7 วันในคันไซ ทุกอย่างดูเหมือนจะผ่านพ้นไปด้วยดี จนวันสุดท้ายก่อนกลับบ้าน
“ตอนนี้สามทุ่มครึ่งแล้ว ไฟลท์ของคุณบอร์ดดิ้งตอนห้าทุ่ม ต่อให้เจอพาสปอร์ตตอนนี้ก็เอากลับมาคืนให้ไม่ทัน
คุณต้องซื้อตั๋วใหม่แล้วบินกลับวันพรุ่งนี้นะคะ” นี่คือประโยคที่คุณตำรวจในสถานีสนามบินคันไซบอกกับเราตอนไปแจ้งความ
ส่วนเราก็ ............. $^&_dgd@$&^$*+#@% ………. ช็อค !!!!!!!!!!!!!!
ย้อนกลับไปสามชั่วโมงก่อนหน้านี้
20.00 น. ยืนต่อแถวโหลดกระเป๋าอยู่ที่เค้าเตอร์แอร์เอเชีย เรากับเพื่อนเช็คอินออนไลน์มาแล้ว ถึงสนามบินก็โหลดกระเป๋าได้เลย
ระหว่างรอก็อัพเฟซบุค ไอจี วิดีคอลกรุบกริบขิงข่ากันไป ทีนี้ก็เหลืออีกแค่ 5-6 คน จะถึงคิวตัวเอง ตั้งใจจะหยิบพาสปอร์ตขึ้นมาเตรียมไว้
ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี เตรียมพร้อมเว้ยยยย
“ชิ_หายยยยย” …………… “อะไร” ………… “หาพาสปอร์ตไม่เจอว่ะ” …………. “ไม่ตลก”
“กุก็ไม่ได้นามสกุลเชิญยิ้มนะ หน้ากุตลกหรอตอนนี้ ผ่ามพามเลยมั้ย” ............ “กระเป๋าอยู่ไหน ? …… “ทำไม” ……………. รื้อ !!! ”
20.20 น. สิ้นเสียงคำว่ารื้อ สมองก็สั่งให้ตัวเองลากกระเป๋าออกมาจากแถว ท่ามกลางสายตางุนงง
ของทุกคนที่อยู่ตรงนั้น รื้อไป สวดมนต์ไป อย่าหายนะเว่ยๆๆๆๆ พ่อจ๋าแม่จ๋า เข้าไปเจอดิวตี้ฟรี
ลูกจะเซ่นด้วยกะเป๋า BAO BAO คนละใบเลย แต่สงสัยพ่อกับแม่ไม่อยากได้ BAO BAO
“เจอมั้ย” …………….. “ไม่” …………………. “หาทั่วยัง” …………………… “หน้ากุแทบจะมุดลงไปในกระเป๋าแล้ว ไม่มีว่ะ”
“ชิ_หายยยยย เอางัยดีวะเนี่ย” ……………………… “ กุอยากกลับบ้านนนนนนนนนนน อยากกลับบ้านนนนนนน”
20.40 น. เดินไร้วิญญาณไปหาเจ้าหน้าที่ภาคพื้นของแอร์เอเชีย ถามเค้าว่าต้องทำยังงัย
“แจ้งความรึยังครับ” ………………… “ยังค่ะ” …………………………………… “รีบไปแจ้งความก่อนเลยครับ
เดี๋ยวสถานีตำรวจปิด สถานีตำรวจอยู่ที่ชั้น 2F (NORTH) แจ้งความแล้วกลับมาหาผมที่นี่นะครับ”
21.00 น. สติไม่เหลือกับตัวละตอนนี้ เดินกลับไปหาเพื่อน
“กลับไทยไปก่อนเลยก็ได้นะ กุอยู่ได้”.........“แล้วมันเลื่อนตั๋วได้มั้ย” ………………
………. “ไม่รู้ว่ะ แต่กลับก่อนเลย กุเกรงใจ เดี๋ยวกุหาที่นอนที่นี่แหละ”
