คือเราอยู่ม.5 ส่วนคนที่ชอบอ่ะอยู่ม.4 ชื่อ เอ
จุดเริ่มต้นแห่งคนชอบนี้คือน้องเค้าเข้าร.รตอนม.4 เราเจอน้องครั้งแรกที่รอรถสองแถว แนวโครตมีเสนห์เห็นแล้วหลงน้องยิ้มน่ารักมาก เราก็เลยหาเฟสแล้วแอดเฟสไปแต่น้องไปรับ เราอยากจะทักไปมากแต่ไม่กล้าเพราะน้องหน้าดุหน่อยๆ55555 วันหนึ่งครุก็สั่งงานให้หารูปนักเรียนทุกรับชั้นพร้อมสัมภาษ เราเลยถือโอกาสนี้ทักน้องไปสรุปน้องตอบและรับแอดเฟส เรานี้ดีใจสุดๆอ่ะ เป็นผช.คนแกรเลยนะที่กล้าทักไป55555 พอเราขอรูปน้อง น้องก็ส่งมาให้ โอ้โห้ โครตละลายหล่อแบบโอ้โห้ หลังจากนั้นเราก็ชวนคุยต่อแต่เหมือนน้องเค้าก็ไม่ค่อยอยากคุยสักเท่าไหร เราเลยเอาเรื่องเกมส์ ROV มาคุย เราก็แลกชื่อเกมส์กันก้ได้เล่นกัยเกมส์สองเกมส์หลังจากนั้นก็ไม่ได้เล่นกันเลย5555 เราก็คุยกับน้องเค้าไปสักพัก น้องเค้าก็ตอบแต่ คับ คับ คับ คับ คับ คับ เราเลยพยายามที่จะไม่ทักไป แต่เราก็ทำไม่ได้เลยทักไปแต่ผลที่ได้คือน้องไม่ตอบและไม่อ่านแชท เราเสียใจมากแต่ยังไม่ถึงขั้นร้องไห้นะ แต่สุดท้ายน้องก็ตอบ เราก็เลยบอกเพื่อนว่าเราชอบน้องเค้านะ แต่เพื่อนบอกว่าตัดใจเถอะน้องเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้วคนที่ชอบอ่ะ คือเพื่อนของเพื่อนเราอยู่คนละร.ร กัน ตอนนั้นโครตช้ำใจอ่ะ เราเลยทักไปคุยกับน้องเค้าปกติ เราก็เลยถามน้องตรงๆไปเลยว่ามีแฟนแล้วยัง น้องก็บอกว่ายังครับ มีแต่คนคุย เราเลยถามชื่อ......ใช้มั้ย น้องเค้าก็ตอบตรงๆเลยใช้ครับชอบมากด้วย (แต่อตนนี้เค้าเลิกคุยกันแล้วนะเพราะผญ.เจอคนที่ดีกว่า (ตอนนี้ผญ.คนที่น้องชอบกลับกลายเป็นเพื่อนเราและค่อยข้างสนิทก็เลย))เราก็ด้วยความแม่พระเลยบอกไปว่า ทำไมไม่บอกเค้าไปอ่ะมีโอกาสก็คว้าสะนะ เราก็ปิดแชทไปเลย หลังจากนั้นก็ไม่ได้ทักไปเป็นอาทิตย์แต่เราอดใจไม่ได้เลยทักไปอีกแต่น้องเค้าก็ไม่ตอบไม่ตอบเลย เราทักไปเรื่อยๆน้องเค้าก็ไม่ตอบ เราเลยเห้อตัดใจไม่ทักไปตอนนี้ไม่ทักไปเดือนกว่าแล้วแต่หลังจากที่เราไม่ทักไปมีเหตุการณ์มากมายที่ทำให้เราโครตเจ็บหัวใจ
