คุยกันแบบความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก แต่แล้ววันหนึ่งเรากลับรู้สึกมากกว่า ดีแล้วใช่ไหมที่เราจะถอยออกมาก่อนที่จะเสียใจ

เรากับเขาเรียนอยู่ที่มอเดียวกัน เขาเป็นรุ่นน้องต่างคณะ เรารู้จักกันผ่านทางเฟสบุ๊ค จุดเริ่มต้นคือน้องทักมาก็เลยตอบไปตามมารยาท เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะเพราะน้องก็ไม่ใช่เสปคเราอยู่แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ชอบคุยกับรุ่นน้อง แต่พอคุยกันทุกวันก็เริ่มสนิทและมีความรู้สึกดีๆเหมือนพี่น้อง จริงๆแล้วเราเป็นคนขี้อายค่อนข้างที่จะเก็บตัวไม่ค่อยรู้จักกับใครแต่คุยกับน้องแล้วทำให้รู้สึกสบายใจ เลยกล้าที่จะเจอกับน้อง แต่พอหลังจากที่เจอกันบ่อยขึ้นก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม ความรู้สีกมันมากขึ้น เลยคิดว่าน้องเขาไม่เหมือนเดิม อาจเป็นเพราะเราเองหรือเปล่าที่เปลี่ยนไป เรากลัวที่จะเสียใจ กลัวใจตัวเอง กลัวจะรักษาความสัมพันธ์ไว้ไม่ได้ ที่ผ่านมาก็ให้ความสำคัญต่อกันมากกว่าพี่น้องแต่ไม่รู้ว่าจะเรียกความสัมพันธ์นี้ว่าอะไร เราไม่กล้าที่จะพัฒนาความสัมพันธ์นี้เพราะเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายที่เราจะอยู่ในรั้วมหาลัย เราคิดว่าความห่างไกลจะทำให้ความรู้สึกเปลี่ยนไป คิดถูกแล้วใช่ไหมที่จะออกมาจากชีวิตเขาก่อนที่เราจะเสียใจ