“เหลือตังติดตัวเท่าไหร่” ……………………. “หกพันเยน” …………………… “แล้วบัตรเครดิตอ่ะ”
“เชี่_ กุเอาใส่ไว้ในเคสพาสปอร์ตอ่ะ” …………………………….. “คือยังงัย”
“หายว่ะ” ……………………………… “บัตรเอทีเอ็มยังอยู่นี่ ยังมีเงินไทยอยู่ในบัตร กดเงินเยนได้อยู่”
“มันก็ไปพร้อมบัตรเครดิตกุอ่ะ ..... อย่าเพิ่งกลับได้มั้ย ฮือออออออออออออออออ”
21.15 น. ลากกระเป๋าลงไปสถานีตำรวจในสนามบินคันไซ เจ้าหน้าที่บอกว่าอยู่ชั้น 2 F ฝั่ง North
ติดกับร้าน Lawson ตามรูปเลยค่ะ
“มาแจ้งความเรื่องอะไรคะ” ………………………… “พาสปอร์ตหายค่ะ”
“จำได้มั้ยคะว่าทำหายที่ไหน” ……………………….. “ไม่แน่ใจเลยค่ะ น่าจะหายที่สถานีโอซาก้าอ่ะค่ะ”
“พาสปอร์ตสีอะไรคะ” ……… “พาสปอร์ตสีน้ำตาลค่ะ แต่ใส่ปก” ……… “แล้วปกเป็นสีอะไรคะ” ……
….. “สีชมพูค่ะ ลาย Little Twin Star” …………… “ลายอะไรนะคะ” ………………. “Little Twin Star
ตัวการ์ตูนของซาริโอ้อ่ะค่ะ”……….. “เป็นแบบไหนคะ มีรูปมั้ย” ………….. “เอ่อออ กีกี้ ลาล่า อ่ะค่ะ” ……
…… “อ๋ออออ กีกี้ลาล่า น่าจะหาง่ายนะคะ สีชมพูมันเด่น ขอให้หาเจอนะคะ”
แล้วก็ซักถามประวัติ ถามว่าเราจำอะไรได้บ้าง มีอะไรหายบ้าง เราไปทำอะไรบ้าง เหมือนเวลาลงบันทึกประจำวัน
ที่สถานีตำรวจบ้านเราเลยค่ะ แล้วก็ต่อสายให้เราคุยกับเจ้าหน้าที่ที่กงสุลไทยด้วย เจ้าหน้าที่ก็จะแนะนำว่า
เราต้องเตรียมอะไรไปบ้าง สถานกงสุลอยู่ตรงไหน พอแจ้งความเสร็จเค้าจะให้กระดาษมา 1 ใบ ก็คือใบบันทึกประจำวัน
นั่นแหละ ต้องเก็บไว้ให้ดีนะคะ เพราะต้องใช้ทำพาสปอร์ตกลับไทยด้วย
“ตอนนี้สามทุ่มครึ่งแล้ว ไฟลท์ของคุณบอร์ดดิ้งตอนห้าทุ่ม ต่อให้เจอพาสปอร์ตตอนนี้ก็เอากลับมาคืนให้ไม่ทัน
คุณต้องซื้อตั๋วใหม่แล้วบินกลับวันพรุ่งนี้นะคะ” .................. “(ร้องไห้หนักมาก) ต้องกลับวันพรุ่งนี้จริงๆหรอคะ”
............... “เป็นอะไรมั้ยคะ ร้องไห้ทำไมคะ”.....................“อยากกลับบ้านค่ะ (ร้องไห้และสะอื้นหนักกว่าเดิม)”
22.00 น. เดินร้องไห้ย้อนกลับมาหาเจ้าหน้าที่ของแอร์เอเชียคนเดิม
“แจ้งความเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยครับ” ……………………………….. “ใช่ค่ะ”