เหตุการณ์ครั้งแรกเลยที่ตึกห้องเรียนพิเศษ เรากำลังไปตึกนั้น น้องเค้าก้กำลังเดินมาแต่พอน้องเห้นเราน้องกลับลากเพื่อนไปอกีทางซึ่งต้องอ้อมตัวอาคารเลยอ่ะเราก้ไม่รู้ว่าทำไมแต่วันนั้นทั้งวันเราไม่เข้าเรียนเลย เราเหมือนมันหน่วงๆข้างในมากๆๆๆๆ เพื่อนก็ได้แต่บอกว่าตักใจเหอะะน้องเค้าทำถึงขนาดนี้ เห้อ เราก็ว่ามันเกินไปน่ะ เราเลยตัดใจแต่เมื่อเราคิดจะตัดใจใช้มั้ย เราพยายามไม่ไปเจอหน้าไม่เดินสวนกัน เวลาที่น้องเดินมาเราจะเป็นฝ่ายหลบหน้าเองซึ่งเมื่อคนน้องเค้าจะหลบหน้าและหนีเรา ยิ่งเราไม่อยากเจอยิ่งทำให้เราเจอ มันทำให้เราใจฟื้นอีกครั้ง เราเจอน้องบ่อยขึ้นทุกวันๆ เสาร์ อาทิตย์ ก็จะเจอน้องที่ห้างบ่อยๆ น้องจะไปกับเพื่อนบางครั้งไม่ก็ไปกับครอบครัว น้องยังไม่มีแฟนนะ มีแต่คนที่ชอบ(น่าจะเป็นเด็กต่างร.ร ชื่อ......) มีครั้งหนึ่งเราเจอน้องที่จังๆแบบเรายืนสตั้น3 วิเลยอ่ะ คือเราก็เดินเลยกับเพื่อนที่ห้าง เราก็เดินไปเลยโทรศัพท์ไป เราเลยเข้า B2S เพื่อนเราเดินเข้าไปก่อนเราเดินตามหลังเราก้มเล่นโทรศัพท์อยู่ตอนนั้น จู้ๆเพื่อนก็ดึงมือแล้วบอกว่านู้น้อง.... เราหันไปดู ฮึบ น้องอยู่ตรงหหน้าแบบ ต่างคนต่างตกใจเราก็ยืนนิ่งเลยแล้วเพื่อนก็ลากไปอีกทางตอนนั้นใจเราโครตเต้นแรงแบบเจอจังๆเลย เหตุการณ์นั้นทำให้เราใจฝืนอีกครั้งซึ้งเราเหมือนจะตัดใจได้นะแต่เจอแบบนี้ตัดไม่ได้เลยหลังจากนั้นเหตุการณ์ก็ปกติ แต่ร.ร เวลาเจอน้องเค้าเราจะหลบหน้าเหมือนเดิม5555 จนถึงเวลาปิดเทอม หลังจากปิดเทอมร.รก็ให้นักเรียนสามารถมาอัพคะแนนได้ เราก็มากับเพื่อนครูนัดสอบ เราก็บ่นๆกับเพื่อนว่าวันนี้อยากเจอหน้าน้องเค้า เราก้เดินผ่านที่รอรถสองแถว เราเจอน้องเค้าเรานี้อืมมมใจเต้นมาก เราเลยเดินอ้อมเพื่อไม่ให้น้องเห็นหน้าอ่ะ ตอนนั้นคิดไรไม่ถูกได้แต่หนีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราก็ไปร.ร เกือบทุกวันจนวันสุดท้านที่เราไป น้องเค้าไม่ไป เราเลยไปห้างแต่ไม่เจอน้องเค้าเราเลยเข้าไปดูในสตอรี่ไอจีน้องเค้าอัพอยู่อีกห้างหนึ่ง เราก็เลยขับมอเตอร์ไชต์ไปห้างที่น้องเค้าอยู่อย่างไว555 พอไปถึงตอนนั้นเกือบบ่ายโมงเราก็ไม่ได้ไปน้องเค้าก่อนนะ เราไปหาของกินที่ Tops เราเดินๆไป เพื่อนเห็นน้องเดินเข้ามาใน Tops แต่เราไม่เห็นเพื่อนเลยบอกว่านู้นน้องเค้ามาให้เจอเลย เราก็ทำได้แต่นั้งหลบ555 พอน้องซื้อของเสร็จน้องก็ขึ้นไปชั้นสอง เรารอน้องเค้าเดินผ่านไปก่อนเลยขึ้นตามไป เราไปหาน้องที่ตู้เพลงก็ไม่เจอเลยคิดว่าน้องคงกลับละมั้งนะเราก็เลยไปเดินกับเพื่อนถึงบ่ายสอง เราเลยไปนั้งหน้าโรงภาพยนตร์ เราไปดูตารางหนัง เราเผอิญเห็นหนังเรื่องหนึ่งเข้าตอน บ่ายโมง ซึ่ง เราคิดว่าน้องเค้าอาจดูหนังก็ได้เราเลยตัดสินใจนั้งรอหน้าโรงภาพยนตร์กับเพื่อนจนถึงบ่ายสาม น้องก็ยังไม่ออกมา เราเลยตัดสินใจกลับดีกว่า เราเดินทำท่าจะกลับจนถึงที่บันไดเลื่อนเราหันไปเห็นน้องออกมาจากโรงหนังพอดี แต่ภาพที่เห็นน้องออกมาพร้อมผญ.