่าวหานิด จากน้องสาว แต่ก็ไม่ได้รับรู้ชีวิตส่วนตัวอะไรของเธอมาก เพราะน้องผมบอกว่านิดเรียนไม่จบ
และดรอปเรียนไปแล้ว ซึ่งจริงๆ น้องผมก็ยังไม่รู้ว่าผมรู้สึกพิเศษกับเพื่อนของเขา ผมตามสืบข่าวจนได้เฟซใหม่ของนิดมาและมารู้ทีหลังว่านิดกำลังจะแต่งงาน และมีลูกด้วยกันกับสามีเค้าครับ ผมได้กลับมาคุยติดต่อกับนิดอีกครั้ง ผมทั้งเสียใจ ปนระคนน้อยใจ ที่นิดมีสามี และครอบครัวภายในระยะเวลาแค่ปีเดียว ที่ไม่ติดต่อกัน และผมก็ตัดพ้อเธอ แต่คำพูดของเธอที่ทำให้ผมจุกคือ
''พี่รู้มั้ย ของบางอย่าง ถ้าพี่อยากได้ต้องใช้ใจซื้อ ไม่ใช่ใช้เงินซื้อ"
จุดจบความรักของผม มันจบทั้งๆที่ยังไม่ทันได้เริ่มครับ
ผมไม่ไปแม้แต่งานแต่งของเธอ ในวันงานของเธอ ผมนั่งกินเหล้ากับเพื่อนสนิทและน้องสาวจนเมามาย
ผมรู้ตัวว่าผมผิดเอง ที่ไม่มีความพยายามทำให้เธอรู้ว่าผมรู้สึกกับเธอมากเพียงใด หนำซ้ำผมยังไปยุ่งกับคนอื่นๆอีกด้วย
เสือผู้หญิงอย่างผม มันเจอจุดจบกับสาวบ้านๆธรรมดาๆที่หักอกผมแบบไม่ธรรมดา
เธอทำให้ผมรับรู้บทเรียนของคำว่าของมีค่า...เราควรรักษามันไว้
ผมพลาดเองครับ !!
และผมกับคุณเอก็ไม่ได้ลงเอยกันด้วยดี เพราะผมรู้ว่าเค้าโกหกผม และผมก็ไม่อยากฝืนความรู้สึกของตัวเอง ผมติดตามนิดจากเฟซบุ๊คตลอด เธออัพเดทความเคลื่อนไหวต่างๆ ชีวิตครอบครัวของเธอ มีลูกที่น่ารัก ซึ่งมีทั้งสุขและทุกข์บ้าง ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้มีอะไรที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์แบบได้อย่างผม
บอกตรงๆอย่างไม่น่าอายครับ ผมยังเคยคิดชั่วๆที่จะแย่งเมียชาวบ้านมา เพราะรู้ว่าผมมาก่อนด้วยซ้ำ และคิดเข้าข้างตัวเอง ว่านิดเองก็มีความรู้สึกดีๆกับผมมากด้วยซ้ำ
แต่ก็นั่นแหละครับ เพราะความเพียบพร้อมของผู้หญิงอย่างเธอ ไม่เคยแม้แต่จะเปิดโอกาสให้ผมได้ทำเลวอย่างที่ใจต้องการ จึงได้แค่คิดเป็นจิตอกุศลข้างเดียว
สิ่งเดียวที่ผมอยากรับรู้ ในวันนี้ที่มันสายไปแล้ว คือในวันนั้นที่นิดบล๊อคเฟซผม เปลี่ยนเบอร์ และหายไปจากชีวิตผม เพราะอะไร?
และเคยมีไหมที่เศษเสี้ยวนึงของเธอ ก็รู้สึกรักผม เหมือนที่ผมรู้สึก และเจ็บปวด อย่างทุกวันนี้ เธอเคยรักผมบ้างหรือไม่
และทำไมเธอถึงต้องรีบแต่งงาน?
มันเป็นเพราะผมใช่ไหม ผมไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมครับว่าเธอก็มีความรู้สึกกับผมเหมือนกัน ทั้งๆที่มันดูเหมือนจะเป็นความสัมพันธ์แค่เพียงผิวเผิน
แปลกมากครับ ที่ไม่ว่าผมจะมีอะไรกับใครมากี่คน ผมก็ไม่เคยรู้สึกผูกพันและโหยหาแบบนี้มาก่อน
สิ่งหนึ่งที่อยากให้เธอรับรู้คือ ผมไม่หวังจะครอบครองเธอ ขอแค่ผมได้แอบดู ติดตามชีวิตเธอไปแบบนี้ก็พอแล้วครับ
อยากขอโทษ ที่อาจผ่านมาเป็นแค่เพียงความทรงจำแย่ๆของเธอครับ หวังว่าเธอคงได้อ่าน และได้รับรู้ในสิ่งที่ผมอยากบอก แต่ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้พูดไป เพราะเป็นเวลาที่ไม่สมควร
ผมยังรักและคิดถึงเธอเสมอครับ แม้จะไม่มีทางที่ผมจะได้มีโอกาสบอกไป
ใครที่มีคนแอบรัก แอบชอบ หรือรู้สึกดีด้วย จงบอกเขาไปเถอะนะครับ ไม่เช่นนั้นจะเป็นแบบผมก็ได้
บางทีผมก็มีความรู้สึกต้องการจะครอบครอง มันรู้สึกอิจฉาทุกครั้งที่เห็นเขาอัพรูปครอบครัว ผมควรจะกลับไปขอโอกาสกับเขาไหมครับ ผมควรทำเช่นไร? ผมระกเขามากจนผ่านไปหลายปี ก็ยังไม่สามารถมีใครมาเป็นแฟนได้ และผมยังฝันถึงเขาตลอด คอยส่องเฟซเขาทุกวัน นู้ว่าเธอเองก็ไม่ได้มีความสับกับชีวิตครอบครัวสักเท่าไหร่ ผมควรจะกลับไปขอโอกาสดูแลเธอดีไหมครับ