“หาพาสปอร์ตเจอมั้ยครับ” ……………. “ไม่เจอค่ะ ยังงัยก็ต้องกลับพรุ่งนี้ จะรบกวนช่วยดุเรื่องเลื่อนไฟลท์ให้หน่อยค่ะ”
“ต้องขอโทษด้วยครับ ตอนนี้คุณไม่สามารถเลื่อนไฟลท์ได้แล้ว ตามกฎต้องเลื่อนก่อน 4 ชั่วโมง
ไฟลท์คุณเรียกบอร์ดดิ้งแล้ว ยังงัยก็ต้องซื้อใหม่ครับ พรุ่งนี้อย่าลืมรีบไปทำพาสปอร์ตแต่เช้านะครับ
สู้ๆนะครับ ร้องไห้ทั้งคืนเดี๋ยวตื่นมาตาบวมนะครับ ขอให้โชคดีครับ”
พอเจ้าหน้าที่คนนั้นพูดจบ เรายิ้มให้เค้าทั้งน้ำตาเลย รู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงจริงๆ แค่คำว่า
Don’t Worry and Don’t Cry ถึงแม้จะเป็นคำง่ายๆ แต่ก็ทำให้เรารู้สึกโคตรมีพลังเลย
22.30 น. ออกมาตั้งหลัก ตั้งสติ หายใจลึกๆ พร้อมลุย
“ เช็คตั๋วดิ๊ คันไซ – ดอนเมือง คนละเท่าไหร่” ……………………………….. “หมื่นนึงเว่ย”
“ห๊ะ ดูไม่ผิดใช่มั้ย” ……………………. “เต็มสองตา คนละหมื่น ไม่ผิด”
“ก็ต้องจองอ่ะ ไม่มีทางเลือกแล้ว แต่ ..... กุไม่มีตังแล้วอ่ะ”...............“เออ เดี๋ยวรูดไปก่อนก็ได้”
“เดี๋ยวกุออกให้ด้วยเลยก็ได้ ไหนๆก็ตกเครื่องเพราะกุอ่ะ”............“แน่ใจนะ”
“แน่ใจ กุเต็มใจ ไม่เป็นรัย” ……………..“งั้นก็ตามใจ”
“ สรุปกูโดนค่าตั๋วไปเท่าไหร่วะ”
“ตั๋วโปรอ่ะ 7,500 แต่ตั๋วงอกอ่ะ สองหมืน รวมทริปนี้โดนค่าตั๋ว 27,500 บาท ใสๆเลย” .
“โคตรรพีคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”
“แล้วคืนนี้นอนไหนอ่ะ”
“เข้าไปนอนในเมืองดีกว่า โรงแรมที่ใกล้สถานกงสุลแล้วกัน” …………………………. “จองโรงแรมไหนดีอ่ะ”............
“อันที่ถูกที่สุดงัย กุไม่มีตังแล้วเนี่ย” ………………. “เออ จองแล้ว หกพันเยน จ่ายเงินสดนะเว่ย คนละสามพันเยน”
00.00 น. ถึงหน้าโรงแรม
“ ..................... นี่มันโรงเตี๊ยมป้ะวะ บรรยากาศโคตรม่านรูด”
“บ้า คิดมาก ดึกขนาดนี้แล้ว ฝนตกด้วย นอนๆไปเหอะ”
“ไป เข้าห้อง กูอยากอาบน้ำ”
-สำรวจห้อง-
“จะอาบน้ำจริงๆหรอ” .............. “เออ ทำไม”
“ นี่ห้องนอนช้ะ ? แล้วนั่นก็ห้องน้ำช้ะ?”............“แล้ว ?”
.............“แต่ห้องนอนกับห้องน้ำ แม่มเป็นกระจกใสๆกั้นนะ โป๊ๆเลยนะ”...................