อีกสามคนซึ่งคือเพื่อนน้องตอนม.ต้นหมดเลย เราเลยเดินไปหน้าโรงหนังอีกครั้งไปยืนมองอยู่ห่างๆ พอน้องทำท่าจะเดินมาลงบันได เราเลยเดินไปลงบันไดก่อน เราเราถึงชั้นล่างเราหันกลับไปมองน้องเค้ากำลังลงมา เราเลยยืนรอ น้องเค้าก็เดินไป B2S แต่ครั้งนี้เราไม่ได้ตามนะ เรารอหน้า B2S อ่ะ แต่น้องเค้าก้ไม่ออกมาเราเลยเดินที่ที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ เราก็เดินไปทางพาเวอร์บายเราเดินไปเล่นดทรศัพท์ไปแล้วเพื่อนก็ชวนไปดูโทรศัพท์ เราเลยเดินไปแล้วพอเราเงยหน้าขึ้นสิ่งที่เราเจอคือน้องเค้ายืนอยู่เราเลยหันไปมองสายตาเรากับน้องเค้าสบกันเราก็ตั้งสติได้เลยวิ่งไปที่ที่จอดรถอย่างไว ไวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เรื่องที่เราเจอกับน้องเค้ามีอีกนะ เดียวจะมาเล่าอีก นี้คือเรื่องของตัวเองล้วนๆ เราอึดอัดอยากเล่าให้หลายๆคนฟังแต่เล่าไม่ได้เลยมาเล่าในนี้แทน
ผช.ตัดความหวังทำไงดีครับ
จุดเริ่มต้นแห่งคนชอบนี้คือน้องเค้าเข้าร.รตอนม.4 เราเจอน้องครั้งแรกที่รอรถสองแถว แนวโครตมีเสนห์เห็นแล้วหลงน้องยิ้มน่ารักมาก เราก็เลยหาเฟสแล้วแอดเฟสไปแต่น้องไปรับ เราอยากจะทักไปมากแต่ไม่กล้าเพราะน้องหน้าดุหน่อยๆ55555 วันหนึ่งครุก็สั่งงานให้หารูปนักเรียนทุกรับชั้นพร้อมสัมภาษ เราเลยถือโอกาสนี้ทักน้องไปสรุปน้องตอบและรับแอดเฟส เรานี้ดีใจสุดๆอ่ะ เป็นผช.คนแกรเลยนะที่กล้าทักไป55555 พอเราขอรูปน้อง น้องก็ส่งมาให้ โอ้โห้ โครตละลายหล่อแบบโอ้โห้ หลังจากนั้นเราก็ชวนคุยต่อแต่เหมือนน้องเค้าก็ไม่ค่อยอยากคุยสักเท่าไหร เราเลยเอาเรื่องเกมส์ ROV มาคุย เราก็แลกชื่อเกมส์กันก้ได้เล่นกัยเกมส์สองเกมส์หลังจากนั้นก็ไม่ได้เล่นกันเลย5555 เราก็คุยกับน้องเค้าไปสักพัก น้องเค้าก็ตอบแต่ คับ คับ คับ คับ คับ คับ เราเลยพยายามที่จะไม่ทักไป แต่เราก็ทำไม่ได้เลยทักไปแต่ผลที่ได้คือน้องไม่ตอบและไม่อ่านแชท เราเสียใจมากแต่ยังไม่ถึงขั้นร้องไห้นะ แต่สุดท้ายน้องก็ตอบ เราก็เลยบอกเพื่อนว่าเราชอบน้องเค้านะ แต่เพื่อนบอกว่าตัดใจเถอะน้องเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว แล้วคนที่ชอบอ่ะ คือเพื่อนของเพื่อนเราอยู่คนละร.