แอบชอบพี่ที่ทำงาน แต่ไม่กล้าบอก จนตอนนี้เค้าออกไปแล้ว

ก่อนอื่นต้องสวัสดีทุกๆนค่ะ พอดีสมัครpantip ไว้นานละแต่ไม่เคยตั้งกระทู้ ไม่เคยเม้นตอบใคร จนตอนนี้ เรารู้สึกอยากระบาย อยากหาเพื่อน อยากหาคนที่เข้าใจเรา เอาล่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือ เราแอบชอบพี่ที่ทำงานคนนึง เค้าเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยจริงๆ ย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ตอนเราเข้ามาทำงานใหม่ แล้วพี่เค้าเป็นหัวหน้าแผนกเราค่ะ ครั้งแรกที่เจอ คือแบบ ไม่ชอบขี้หน้ามาก แบบอีนี่ไม่หล่อ แล้วยังขี้เก็กอีก555 อะไรประมาณนั้น เราก็เลยเลือกที่จะไม่คุย ไม่ยุ่งเท่าไหร่ คุยเฉพาะเรื่องงานพอ ถามคำตอบคำไรแบบนี้ (ดูสวยมาก) แต่ด้วยนิสัยของพี่เค้าคือชอบแกล้ง ชอบแหย่ ชอบกวนตีน เราก็เลยรู้สึกเผลอใจไป แบบไม่รู้ตัวด้วยนะ (เอ๊ะ! หรือโดนทำของใส่55+) รู้ตัวอีกทีคือเรารู้สึกดี ที่มีพี่เค้าอยู่ใกล้ๆ แน่นอนว่าเจอหน้ากันทุกวัน คุยกันทุกวันมันเลยผูกพันธ์ขึ้นเรื่อยๆ บางทีเราก็ชอบแกล้งงอลนะ อยากรู้ว่าจะง้อไหม สรุปง้อค่ะ แต่ง้อตามสไตล์พี่เค้าง้อแบบกวนตีน (เข้าใจป่ะ555+) เวลาเราแหย่กัน แกล้งกัน ก็ใช้พลังมาก ทุบตี ขี่คอ555++ จนคนในที่ทำงานเราชอบแซวบ่อยๆ ว่าเราสองคนลูกดกแน่นอน ทะเลาะกันทุกวัน เราก็เขิลแล้วก็เนียนๆคุยเรื่องอื่นแทน ส่วนพี่เค้าก็ยิ้มๆ ไม่แก้อะไรใดๆ เราเลยคิดเลยเถิดไปเองนะ ว่าพี่เค้าเองก็คงมีใจให้เราเหมือนกันแหละ แทบทุกเช้าพี่เค้าจะชอบซื้อเปาะเปี๊ยะทอดมาให้กินบ่อยๆ บางวันมาให้กับตัวเอง บางทีก็มาวางไว้ที่โต๊ะพอเราถามว่าซื้อให้เราหร๋อ? พี่เค้าก็แบบยิ้มๆแล้วก็บอกว่ากินๆไปเถอะ คือเรารู้สึกจริงๆนะ ว่าพี่เค้าเองก็มีใจให้เราเหมือนกัน ถ้าเข้าใจผิดคิดไปเอง ก็ขอโทษนะคะ แล้วบางทีเราชอบคุย ชอบแซะผช.คนอื่นในออฟฟิต พี่เค้าก็ดูแบบ อารมณ์ไม่ค่อยดีอ่ะ (หรือจะคิดไปเองอีกแล้ว?) ทุกอย่างมันทำให้เรารู้สุกดีใจทุกครั้งที่มาทำงาน มันเหมือนมีแรง มีกำลังใจในทุกๆวันตลอด5ปีที่ผ่านมา จนมาถึง2เดือนที่ผ่านมา พี่เค้า มาบอกว่า เค้าจะลาออกไปทำธุรกิจส่วนตัว คือเรา อึ้ง! ไปหลายนาที สตั้น ประมาณล้านนาที คือไม่คิดว่าจะมีวันนี้เราเดินหนีไปห้องน้ำ แล้วร้องไห้เลยนะ มันเป็นเรื่องที่เราไม่คาดคิดมาก่อน เกินความคาดหมาย เหลือเวลาอีกแค่1เดือนเท่านั้น เราใช้เวลาทุกวันผ่านไปแบบคุ้มค่าที่สุด จำทุกสิ่งที่ดีๆ จำรอยยิ้มของเค้า จำความกวนตีขี้แกล้งของเค้า เราไม่สามารถยื้อเวลาเค้าได้ แน่นอนว่าทุกคนต่างมีอนาคตเป็นของตัวเอง แต่สิ่งที่เราอยากทำมากที่สุดในตอนนั้นคือ บอกชอบพี่เค้า แต่เราก็ไม่กล้าพอ เพราะกลัวคำตอบ เพราะกลัวบอกไปแล้วพี่เค้าจะไม่เหมือนเดิม จนสุดท้าย เราก็ไม่สามารถบอกคำนั้นไปได้อีกแล้ว พี่เค้าออกจากที่ทำงานไปหนึ่งเดือนแล้ว โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วถ้าเป็นทุกๆคน จะกล้าบอกความจริงไปไหมคะ? หรือเรามันป๊อดเกินไปจริงๆ ลืมบอกไปค่ะ เราเป็นผู้ชายที่มีจิตใจเป็นผู้หญิง อ้วน ดำ เราคงไม่กล้าพอที่จะบอก หรือทำอะไรไปมากกว่านั้น หรือว่าทุกอย่างที่ผ่านมา เรื่องระหว่างเรากับพี่เค้า จะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ที่เราคิดไปเองคนเดียว ถ้าเป็นอย่างนั้นเราคงรู้สึกเสียใจอย่างมากเลยค่ะ เพราะตอนนี้ เรายังคิดถึงพี่เค้าอยู่ทุกวัน คิดถึงเรื่องดีๆที่เรามีให้กัน คิดถึงคำพูดของเค้าทุกคำ คิดถึงความกวนตีนที่เค้ามีให้ เราคงรักเค้ามากจริง รักข้างเดียวด้วย ขอบคุณนะคะที่อ่านมาถึงตรงนี้ เราแค่อยากจะระบายความรู้สึกของเราออกไป เราอยากแค่จะมีใครสักคนที่เข้าใจเราแค่นั้นเอง