“สึด โคตรรพีคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”
“เชี่_ ดู มีรูปโป๊อยู่หัวนอนด้วย จะอาบมั้ย ถ้าจะอาบเดี๋ยวกูไปรอข้างนอก”
“ช่างแม่ม ไม่อาบแล้ว นอน”
และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนั้น หลังจากที่เรารู้ตัวว่าทำพาสปอร์ตหาย ใจหล่นไปไม่ต่ำกว่าสิบรอบได้
ทีนี้มาดูกันค่ะ ว่าถ้าไปเที่ยวแล้วดวงซวย หรือจริงๆอาจจะไม่ซวยแต่ถ่ายรูปเพลินจนไม่สนทุกอย่างแบบเรา
จนทำพาสปอร์ตหายในโอซาก้าต้องทำยังงัย
(CR) ถ้าพาสปอร์ตหายในโอซาก้าก่อนบินกลับไทยสามชั่วโมง จะบันเทิงขนาดไหน
7 วันในคันไซ ทุกอย่างดูเหมือนจะผ่านพ้นไปด้วยดี จนวันสุดท้ายก่อนกลับบ้าน
“ตอนนี้สามทุ่มครึ่งแล้ว ไฟลท์ของคุณบอร์ดดิ้งตอนห้าทุ่ม ต่อให้เจอพาสปอร์ตตอนนี้ก็เอากลับมาคืนให้ไม่ทัน
คุณต้องซื้อตั๋วใหม่แล้วบินกลับวันพรุ่งนี้นะคะ” นี่คือประโยคที่คุณตำรวจในสถานีสนามบินคันไซบอกกับเราตอนไปแจ้งความ
ส่วนเราก็ ............. $^&_dgd@$&^$*+#@% ………. ช็อค !!!!!!!!!!!!!!
ย้อนกลับไปสามชั่วโมงก่อนหน้านี้
20.00 น. ยืนต่อแถวโหลดกระเป๋าอยู่ที่เค้าเตอร์แอร์เอเชีย เรากับเพื่อนเช็คอินออนไลน์มาแล้ว ถึงสนามบินก็โหลดกระเป๋าได้เลย
ระหว่างรอก็อัพเฟซบุค ไอจี วิดีคอลกรุบกริบขิงข่ากันไป ทีนี้ก็เหลืออีกแค่ 5-6 คน จะถึงคิวตัวเอง ตั้งใจจะหยิบพาสปอร์ตขึ้นมาเตรียมไว้
ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี เตรียมพร้อมเว้ยยยย
“ชิ_หายยยยย” …………… “อะไร” ………… “หาพาสปอร์ตไม่เจอว่ะ” …………. “ไม่ตลก”
“กุก็ไม่ได้นามสกุลเชิญยิ้มนะ หน้ากุตลกหรอตอนนี้ ผ่ามพามเลยมั้ย” ............ “กระเป๋าอยู่ไหน ? …… “ทำไม” ……………. รื้อ !!! ”
20.20 น. สิ้นเสียงคำว่ารื้อ สมองก็สั่งให้ตัวเองลากกระเป๋าออกมาจากแถว ท่ามกลางสายตางุนงง
ของทุกคนที่อยู่ตรงนั้น รื้อไป สวดมนต์ไป อย่าหายนะเว่ยๆๆๆๆ พ่อจ๋าแม่จ๋า เข้าไปเจอดิวตี้ฟรี
ลูกจะเซ่นด้วยกะเป๋า BAO BAO คนละใบเลย แต่สงสัยพ่อกับแม่ไม่อยากได้ BAO BAO
“เจอมั้ย” …………….. “ไม่” …………………. “หาทั่วยัง” …………………… “หน้ากุแทบจะมุดลงไปในกระเป๋าแล้ว ไม่มีว่ะ”
“ชิ_หายยยยย เอางัยดีวะเนี่ย” ……………………… “ กุอยากกลับบ้านนนนนนนนนนน อยากกลับบ้านนนนนนน”
20.40 น. เดินไร้วิญญาณไปหาเจ้าหน้าที่ภาคพื้นของแอร์เอเชีย ถามเค้าว่าต้องทำยังงัย
“แจ้งความรึยังครับ” ………………… “ยังค่ะ” …………………………………… “รีบไปแจ้งความก่อนเลยครับ
เดี๋ยวสถานีตำรวจปิด สถานีตำรวจอยู่ที่ชั้น 2F (NORTH) แจ้งความแล้วกลับมาหาผมที่นี่นะครับ”