ร กัน ตอนนั้นโครตช้ำใจอ่ะ เราเลยทักไปคุยกับน้องเค้าปกติ เราก็เลยถามน้องตรงๆไปเลยว่ามีแฟนแล้วยัง น้องก็บอกว่ายังครับ มีแต่คนคุย เราเลยถามชื่อ......ใช้มั้ย น้องเค้าก็ตอบตรงๆเลยใช้ครับชอบมากด้วย (แต่อตนนี้เค้าเลิกคุยกันแล้วนะเพราะผญ.เจอคนที่ดีกว่า (ตอนนี้ผญ.คนที่น้องชอบกลับกลายเป็นเพื่อนเราและค่อยข้างสนิทก็เลย))เราก็ด้วยความแม่พระเลยบอกไปว่า ทำไมไม่บอกเค้าไปอ่ะมีโอกาสก็คว้าสะนะ เราก็ปิดแชทไปเลย หลังจากนั้นก็ไม่ได้ทักไปเป็นอาทิตย์แต่เราอดใจไม่ได้เลยทักไปอีกแต่น้องเค้าก็ไม่ตอบไม่ตอบเลย เราทักไปเรื่อยๆน้องเค้าก็ไม่ตอบ เราเลยเห้อตัดใจไม่ทักไปตอนนี้ไม่ทักไปเดือนกว่าแล้วแต่หลังจากที่เราไม่ทักไปมีเหตุการณ์มากมายที่ทำให้เราโครตเจ็บหัวใจ
เหตุการณ์ครั้งแรกเลยที่ตึกห้องเรียนพิเศษ เรากำลังไปตึกนั้น น้องเค้าก้กำลังเดินมาแต่พอน้องเห้นเราน้องกลับลากเพื่อนไปอกีทางซึ่งต้องอ้อมตัวอาคารเลยอ่ะเราก้ไม่รู้ว่าทำไมแต่วันนั้นทั้งวันเราไม่เข้าเรียนเลย เราเหมือนมันหน่วงๆข้างในมากๆๆๆๆ เพื่อนก็ได้แต่บอกว่าตักใจเหอะะน้องเค้าทำถึงขนาดนี้ เห้อ เราก็ว่ามันเกินไปน่ะ เราเลยตัดใจแต่เมื่อเราคิดจะตัดใจใช้มั้ย เราพยายามไม่ไปเจอหน้าไม่เดินสวนกัน เวลาที่น้องเดินมาเราจะเป็นฝ่ายหลบหน้าเองซึ่งเมื่อคนน้องเค้าจะหลบหน้าและหนีเรา ยิ่งเราไม่อยากเจอยิ่งทำให้เราเจอ มันทำให้เราใจฟื้นอีกครั้ง เราเจอน้องบ่อยขึ้นทุกวันๆ เสาร์ อาทิตย์ ก็จะเจอน้องที่ห้างบ่อยๆ น้องจะไปกับเพื่อนบางครั้งไม่ก็ไปกับครอบครัว น้องยังไม่มีแฟนนะ มีแต่คนที่ชอบ(น่าจะเป็นเด็กต่างร.ร ชื่อ......) มีครั้งหนึ่งเราเจอน้องที่จังๆแบบเรายืนสตั้น3 วิเลยอ่ะ คือเราก็เดินเลยกับเพื่อนที่ห้าง เราก็เดินไปเลยโทรศัพท์ไป เราเลยเข้า B2S เพื่อนเราเดินเข้าไปก่อนเราเดินตามหลังเราก้มเล่นโทรศัพท์อยู่ตอนนั้น จู้ๆเพื่อนก็ดึงมือแล้วบอกว่านู้น้อง.... เราหันไปดู ฮึบ น้องอยู่ตรงหหน้าแบบ ต่างคนต่างตกใจเราก็ยืนนิ่งเลยแล้วเพื่อนก็ลากไปอีกทางตอนนั้นใจเราโครตเต้นแรงแบบเจอจังๆเลย เหตุการณ์นั้นทำให้เราใจฝืนอีกครั้งซึ้งเราเหมือนจะตัดใจได้นะแต่เจอแบบนี้ตัดไม่ได้เลยหลังจากนั้นเหตุการณ์ก็ปกติ แต่ร.ร เวลาเจอน้องเค้าเราจะหลบหน้าเหมือนเดิม5555 จนถึงเวลาปิดเทอม หลังจากปิดเทอมร.