ผมกับเเฟนคบกันมาปีกว่า เธอบอกว่ารักมากแต่ไม่เคยทำอะไรไห้ความสัมพันธ์ก้าวหน้าเลย เราเรียนอยู่ห่างกันมากเวลาเจอกันผมจะเป็นคนไปหาเเต่เธอไม่เคยคิดจะมาหาบ้าง บ้านเราอยู่จังหวัดเดียวกันผมอยู่ในเมืองเเต่เธออยู่ต่างอำเภอทางบ้านเธอไม่รู้ว่าคบกันผมเลยไปหาไม่ได้ เธอมีเพื่อนอยู่ในเมืองบางครั้งเธอจะเข้ามาหาเพื่อนในเมืองผมก็จะขอให้มาหาผมบ้าง แต่เธอก็บอกไม่อยากไปเพราะขี้เกียจ เวลาทะเลาะกันเธอไม่เคยที่จะมาแก้ปัญหาด้วยกันเลย เธอจะตัดมันทิ้งไปปล่อยให้ค้างคาตลอด ผมเหนื่อยกับเธอมากแต่ก็รักมาก ที่เธอทำไปมันคือความรักจริงๆหรือเเค่เหงากันแน่คับ?
รักกันจริงควรทำแบบนี้ไหม?