21.00 น. สติไม่เหลือกับตัวละตอนนี้ เดินกลับไปหาเพื่อน
“กลับไทยไปก่อนเลยก็ได้นะ กุอยู่ได้”.........“แล้วมันเลื่อนตั๋วได้มั้ย” ………………
………. “ไม่รู้ว่ะ แต่กลับก่อนเลย กุเกรงใจ เดี๋ยวกุหาที่นอนที่นี่แหละ”
“เหลือตังติดตัวเท่าไหร่” ……………………. “หกพันเยน” …………………… “แล้วบัตรเครดิตอ่ะ”
“เชี่_ กุเอาใส่ไว้ในเคสพาสปอร์ตอ่ะ” …………………………….. “คือยังงัย”
“หายว่ะ” ……………………………… “บัตรเอทีเอ็มยังอยู่นี่ ยังมีเงินไทยอยู่ในบัตร กดเงินเยนได้อยู่”
“มันก็ไปพร้อมบัตรเครดิตกุอ่ะ ..... อย่าเพิ่งกลับได้มั้ย ฮือออออออออออออออออ”
21.15 น. ลากกระเป๋าลงไปสถานีตำรวจในสนามบินคันไซ เจ้าหน้าที่บอกว่าอยู่ชั้น 2 F ฝั่ง North
ติดกับร้าน Lawson ตามรูปเลยค่ะ
“มาแจ้งความเรื่องอะไรคะ” ………………………… “พาสปอร์ตหายค่ะ”
“จำได้มั้ยคะว่าทำหายที่ไหน” ……………………….. “ไม่แน่ใจเลยค่ะ น่าจะหายที่สถานีโอซาก้าอ่ะค่ะ”
“พาสปอร์ตสีอะไรคะ” ……… “พาสปอร์ตสีน้ำตาลค่ะ แต่ใส่ปก” ……… “แล้วปกเป็นสีอะไรคะ” ……
….. “สีชมพูค่ะ ลาย Little Twin Star” …………… “ลายอะไรนะคะ” ………………. “Little Twin Star
ตัวการ์ตูนของซาริโอ้อ่ะค่ะ”……….. “เป็นแบบไหนคะ มีรูปมั้ย” ………….. “เอ่อออ กีกี้ ลาล่า อ่ะค่ะ” ……
…… “อ๋ออออ กีกี้ลาล่า น่าจะหาง่ายนะคะ สีชมพูมันเด่น ขอให้หาเจอนะคะ”
แล้วก็ซักถามประวัติ ถามว่าเราจำอะไรได้บ้าง มีอะไรหายบ้าง เราไปทำอะไรบ้าง เหมือนเวลาลงบันทึกประจำวัน
ที่สถานีตำรวจบ้านเราเลยค่ะ แล้วก็ต่อสายให้เราคุยกับเจ้าหน้าที่ที่กงสุลไทยด้วย เจ้าหน้าที่ก็จะแนะนำว่า
เราต้องเตรียมอะไรไปบ้าง สถานกงสุลอยู่ตรงไหน พอแจ้งความเสร็จเค้าจะให้กระดาษมา 1 ใบ ก็คือใบบันทึกประจำวัน
นั่นแหละ ต้องเก็บไว้ให้ดีนะคะ เพราะต้องใช้ทำพาสปอร์ตกลับไทยด้วย
“ตอนนี้สามทุ่มครึ่งแล้ว ไฟลท์ของคุณบอร์ดดิ้งตอนห้าทุ่ม ต่อให้เจอพาสปอร์ตตอนนี้ก็เอากลับมาคืนให้ไม่ทัน
คุณต้องซื้อตั๋วใหม่แล้วบินกลับวันพรุ่งนี้นะคะ” .................. “(ร้องไห้หนักมาก) ต้องกลับวันพรุ่งนี้จริงๆหรอคะ”
............... “เป็นอะไรมั้ยคะ ร้องไห้ทำไมคะ”.....................“อยากกลับบ้านค่ะ (ร้องไห้และสะอื้นหนักกว่าเดิม)”
22.00 น. เดินร้องไห้ย้อนกลับมาหาเจ้าหน้าที่ของแอร์เอเชียคนเดิม
“แจ้งความเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยครับ” ……………………………….. “ใช่ค่ะ”
“หาพาสปอร์ตเจอมั้ยครับ” ……………. “ไม่เจอค่ะ ยังงัยก็ต้องกลับพรุ่งนี้ จะรบกวนช่วยดุเรื่องเลื่อนไฟลท์ให้หน่อยค่ะ”