รก็ให้นักเรียนสามารถมาอัพคะแนนได้ เราก็มากับเพื่อนครูนัดสอบ เราก็บ่นๆกับเพื่อนว่าวันนี้อยากเจอหน้าน้องเค้า เราก้เดินผ่านที่รอรถสองแถว เราเจอน้องเค้าเรานี้อืมมมใจเต้นมาก เราเลยเดินอ้อมเพื่อไม่ให้น้องเห็นหน้าอ่ะ ตอนนั้นคิดไรไม่ถูกได้แต่หนีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราก็ไปร.ร เกือบทุกวันจนวันสุดท้านที่เราไป น้องเค้าไม่ไป เราเลยไปห้างแต่ไม่เจอน้องเค้าเราเลยเข้าไปดูในสตอรี่ไอจีน้องเค้าอัพอยู่อีกห้างหนึ่ง เราก็เลยขับมอเตอร์ไชต์ไปห้างที่น้องเค้าอยู่อย่างไว555 พอไปถึงตอนนั้นเกือบบ่ายโมงเราก็ไม่ได้ไปน้องเค้าก่อนนะ เราไปหาของกินที่ Tops เราเดินๆไป เพื่อนเห็นน้องเดินเข้ามาใน Tops แต่เราไม่เห็นเพื่อนเลยบอกว่านู้นน้องเค้ามาให้เจอเลย เราก็ทำได้แต่นั้งหลบ555 พอน้องซื้อของเสร็จน้องก็ขึ้นไปชั้นสอง เรารอน้องเค้าเดินผ่านไปก่อนเลยขึ้นตามไป เราไปหาน้องที่ตู้เพลงก็ไม่เจอเลยคิดว่าน้องคงกลับละมั้งนะเราก็เลยไปเดินกับเพื่อนถึงบ่ายสอง เราเลยไปนั้งหน้าโรงภาพยนตร์ เราไปดูตารางหนัง เราเผอิญเห็นหนังเรื่องหนึ่งเข้าตอน บ่ายโมง ซึ่ง เราคิดว่าน้องเค้าอาจดูหนังก็ได้เราเลยตัดสินใจนั้งรอหน้าโรงภาพยนตร์กับเพื่อนจนถึงบ่ายสาม น้องก็ยังไม่ออกมา เราเลยตัดสินใจกลับดีกว่า เราเดินทำท่าจะกลับจนถึงที่บันไดเลื่อนเราหันไปเห็นน้องออกมาจากโรงหนังพอดี แต่ภาพที่เห็นน้องออกมาพร้อมผญ.อีกสามคนซึ่งคือเพื่อนน้องตอนม.ต้นหมดเลย เราเลยเดินไปหน้าโรงหนังอีกครั้งไปยืนมองอยู่ห่างๆ พอน้องทำท่าจะเดินมาลงบันได เราเลยเดินไปลงบันไดก่อน เราเราถึงชั้นล่างเราหันกลับไปมองน้องเค้ากำลังลงมา เราเลยยืนรอ น้องเค้าก็เดินไป B2S แต่ครั้งนี้เราไม่ได้ตามนะ เรารอหน้า B2S อ่ะ แต่น้องเค้าก้ไม่ออกมาเราเลยเดินที่ที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ เราก็เดินไปทางพาเวอร์บายเราเดินไปเล่นดทรศัพท์ไปแล้วเพื่อนก็ชวนไปดูโทรศัพท์ เราเลยเดินไปแล้วพอเราเงยหน้าขึ้นสิ่งที่เราเจอคือน้องเค้ายืนอยู่เราเลยหันไปมองสายตาเรากับน้องเค้าสบกันเราก็ตั้งสติได้เลยวิ่งไปที่ที่จอดรถอย่างไว ไวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เรื่องที่เราเจอกับน้องเค้ามีอีกนะ เดียวจะมาเล่าอีก นี้คือเรื่องของตัวเองล้วนๆ เราอึดอัดอยากเล่าให้หลายๆคนฟังแต่เล่าไม่ได้เลยมาเล่าในนี้แทน