“ต้องขอโทษด้วยครับ ตอนนี้คุณไม่สามารถเลื่อนไฟลท์ได้แล้ว ตามกฎต้องเลื่อนก่อน 4 ชั่วโมง
ไฟลท์คุณเรียกบอร์ดดิ้งแล้ว ยังงัยก็ต้องซื้อใหม่ครับ พรุ่งนี้อย่าลืมรีบไปทำพาสปอร์ตแต่เช้านะครับ
สู้ๆนะครับ ร้องไห้ทั้งคืนเดี๋ยวตื่นมาตาบวมนะครับ ขอให้โชคดีครับ”
พอเจ้าหน้าที่คนนั้นพูดจบ เรายิ้มให้เค้าทั้งน้ำตาเลย รู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงจริงๆ แค่คำว่า
Don’t Worry and Don’t Cry ถึงแม้จะเป็นคำง่ายๆ แต่ก็ทำให้เรารู้สึกโคตรมีพลังเลย
22.30 น. ออกมาตั้งหลัก ตั้งสติ หายใจลึกๆ พร้อมลุย
“ เช็คตั๋วดิ๊ คันไซ – ดอนเมือง คนละเท่าไหร่” ……………………………….. “หมื่นนึงเว่ย”
“ห๊ะ ดูไม่ผิดใช่มั้ย” ……………………. “เต็มสองตา คนละหมื่น ไม่ผิด”
“ก็ต้องจองอ่ะ ไม่มีทางเลือกแล้ว แต่ ..... กุไม่มีตังแล้วอ่ะ”...............“เออ เดี๋ยวรูดไปก่อนก็ได้”
“เดี๋ยวกุออกให้ด้วยเลยก็ได้ ไหนๆก็ตกเครื่องเพราะกุอ่ะ”............“แน่ใจนะ”
“แน่ใจ กุเต็มใจ ไม่เป็นรัย” ……………..“งั้นก็ตามใจ”
“ สรุปกูโดนค่าตั๋วไปเท่าไหร่วะ”
“ตั๋วโปรอ่ะ 7,500 แต่ตั๋วงอกอ่ะ สองหมืน รวมทริปนี้โดนค่าตั๋ว 27,500 บาท ใสๆเลย” .
“โคตรรพีคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”
“แล้วคืนนี้นอนไหนอ่ะ”
“เข้าไปนอนในเมืองดีกว่า โรงแรมที่ใกล้สถานกงสุลแล้วกัน” …………………………. “จองโรงแรมไหนดีอ่ะ”............
“อันที่ถูกที่สุดงัย กุไม่มีตังแล้วเนี่ย” ………………. “เออ จองแล้ว หกพันเยน จ่ายเงินสดนะเว่ย คนละสามพันเยน”
00.00 น. ถึงหน้าโรงแรม
“ ..................... นี่มันโรงเตี๊ยมป้ะวะ บรรยากาศโคตรม่านรูด”
“บ้า คิดมาก ดึกขนาดนี้แล้ว ฝนตกด้วย นอนๆไปเหอะ”
“ไป เข้าห้อง กูอยากอาบน้ำ”
-สำรวจห้อง-
“จะอาบน้ำจริงๆหรอ” .............. “เออ ทำไม”
“ นี่ห้องนอนช้ะ ? แล้วนั่นก็ห้องน้ำช้ะ?”............“แล้ว ?”
.............“แต่ห้องนอนกับห้องน้ำ แม่มเป็นกระจกใสๆกั้นนะ โป๊ๆเลยนะ”...................
“สึด โคตรรพีคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”
“เชี่_ ดู มีรูปโป๊อยู่หัวนอนด้วย จะอาบมั้ย ถ้าจะอาบเดี๋ยวกูไปรอข้างนอก”
“ช่างแม่ม ไม่อาบแล้ว นอน”
และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนั้น หลังจากที่เรารู้ตัวว่าทำพาสปอร์ตหาย ใจหล่นไปไม่ต่ำกว่าสิบรอบได้
ทีนี้มาดูกันค่ะ ว่าถ้าไปเที่ยวแล้วดวงซวย หรือจริงๆอาจจะไม่ซวยแต่ถ่ายรูปเพลินจนไม่สนทุกอย่างแบบเรา
จนทำพาสปอร์ตหายในโอซาก้าต้องทำยังงัย